(Μέ ἀφορμή τήν κατάσταση στήν θαλάσσια περιοχή τῆς Νότιας Κίνας, βλ. άρθρο: Τηλεδιάσκεψη των αρχηγών του ναυτικού ΗΠΑ - Κίνας για τη Νότια Σινική Θάλασσα)
Μιά φορά κι ἕναν καιρό, τό Λιοντάρι πού βασίλευε σέ ὄλα τά ζῶα τῆς ζούγκλας μέ τήν δύναμή του καί τόν φοβερό βρυχηθμό του, παρατήρησε κάτι πού τό ἐξόργισε. Ὅτι δηλαδή, ἄλλα ζῶα λιγώτερο ἰσχυρά, εἶχαν δημιουργήσει γύρω ἀπό τήν φωλιά τους, ἕνα χῶρο στόν ὁποῖο ἔτρεμε νά πλησιάσῃ κάθε ἄλλο ζῶο. Καί μάλιστα, ἐνῶ τό Λιοντάρι δέν τά ἔτρωγε πάντα τά ζῶα πού περνοῦσαν κοντά ἀπό τή φωλιά του, αὐτά τά ἄλλα ἰσχυρά ζῶα, δείχνονταν πιό ἐπιθετικά.
Τό Λιοντάρι ὅμως ἤθελε ἀπόλυτη τήν κυριαρχία του στό δάσος, διότι δέν τοῦ ἔφτανε ὅτι τό σέβονταν τά ἄλλα ζῶα, τό χαιρετοῦσαν εὐγενικά, καί τά ἔτρωγε ὅποτε ἤθελε. Φοβήθηκε, ὅτι ἡ δύναμη καί ἄλλων ζώων, μέσα στό δάσος, θά σήμαινε ὅτι σέ λίγο καιρό κάποιο ἄλλο ἰσχυρό ζῶο, ἤ καί μερικά ἀπό αὐτά, θά συνασπίζονταν σέ βάρος του, καί τότε, πῶς θά μποροῦσε νά ἀντιμετωπίςῃ συγχρόνως, τήν τίγρη, τήν βασιλική κόμπρα, τόν ἀετό, τό γεράκι καί αὐτήν τήν ἄτιμη τήν ἀλεποῦ πού δέν μπορεῖ κανείς νά τήν ἐμπιστευθῆ; Κινδύνευε ἡ βασιλεία του. Καί τότε, θά ἐρχόταν χάος στό δάσος. Χρέος του καί ἀποστολή του, ἀλλά καί συμφέρον του, ἦταν νά φυλάξῃ τό βασίλειο τῆς ζούγκλας σέ αὐστηρότερη πειθαρχία.
Τότε τό Λιοντάρι, ἔβαλε τούς κανόνες: Κανένα ζῶο δέν ἔχει δικαίωμα νά ἔχει χῶρο μεγαλύτερο ἀπό δώδεκα δέντρα γύρω-γύρω ἀπό τήν φωλιά του. Κανένα ζῶο δέν θά σέβεται ἄλλο ζῶο, παρά μόνο μέ τήν ἄδεια τοῦ Λιονταριοῦ. Τό Λιοντάρι ἀναλαμβάνει τήν προστασία ὅλων τῶν μικρώτερων ζώων. Ἄν κοντά σέ μιά φωλιά δέν ὑπάρχουν δέντρα, τότε ὁ χῶρος εἶναι ἐλεύθερος γιά ὅλα τά ζῶα. Ὕστερα, πρόσθεσε στούς κανόνες διάφορες ἐξαιρέσεις χωρίς κάποιον εἰρμό καί λογική, ἀλλά κατά τό συμφέρον του καί κατά περίπτωση ζώου.
Ὅταν βέβαια τό Λιοντάρι ἔλεγε "ἐλεύθερος" ἤ "ἐλευθερία", ἐννοοοῦσε δικό του. Ὅταν ἔλεγε "δικό μου", ἐννοῦσε ὄτι ἤδη ἔτρωγε κάποιο ταλαίπωρο ζῶο. Καί ὅταν ἔλεγε σέ κάποιο ἄλλο ζῶο, "Μή!" , ἐννοοῦσε ὅτι σέ λίγο θά τό φάῃ.
Στά ἄλλα ζῶα πού εἶχαν κι αὐτά κάποια ἀξιόλογη δύναμη, δέν τούς ἄρεσαν καθόλου οἱ κανόνες τοῦ Λιονταριοῦ , πού τούς ἔβαλε μόνο καί μόνο γιά νά τά τρώει καί αὐτά ἕνα-ἕνα καί ὅποτε ἤθελε. Ὕστερα, τό γνώριζαν τί σήμαινε τό "Μή!" τοῦ Λιονταριοῦ. Μιά καί δυό λοιπόν, βαλθήκανε νά παραβιάζουν τούς κανόνες τοῦ Λιονταριοῦ. Γιά νά δοῦμε, εἶπαν μεταξύ τους, θά πῆ σέ ὅλα μας "Μή!" συγχρόνως; Διότι, αὐτούς τού κανόνες εἶπαν, πρέπει νά τούς ἀλλάξουμε, νά τούς κάνουμε δίκαιους, καί νά τούς συμφωνήσουμε μαζί μέ τό Λιοντάρι, ὥστε νά εἰρηνεύσῃ τό δάσος, δηλαδή νά περιορισθῆ ἡ ζωή σέ αὐτό στήν συνηθισμένη ἀγριότητά μας.
Ἡ Ἀρκούδα, ἔτρεξε χαρούμενη νά προσθέσει στά δέντρα πού τῆς ἀναγνώριζε τό Λιοντάρι ὡς χῶρο της, ἕνα ἀκόμη δέντρο πολύ κοντά στήν φωλιά της ὥστε νά ξαναγίνουν σωστά, δώδεκα, διότι το Λιοντάρι, εἰδικά γιά τήν Ἀρκούδα , εἶχε ὁρίσει ὅτι αὐτή θά ἔχῃ λιγώτερα δέντρα γύρω ἀπό τήν φωλιά της. Τό Λιοντάρι, δέν μποροῦσε νά κάνῃ τίποτα, γιατί πράγματι τό δέντρο αὐτό ἀνέκαθεν ἦταν τῆς Ἀρκούδας. Καί ἄν ἐπέμενε νά τῆς τό ἀφαιρέσει, θά τό ἔβλεπαν μέ κακό μάτι ὅσα ζῶα ἀκόμη σκεπτόντουσαν πιό ψύχραιμα, ὅπως τά φίδια, μία, γερασμένη πλέον, δράκαινα μέ δηληρηριώδη δόντια, καί ἡ τεράστια γκαμήλα .
Στό μεταξύ ἡ ἀρκούδα, θεώρησε καλό νά ὁρίσει ὡς χῶρο της, καί ἕνα-δυό ἄλλα δένδρα, λίγο παραπέρα, στό μονοπάτι πού ὁδηγοῦσε ἀπό τήν φωλιά της στό νερό. Διότι, σοῦ λέει, ἄν μοῦ κόψει τό Λιοντάρι τό νερό, τί θά γίνω;
Τότε ἡ Τίγρη, ἔκανε μιά ἀποκοτιά πολύ παράξενη, μέ τήν ὁποία ὄχι μόνο παραβίαζε ἀλλά καί κορόϊδευε τούς κανόνες τοῦ Λιονταριοῦ. Ἔπιασε καί μετέφερε κορμούς δέντρων ἀπό ἀλλοῦ, καί σιγά-σιγά, μέ τήν βοήθεια ἄπειρων μηρμυγκιῶν πού τήν βοηθοῦσαν φιλότιμα, καθώς καί ἐνός Ἐλέφαντα πού εἶχε νευριάσει γιά τόν αὐταρχισμό τοῦ Λιονταριοῦ καί τούς κανόνες του, ἡ Τίγρης μέ τούς φίλους της λοιπόν, κατάφερε νά ἀνοίξει λάκους καί νά χώσει τούς κορμούς ἔτσι, πού νά μοιάζουν μέ κανονικά δέντρα. Καί ποῦ παρακαλῶ; Ἀρκετά μακρύτερα ἀπό τήν φωλιά της , καί μάλιστα, ἀπό ἐκεῖ πού τό Λιοντάρι ὑπολόγιζε νά περιορίσῃ κι ἄλλο τόν χῶρο τῆς τίγρης καί νά τήν κάνῃ νά σκάσῃ ἀπό ἀκινησία !
Τότε ἡ Τίγρη, ἔκανε μιά ἀποκοτιά πολύ παράξενη, μέ τήν ὁποία ὄχι μόνο παραβίαζε ἀλλά καί κορόϊδευε τούς κανόνες τοῦ Λιονταριοῦ. Ἔπιασε καί μετέφερε κορμούς δέντρων ἀπό ἀλλοῦ, καί σιγά-σιγά, μέ τήν βοήθεια ἄπειρων μηρμυγκιῶν πού τήν βοηθοῦσαν φιλότιμα, καθώς καί ἐνός Ἐλέφαντα πού εἶχε νευριάσει γιά τόν αὐταρχισμό τοῦ Λιονταριοῦ καί τούς κανόνες του, ἡ Τίγρης μέ τούς φίλους της λοιπόν, κατάφερε νά ἀνοίξει λάκους καί νά χώσει τούς κορμούς ἔτσι, πού νά μοιάζουν μέ κανονικά δέντρα. Καί ποῦ παρακαλῶ; Ἀρκετά μακρύτερα ἀπό τήν φωλιά της , καί μάλιστα, ἀπό ἐκεῖ πού τό Λιοντάρι ὑπολόγιζε νά περιορίσῃ κι ἄλλο τόν χῶρο τῆς τίγρης καί νά τήν κάνῃ νά σκάσῃ ἀπό ἀκινησία !
Κι ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά ἡ Τίγρη ἄρχισε νά λέῃ καί νά διαλαλῆ, ὅτι οἱ κανόνες τοῦ Λιονταριοῦ, γιά νά ἰσχύσουν, πρέπει νά ἔχουν καί τήν δική της ἔγκριση σέ μία περιοχή ὅσο τό μισό περίπου δάσος!
Ἄκουσε τό "περίπου" τό Λιοντάρι , καί κάτι ἔπαθε. Ἀκοῦς... "περίπου"; ἔλεγε. Ἔτσι πού πᾶμε ὄχι τό μισό, ἄλλά ὅλο τό δάσος θά μοῦ τό φάῃ ἡ Τίγρης. Διότι αὐτή, ξέρει νά ἐλίσσεται, νά κινεῖται ἀθόρυβα καί, χωρίς βρυχηθμούς, νά καταβροχθίζει λιγώτερα ζῶα ἀπό ἐμένα, καί ἄρα τά ἄλλα ζῶα θά τήν προτιμήσουνε γιά βασίλισσα.
Κάλεσε λοιπόν συμβούλιο τό Λιοντάρι. Ἐκεῖ ἦλθαν τά πιστά του ζῶα, ἡ ἀλεποῦ, πού τό ἔπαιζε σύμβουλος ὅλων βέβαια, καί τῆς Ἀρκούδας καί τῆς Τίγρης, ἀλλά αὐτή στήν πραγματικότητα ἦταν πάντα μέ τό Λιοντάρι, τό γεράκι πού εἶχε μόλις πιεῖ νερό πού καίει ἀπό ἕνα σπασμένο μπουκάλι πού βρῆκε στήν ἄκρη τῆς ζούγκλας, καί ἦταν κάπως ζαλισμένο, ὁ λύκος μέ τό ἀγύριστο κεφάλι του, ὁ Γάϊδαρος πού τόν βάζανε στίς συγκεντρώσεις τῶν κατωτέρων ζώων γιά νά δίνει κλωτσιές καί γελοῦσαν τό Λιοντάρι μαζί μέ τό γεράκι μέ τήν ψυχή τους, καί ὁ κοριός μέ πλῆθος πληροφοριῶν καί καμία πραγματική λύση. Ὄλοι αὐτοί οἱ σύμβουλοι τοῦ Λιονταριοῦ βάλθηκαν νά συζητοῦν οὐρλιάζοντας, γκαρίζοντας, παραμιλώντας, ψιθυρίζοντας, καί διακόπτονταν κάθε τόσο ἀπό τούς βρυχηθμούς τοῦ Λιονταριοῦ.
Τήν ἴδια στιγμή, πολλά ἀπό τά ἄλλα ζῶα εἶχαν μαζευθῆ γύρω ἀπό τήν Ἀρκούδα καί τήν τίγρη. Ἀλλά, τά περισσότερα, κρυμμένα στίς φωλιές τους καί ἀνήσυχα, εἶχαν παραγγείλει τήν γνώμη τους καί στις δύο συνάξεις:
_Πρέπει νά τά βρεῖτε μεταξύ σας, τό Λιοντάρι, ἡ Τίγρης, καί ἡ Ἀρκούδα, γιά νά μήν γίνῃ ὁ χαμός στό δάσος. Σταθεῖτε στό ὕψος τῶν κρισίμων περιστάσεων πού διέρχεται ἡ ζούγκλα μας. Μία τήν ἔχουμε. Εἰρηνεῦστε γιατί ἄν τσακωθεῖτε, κανένα ζῶο δέν θά περισσεύσει ζωντανό. Ἐνῶ τώρα, τρῶνε κάποιο ζῶο τά μεγαλύτερα ζῶα κάθε τόσο, καί ἐπιζοῦν τά ὑπόλοιπα. Συζητεῖστε λογικά μεταξύ σας, ὅπως κάνουν οἱ ἄνθρωποι.
Οἱ δύο ἀντίπαλες συνάξεις τῶν ζώων, πῆραν τό μήνυμα τῆς φοβισμένης πλειοψηφίας, καί ὅλα τά συσκεπτόμενα ζῶα κυτττάχθηκαν μεταξύ τους μέ ἀπορία:
Ὄπως κάνουν οἱ ἄνθρωποι; Μά πῶς κάνουν οἱ ἄνθρωποι;
Πηγή
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Πηγή
http://dia-kosmos.blogspot.gr/