Του Μ. Καλόπουλου
Η ζωή και οι σκέψεις ενός μάγου, κινούνται σταθερά έξω απ’ τα συνηθισμένα. Το αδιανόητο και το αναπάντεχο είναι ο φυσικός του χώρος! Έτσι, (για να επιστρέψουμε στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της συμπεριφορά του ταλαντούχου αυτού μάγου) ο Αβραάμ διαθέτει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη του κόσμου, και τα όπλα οι σχεδιασμοί και οι συμμαχίες του, είναι σταθερά πέρα απ’ τα γνωστά όρια.
Η ζωή και οι σκέψεις ενός μάγου, κινούνται σταθερά έξω απ’ τα συνηθισμένα. Το αδιανόητο και το αναπάντεχο είναι ο φυσικός του χώρος! Έτσι, (για να επιστρέψουμε στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της συμπεριφορά του ταλαντούχου αυτού μάγου) ο Αβραάμ διαθέτει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη του κόσμου, και τα όπλα οι σχεδιασμοί και οι συμμαχίες του, είναι σταθερά πέρα απ’ τα γνωστά όρια.
Κατεβαίνοντας λοιπόν στην Χαναάν, έχει μαζί του την όμορφη και αποφασισμένη για όλα αδελφή σύζυγο και βοηθό του Σάρρα, η οποία ήταν: «γυνή ευπρόσωπος» και «ευειδής». (Γέν.ΙΒ΄11) Μια σκέτη κούκλα δηλαδή.
Ο Αβραάμ κλείνει μάλιστα μαζί της μια ανήκουστη για ανδρόγυνο συμφωνία, που όμως έμελλε να τους αποφέρει πολλά...! Να πως την περιγράφει ο ίδιος ο Αβραάμ: «ότε εξήλθον εκ του οίκου του πατρός μου, είπον προς αυτήν, (την Σάρρα) ταύτην την χάρην θέλεις κάμει εις εμέ, εις πάντα τόπον όπου αν υπάγωμεν, (και πήγαν σε πολλά μέρη!!!) λέγε περί εμού, ούτος είναι αδελφός μου» Γέν..Κ΄12,13.
Πολύ καλά καταλάβατε... ο Αβραάμ είχε κατά νουν το αδιανόητο! Είχε προσυνεννοηθεί να καλοπαντρεύει την γυναίκα του (...!) σε κάθε τόπο που πήγαιναν! «Η δε Σάρρα ήτο (βολικότατα) στείρα»! Γέν.ΙΑ΄30
Φυσικά η βιβλική αφήγηση, ψελλίζει δια στόματος Αβραάμ κάποιες στοιχειώδεις δικαιολογίες. Παρουσιάζει τον Αβραάμ να παραγγέλνει στην γυναίκα του: «λέγε λοιπόν περί εμού ότι είσαι αδελφή μου δια να γίνει καλόν εις εμέ εξ αιτίας σου και να φυλαχθεί η ζωή μου»! Γέν.ΙΒ΄13
Ο Αβραάμ παρουσιάζεται εδώ ως κάτοχο πεντάμορφης γυναίκας, που φοβάται τόσο πολύ, απ’ τους άρπαγες ωραίων γυναικών, ώστε προτιμά με κάθε ευκολία να παντρεύει την γυναίκα του δεξιά κι’ αριστερά, προκειμένου να γλυτώνει την ζωή του! Ταυτόχρονα όμως με το: «δια να γίνει καλόν εις εμέ», ευθέως ομολογεί ότι απ’ την προσυμφωνημένη αυτή παράδοση της γυναικός του, στους επίδοξους εραστές ωραίων γυναικών, θα δεχθεί ευχαρίστως τα δώρα και διάφορα λοιπά οφέλη!
Υπήρχε όμως πράγματι φόβος για την ζωή του επειδή απλά ήταν κάτοχος όμορφης γυναικός; Μια τέτοια δικαιολογία καθόλου δεν ταιριάζει με τα δεδομένα της εποχής του! Οι αυστηρότερες τιμωρίες για την προστασία του έγγαμου βίου, είχαν ήδη νομοθετηθεί και δέσποζαν σε ολόκληρη την Μεσοποταμία, αλλά και ολόκληρη την παρακείμενη Μέση Ανατολή.
Οι νόμοι του Χαμουραμπί που σαφώς προηγούνται της εποχής του Αβραάμ, και είναι αντιγραφή παλαιότερων νόμων της Μεσοποταμίας, δίνουν μια σαφή εικόνα των σοβαρών συνεπειών στην περίπτωση ανάρμοστης συμπεριφοράς!
Προ του Χαμουραμπί διαβάζουμε[1]: «Σε περίπτωση που μια σύζυγος συλληφθεί με άλλον άντρα θα πεθάνει δεν μπορεί πια να ζει» Κώδικας Εσνούνα 28
«Αν μια σύζυγος χρησιμοποιώντας τις χαρές της κάνει κάποιον άλλον άνδρα να την ακολουθήσει και να κοιμηθεί μαζί της τότε (οι αρχές) θα θανατώσουν αυτή τη γυναίκα» Δίκαιο της Ουρ 222-231.
Σε επόμενο στοίχο διαπιστώνουμε πόσο εύκολα μπορούσε η γυναίκα να κατάληξη στο ποτάμι: «αν κάποιος άνδρας κατηγορήσει την γυναίκα κάποιου άλλου για μοιχεία... το βάσανο (δοκιμασία) του ποταμού (θα)αποδείξει αν είναι αθώα...» Δίκαιο της Ουρ 281-290.
«Αν μια σύζυγος συλληφθεί στο κρεβάτι κάποιου άλλου, τότε πρέπει να τους δέσουν (και τους δυο!) και να τους ρίξουν στο ποτάμι, (δεμένοι στο ποτάμι ισοδυναμούσε με σίγουρος θάνατο!). Αν ο σύζυγος θέλει να συγχωρέσει την γυναίκα αυτή, τότε και ο βασιλιάς με την σειρά του μπορεί να συγχωρέσει τον άντρα» Κώδικας Χαμουραμπί 129.
Μόνο με την κατηγόρια της ελευθεριάζουσας συμπεριφοράς, μια όμορφη γυναίκα μπορούσε να βρεθεί στα ορμητικά νερά του ποταμού! Αν ήξερε κολύμπι για να αποδείξει την αθωότητα της... είχε καλώς! Αν όχι, ο φιλοκατήγορος γείτονας, μπορούσε να της αφαίρεση την ζωή, μόνο με τις υποψίες του, αλλά δεν θα τολμούσε ποτέ να την κάνει παράνομα δική του! Αν κάποιος λοιπόν υπέκυπτε στον πάθος του και πλάγιαζε με παντρεμένη γυναίκα, κινδύνευε να πληρώσει με την ζωή του, και μόνο με υψηλά ανταλλάγματα, μπορούσε ο ίδιος ο απατημένος σύζυγος να τους σώσει!
Παρ’ όλα αυτά, ο Αβραάμ αποφάσισε το αδιανόητο! Όπου κι αν πήγαιναν παρουσιαζόταν ως αδελφός της γυναίκας του, από φόβο (όπως λέει η Βίβλος) μήπως συμβεί "κάτι" σ’ αυτόν ή την γυναίκα του! Η απόφαση τους αυτή βέβαια, ολοφάνερα διευκόλυνε παρά απέτρεπε αυτό το ενδεχόμενο!
Παρόμοια ανανδρία λοιπόν, δεν ακουστικέ ποτέ. Από πότε ένας άνδρας που αγαπά στοιχειωδώς την σύντροφο του, νομιμοποιείται για οποιονδήποτε λόγο, να κρύβεται πίσω απ’ τους "γάμους" της γυναίκα του για να γλυτώσει; Η Βίβλος μάλιστα προς στιγμή ξεχνά εντελώς ακόμα και τον υπέρ προστατευτικός θεός του Αβραάμ, που κάθε τόσο λέει στιβαρά στον προφήτη του: «μη φόβου Αβραάμ εγώ είμαι ο υπερασπιστής σου» Γέν.ΙΕ΄1.
Εκτός αυτού, πουθενά στις περιγραφές της Βίβλου δεν στοιχειοθετείται τέτοιος κίνδυνος, ο οποίος και αντιφατικός και ανόητος είναι. Οι άγριοι ληστές της έρημου αν ήθελαν κάποια γυναίκα, έσφαζαν με την ίδια ευκολία αδελφούς και συζύγους! Μέσα δε στις πόλεις, αν η οικογένεια δεν γίνεται σεβαστή, δεν μπορεί να στηθεί η πόλη! Και επιτέλους για έναν καθημερινά από τον θεό προστατευόμενο προφήτη, θα ήταν εξοργιστικά αντιφατικό, να καταφεύγει συνεχώς σε τέτοιες προαποφασισμένες άνανδρες λύσεις!
Μήπως λοιπόν πρέπει απλά να δεχθούμε (όσο παράξενο κι’ αν μας φαίνεται) ότι αυτό το προσυμφωνημένο "ήθος" του προφήτη κρύβει περισσότερα από απλούς άνανδρους φόβους; Μήπως πρέπει να δεχθούμε ότι στον εξαιρετικά ασυνήθιστο αυτόν άνθρωπο, (όπως και σε κάθε μεγάλο μάγο) το αναπάντεχο και το ασυνήθιστο είναι ο κανόνας; Κάτι άλλο λοιπόν οδηγεί ολοφάνερα τον πονηρό Χαλδαίο, στην αδελφό-παρουσίαση της γυναικός του.
Δεν γνωρίζουμε λοιπόν πόσες φορές δοκίμασε με επιτυχία την συγκεκριμένη συνταγή πλουτισμού, με τον γάμο-παγίδα της αδελφής-γυναίκας. Το μόνο βέβαιο είναι, πως η ιδια η Βίβλος μας περιγράφει τρεις τέτοιες πανομοιότυπες περιπτώσεις. Δυο φορές με ήρωες τα "αδέλφια" Αβραάμ και Σάρρα, και μια λίγο αργότερα σε πανομοιότυπους ρόλους και στον ίδιο ακριβώς κερδοφόρο παιγνίδι της νυμφο-παγίδας, τον Ισαάκ και την Ρεβέκκα!
Δυο απ’ τις πλέον κερδοφόρες πληγο-γαμικές απάτες του Αβραάμ, εξιστορούνται λοιπόν με πολλές λεπτομέρειες στη Βίβλο και κανείς δεν μπορεί να μας πείσει, ότι οι περιπέτειες αυτές, δεν ήταν ακόμα περισσότερες!
Έκπληκτοι λοιπόν, βλέπουμε στην βιβλική εξιστόρηση, τον Αβραάμ να στήνει ένα απίστευτο δόκανο πλουτισμού, με δόλωμα τις χάρες και τους "γάμους"... της ίδιας της γυναίκας του Σάρρας! Πρώτα με τον πάμπλουτο βασιλέα Φαραώ στην Αίγυπτο (Γέν.ΙΒ΄) και κατόπιν μ’ έναν Φιλισταίοι βασιλιά στην Χαναάν.(Γέν.Κ΄)
Ας μεταφερθούμε λοιπόν στην Αίγυπτο, όπου εκτυλίσσονται σκηνές απείρου κάλλους, στο πρώτο μεγάλο κόλπο του μάγου Αβραάμ, με τους γάμους της πεντάμορφης "αδελφή" (βοηθού και συζύγου) Σάρρας. Θα επαναλάβουμε ίσως κάποιες λεπτομέρειες που έχουμε ξαναδεί, αλλά αναζητώντας πρόσθετες σημαντικές λεπτομέρειες, θα συμπληρώσουμε εντυπωσιακά όπως θα δείτε, όσα ήδη γνωρίζουμε από προηγούμενη μας μελέτη, για τις δυο αυτές ενδεικτικότατες περιπτώσεις.
Ενώ λοιπόν ο Αβραάμ αργά και σταθερά κέρδιζε έδαφος, εξασκώντας όπως είδαμε την εντυπωσιακή οδυνοποιό μαγείας στο παλάτι του Φαραώ, η όμορφη Σάρρα, δεν έχασε καθόλου τον καιρό της. Απ’ την δική της πλευρά, τα πράγματα εξελίσσονται ραγδαία: «είδον οι Αιγύπτιοι την γυναίκα ότι ήτο ωραία σφόδρα (Ο΄ ότι καλή ήτο σφόδρα) και οι άρχοντες του Φαραώ (οι μεγαλοαυλικοί δηλαδή) είδον αυτήν (!) και επαίνεψαν αυτήν προς τον Φαραώ» Γέν.ΙΒ΄14-15.
Ο Φίλων, ο Ιουδαίος ιστορικός, εντελώς παράλληλα προς το βιβλικό κείμενο βεβαιώνει ότι: «η δε γυνή αυτού (Σάρρα) την ψυχήν είχε αρίστην (αλλά)και στο σώμα περικαλλεστάτη, ιδόντες αυτήν οι Αιγύπτιοι... εμήνυσαν στον Φαραώ...» Φίλων περί Αβραάμ 93
Ο Ιώσηπος, ο έτερος των Ιουδαίων ιστορικών επισημαίνει: «Ο Αβραάμ συναναστράφη τους πιο μορφωμένους της Αιγύπτου... η ομορφιά δε της γυναίκας του Σάρρας είχε ακουστεί, γι’ αυτό ο Φαραώ ο βασιλιάς των Αιγυπτίων δεν αρκέσθη σ’ εκείνα που ελέγοντο γι’ αυτήν, αλλά επιδίωκε με ζήλο να την δει μέχρι του σημείου να την αγγίξει»! Ιώσηπος ιουδαϊκη αρχαιολογία Α΄163-164 (μετάφραση εκδ. Κάκτος)
Όπως βλέπετε, ο ίδιος ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος, κάνει εδώ συγκεκριμένα λόγο για προχωρημένα χαριεντίσματα, και ασυγκράτητους σαρκικούς πόθους, που τα ολοφάνερα κάλλη της Σάρρας ενέπνευσαν στον Φαραώ!
Ο Φίλων (Ιουδαίος ιστορικός) συμπληρώνει την εικόνα: «ήταν δε αυτή (η Σάρρα) στο σώμα περικαλλεστάτη, τούτην ιδόντες οι των Αιγυπτίων(αυλικοί)... απ’ την ομορφιά ωθούμενοι, δεν ξεφεύγει άλλωστε απ’ τους εξέχοντες τίποτε, ανήγγειλαν στον βασιλέα. Εκείνος δε μόλις είδε την ευπρεπέστατη όψη της, ταχέως με φρόνιμους όρισε νόμους τις τιμές προς τους ξένους, και γεμάτος ανυπομονησία (!) διανοείτο λόγω αυτήν αγαγέσθαι (ανυπομονούσε να φέρει αυτήν) προς γάμον... Το όνομα της δε χαλδαϊστί είναι Σάρρα, ελληνιστί δε (σημαίνει) "άρχουσα"» Φίλων Αβραάμ 93-99.
Ο Ι. Χρυσόστομος είναι σαφέστερος όλων: «Καθώς δε εισήλθαν εις Αίγυπτον, ιδόντες οι Αιγύπτιοι την γυναίκα, ότι καλή ην σφόδρα, ουχί απλώς καλή, αλλά μεθ’ υπερβολής άπαντας επισπωμένη τους ορώντας(αποσπούσε απ’ όλους το βλέμμα). Και ιδόντες αυτήν οι άρχοντες, επήνεσαν αυτήν εις τον Φαραώ» Παραινετικός εισ τεσσαρακοστήν ομιλία ΛΒ΄ 53.301.
Απ’ τις παραπάνω δηλώσεις και μόνο, γίνεται περισσότερο από φανερό, ότι στο στυμμένο παιγνίδι της αξιοπόθητης γυναίκας, η Σάρρα έπαιζε απολύτως σωστά τον ρόλο της!
Η Σάρρα λοιπόν, μπορεί να έπεισε τον Φαραώ ότι μαζί με τα υπόλοιπα, διέθετε και άριστη "ψυχή", αλλά ούτε στιγμή δεν πρέπει να έπαψε να επιδεικνύει τα εξαιρετικά σωματικά της προσόντα! Διαφορετικά, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε πως αλλιώς θα μπορούσαν να ξέρουν τόσοι πολλοί αυλικοί, για τοπερικαλλέστατο σώμα της, οι οποίοι έσπευσαν να παινέψουν αυτά ακριβώς τα "προσόντα" της στον βασιλιά! Ένα πάντως παραμένει σίγουρο... ο βασιλιάς δεν την ορέχτηκε για τις πνευματικές της χάρες, ούτε ήθελε να "αγγίξει"... την άριστη ψυχή της!
Δεδομένου δε, ότι τουλάχιστον ενδυματολογικά την εποχή εκείνη, η γυναίκα μπορούσε (αν ήθελε) να κρύψει τις σωματικές της χάρες, όσο καλά ήθελε, είναι παραπάνω από βέβαιο, ότι η Σάρρα στιγμή δεν έπαψε να παίζει προκλητικά την χαριτωμένη αδελφή-νύμφη του Χαλδαίου μάγου!
Ακολουθώντας λοιπόν τους προσχεδιασμούς της, κατάφερε τελικά και:«ελήφθη εις την οικίαν του Φαραώ» (Γέν.ΙΒ΄15) όπου και για καιρό ολόκληρο ζει στο "χαρέμι" του Αιγύπτιου μονάρχη, ως μια των νόμιμων "συζύγων" (παλλακίδων) του! Για τον χρόνο μάλιστα διαβίωσης του Αβραάμ στην Αίγυπτο, αν και δεν εχουμε κάποια συγγεκριμενη δηλωση, στον Ευσέβιο μόνο διαβάζουμε κάτι σχετικό: «Λέγει δε (ο ιστορικός Αρταπάνος) τούτος δε (ο Αβραάμ) ελθείν εις Αίγυπτον εις τον Φαραώ την αστρολογίαν εδίδαξε μείναντα δε εκεί έτη είκοσι» Ευσέβιος (Αρταπάνος περί Αβραάμ) ευαγγελική προπαρασκευή 9.18
Ακόμα κι αν αφαιρέσουμε την χρονική υπερβολή από τα λόγια του Αρταπάνου, που ο ιδιος ο Επίσκοπος της παλαιστινιακής Καισάρειας Ευσέβιος μας μεταφέρει, ή ακόμα κι αν δεχθούμε ότι ο Αρταπάνος μεταφέρει αρχαιότερο κείμενο με σεληνιακή χρονομέτρηση, πάλι οι είκοσι μήνες-χρόνοι παραμονής του Αβραάμ στην Αίγυπτο, είναι χρόνος ικανός για να συναναστραφεί τους αυλικούς, να διδάξει αστρολογία, να παντρέψει την γυναίκα του Σάρρα και να απολαύσει επί μακρόν τα συμπεθερικά δώρα!
Αν λοιπόν θεωρήσουμε δεδομένο, ότι αναλύοντας την συγκεκριμένη αβραμική συμπεριφορά, βρισκόμαστε πράγματι μπροστά στην μοναδική ορθάνοιχτη πύλη εισόδου στην καταχθόνια πατριαρχική σκέψη, τότε καταλαβαίνουμε, γιατί σχεδόν όλοι οι "πατέρες" και οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, πραγματοποιούν απίστευτους ρητορικούς ακροβατισμούς, εφευρίσκουν αλληγορικούς ελιγμούς, και χρησιμοποιούν κάθε παραβολικό εφεύρημα, προκείμενου να αποφύγουν την απλή κατάδηλη πραγματικότητα! Η Σάρρα λοιπόν, έζησε επί μακρόν στις αγκάλες του μονάρχη Φαραώ, σαν κανονική "σύζυγός" του και μάλιστα για ικανό χρονικό διάστημα!
Η ξεκάθαρη βιβλική δήλωση του Φαραώ, προς τον ίδιο τον Αβραάμ δεν αφήνει περιθώρια παρεξηγήσεων: «έλαβον αυτήν (την Σάρρα) εις εμαυτόν δια γυναίκα» Γεν.ΙΒ΄19 «Τον δε Αβραάμ μεταχειρίσθησαν καλώς δι΄ αυτήν,(πείρε προικώα δώρα δηλαδή) και είχε (έλαβε) πρόβατα και βόας και όνους και δούλους και δούλας και όνους θηλυκάς και καμήλους»! Γέν.ΙΒ΄16 ...Τα γνωστά "αγαθά του Αβραάμ" δηλαδή!
Για να μη μένουν όμως αμφιβολίες, για το αν καταλάβαμε καλά το συγκεκριμένο εδάφιο, η εγκεκριμένη απ’ την ιερά συνοδό βιβλική μετάφραση Β, Βέλλα (Β.Β.) το κάνει σαφέστερο: «την είδαν (την Σάρρα) οι αυλικοί του Φαραώ, και την έφεραν στο ανάκτορο του. Για χάρη της Σάρρας φέρθηκαν καλά στον Αβραάμ και του έδωσαν πρόβατα, βόδια, γαϊδούρια, αρσενικά και θηλυκά, δούλους και δούλες και καμήλες» (Β.Β) Γέν.ΙΒ΄16. Το... εμπεδώσαμε!
Έτσι αποκτήθηκαν τα «αγαθά του Αβραάμ», που χωρίς μια στάλα επίγνωσης ή ντροπής, μας εύχονται στις γαμήλιες τελετές μας, οι σύγχρονοι ιεράρχες των Ελλήνων!!!
Οι εκκλησιαστικοί μάλιστα πατέρες, αντί να ανατριχιάζουν μπροστά στα ανεξήγητα εβραιο-πατριαρχικά καμώματα, μη έχοντας άλλη διέξοδο για να εξηγήσουν τα ανεξήγητα, σε μια έκρηξη "ευφυΐας", ξεσπούν σε ξέφρενους ακατάσχετους και αλλοπρόσαλλους επαίνους, (ταυτόχρονης παραδοχής και εξιδανίκευσης του απίστευτου περιστατικού), μήπως και με τον ορμητικό τους καλολογικό χείμαρρο, ξεπλύνουν λίγη απ’ την δυσοσμία της αβραμικής ελευθερογαμίας!
Στον Ιωάννη τον Χρυσόστομο λοιπόν διαβάζουμε τα εξής παντελώς απίστευτα:«Είδες σύνεση (Αβραάμ) του δικαίου, πως βρήκε τρόπο απ’ την επιβουλή των Αιγυπτίων ανώτερος να γίνει; Αναλογίσου την υπομονή του, (αλλά)και το φιλάγαθον της γυναικός. Του δικαίου (Αβραάμ) που δεν βαρυθύμησε να πει... ποιό το όφελος του γάμου όταν πρόκειται στο τέλος δι’ αυτήν (την Σάρρα) να κινδυνέψω; Τι το κέρδος, όταν γι’ αυτήν και την ομορφιά της μέχρι θανάτου να κινδυνεύω; Τίποτε απ’ αυτά δεν είπε ... Αλλά ένα μόνο είχε κατά νου, πως θα διαφύγει τον κίνδυνο... δια τούτο λέγει προς αυτήν, ειπέ ότι αδελφή μου είσαι, γίνε της σωτηρίας μου η αιτία. Ελεεινά τα λόγια, (!) πολύς όμως και ο φόβος δια την Αιγυπτιακή μανία. Έτσι όμως ξέφυγαν του θανάτου την τυραννία, γι αυτό και την μοιχεία της γυναικός ο δίκαιος (Αβραάμ!) προτίμησε να γνωρίσει (κείμ: και τη μοιχεία της γυναικός αίρειται κοινωνήσαι) και να τον μοιχό(Φαραώ) υπηρετήσει για να ξεφύγει τον θάνατο (!) ... Είδες σύνδεσμον αγάπης ανδρός και γυναικός; Είδες και άνδρα που δεν δίστασε να ενθαρρύνει συμβουλεύοντάς την γυναίκα, αλλά και γυναίκα που δέχεται την συμβουλή; Δεν υποχωρεί (η Σάρρα) ούτε δυσχεραίνει, αλλά πάντα ποιεί (μη ξεχνάτε ότι... μιλάμε πάντα για μοιχεία!) ώστε το δράμα να ξεφύγει.Ακούσατε άνδρες και γυναίκες και μιμηθείτε τούτων την ομόνοια, της αγάπης τον σύνδεσμο (αγάπης σύνδεσμος... με μοιχεία, είναι πράγματι ένα πρωτότυπο βιβλικό εφεύρημα!!!) της ευσέβειας την ένταση και ζηλέψατε της Σάρρας την σωφροσύνη»!!!
Με τόση Χρυσόστομική υποκρισία... πράγματι μπερδεύεσαι!
Ο επίσκοπος Χρυσόστομος, με έναν χείμαρρο επαίνων προσπαθεί να σκεπάσει με ροδοπέταλα, την δύσοσμη προσχεδιασμένη μοιχεία της Σάρρας!
Και συνεχίζει ο απίστευτος Ι. Χρυσόστομος λες και το ζεύγος έχει πάρει απόφαση αφοσίωσης και ακεραιότητας μέχρι θανάτου: «Είδες την θαυμάσιαν τούτη γυναίκα που λάμπουσα από της ψυχής κάλλους αλλά και της όψεως και στα ίχνη (υποδείξεις) του δικαίου (Αβραάμ) πορευομένη; Αυτήν να μιμείσθε γυναίκες... (!) Τούτο είναι αληθώς συνοικέσιον, μη μόνο εν ανέσει αλλά και εν κινδύνοις, τούτο γνήσιας αγάπης τεκμήριον, τούτο φιλίας γνώρισμα, που η υπακοή στην συμβουλή αυτή του δικαίου επέδειξε... υπέρ του δικαίου (Αβραάμ) την διάσωση (η Σάρρα) και εις μοιχείαν εαυτήν εξέδωσεν και συνουσίας ανέχετο βαρβαρικής;[2] (!!!) ...Είδες αγαπητέ μου την ευμήχανον του θεού σοφία;» Ι. Χρυσοστόμου παραινετικός... της αγιίς τεσσαρακοστής Ομιλία ΛΒ΄ ε΄25... ή (53.299.22.εως 53.300.48)
Να λοιπόν και η πεμπτουσία... της ιερής μοιχείας!
Μας κοροϊδεύουν... δεν υπάρχει αμφιβολία!
Συγνώμη, εσείς... ευμήχανον θεϊκή σοφία βλέπετε; Εγώ λοιπόν πως συμβαίνει και βλέπω συνεχώς άλλα πράγματα...;!
Δεν μπορώ να καταλάβω, πως γίνεται η παραπάνω περίπτωση να μοιάζει τόσο ξεκάθαρα με κατά παραγγελίαν αμειβόμενη εκπόρνευση[3]... και το στόμα αυτού του χρυσόγλωσσου μεγαλο-ιεράρχη να στάζει ακατάσχετα μέλι και θαυμασμό... και μάλιστα χωρίς κανένα δισταγμό, να μας παραγγέλνει και απ'ο πάνω, να μην αποφύγουμε την μίμηση της "υπέροχης" αυτής πράξης! Τι να πω... αφήνω και λίγη αγανάκτηση σε σας!
Δηλαδή, η όποια σωτήρια επέμβαση του θεού... μόνο σε αποφασισμένους μοιχούς λειτουργούσε; Σε απόφαση αντίστασης και αφοσίωσης του ζεύγους μέχρι θανάτου, δεν μπορούσε να λειτουργήσει... η ευμήχανος του θεού σοφία;
Τελικά, δεν υπάρχει βρωμιά και αλητεία, που με λίγη καλή θέληση και άφθονα θεϊκά λόγια, να μη μπορεί να σκεπαστεί απ' το ατέλειωτο θεολογικό "μέλι", και από βρομερός και τρισάθλιος συρφετός ανηθικότητας, να μετουσιωθεί σε ραφινάτο ύμνο ευπρέπειας!
Επιτέλους, μπροστά σε τίποτε εβραιοβιβλικό δεν μπόρεσε να σταματάει το παραληρηματικό ξεσπάσματα ενθουσιασμού, ο οικουμενικός αυτός φωστήρας; Τι άλλο πρέπει να δει ή να διαβάσει κανείς, για να υποψιαστεί επιτέλους ότι κάτι πάει πολύ στραβά;
Και επειδή και η αφέλεια έχει τα όρια της! Και κανείς πια δεν ξεγελιέται εντελώς, ούτε απ’ την χρυσοστομική λογολαγνεία, ούτε από παραβολικές, μεταφορικές και εξεικονιστικές ακροβασίες... γι’ αυτό καλού κακού, την συγκεκριμένη περίπτωση της προσυμφωνημένης επίβουλης μοιχείας,[4] σήμερα την κρατούν επιμελώς κρυμμένη απ’ τους αφελείς της πίστης. Ρωτήστε οποιονδήποτε πιστό, αν γνωρίζει κάτι για την επιεικώς απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά του Αβραάμ και την Σάρρας, και θα δείτε πως δεν έχουν ιδέα!
Ο συγκεκριμένος όμως "άγιος πατέρας", εξάντλησε ολόκληρη την κατάπικρη κριτική του στους «δεισιδαίμονες, μωρούς και ασεβείς Έλληνες» Ι. Χρυσόστομος κατα ελληνων 13/8-21/1 Έτσι δεν του έμμειναν παρά μόνο ύμνοι ακατάσχετης συμπάθειας, ακόμα και για τις πιο αλλοπρόσαλλες κακογαμίες των πατριαρχών της Βίβλου. Απ’ τις δεκάδες εκατοντάδες φορές που αναφέρει το όνομα «Έλλην»... ο Χρυσόστομος, ούτε μια φορά δεν ξεχνά να διαπομπεύσεις και να χλευάσει κάθε τι Ελληνικό! Επιφυλάσσομαι να σας δείξω λίγο αργότερα, ένα μικρό μόνο μέρος, απ’ το απίστευτο ανθελληνικό μένος του Ι. Χρυσόστομου!
Φαντάζεστε όμως τι θα έλεγε ο ίδιος αυτός ιερέας, αν σε κάποια αντίστοιχη ιστορία, κάποιος ξακουστός προπάτορας των Ελλήνων καταδεχόταν να σώζει συνεχώς την ζωή του, προτάσσοντας «εις πάντα τόπον όπου εάν υπάγει» τον καλό, σωτήριο και κερδοφόρο... γάμο της γυναίκας του;!
Φαντάζεστε αν ο Έλλην, ο γενάρχης των Ελλήνων ή κάποιος άλλος Έλληνας ήρωας προέτρεπε την γυναίκα του «εις μοιχείαν εαυτήν να εκδίδει και συνουσία να ανέχεται βαρβαρική» για να γίνετε εις αυτόν καλόν και να γλυτώνει αυτός την ζωή του; Αιώνιο πανδαιμόνιο χλεύης και σαρκασμού θα συνόδευε τον Έλληνα αυτόν γενάρχη σε κάθε πατερική αναφορά! Για τον Αβραάμ όμως, εδώ και χιλιετίες έχουμε... ιερή σιγή ιχθύος και ακατάσχετους επαίνους!
Στον αντίποδα αυτής της θλιβερής χαλδαϊκής κακοήθειας, έχουμε την τυπική μεσογειακή γυναίκα, όπως η Πηνελόπη, που επί είκοσι ολόκληρα χρόνια, κατά την απουσία του συζύγου της, δεν καταφεύγει σε παρόμοιες ποταπές δικαιολογίες, αλλά επιμένει ακόμα και με σοβαρό κίνδυνο της ζωής του γιου της Τηλέμαχου, να αντιστέκεται και με δόλους ακόμα να παραπλανά τους ερωτοχτυπημένους μνηστήρες! Οδύσ. τ.137
Η περίπτωση του Λακεδαιμόνιου ήρωα Ίδα, που χωρίς δεύτερη σκέψη προτάσσει μαχητικά την ζωή του, για να μην ταπεινωθεί η συντροφική του αγάπη, είναι μια ακόμα μόνο απ’ τις τυπικές περιπτώσεις ανδρών, με ανδροπρεπή υπερασπιστικότητα: «κατά του μύθου παίγνιον» λοιπόν, η αγαπημένη τουΜάρπησσα, ενέπνευσε έρωτα στον ξανθό Απόλλωνα, που ζήτησε με θεϊκά ανταλλάγματα τον έρωτα της. «και ο Ίδας απ’ τους παλιούς που στάθηκαν στη γη αντρειωμένους, δεν δίστασε και σήκωσε αντίκρυ στον βασιλέα τον Φοίβο Απόλλωνα το τρομερό του τόξο» (Ιλιάδα 558) Ο Ίδας είχε την φήμη ότι δεν αστοχεί ποτέ! Ο διεκδικητής βασιλιάς Απόλλωνας (από φόβο ή ακόμα και θαυμασμό) κοντοστάθηκε και άφησε την γλυκιά Μάρπησσα μόνη της να διαλέξει! Αυτή αντί για τον θεϊκό Απόλλωνα, ακολούθησε τον ερωτά[5] της, τον ψυχωμένο θνητό Ίδα, που μπροστά σε κανένας θεό ή βασιλιά δεν παρέδιδε αμαχητί την αγαπημένη του! Αλλά, αυτά είναι... ελληνικά γράμματα!!!
Βέβαια, ασφαλώς και μπορούμε να ανεχθούμε την ενδιαφέρουσα ιστορία οποιουδήποτε δειλού γυναικόκρυπτου "ήρωα", ποτέ όμως μετά απ’ αυτό, δεν θα αποτολμούσε κάνεις να τον ανεβάσει στο υψηλότερο βάθρο τιμών και αγιότητας!
Όμως, για να επιστρέψουμε στους χαλδαιο-εμπορικούς έρωτες του Αβραάμ... καλή η «θεάρεστη μοιχεία» λοιπον, καλή και η «σωτήρια ελευθερογαμία»με τον Φαραώ... τα συμπεθερικά όμως δώρα σε λίγο τέλειωσαν, και όπως όλα τα ωραία πράγματα, έτσι και η «ανοχή της βαρβαρικής συνουσίας» από την Σάρρα, έπρεπε κάποτε κι’ αυτή να τελειώσει!!!
Ο Αβραάμ λοιπόν, ούτε την Σάρρα σκόπευε να χάσει, ούτε να μείνει αιώνια αυλοκόλακας στην Αίγυπτο! Η θέση του αυλικού αρχημάγου, μόνο εύκολη δεν πρέπει να ηταν! Και οι πιο εντυπωσιακές μαγείες, μόνο για μικρό χρονικό διάστημα αποδίδουν τους εκτυφλωτικούς εντυπωσιασμούς. Αν π,χ. σε εμπόλεμη περίπτωση, ο Φαραώ ζητούσε απ’ τον Αβραάμ να καταστρέψεις έναν αντίπαλο άρχοντα ή και ολόκληρο Στράτο αντιπάλων, με την ευκολία που μπορούσε η μαγεία του να σκοτώσει ένα ζώο ή έναν αυλικό υπηρέτη... τότε τα πράγματα θα έπαιρναν επικίνδυνη τροπή για τους εντυπωσιασμούς του μάγου! Ή στην καλύτερη περίπτωση, θα έπρεπε να αποκαλύψεις τους ακριβείς μηχανισμούς της μαγγανο-μαγείας του, και να τους θέσει στην υπηρεσία του ξένου αυτού άρχοντα, ή να χρεωθεί αποτυχίες άκρως επικίνδυνες για την ζωή του!
Γι αυτούς λοιπόν και για άλλους παρόμοιους λόγους, ο Αβραάμ σοφά σκεπτόμενος δεν σκόπευε να μείνει ισόβιος μάγος στην Αίγυπτο. Είχε αποφασίσει να κατασχέσει ολόκληρη την περιοχή δια των απόγονων του, και όχι να περάσει την ζωή του υπηρετούντα υπό τας διαταγές οποιουδήποτε άρχοντα! Η επίσκεψη στην Αίγυπτο, όσο αποδοτική και ευχάριστη κι αν ήταν, (με τουςβαρβαρικούς έρωτες) έπρεπε να τελειώσει.
Η Σάρρα λοιπόν, όχι μόνο σταμάτησε ξαφνικά την «ένταση της ευσέβειας και της σωφροσύνης» στις εξωσυζυγικές περιπτύξεις... αλλά και ο προσωρινός της σύντροφος, ο βαρβαρικός ερωτικός Φαραώ, αλλά και πάμπλουτος μονάρχης... εντελώς ξαφνικά δεινοπαθεί με ανεξήγητες οδυνηρές πληγές: «πληγάς επί τον Φαραώ και επί τον οίκον αυτού, πληγάς μεγάλας, εξ αιτίας Σάρρας της γυναικός του ’Αβραάμ»! Γέν.ΙΒ΄ 17.
Ο Φαραώ (και ολόκληρος ο οίκος του) ξαφνιάζεται, υποφέρει και αδημονεί. Και για φαντάσου και ω του θαύματος, μόνο ο Χαλδαίος θεός του Αβραάμ, είναι ικανός να επιφέρει τέτοιες πληγές, σε όσους αμαρτήσουν εις βάρος του προστατευόμενου προφήτη του! Τώρα αναλαμβάνει ο "σωτήρας" Αβραάμ, που καραδοκεί, και δίνει επεμβαίνοντας τις κατάλληλες χαλδαιο-παραμυθικές εξηγήσεις...! Ο Φαραώ πείθεται (τι άλλο μπορούσε να κάνει) ότι όλοι στο παλάτι του υποφέρουν πράγματι, επειδή αυτός, ο βασιλιάς, αμάρτησε παίρνοντας στο σπίτι του για γυναίκα... μια παντρεμένη! Πράγμα που για ολόκληρη την Αίγυπτο, αλλά και απ’ τον ευσεβή βασιλέα της, εθεωρείτο αμαρτία μεγάλη!
Ποια όμως είναι αυτή η γυναίκα που σκόρπισε την αμαρτία και την κολάσιμη παρανομία στον βασιλιά της Αιγύπτου; Η αδελφή του Αβραάμ, του τελευταίου φιλικότατου γαμπρού του! Ποιος είναι ο σύζυγος της; Μα ο ίδιος της ο αδελφός, ο πανίσχυρος Χαλδαίος μάγος, που μ’ ένα του λόγο, νεύμα ή προσευχή, μπορεί να ανατρέψει την ειμαρμένη ζωών και ανθρώπων! Ο Φαραώ πρέπει να κατάλαβε αμέσως την εξαιρετικά δύσκολη θέση του! Ενάντια στον ισχυρό αυτό μάγο, λίγες μόνο κινήσεις είχαν ελπίδα να ευοδωθούν.
Ο βασιλιάς άρρωστος και παγιδευμένος κατεπλάγη: «Και εκκάλεσε δε ο Φαραώ τον ’Αβραάμ και είπε. Τι είναι τούτο το οποίο έκαμες εις εμέ; Δια τι δεν μ’ εφανέρωσας ότι αύτη είναι γυνή σου; Δια τι είπας, Αδελφή μου είναι αύτη; και έλαβον αυτήν (τη Σάρρα) εις εμαυτόν δια γυναίκα;»Γέν.ΙΒ΄ 17-19.
Ανεξάρτητα όμως από τις εξηγήσεις που δόθηκαν με χαλδαϊκή λογική, (και τις οποίες θα δούμε σε λίγο στην πανομοιότυπη περίπτωση, αλλού βασιλιά που έπεσε θύμα της ίδιας αβρααμικής παγίδας) ο Φαραώ έβλεπε με αδημονία, ότι οι πληγές τόσο επάνω του όσο και στην πολυπληθή του οικογένεια παρέμεναν! Τελικά ο Φαραώ φαίνεται πως κατάπιε εύκολα, ολόκληρο το παραμύθι των ηθικών πληγών από το χέρι του θυμωμένου Χαλδαίου θεού, του δήθεν (για φαντάσου) μετά απ’ όλα αυτά και οργισμένου προστάτη της νομιμότητας του γάμου...!
Εμείς βέβαια, μάταια προσπαθούμε να διώξουμε τις επίμονες υποψίες, της ευκολότατης ιδιόχειρης μαγγανείας, από το τρυφερό χέρι της Σάρρας, που όλο αυτό τον καιρό βολικότατα βρίσκετε θρονιασμένη και συχνά παρακοιμώμενη του πάμπλουτου θύματος! Η Σάρρα με όλη την άνεση του κόσμου, απ’ την θέση της συν-οικοδέσποινας, μπορούσε με τα υλικά της θεο-μαγγανείας, να συντηρεί τις οδυνηρές πληγές, νοθεύοντας απλά τις τροφές του ανυποψίαστου, αλλά και χαζόθρησκου Φαραώ!
Το σκεπτικό μας αυτό εδώ, δεν έχει καμία τεκμηρίωση, ως πρακτική των Πατριαρχών, αλλά στην περίπτωση των δέκα πληγών της Αιγύπτου (απ' τον Μωυσή), που θα εξετάσουμε λεπτομερώς αργότερα, η ξεκάθαρη μαγγάνια θα γίνει εντελώς χειροπιαστή!
Το σκεπτικό μας αυτό εδώ, δεν έχει καμία τεκμηρίωση, ως πρακτική των Πατριαρχών, αλλά στην περίπτωση των δέκα πληγών της Αιγύπτου (απ' τον Μωυσή), που θα εξετάσουμε λεπτομερώς αργότερα, η ξεκάθαρη μαγγάνια θα γίνει εντελώς χειροπιαστή!
Το μαγικό "δέσιμο", συνετελέσθη με απόλυτη ευχέρεια και ταχυδακτυλουργική μαεστρία. Το θύμα τελεί απολύτως υπό θεϊκή ομηρία... οι πληγές του συνεχίζουν ασταμάτητα την θραύση τους, όχι μόνο στο ανήμπορο σώμα του βασιλιά, αλλά και σε ολόκληρο τον πολυπληθή οίκο του. Ο Φαραώ για να βρει την υγεία του, εξαναγκάζεται σε πλήρη οικονομική αφαίμαξη! Αν και στην Βίβλο δεν μας περιγράφονται λεπτομέρειες της συναλλαγής, ο Ιώσηπος για την συγκεκριμένη περίπτωση ομολογεί ξερά: «δώρισε δε (ο Φαραώ) εις αυτόν (τον Αβραάμ)χρήματα πολλά» Ιουδ. αρχαιολ. 1.165/5 Αλλού προσθέτει: «και τρέμων (ο Φαραώ) από των εν νυκτί φαντασμάτων (!) αργύριον τε και χρυσίον στους θεοφιλείς Εβραίους εδώρισε» Ιώσηπος ιστορία ιουδαϊκου πολεμου 5,381.4. Τα αργυρά λοιπόν και χρυσά, ήταν λίτρα αποκατάστασης των πληγών! Και η Βίβλος συμπληρώνει, ότι φεύγοντας από την Αίγυπτο: «ο Αβραάμ ήτο (πλέον)πλούσιος σφόδρα εις κτήνη, εις αργύριον και εις χρυσίον». Γέν.ΙΓ΄ 12.
Παρ’ όλο που ο Φαραώ πρέπει να κατάλαβε, ότι στην συνολική ιστορία του Χαλδαίου ψεύτη γαμπρού, μάγου και θεραπευτή κάτι κάτι ήταν αντιφατικό, και πως στη συνολική συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου, υπήρχε οπωσδήποτε κάτι περίεργο... η σφοδρή θεϊκή ομηρία, η ανεξήγητη προέλευση των πληγών και ο φόβος της επανάληψής τους (φόβο τον οποίο σίγουρα δεν ξέχασε να αφήσει πίσω του φεύγοντας ο Αβραάμ), δεν του επέτρεψαν να φερθεί εξουσιαστικά, παίρνοντας το κεφάλι του δόλιου εισβολέα προφήτη.
Έχοντας λοιπόν ελάχιστες ελπίδες να μάθει τι ακριβώς του συμβαίνει, και με ποιες άγνωστες δυνάμεις είχε δεθεί, και φοβούμενος οδυνηρότερη επανάληψη των ανεξήγητων αυτών πληγών σε ολόκληρο τον πολυπληθή του οίκο, δεν του απέμεινε τίποτε σοφότερο να κάνει, απ’ το να χρυσοπληρώσει πρώτα τον περίεργο αυτόν αδελφόγαμο "προστάτη" και μετά (την θεραπεία του) να τον διώξει από την χώρα του αγανακτισμένος!
«Νυν ιδού η γυνή σου λαβών αυτήν απότρεχε» (Ο΄Γέν.ΙΒ΄19) είναι η αποχαιρετιστήρια διαταγή, του αποθεραπευμένου, εξαπατημένου, αλλά και οικονομικά ξαλαφρωμένου μονάρχη! «Λάβε λοιπόν την γυναίκα σου και φύγε τρέχοντας (ή αλλιώς) πάρε γρήγορα δρόμο», του είπε ο αγανακτισμένος από τις ολοφάνερα άδικες, αλλά και ανεξήγητες πληγές του ο Φαραώ!!!
Φοβούμενος μάλιστα ο Φαραώ, μήπως και δεν απαλλαγεί οριστικά από τον επικίνδυνο αυτόν απατεώνα, διέταξε να εκδιωχθεί φρουρούμενος έξω απ’ τα όρια της χώρα του! Διόρισε μάλιστα για τον σκοπό αυτό, ικανό στρατιωτικό απόσπασμα, που συνόδεψε τον επικίνδυνο Χαλδαίο μάγο, φρουρούμενο ως τα σύνορα της χώρας. Η Βίβλος, ομολογώντας εδώ τα ανομολόγητα γράφει: «Και διόρισεν ο Φαραώ ανθρώπους εις αυτόν και συμπροέπεμψαν αυτόν(εκδίωξη δηλαδή μετά συνοδείας) και την γυναίκα αυτού και πάντα όσα είχε» Γέν.ΙΒ΄19-
Αυτός ήταν στην Αίγυπτο ο μέγας Αβραάμ! Ένας από παντού διωγμένος πληγοποιός μάγος! Γιατί αν το «συμπροέπεμψαν» με στρατιωτική προφανώς συνοδεία έξω απ’ την χώρα, δεν ήταν διωγμός, τότε τι ήταν;
* * *
Στην συγκεκριμένη όμως περιπέτεια του περιπλανώμενου προφήτη, βλέπουμε πεντακάθαρα, τις αιτίες και τα περιστατικά που οδήγησαν στον διωγμό του Αβραάμ από την Αίγυπτο. Από τις προηγούμενες δυο φορές τόσο στον διωγμό της Ουρ, όσο και αυτόν της Χαρράν, πολύ λίγα πράγματα έφτασαν στα χέρια μας. Στον τρίτο όμως αυτόν διωγμό, δεν έχουμε μόνο την ξεκάθαρη βιβλική παραδοχή του διωγμού του Αβραάμ από την Αίγυπτο, αλλά και ένα πλήθος από ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, που παραδόξως ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν για να στολίσουν το πορτρέτο του μεγαλύτερου προφήτη της ανθρώπινης ιστορίας, και να μας απαλλάξουν από καμπόσους εσφαλμένους αιωνες θρησκευτικων ενθουσιασμών!
Μ. ΚαλόπουλοςΗ συνέχεια τους άρθρου εδώ: Ο Αβραάμ και... Το κόλπο της "αδελφής"
...................................Η γνώση είναι... η καλύτερη εκδίκηση!
Αποκτήστε τα βιβλία του Μ. Καλόπουλου επί αντικαταβολή στο τηλ: 2310/770100
Ξεναγηθείτε με διασκεδαστικό και σαφή τρόπο, στα πλέον απίστευτα μυστήρια της θεολογικής μαγείας, και ανακαλύψτε την γέννηση της σημερινής αθλιότητας, στα χέρια εκείνων... που λατρεύτηκαν σαν άνθρωποι του θεού!
Γνώμη αναγνώστου: «Μια απολαυστική ξενάγηση στα στημένα "θαύματα" των μεγάλων προφητών της Βίβλου, που θα σας ενθουσιάσει με την απομυθοποιητική της σαφήνεια. Μια πρωτότυπη μελέτη που θα αποτελέσει σταθμό στις αναζητήσεις σας». A.M.
[1] Τα αποσπάσματα είναι παρμένα απ’ το βιβλίο Κώδικας Χαμουραμπί εκδ. Καστανιώτη
[2] Συνουσία: «το συνείναι μετα αλλήλων, συνουσίωσις, συνγγαμία»Ησύχιος
[3] «Οι Χαλδαίοι δε και Βαβυλώνιοι μητρογαμούν... στην διπλανή δε απ’ αυτούς χώρα υπάρχουν οι Γηλαίοι (Γήλοι: λαός Μηδικός. Στέφ. Βυζάντιος)μεταξύ των οποίων οι γυναίκες όχι μόνο γεωργούν και οικοδομούν αλλά και πορνεύουν μη κωλυόμεναι παντελώς υπό των ανδρών αυτών ή ζηλούμεναι» Γ. Μοναχός χρονικο ΚΓ΄ περι χαλδαιων (110.80.34) Έχουμε δηλαδή εδώ, την ιστορική πιστοποίηση της οικογενειακής πορνείας.
[4] Εκπληκτική σχέση μοιχείας και φαρμακείας (μαγγανείας) επισημαίνει ο Σουΐδας: «Μοιχεία: μοιχεία και φαρμακεία (μαγγανεία) ταυτόν εστίν,αμφότερα δε λάθρα (εν κρυπτώ) γίνονται. Λέγονται δε και επιβουλαί(αφού) ούτε η μοιχευόμενη ούτε η φαραμακεύουσα φιλεί (δεν αγαπά πραγματικά) τον άνδρα» Σουΐδας. Εκπληκτικό!!! Φυσικά εδώ γίνεται λόγος για την δόλια ή σκόπιμη μοιχεία!
[5] «Έρωτας, πάντων δυσμαχώτατος θεός» Ευριπίδης απόσπ. 430,3
http://www.greatlie.com/index.php/el/xristianismos/palaia-diathiki/840-sarra-i-nufi-tis-sumforashttp://dia-kosmos.blogspot.gr/