“Το ανάλογο αξίωμα της κοινωνικής μηχανικής είναι: Αν κάτι δεν έχει αναφερθεί, δεν συνέβη ποτέ”
"Σε Έναν Κόσμο Προπαγάνδας, Η Αλήθεια Είναι Πάντα Μια Συνωμοσία"
"Το Ποιο Επικίνδυνο Από Όλα Τα Ηθικά Διλήμματα Είναι Όταν, Είμαστε Υποχρεωμένοι Να Κρύβουμε Την Αλήθεια Για Να Βοηθήσουμε Την Αλήθεια Να Νικήσει"

Οι σκελετοί του γερμανικού οικονομικού θαύματος

Γιάννης Παπαδάτος

«Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ στη Γερμανία είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που θα μας απασχολήσει τα επόμενα χρόνια. Δεν βλέπω λύση στον ορίζοντα και φοβάμαι πως η κατάσταση θα χειροτερέψει». Η δυσοίωνη προφητεία ανήκει στον οικονομολόγο Μαρσέλ Φράτσερ, επικεφαλής του think tank DIW (Γερμανικό Οικονομικό Ινστιτούτο) που βρίσκεται πολύ κοντά στην καγκελαρία. Πρόσφατα, ο Φράτσερ προέβλεψε ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί τρίτο πακέτο βοήθειας 30-40 δισ. ευρώ, συνοδεία φυσικά Μνημονίου.

Δεν θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, αλλά φοβόμαστε ότι αν η Γερμανία συνεχίσει την ίδια πολιτική στο εσωτερικό και την ευρωζώνη, το ελληνικό «κραχ» θα μοιάζει με παιδικό πυροτέχνημα. Κατ’ ουσίαν, η κυβέρνηση Μέρκελ - Σόιμπλε, υπό τη σιδηρά καθοδήγηση της Bundesbank, εφαρμόζει την ίδια δημοσιονομική πολιτική μηδενικών ελλειμμάτων με τον αλήστου μνήμης καγκελάριο Μπρούνινγκ. Γνωρίζουμε πού οδήγησε αυτός ο παραλογισμός τη δεκαετία του 1930…

Τον Μάρτιο, η κυβέρνηση του Βερολίνου υπερηφανεύτηκε ότι πέτυχε «μηδενικό χρέος» για πρώτη φορά από το 1969 και σκοπεύει να κινηθεί στην ίδια γραμμή έως το 2019. Στόχος του Βερολίνου είναι να μειώσει το δημόσιο χρέος στο 70% του ΑΕΠ το 2017 και να πιάσει τα κριτήρια του Μάαστριχτ για χρέος 60% έως το 2023. Το κακό είναι ότι αυτό το προτεσταντικό αυτομαστίγωμα δεν πέφτει μόνο στις πλάτες του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και στη ράχη της γερμανικής μεσαίας και κατώτερης τάξης, που φτωχοποιείται με τάχιστους ρυθμούς!

Πρόσφατα, η οργάνωση Προστασίας του Κοινωνικού Κράτους (Paritaetischen Wohlfahrtsverband) ανακοίνωσε ότι το 15,5% του γερμανικού πληθυσμού, δηλαδή περίπου 12,5 εκατ. άνθρωποι, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι αυξημένο κατά 2 εκατ. σε σχέση με το 2011 και ο αριθμός τους διευρύνεται, ρίχνοντας το ποσοστό ιδιοκατοίκησης. Μπορεί εξάλλου η επίσημη ανεργία στη χώρα της Μέρκελ να είναι χαμηλή (γύρω στο 6%), όμως 7,5 εκατ. «φτωχοί εργαζόμενοι» απασχολούνται με «μικροδουλειές» (400 ευρώ το μήνα, ανασφάλιστοι, συμβόλαια του 1 ευρώ την ώρα κ.λπ.) και το 10% του πληθυσμού εξαρτά την επιβίωσή του από κοινωνικά επιδόματα. Οι στατιστικές δείχνουν ότι μετά το 2000 μειώθηκε αισθητά το διαθέσιμο εισόδημα της μέσης γερμανικής οικογένειας και ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια: τραπεζίτες, επιχειρηματίες, ανώτερα στελέχη του ιδιωτικού τομέα και μια ενδιάμεση πολιτικοοικονομική γραφειοκρατία.

Τυφλωμένη από τα λογιστικά κατορθώματά της, η γερμανική ηγεσία επιμένει αυτάρεσκα στο πείραμα της εγχώριας και εξαγόμενης λιτότητας, αδιαφορώντας για τις εκκλήσεις ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού να πάψει να… κλωσσάει τα πλεονάσματά της και να κάνει καμιά επένδυση. Ο λογαριασμός φοβόμαστε ότι θα πέσει βαρύς, όχι μόνο σε εμάς, αλλά και στους ίδιους τους Γερμανούς…

Πηγή
http://dia-kosmos.blogspot.gr/