«Όλα γυρίζουν σήμερα σε χρόνια περασμένα
κι απ’ τους νεκρούς οι ζωντανοί γυρεύουν λίγο φως
Μόνος εγώ στου μέλλοντος ζητώ τα ‘σκότη Εσένα,
Σ΄ εσέ, Παράκλητε, πετά ο πόθος μου ο κρυφός!.....
Ήρθες; Θα ΄ρθης; Γεννήθηκες; Θα γεννηθής μια μέρα,
Για να σε προσκυνήσουμε σαν άγνωστο Θεό,
Και μια του λόγου σου αστραπή στον μαύρο μας αιθέρα
Να φέρη μέσ’ στο δρόμο του τον έρμο αυτό λαό;
Τι θα κρατής; Σκήπτρο, ρομφαία, λύρα;
Θάσαι προφήτης, βασιληάς, στρατάρχης, ποιητής;
Μαύρο χιτώνα θα φορής ή φωτεινή πορφύρα;
Θάσαι σωτήρας-άνθρωπος; Θεός εκδικητής;
Έλα, τρανέ, κι ήρθε η στιγμή! Στον ουρανό μας πάνω,
Κάποιο σημάδι καρτερώ και μαντική φωνή
Μέσ’ απ’ το στήθος μου βαθειά μου λέει- δε θα πεθάνω
Πριν ο προφήτης-αρχηγός του Γένους μου Φανή….»
Γεώργιος Στρατήγης (1860-1938)
«Στον Άγνωστο»
ΕΦ. ΕΣΤΙΑ
25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1906
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Comments