 |
| ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 1955 |
Απόδοση-Επιμέλεια: Αριστέα Τσαμαδιά
Ο Winston Churchill κάποτε είπε: «Νοιώθω μόνος χωρίς έναν πόλεμο». Για καλή του τύχη δεν έζησε την απώλεια της αυτοκρατορίας. Ο διάδοχος του Churchill -η Αυτοκρατορία του Χάους- τώρα αντιμετωπίζει το ίδιο δίλημμα. Κάποιοι πόλεμοι, όπως αυτός της Ουκρανίας, δεν εξελίσσονται και πολύ καλά.
Και η απώλεια της αυτοκρατορίας όλο και περισσότερο εκδηλώνεται με χιλιάδες κινήσεις από επίλεκτους παίκτες, που στοχεύουν σε έναν πολυπολικό μετασχηματισμό του κόσμου.
Γι αυτό, δεν είναι περίεργο που η αμερικανική "επικράτεια των Think Tanks" οδεύει προς την τρέλα, δημοσιεύοντας σε εβδομαδιαία βάση, «προβλέψεις», με την επιμέλεια της CIA, σύμφωνα με τις οποίες η Ρωσία κοντεύει να διαμελισθεί και η Κίνα μετατρέπεται σε μια κομουνιστική δικτατορία.
«Αυτοκρατορικός» ευσεβής πόθος, αλλά υπάρχει λίγος χρόνος για να διαιωνισθεί η ηγεμονία των ΗΠΑ.
Το ακρωνύμιο που αυτές οι «προβλέψεις» δεν τολμούν να προφέρουν είναι «BRICS» (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική). Οι BRICS είναι χειρότεροι από την πανούκλα, καθώς οι «Αφέντες του Σύμπαντος» που πραγματικά ελέγχουν το σύγχρονο παγκόσμιο σύστημα ανησυχούν. Είναι αλήθεια ότι οι BRICS αντιμετωπίζουν πολλαπλά προβλήματα. Αυτή τη στιγμή, η Βραζιλία έχει παραλύσει εντελώς: μια μακρά, περίπλοκη, αυτοκαταστροφική διαδικασία, συνδυασμένη με μια νύξη για καθεστωτική αλλαγή από τα τοπικά ενεργούμενα της «Αυτοκρατορίας του Χάους». Θα πάρει χρόνο, αλλά η Βραζιλία θα ανακάμψει.
Αυτή η κατάσταση αφήνει τους «RIC»– Ρωσία, Ινδία και Κίνα- μέσα στα BRICS ως κύριους ηγέτες της αλλαγής. Παρόλες τις μεταξύ τους ασυμφωνίες, όλες συμφωνούν ότι δεν χρειάζεται να αμφισβητήσουν ευθέως τον ηγεμόνα καθώς στοχεύουν στην ανάδειξη μιας νέας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης.
Η Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS, (NDB) – ένας κύριος εναλλακτικός θεσμός ως προς το ΔΝΤ που θα επιτρέψει στις αναπτυσσόμενες χώρες να απαλλαγούν από το δολάριο ΗΠΑ, ως αποθεματικό νόμισμα- θα τεθεί σε λειτουργία ως το τέλος του έτους. Η NDB θα χρηματοδοτήσει την κατασκευή υποδομών και βιώσιμων αναπτυξιακών σχεδίων όχι μόνο στις χώρες BRICS αλλά και στις άλλες αναπτυσσόμενες χώρες. Ξεχάστε την ελεγχόμενη από τη Δύση Παγκόσμια Τράπεζα, της οποίας το κεφάλαιο και η δανειοδοτική ικανότητα δεν αυξάνεται ποτέ από τις αποκαλούμενες δυτικές «Δυνάμεις». Η NDB θα είναι ένας ανοιχτός θεσμός. Οι χώρες BRICS θα παρακρατούν το 55 τοις εκατό των δικαιωμάτων ψήφου, και χωρίς την έγκρισή τους, σε καμία χώρα δεν θα επιτρέπεται να έχει πάνω από το 7% των ψήφων. Το κρίσιμο όμως είναι ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες θα μπορούν επίσης να γίνουν μέλη και να λάβουν δάνεια.
Καταραμένοι οι κομουνιστές
Μια τριμερής εγκάρδια συνεννόηση είναι σε εξέλιξη. Ο Ινδός πρωθυπουργός Narendra Modi θα είναι στην Κίνα τον επόμενο Μάϊο-και οι «Chindia» σίγουρα θα δεσμευτούν ώστε να κάνουν το καθοριστικό βήμα σχετικά με τις μικρές τους εδαφικές διαφωνίες. Καθώς το Δελχί έχει πολλά να αποκομίσει από τις μαζικές επενδύσεις και εξαγωγές της Κίνας, το Πεκίνο θέλει να επωφεληθεί από τη μεγάλη ινδική αγορά και από τις ινδικές τεχνολογικές γνώσεις. Παράλληλα, το Πεκίνο έχει ήδη προετοιμάσει μια εθελοντική οικονομική βοήθεια για τη Ρωσία-αν τη ζητήσει η Μόσχα- ως κορωνίδα της αναπτυσσόμενης στρατηγικής τους συνεργασίας.
Η «στροφή προς την Ασία» των ΗΠΑ-που έχει δρομολογήσει το Πεντάγωνο-είναι έτοιμη, αλλά δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Η πίεση προς τη Νοτιοανατολική Ασία, τη Νότια Ασία και όλης της Ανατολικής Ασίας ώστε να μετατραπεί σε υποτελής μαχητής της «Αυτοκρατορίας του Χάους», και κυρίως η αντιπαράθεση με την Κίνα δεν ήταν η καλύτερη αρχή. Για να μην αναφερθούμε στο παραμύθι μιας επαναστρατικοποιημένης Ιαπωνίας που θα «αναχαιτίσει» την Κίνα.
Η απομόνωση της «κομουνιστικής δικτατορίας» δεν θα αποδώσει. Ας κοιτάξουμε, για παράδειγμα, το σιδηρόδρομο υψηλής ταχύτητας που πρόκειται σύντομα να ολοκληρωθεί, που θα συνδέει το Kunming, στην επαρχία Yunnan, με τη Σιγκαπούρη, και θα διασχίζει ένα βασικό κομμάτι της Νοτιοανατολικής Ασίας, που για την Ουάσιγκτον δεν θα αποτελέσει ποτέ τίποτα περισσότερο από μια ομάδα κρατών-πελατών. Η αναδυόμενη Ασία του 21ου αιώνα αποτελείται από πολλές διασυνδέσεις. Και ο αδυσώπητος Ήλιος αυτού του γαλαξία είναι η Κίνα.
Καθώς η Κίνα έχει εμπλακεί σε ένα τρομερά περίπλοκο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, όπως τόνισα εδώ, το κινεζικό μονοπώλιο στο φθηνό της μεταποιητικό τομέα της-η προηγούμενη βιομηχανική της βάση- μετατοπίζεται προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο, ιδιαίτερα γύρω από τις ακτές του Ινδικού Ωκεανού. Αυτά είναι καλά νέα για τον Παγκόσμιο Νότο-και περιλαμβάνει τους πάντες, από τις αφρικανικές χώρες όπως η Κένυα και η Τανζανία μέχρι τη Νοτιοανατολική Ασία και τη Λατινική Αμερική.
Φυσικά η «Αυτοκρατορία του Χάους», δεν θα εκτοπιστεί από την Ασία. Αλλά οι μέρες της ως ηγεμόνας της Ασίας , ή ως γεωπολιτική μαφία που προσφέρει «προστασία» είναι μετρημένες.
Το κινεζικό remix του «πορεύσου Δυτικά, νεαρέ» ξεκίνησε το 1999. Από τα μεγαλύτερα 10 λιμάνια για του πλανήτη, τα 7 είναι στην Κίνα (τα άλλα είναι στη Σιγκαπούρη, το Rotterdam, και το Pusan στη Νότια Κορέα). Όσον αφορά στο 12ο 5ετές κινεζικό πλάνο, του οποίου η τελευταία χρονιά είναι το 2015- οι περισσότεροι στόχοι για τους επτά τεχνολογικούς τομείς στους οποίους η Κίνα ήθελε να κυριαρχήσει έχουν επιτευχθεί, και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν ξεπεραστεί.
Η Τράπεζα της Κίνας θα επιτρέψει σταδιακά μια αυξανόμενη δυνατότητα διακύμανσης του γουάν έναντι του δολαρίου ΗΠΑ. Θα κατατροπώνει αρκετά δολάρια κάθε τόσο. Η 20ετής σύνδεση με το δολάριο θα εξασθενίσει βαθμιαία. Η μεγαλύτερη εμπορευματική χώρα του πλανήτη και η δεύτερη παγκόσμια οικονομία πολύ απλά δεν θα μπορούν να είναι συνδεδεμένες στο ίδιο νόμισμα. Και η Κίνα ξέρει πολύ καλά πόσο η σύνδεση με το δολάριο μεγεθύνει κάθε εξωτερική ανισορροπία στην κινεζική οικονομία.
Η Sykes-Picot είμαστε εμείς
Θα αναπτυχθεί επίσης, μια παράλληλη διαδικασία στη νοτιοδυτική Ασία. Η διάλυση του έθνους κράτους στη Μέση Ανατολή ως μια αναβίωση της συμφωνίας Sykes-Picot του προηγούμενου αιώνα. Έντονη αντίθεση με την επιστροφή του έθνους κράτους στην Ευρώπη.
Έχει αναφερθεί ότι ο νέος Sykes είναι ο Obama και ο νέος Picot ο Putin. Δεν νομίζω. Είναι η ίδια η «Αυτοκρατορία του Χάους» που δρα ως νέα συμφωνία Sykes-Picot, η οποία άμεσα και έμμεσα αναδιαμορφώνει τη μεγάλη Μέση Ανατολή. Ο πρώην στρατηγός του ΝΑΤΟ Wesley Clark πρόσφατα αποκάλυψε κάτι που όλοι ήδη ήξεραν.
Το ακρωνύμιο που αυτές οι «προβλέψεις» δεν τολμούν να προφέρουν είναι «BRICS» (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική). Οι BRICS είναι χειρότεροι από την πανούκλα, καθώς οι «Αφέντες του Σύμπαντος» που πραγματικά ελέγχουν το σύγχρονο παγκόσμιο σύστημα ανησυχούν. Είναι αλήθεια ότι οι BRICS αντιμετωπίζουν πολλαπλά προβλήματα. Αυτή τη στιγμή, η Βραζιλία έχει παραλύσει εντελώς: μια μακρά, περίπλοκη, αυτοκαταστροφική διαδικασία, συνδυασμένη με μια νύξη για καθεστωτική αλλαγή από τα τοπικά ενεργούμενα της «Αυτοκρατορίας του Χάους». Θα πάρει χρόνο, αλλά η Βραζιλία θα ανακάμψει.
Αυτή η κατάσταση αφήνει τους «RIC»– Ρωσία, Ινδία και Κίνα- μέσα στα BRICS ως κύριους ηγέτες της αλλαγής. Παρόλες τις μεταξύ τους ασυμφωνίες, όλες συμφωνούν ότι δεν χρειάζεται να αμφισβητήσουν ευθέως τον ηγεμόνα καθώς στοχεύουν στην ανάδειξη μιας νέας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης.
Η Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS, (NDB) – ένας κύριος εναλλακτικός θεσμός ως προς το ΔΝΤ που θα επιτρέψει στις αναπτυσσόμενες χώρες να απαλλαγούν από το δολάριο ΗΠΑ, ως αποθεματικό νόμισμα- θα τεθεί σε λειτουργία ως το τέλος του έτους. Η NDB θα χρηματοδοτήσει την κατασκευή υποδομών και βιώσιμων αναπτυξιακών σχεδίων όχι μόνο στις χώρες BRICS αλλά και στις άλλες αναπτυσσόμενες χώρες. Ξεχάστε την ελεγχόμενη από τη Δύση Παγκόσμια Τράπεζα, της οποίας το κεφάλαιο και η δανειοδοτική ικανότητα δεν αυξάνεται ποτέ από τις αποκαλούμενες δυτικές «Δυνάμεις». Η NDB θα είναι ένας ανοιχτός θεσμός. Οι χώρες BRICS θα παρακρατούν το 55 τοις εκατό των δικαιωμάτων ψήφου, και χωρίς την έγκρισή τους, σε καμία χώρα δεν θα επιτρέπεται να έχει πάνω από το 7% των ψήφων. Το κρίσιμο όμως είναι ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες θα μπορούν επίσης να γίνουν μέλη και να λάβουν δάνεια.
Καταραμένοι οι κομουνιστές
Μια τριμερής εγκάρδια συνεννόηση είναι σε εξέλιξη. Ο Ινδός πρωθυπουργός Narendra Modi θα είναι στην Κίνα τον επόμενο Μάϊο-και οι «Chindia» σίγουρα θα δεσμευτούν ώστε να κάνουν το καθοριστικό βήμα σχετικά με τις μικρές τους εδαφικές διαφωνίες. Καθώς το Δελχί έχει πολλά να αποκομίσει από τις μαζικές επενδύσεις και εξαγωγές της Κίνας, το Πεκίνο θέλει να επωφεληθεί από τη μεγάλη ινδική αγορά και από τις ινδικές τεχνολογικές γνώσεις. Παράλληλα, το Πεκίνο έχει ήδη προετοιμάσει μια εθελοντική οικονομική βοήθεια για τη Ρωσία-αν τη ζητήσει η Μόσχα- ως κορωνίδα της αναπτυσσόμενης στρατηγικής τους συνεργασίας.
Η «στροφή προς την Ασία» των ΗΠΑ-που έχει δρομολογήσει το Πεντάγωνο-είναι έτοιμη, αλλά δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Η πίεση προς τη Νοτιοανατολική Ασία, τη Νότια Ασία και όλης της Ανατολικής Ασίας ώστε να μετατραπεί σε υποτελής μαχητής της «Αυτοκρατορίας του Χάους», και κυρίως η αντιπαράθεση με την Κίνα δεν ήταν η καλύτερη αρχή. Για να μην αναφερθούμε στο παραμύθι μιας επαναστρατικοποιημένης Ιαπωνίας που θα «αναχαιτίσει» την Κίνα.
Η απομόνωση της «κομουνιστικής δικτατορίας» δεν θα αποδώσει. Ας κοιτάξουμε, για παράδειγμα, το σιδηρόδρομο υψηλής ταχύτητας που πρόκειται σύντομα να ολοκληρωθεί, που θα συνδέει το Kunming, στην επαρχία Yunnan, με τη Σιγκαπούρη, και θα διασχίζει ένα βασικό κομμάτι της Νοτιοανατολικής Ασίας, που για την Ουάσιγκτον δεν θα αποτελέσει ποτέ τίποτα περισσότερο από μια ομάδα κρατών-πελατών. Η αναδυόμενη Ασία του 21ου αιώνα αποτελείται από πολλές διασυνδέσεις. Και ο αδυσώπητος Ήλιος αυτού του γαλαξία είναι η Κίνα.
Καθώς η Κίνα έχει εμπλακεί σε ένα τρομερά περίπλοκο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, όπως τόνισα εδώ, το κινεζικό μονοπώλιο στο φθηνό της μεταποιητικό τομέα της-η προηγούμενη βιομηχανική της βάση- μετατοπίζεται προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο, ιδιαίτερα γύρω από τις ακτές του Ινδικού Ωκεανού. Αυτά είναι καλά νέα για τον Παγκόσμιο Νότο-και περιλαμβάνει τους πάντες, από τις αφρικανικές χώρες όπως η Κένυα και η Τανζανία μέχρι τη Νοτιοανατολική Ασία και τη Λατινική Αμερική.
Φυσικά η «Αυτοκρατορία του Χάους», δεν θα εκτοπιστεί από την Ασία. Αλλά οι μέρες της ως ηγεμόνας της Ασίας , ή ως γεωπολιτική μαφία που προσφέρει «προστασία» είναι μετρημένες.
Το κινεζικό remix του «πορεύσου Δυτικά, νεαρέ» ξεκίνησε το 1999. Από τα μεγαλύτερα 10 λιμάνια για του πλανήτη, τα 7 είναι στην Κίνα (τα άλλα είναι στη Σιγκαπούρη, το Rotterdam, και το Pusan στη Νότια Κορέα). Όσον αφορά στο 12ο 5ετές κινεζικό πλάνο, του οποίου η τελευταία χρονιά είναι το 2015- οι περισσότεροι στόχοι για τους επτά τεχνολογικούς τομείς στους οποίους η Κίνα ήθελε να κυριαρχήσει έχουν επιτευχθεί, και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν ξεπεραστεί.
Η Τράπεζα της Κίνας θα επιτρέψει σταδιακά μια αυξανόμενη δυνατότητα διακύμανσης του γουάν έναντι του δολαρίου ΗΠΑ. Θα κατατροπώνει αρκετά δολάρια κάθε τόσο. Η 20ετής σύνδεση με το δολάριο θα εξασθενίσει βαθμιαία. Η μεγαλύτερη εμπορευματική χώρα του πλανήτη και η δεύτερη παγκόσμια οικονομία πολύ απλά δεν θα μπορούν να είναι συνδεδεμένες στο ίδιο νόμισμα. Και η Κίνα ξέρει πολύ καλά πόσο η σύνδεση με το δολάριο μεγεθύνει κάθε εξωτερική ανισορροπία στην κινεζική οικονομία.
Η Sykes-Picot είμαστε εμείς
Θα αναπτυχθεί επίσης, μια παράλληλη διαδικασία στη νοτιοδυτική Ασία. Η διάλυση του έθνους κράτους στη Μέση Ανατολή ως μια αναβίωση της συμφωνίας Sykes-Picot του προηγούμενου αιώνα. Έντονη αντίθεση με την επιστροφή του έθνους κράτους στην Ευρώπη.
Έχει αναφερθεί ότι ο νέος Sykes είναι ο Obama και ο νέος Picot ο Putin. Δεν νομίζω. Είναι η ίδια η «Αυτοκρατορία του Χάους» που δρα ως νέα συμφωνία Sykes-Picot, η οποία άμεσα και έμμεσα αναδιαμορφώνει τη μεγάλη Μέση Ανατολή. Ο πρώην στρατηγός του ΝΑΤΟ Wesley Clark πρόσφατα αποκάλυψε κάτι που όλοι ήδη ήξεραν.
Το ISIS/ISIL/Daesh ψεύτικο Χαλιφάτο χρηματοδοτήθηκε από «στενούς συμμάχους των ΗΠΑ», όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, η Τουρκία και το Ισραήλ. Ας συνδυάσουμε το προαναφερθέν με τη δήλωση του Υπουργού Άμυνας του Ισραήλ Moshe Yaalon, που παραδέχτηκε ότι «το ISIS δεν αποτελεί απειλή για τα ισραηλινά συμφέροντα».
Η «Αυτοκρατορία του Χάους», επιδίωξε ενεργά την αποσύνθεση του Ιράκ, της Συρίας και ιδιαίτερα της Λιβύης, και τώρα, αυτός που καθοδηγεί τη Σαουδική δυναστεία ο «δικός μας» μπάσταρδος βασιλιάς εν ενεργεία, βασιλιάς Salman, δεν είναι άλλος από την προηγούμενη επιλογή του Abdul Rasul Sayyaf, ο Σαλαφιστής από το Αφγανιστάν που στρατολογεί τζιχαντιστές και ο οποίος ήταν ο εγκέφαλος που καθοδηγούσε τον Osama bin Laden και τον υποτιθέμενο πρωτεργάτη της επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου Khalid Sheikh Mohammad.
Αυτή είναι η κλασική δράση της «Αυτοκρατορίας του Χάους» (οι ιδεολόγοι της «αμερικανικής εξαιρετικότητας» δεν προχωρούν στην ίδρυση κρατών, απλά στη διάσπαση κρατών). Και έτσι θα υπάρξει μια σειρά από δυσάρεστες διασπάσεις κρατών, από την Κεντρική Ασία έως το Xinjiang στην Κίνα, για να μην αναφερθούμε στην Ουκρανία, ή άλλως πως, τη «Γη του Κανενός».
Τμήματα της περιοχής Αφγανιστάν-Πακιστάν θα μπορούσαν κάλλιστα να μετατραπούν σε τμήματα των ISIS/ISIL/Daesh ακριβώς στα σύνορα της Ρωσίας, της Ινδίας, της Κίνας και του Ιράν. Από την προοπτική της «Αυτοκρατορίας του Χάους», αυτό το πιθανό λουτρό αίματος στα «ευρασιατικά βαλκανια»-για να παραφράσουμε τον διακεκριμένο Ρωσσοφοβικό Δρα. Zbig “Η Μεγάλη σκακιέρα” Brzezinski – είναι η διαβόητη «προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς
Η Ρωσία και η Κίνα, εν τω μεταξύ, θα συνεχίζουν να στοιχηματίζουν στην ευρασιατική ολοκλήρωση, στην ενίσχυση του Οργανισμού Συνεργασίας της Shanghai (SCO) και για το δικό τους εσωτερικό συγχρονισμό μέσα στην ομάδα των BRICS, και στη χρήση πόρων των υπηρεσιών πληροφόρησης για να αποκαλύπτουν τους μπράβους του Χαλίφη.
Και όσο και αν η διοίκηση του Obama ανησυχεί για μια τελική πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, η Ρωσία και η Κίνα φτάσανε πρώτες στην Τεχεράνη. Ο υπουργός εξωτερικών της Κίνας Wang Yi ήταν στην Τεχεράνη πριν από δύο εβδομάδες, τονίζοντας ότι το Ιράν είναι μια από τις «κύριες προτεραιότητες» της εξωτερικής της πολιτικής, και «σημαντικής στρατηγικής σημασίας». Αργά η γρήγορα το Ιράν θα γίνει μέλος του SCO. Η Κίνα ήδη διενεργεί σημαντικό εμπόριο με το Ιράν, το ίδιο κάνει και η Ρωσία, πουλώντας όπλα και κατασκευάζοντας πυρηνικές εγκαταστάσεις.
Βερολίνο-Μόσχα-Πεκίνο;
Και εδώ τίθεται το γερμανικό ζήτημα.
Σήμερα η Γερμανία εξάγει το 50% του ΑΕΠ της. Το 1990 εξήγαγε μόλις το 24%. Την τελευταία δεκαετία, η μισή ανάπτυξη της Γερμανίας οφείλετο στις εξαγωγές,. Μετάφραση: είναι μια τεράστια οικονομία που χρειάζεται οπωσδήποτε την παγκόσμια αγορά για να συνεχίσει να επεκτείνεται. Μια προβληματική ΕΕ, εξ ορισμού δεν είναι αρκετή.
Οι γερμανικές εξαγωγές αλλάζουν αποδέκτη. Μόνο το 40%- μερίδιο που μειώθηκε- κατευθύνεται προς την ΕΕ. Η πραγματική μεγέθυνση βρίσκεται στην Ασία. Έτσι, στην πράξη Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ, απομακρύνεται από την ευρωζώνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι θέλει η Γερμανία να διαλύσει την ευρωζώνη, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως επαίσχυντη προδοσία του ευγενούς «Ευρωπαϊκού οράματος».
Η εικόνα του εμπορίου, αποκαλύπτει το λόγο για τον οποίο η Γερμανία τηρεί μια τόσο σκληρή στάση απέναντι στην Ελλάδα: είτε υποτάσσεσαι είτε αφήνεις το ευρώ. Αυτό που θέλει η Γερμανία είναι να διατηρήσει τη συνεργασία της με την Γαλλία και να κυριαρχήσει στην ανατολική Ευρώπη, η οποία θα αποτελεί οικονομικό δορυφόρο, βασιζόμενη στην Πολωνία. Ας περιμένουμε λοιπόν η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία να αντιμετωπίσουν τη γερμανική αδιαλλαξία .Αυτά για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, λειτουργεί όσο η Γερμανία θα εξακολουθήσει να υπαγορεύει τους κανόνες.
Το πρόβλημα στην όλη ιστορία είναι η διπλή αποτυχία στην Ελλάδα και την Ουκρανία που εξέθεσε τη Γερμανία. Η ελαττωματική ηγεμονία στην Ευρώπη, έχει γίνει αντιληπτή. Το Βερολίνο ξύπνησε ξαφνικά αντικρίζοντας την πραγματικότητα μιας εφιαλτικής πιθανότητας ενός καταστροφικού πολέμου υποκινούμενου από την Αμερική στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης εναντίον της Ρωσίας. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι η Angela Merkel αναγκάστηκε να πετάξει στη Μόσχα βιαστικά.
Η Μόσχα από διπλωματική άποψη ήταν η νικήτρια. Και η Ρωσία νίκησε ξανά όταν η Τουρκία, που βαρέθηκε να προσπαθεί να γίνει μέλος της ΕΕ και να βρίσκει πάντα ως εμπόδιο, ποιον άλλον, τη Γερμανία και τη Γαλλία- αποφάσισε να στραφεί για τα καλά προς την Ευρασία, αγνοώντας το ΝΑΤΟ ενισχύοντας τη σχέση της τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Κίνα.
Αυτό συνέβη στο πλαίσιο μιας μείζονος αλλαγής στους όρους του παιχνιδιού «Αγωγοί υδρογονανθράκων». Αφού η Μόσχα έξυπνα διαπραγματεύτηκε για την ανακατεύθυνση του South Stream προς τον Turk Stream, ακριβώς στα ελληνικά σύνορα , ο Putin και ο Έλληνας πρωθυπουργός Τσίπρας, επίσης συμφώνησαν στην επιμήκυνση του αγωγού από τα τουρκικά σύνορα, που να διασχίζει την Ελλάδα και θα κατευθύνεται προς τη νότια Ευρώπη. Έτσι λοιπόν η Gazprom θα εδραιωθεί ισχυρά όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και στη Ελλάδα που θα αποκτήσει μια μεσαία στρατηγική σημασία για τα ζητήματα των αγωγών της Ευρώπης.
Έτσι λοιπόν η Γερμανία αργά η γρήγορα θα πρέπει να απαντήσει σε ένα επιτακτικό ερώτημα-πώς θα συνεχίσει να διατηρεί τεράστια εμπορικά πλεονάσματα ζημιώνοντας τους εταίρους της στη ευρωζώνη. Η μόνη πιθανή απάντηση είναι περισσότερο εμπόριο με τη Ρωσία, την Κίνα και την Ανατολική Ασία. Θα πάρει ένα αρκετά μεγάλο διάστημα και θα υπάρξουν πολλά εμπόδια στο δρόμο, αλλά θα δημιουργηθεί ένας εμπορικός άξονας Βερολίνου, Μόσχας, Πεκίνου. Η συνεννόηση Ρωσίας-Κίνας, μέσα στα BRICS, μαζί με τη Γερμανία είναι αναπόφευκτη.
Και όχι, δεν θα διαβάσετε τίποτα τέτοιο σε καμία διασκεδαστική έκθεση του αμερικανικού ‘Think Tankland’.
Ο Pepe Escobar, είναι ο ανταποκριτής για την Asia Times/Hong Kong, και αναλυτής για τη RT και TomDispatch. Συντελεί συχνά σε ιστοσελίδες και ραδιοφωνικές εκπομπές από τις ΗΠΑ έως την Ανατολικά Ασία. Γεννήθηκε στη Βραζιλία, και έχει εργαστεί ως ανταποκριτής εξωτερικού από το 1985, έχει ζήσει στο Λονδίνο, το Παρίσι, το Μιλάνο, το Λος Άντζελες, την Ουάσιγκτον, την Bangkok και το Hong Kong. Ήδη πριν από την 11η Σεπτεμβρίου, είχε ειδικευθεί σε ζητήματα που καλύπτουν όλη την περιοχή από τη Μέση Ανατολή ως την Κεντρική και Ανατολική Ασία, με έμφαση στη γεωπολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων και στους ενεργειακούς πολέμους. Είναι ο συγγραφέας των εξής έργων: 'Globalistan' (Nimble Books, 2007), 'Red Zone Blues' (Nimble Books, 2007), 'Obama does Globalistan' (Nimble Books, 2009) και συνέβαλε στην έκδοση αρκετών άλλων βιβλίων όπως: 'Crossroads of Leadership: Globalization and the New American Century in the Obama Presidency' (Routledge). Όταν δεν ταξιδεύει, ζει ανάμεσα στο Sao Paulo, τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, τη Bangkok και το Hong Kong.
Οι ισχυρισμοί και οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτήν τη στήλη είναι μόνο αυτές του συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα τις θέσεις της RT.
Πηγή
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Η «Αυτοκρατορία του Χάους», επιδίωξε ενεργά την αποσύνθεση του Ιράκ, της Συρίας και ιδιαίτερα της Λιβύης, και τώρα, αυτός που καθοδηγεί τη Σαουδική δυναστεία ο «δικός μας» μπάσταρδος βασιλιάς εν ενεργεία, βασιλιάς Salman, δεν είναι άλλος από την προηγούμενη επιλογή του Abdul Rasul Sayyaf, ο Σαλαφιστής από το Αφγανιστάν που στρατολογεί τζιχαντιστές και ο οποίος ήταν ο εγκέφαλος που καθοδηγούσε τον Osama bin Laden και τον υποτιθέμενο πρωτεργάτη της επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου Khalid Sheikh Mohammad.
Αυτή είναι η κλασική δράση της «Αυτοκρατορίας του Χάους» (οι ιδεολόγοι της «αμερικανικής εξαιρετικότητας» δεν προχωρούν στην ίδρυση κρατών, απλά στη διάσπαση κρατών). Και έτσι θα υπάρξει μια σειρά από δυσάρεστες διασπάσεις κρατών, από την Κεντρική Ασία έως το Xinjiang στην Κίνα, για να μην αναφερθούμε στην Ουκρανία, ή άλλως πως, τη «Γη του Κανενός».
Τμήματα της περιοχής Αφγανιστάν-Πακιστάν θα μπορούσαν κάλλιστα να μετατραπούν σε τμήματα των ISIS/ISIL/Daesh ακριβώς στα σύνορα της Ρωσίας, της Ινδίας, της Κίνας και του Ιράν. Από την προοπτική της «Αυτοκρατορίας του Χάους», αυτό το πιθανό λουτρό αίματος στα «ευρασιατικά βαλκανια»-για να παραφράσουμε τον διακεκριμένο Ρωσσοφοβικό Δρα. Zbig “Η Μεγάλη σκακιέρα” Brzezinski – είναι η διαβόητη «προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς
Η Ρωσία και η Κίνα, εν τω μεταξύ, θα συνεχίζουν να στοιχηματίζουν στην ευρασιατική ολοκλήρωση, στην ενίσχυση του Οργανισμού Συνεργασίας της Shanghai (SCO) και για το δικό τους εσωτερικό συγχρονισμό μέσα στην ομάδα των BRICS, και στη χρήση πόρων των υπηρεσιών πληροφόρησης για να αποκαλύπτουν τους μπράβους του Χαλίφη.
Και όσο και αν η διοίκηση του Obama ανησυχεί για μια τελική πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, η Ρωσία και η Κίνα φτάσανε πρώτες στην Τεχεράνη. Ο υπουργός εξωτερικών της Κίνας Wang Yi ήταν στην Τεχεράνη πριν από δύο εβδομάδες, τονίζοντας ότι το Ιράν είναι μια από τις «κύριες προτεραιότητες» της εξωτερικής της πολιτικής, και «σημαντικής στρατηγικής σημασίας». Αργά η γρήγορα το Ιράν θα γίνει μέλος του SCO. Η Κίνα ήδη διενεργεί σημαντικό εμπόριο με το Ιράν, το ίδιο κάνει και η Ρωσία, πουλώντας όπλα και κατασκευάζοντας πυρηνικές εγκαταστάσεις.
Βερολίνο-Μόσχα-Πεκίνο;
Και εδώ τίθεται το γερμανικό ζήτημα.
Σήμερα η Γερμανία εξάγει το 50% του ΑΕΠ της. Το 1990 εξήγαγε μόλις το 24%. Την τελευταία δεκαετία, η μισή ανάπτυξη της Γερμανίας οφείλετο στις εξαγωγές,. Μετάφραση: είναι μια τεράστια οικονομία που χρειάζεται οπωσδήποτε την παγκόσμια αγορά για να συνεχίσει να επεκτείνεται. Μια προβληματική ΕΕ, εξ ορισμού δεν είναι αρκετή.
Οι γερμανικές εξαγωγές αλλάζουν αποδέκτη. Μόνο το 40%- μερίδιο που μειώθηκε- κατευθύνεται προς την ΕΕ. Η πραγματική μεγέθυνση βρίσκεται στην Ασία. Έτσι, στην πράξη Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ, απομακρύνεται από την ευρωζώνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι θέλει η Γερμανία να διαλύσει την ευρωζώνη, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως επαίσχυντη προδοσία του ευγενούς «Ευρωπαϊκού οράματος».
Η εικόνα του εμπορίου, αποκαλύπτει το λόγο για τον οποίο η Γερμανία τηρεί μια τόσο σκληρή στάση απέναντι στην Ελλάδα: είτε υποτάσσεσαι είτε αφήνεις το ευρώ. Αυτό που θέλει η Γερμανία είναι να διατηρήσει τη συνεργασία της με την Γαλλία και να κυριαρχήσει στην ανατολική Ευρώπη, η οποία θα αποτελεί οικονομικό δορυφόρο, βασιζόμενη στην Πολωνία. Ας περιμένουμε λοιπόν η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία να αντιμετωπίσουν τη γερμανική αδιαλλαξία .Αυτά για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, λειτουργεί όσο η Γερμανία θα εξακολουθήσει να υπαγορεύει τους κανόνες.
Το πρόβλημα στην όλη ιστορία είναι η διπλή αποτυχία στην Ελλάδα και την Ουκρανία που εξέθεσε τη Γερμανία. Η ελαττωματική ηγεμονία στην Ευρώπη, έχει γίνει αντιληπτή. Το Βερολίνο ξύπνησε ξαφνικά αντικρίζοντας την πραγματικότητα μιας εφιαλτικής πιθανότητας ενός καταστροφικού πολέμου υποκινούμενου από την Αμερική στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης εναντίον της Ρωσίας. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι η Angela Merkel αναγκάστηκε να πετάξει στη Μόσχα βιαστικά.
Η Μόσχα από διπλωματική άποψη ήταν η νικήτρια. Και η Ρωσία νίκησε ξανά όταν η Τουρκία, που βαρέθηκε να προσπαθεί να γίνει μέλος της ΕΕ και να βρίσκει πάντα ως εμπόδιο, ποιον άλλον, τη Γερμανία και τη Γαλλία- αποφάσισε να στραφεί για τα καλά προς την Ευρασία, αγνοώντας το ΝΑΤΟ ενισχύοντας τη σχέση της τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Κίνα.
Αυτό συνέβη στο πλαίσιο μιας μείζονος αλλαγής στους όρους του παιχνιδιού «Αγωγοί υδρογονανθράκων». Αφού η Μόσχα έξυπνα διαπραγματεύτηκε για την ανακατεύθυνση του South Stream προς τον Turk Stream, ακριβώς στα ελληνικά σύνορα , ο Putin και ο Έλληνας πρωθυπουργός Τσίπρας, επίσης συμφώνησαν στην επιμήκυνση του αγωγού από τα τουρκικά σύνορα, που να διασχίζει την Ελλάδα και θα κατευθύνεται προς τη νότια Ευρώπη. Έτσι λοιπόν η Gazprom θα εδραιωθεί ισχυρά όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και στη Ελλάδα που θα αποκτήσει μια μεσαία στρατηγική σημασία για τα ζητήματα των αγωγών της Ευρώπης.
Έτσι λοιπόν η Γερμανία αργά η γρήγορα θα πρέπει να απαντήσει σε ένα επιτακτικό ερώτημα-πώς θα συνεχίσει να διατηρεί τεράστια εμπορικά πλεονάσματα ζημιώνοντας τους εταίρους της στη ευρωζώνη. Η μόνη πιθανή απάντηση είναι περισσότερο εμπόριο με τη Ρωσία, την Κίνα και την Ανατολική Ασία. Θα πάρει ένα αρκετά μεγάλο διάστημα και θα υπάρξουν πολλά εμπόδια στο δρόμο, αλλά θα δημιουργηθεί ένας εμπορικός άξονας Βερολίνου, Μόσχας, Πεκίνου. Η συνεννόηση Ρωσίας-Κίνας, μέσα στα BRICS, μαζί με τη Γερμανία είναι αναπόφευκτη.
Και όχι, δεν θα διαβάσετε τίποτα τέτοιο σε καμία διασκεδαστική έκθεση του αμερικανικού ‘Think Tankland’.
Ο Pepe Escobar, είναι ο ανταποκριτής για την Asia Times/Hong Kong, και αναλυτής για τη RT και TomDispatch. Συντελεί συχνά σε ιστοσελίδες και ραδιοφωνικές εκπομπές από τις ΗΠΑ έως την Ανατολικά Ασία. Γεννήθηκε στη Βραζιλία, και έχει εργαστεί ως ανταποκριτής εξωτερικού από το 1985, έχει ζήσει στο Λονδίνο, το Παρίσι, το Μιλάνο, το Λος Άντζελες, την Ουάσιγκτον, την Bangkok και το Hong Kong. Ήδη πριν από την 11η Σεπτεμβρίου, είχε ειδικευθεί σε ζητήματα που καλύπτουν όλη την περιοχή από τη Μέση Ανατολή ως την Κεντρική και Ανατολική Ασία, με έμφαση στη γεωπολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων και στους ενεργειακούς πολέμους. Είναι ο συγγραφέας των εξής έργων: 'Globalistan' (Nimble Books, 2007), 'Red Zone Blues' (Nimble Books, 2007), 'Obama does Globalistan' (Nimble Books, 2009) και συνέβαλε στην έκδοση αρκετών άλλων βιβλίων όπως: 'Crossroads of Leadership: Globalization and the New American Century in the Obama Presidency' (Routledge). Όταν δεν ταξιδεύει, ζει ανάμεσα στο Sao Paulo, τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, τη Bangkok και το Hong Kong.
Οι ισχυρισμοί και οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτήν τη στήλη είναι μόνο αυτές του συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα τις θέσεις της RT.
Πηγή
http://dia-kosmos.blogspot.gr/