Η κυβέρνηση εξελέγη με τη δέσμευση για την αντικατάσταση του νόμου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με μια βρετανική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων
Η νέα συντηρητική κυβέρνηση προτίθεται να καταργήσει το νόμο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου κατά τη διάρκεια των πρώτων 100 ημερών της θητείας της, σε μια προσπάθεια να «σπάσει την επίσημη σύνδεση» μεταξύ των δικαστηρίων του Ηνωμένου Βασιλείου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Ο νόμος για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου του 1997 απαιτεί από τα βρετανικά δικαστήρια να «λαμβάνουν υπόψη» τη νομολογία του Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Οι Συντηρητικοί θέλουν να καταργήσουν το νόμο, καθιστώντας ως εκ τούτου το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας «τον τελικό κριτή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Όπως έχουν τα πράγματα, η βρετανική κυβέρνηση δεν επιδιώκει να εγκαταλείψει το Συμβούλιο της Ευρώπης (στο οποίο υπόκειται το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) ή να εγκαταλείψει ως συμβαλλόμενο μέρος την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Ως εκ τούτου, το Ηνωμένο Βασίλειο θα εξακολουθεί να δεσμεύεται από τις αποφάσεις που λαμβάνονται από το Δικαστήριο στο οποίο μετέχει.
Ο νόμος έχει γίνει εξαιρετικά αντιδημοφιλής στη δεξιά πτέρυγα της βρετανικής πολιτικής (και των μέσων ενημέρωσης) και η κατάργησή του θεωρείται ως ένας τρόπος να προβληθούν οι αμιγώς συντηρητικές αξίες μετά από πέντε χρόνια κυβέρνησης συνασπισμού, στέλνοντας παράλληλα ένα μήνυμα για τις διαθέσεις της νέας κυβέρνησης στις Βρυξέλλες.
Το Δικαστήριο έχει γίνει συνώνυμο με το μπλοκάρισμα των προσπαθειών των βρετανικών κυβερνήσεων να επιβάλουν ποινές ισόβιας κάθειρξης σε βίαιους εγκληματίες και στέκεται εμπόδιο στο δρόμο της απέλασης των εγκληματιών. Οι επικριτές λένε ότι χορηγεί υπερβάλλοντα ζήλο προστασίας του δικαιώματος στην οικογενειακή ζωή και στην προστασία από τα βασανιστήρια. Και τα δύο αυτά άρθρα χρησιμοποιήθηκαν για να καθυστερήσει η έκδοση του εξτρεμιστή ιεροκήρυκα Abu Qatada.
Η συντηρητική πολιτική
Η κατάργηση του νόμου υπήρξε μια μακροχρόνια φιλοδοξία των Τόρις.
Στο μανιφέστο τους υποσχέθηκαν να «αποκαταστήσει την κοινή λογική» στο νόμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ηνωμένο Βασίλειο και θα «αναστρέψουν την αποστολή που είχε ως αποτέλεσμα το δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα να χρησιμοποιείται για όλο και περισσότερους σκοπούς».
Παρά την εξασφάλιση της πρώτης πλειοψηφίας τους στη Βουλή των Κοινοτήτων από το 1992, αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια για να κάνουν την φιλοδοξία τους πραγματικότητα.
Ωστόσο υπάρχουν φωνές αντίδρασης και στο εσωτερικό των Συντηρητικών.
Σκληροί επικριτές μιας τέτοιας κίνησης είναι ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Ken Clarke και ο πρώην Γενικός Εισαγγελέας Dominic Grieve. Γράφοντας στην τοπική εφημερίδα του, την Hull Daily Mail, ο συντηρητικός ευρωσκεπτικιστής David Davis είπε, «δεν θέλω να εγκαταλείψουμε τη Συλλογή Νομολογίας του Δικαστηρίου (ECR). Αν φύγουμε, είναι μια δικαιολογία για όλους τους άλλους να φύγουν».
Ο σκιώδης υπουργός Δικαιοσύνης του Εργατικού Κόμματος, ο Λόρδος Falconer, δήλωσε σήμερα: «Η βρετανική κυβέρνηση δεν θα πρέπει να στείλει το μήνυμα ότι είναι αναποφάσιστη για το αν θα συνεχίσει να υποστηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ενσωμάτωσή τους στο εσωτερικό δίκαιο του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι Εργατικοί θα αντισταθούν σε κάθε προσπάθεια χαλάρωσης της δέσμευσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Η Kate Allen, από τη Διεθνής Αμνηστία δήλωσε ότι η κίνηση θα ήταν μια «καταστροφή».
«Παρά την αρνητική δημοσιότητα που παίρνει μερικές φορές, ο νόμος περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων προστατεύει μόλις 16 πολυτιμότερα δικαιώματα και ελευθερίες. Βοηθά τους ηλικιωμένους, τους ασθενείς, τους πιο ευάλωτους », είπε.
«Οι άνθρωποι έχουν αγωνιστεί για τα δικαιώματα αυτά και την κατάκτησή τους και σε άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι συνεχίζουν να διακινδυνεύουν τη ζωή και την ελευθερία τους για να τα αποκτήσουν», είπε η Allen.
Εκπρόσωπος του υπουργείου Δικαιοσύνης δήλωσε: «Η κυβέρνηση εξελέγη με τη δέσμευση για την αντικατάσταση του νόμου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με μια βρετανική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων. Οι υπουργοί θα συζητήσουν τα σχέδιά τους για το θέμα αυτό και να κάνει ανακοινώσεις σύντομα».
Η πολιτική
Παρά το γεγονός ότι οι Συντηρητικοί έχουν πλειοψηφία στη Βουλή των Κοινοτήτων, δεν ισχύει το ίδιο και στη Βουλή των Λόρδων. Σύμφωνα με τους κανόνες, η Βουλή των Λόρδων δεν εμποδίζει τις δεσμεύσεις ενός μανιφέστο μιας κυβέρνησης πλειοψηφίας.
Αυτό θα τεθεί σε δοκιμασία με πολλούς Εργατικούς και Φιλελεύθερους λόρδους που αντιτίθεται σε αυτή την κίνηση.
Μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει την ισχυρή αντίσταση από τα μεμονωμένα έθνη που απαρτίζουν το Ηνωμένο Βασίλειο. Το Σκωτικό Εθνικό Κόμμα (που κέρδισε 56 από τις 59 κοινοβουλευτικές έδρες στη Σκωτία και κατέχει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο της Σκωτίας) είναι αντίθετο με την κατάργηση του νόμου.
Αν και δεν είναι νομικά δεσμευτικό, στην πράξη οι αλλαγές στο συνταγματικό δίκαιο απαιτούν τη συγκατάθεση των κρατών. Η κυβέρνηση της Σκωτίας τον περασμένο Οκτώβριο, είπαν ότι «αντιτίθεται σθεναρά» στην οποιαδήποτε προσπάθεια για την κατάργηση του νόμου περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Πιο προβληματική πιθανώς είναι η Βόρεια Ιρλανδία. Ο νόμος για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της συμφωνίας της Μεγάλης Παρασκευής που βοήθησε στην ειρηνευτική διαδικασία στη Βόρεια Ιρλανδία. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναφέρεται επίσης σε αυτό το έγγραφο, σύμφωνα με τους Financial Times.
Ο Ιρλανδός Υπουργός Εξωτερικών Charlie Flanagan είπε ότι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι «Θεμελιώδης … στη διασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας στη Βόρεια Ιρλανδία».
«Η κοινή έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μέρος αυτού που κάνει την ειρηνευτική διαδικασία αξιόπιστη» τόνισε ο Flanagan στους FT.
EurActiv
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Ο νόμος για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου του 1997 απαιτεί από τα βρετανικά δικαστήρια να «λαμβάνουν υπόψη» τη νομολογία του Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Οι Συντηρητικοί θέλουν να καταργήσουν το νόμο, καθιστώντας ως εκ τούτου το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας «τον τελικό κριτή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Όπως έχουν τα πράγματα, η βρετανική κυβέρνηση δεν επιδιώκει να εγκαταλείψει το Συμβούλιο της Ευρώπης (στο οποίο υπόκειται το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) ή να εγκαταλείψει ως συμβαλλόμενο μέρος την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Ως εκ τούτου, το Ηνωμένο Βασίλειο θα εξακολουθεί να δεσμεύεται από τις αποφάσεις που λαμβάνονται από το Δικαστήριο στο οποίο μετέχει.
Ο νόμος έχει γίνει εξαιρετικά αντιδημοφιλής στη δεξιά πτέρυγα της βρετανικής πολιτικής (και των μέσων ενημέρωσης) και η κατάργησή του θεωρείται ως ένας τρόπος να προβληθούν οι αμιγώς συντηρητικές αξίες μετά από πέντε χρόνια κυβέρνησης συνασπισμού, στέλνοντας παράλληλα ένα μήνυμα για τις διαθέσεις της νέας κυβέρνησης στις Βρυξέλλες.
Το Δικαστήριο έχει γίνει συνώνυμο με το μπλοκάρισμα των προσπαθειών των βρετανικών κυβερνήσεων να επιβάλουν ποινές ισόβιας κάθειρξης σε βίαιους εγκληματίες και στέκεται εμπόδιο στο δρόμο της απέλασης των εγκληματιών. Οι επικριτές λένε ότι χορηγεί υπερβάλλοντα ζήλο προστασίας του δικαιώματος στην οικογενειακή ζωή και στην προστασία από τα βασανιστήρια. Και τα δύο αυτά άρθρα χρησιμοποιήθηκαν για να καθυστερήσει η έκδοση του εξτρεμιστή ιεροκήρυκα Abu Qatada.
Η συντηρητική πολιτική
Η κατάργηση του νόμου υπήρξε μια μακροχρόνια φιλοδοξία των Τόρις.
Στο μανιφέστο τους υποσχέθηκαν να «αποκαταστήσει την κοινή λογική» στο νόμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ηνωμένο Βασίλειο και θα «αναστρέψουν την αποστολή που είχε ως αποτέλεσμα το δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα να χρησιμοποιείται για όλο και περισσότερους σκοπούς».
Παρά την εξασφάλιση της πρώτης πλειοψηφίας τους στη Βουλή των Κοινοτήτων από το 1992, αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια για να κάνουν την φιλοδοξία τους πραγματικότητα.
Ωστόσο υπάρχουν φωνές αντίδρασης και στο εσωτερικό των Συντηρητικών.
Σκληροί επικριτές μιας τέτοιας κίνησης είναι ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Ken Clarke και ο πρώην Γενικός Εισαγγελέας Dominic Grieve. Γράφοντας στην τοπική εφημερίδα του, την Hull Daily Mail, ο συντηρητικός ευρωσκεπτικιστής David Davis είπε, «δεν θέλω να εγκαταλείψουμε τη Συλλογή Νομολογίας του Δικαστηρίου (ECR). Αν φύγουμε, είναι μια δικαιολογία για όλους τους άλλους να φύγουν».
Ο σκιώδης υπουργός Δικαιοσύνης του Εργατικού Κόμματος, ο Λόρδος Falconer, δήλωσε σήμερα: «Η βρετανική κυβέρνηση δεν θα πρέπει να στείλει το μήνυμα ότι είναι αναποφάσιστη για το αν θα συνεχίσει να υποστηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ενσωμάτωσή τους στο εσωτερικό δίκαιο του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι Εργατικοί θα αντισταθούν σε κάθε προσπάθεια χαλάρωσης της δέσμευσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Η Kate Allen, από τη Διεθνής Αμνηστία δήλωσε ότι η κίνηση θα ήταν μια «καταστροφή».
«Παρά την αρνητική δημοσιότητα που παίρνει μερικές φορές, ο νόμος περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων προστατεύει μόλις 16 πολυτιμότερα δικαιώματα και ελευθερίες. Βοηθά τους ηλικιωμένους, τους ασθενείς, τους πιο ευάλωτους », είπε.
«Οι άνθρωποι έχουν αγωνιστεί για τα δικαιώματα αυτά και την κατάκτησή τους και σε άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι συνεχίζουν να διακινδυνεύουν τη ζωή και την ελευθερία τους για να τα αποκτήσουν», είπε η Allen.
Εκπρόσωπος του υπουργείου Δικαιοσύνης δήλωσε: «Η κυβέρνηση εξελέγη με τη δέσμευση για την αντικατάσταση του νόμου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με μια βρετανική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων. Οι υπουργοί θα συζητήσουν τα σχέδιά τους για το θέμα αυτό και να κάνει ανακοινώσεις σύντομα».
Η πολιτική
Παρά το γεγονός ότι οι Συντηρητικοί έχουν πλειοψηφία στη Βουλή των Κοινοτήτων, δεν ισχύει το ίδιο και στη Βουλή των Λόρδων. Σύμφωνα με τους κανόνες, η Βουλή των Λόρδων δεν εμποδίζει τις δεσμεύσεις ενός μανιφέστο μιας κυβέρνησης πλειοψηφίας.
Αυτό θα τεθεί σε δοκιμασία με πολλούς Εργατικούς και Φιλελεύθερους λόρδους που αντιτίθεται σε αυτή την κίνηση.
Μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει την ισχυρή αντίσταση από τα μεμονωμένα έθνη που απαρτίζουν το Ηνωμένο Βασίλειο. Το Σκωτικό Εθνικό Κόμμα (που κέρδισε 56 από τις 59 κοινοβουλευτικές έδρες στη Σκωτία και κατέχει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο της Σκωτίας) είναι αντίθετο με την κατάργηση του νόμου.
Αν και δεν είναι νομικά δεσμευτικό, στην πράξη οι αλλαγές στο συνταγματικό δίκαιο απαιτούν τη συγκατάθεση των κρατών. Η κυβέρνηση της Σκωτίας τον περασμένο Οκτώβριο, είπαν ότι «αντιτίθεται σθεναρά» στην οποιαδήποτε προσπάθεια για την κατάργηση του νόμου περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Πιο προβληματική πιθανώς είναι η Βόρεια Ιρλανδία. Ο νόμος για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της συμφωνίας της Μεγάλης Παρασκευής που βοήθησε στην ειρηνευτική διαδικασία στη Βόρεια Ιρλανδία. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναφέρεται επίσης σε αυτό το έγγραφο, σύμφωνα με τους Financial Times.
Ο Ιρλανδός Υπουργός Εξωτερικών Charlie Flanagan είπε ότι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι «Θεμελιώδης … στη διασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας στη Βόρεια Ιρλανδία».
«Η κοινή έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μέρος αυτού που κάνει την ειρηνευτική διαδικασία αξιόπιστη» τόνισε ο Flanagan στους FT.
EurActiv
http://dia-kosmos.blogspot.gr/