Συντάκτης Κ.Π.Βλαχοδήμος
Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί όλες οι δημοσκοπήσεις αφορούν τα έργα τρίτων και όχι τον ερωτώμενο. Ένα αντιπροσωπευτικό υποτίθεται δείγμα ατόμων εκφέρει γνώμη για την συγκριτική θέση προτίμησης πολιτικών σχηματισμών, προσώπων η άλλων στοιχείων που θεωρητικά αντικατοπτρίζουν τις προτιμήσεις τους σε μείγμα πολιτικών. Σπανίως όμως εμβαθύνουν στις προσωπικές προσδοκίες των ατόμων του δείγματος. Κλασσικό παράδειγμά η δημοσιευθείσα εσχάτως έρευνα, στο τρίτο πρόσωπο, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (αλήθεια έχουμε καιρό να πάρουμε νέα από τις γνωστές δημοσκοπικές ομάδες). Το δείγμα βαθμολόγησε πολιτικές της νέας κυβέρνησης σε διάφορους τομείς. Αλλά πώς αυτοί οι βαθμοί εκτίμησης συμβαδίζουν με τι το δείγμα πιστεύει ότι πραγματικά θα συμβεί στη χώρα και πόσο αυτόν τον ωφελεί η τον βλάπτει; Κατά συνέπεια και συνήθεια, τα στοιχεία σχολιάζονται κατά το δοκούν από τους επαγγελματίες σχολιαστές από την γωνία των πολιτικών η άλλων συμφερόντων τους.
Για απλά σκεπτόμενους παρατηρητές των γεγονότων είναι ανεξήγητα μερικά πράγματα. Προφανώς παράλογες και ασυντόνιστες πολιτικές και ιδεολογικές πρωτοβουλίες από τον κυβερνητικό συνασπισμό, οι εμφανείς παρελκυστικές καθυστερήσεις σε συνομιλίες προκειμένου ο κομματικός μηχανισμός να αποκτήσει πλήρη κρατικό έλεγχο και τόσα άλλα που προμηνύουν σημαντικά βήματα κοινωνικής οπισθοχώρησης αντιμετωπίζονται με απάθεια και αδιαφορία από το κοινωνικού σώμα σαν αυτές οι εξελίξεις να μην το αφορούν.
Το στατιστικά “κανονικό” μέλος της κοινωνίας υπό την Ελληνική επικράτεια, σε αντίθεση με τον συχνά αναφερόμενο “Ελληναρά” έχει η τουλάχιστον πρέπει να έχει γνώμη για το που οδηγείται σαν άτομο, μέλος οικογένειας, παρέας φίλων και γνωστών, της κοινωνίας, σαν οικονομική μονάδα και σαν πολίτης προστάτης της πατρίδας του .
Απαντήσεις σε ένα λεπτομερές ερωτηματολόγιο για τις προσδοκίες του γύρω από αυτές τις διαστάσεις, πόσο τον αφορούν, πόσο κερδισμένος η χαμένος θα βγει ηθικά, κοινωνικά και οικονομικά θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση με την όποια να συγκριθούν τα κομματικά και ιδεολογικά οράματα και να εκτιμηθεί ο βαθμός ρεαλιστικής συσχέτισης τους. Απαντήσεις όπως “θέλω να παραμείνουμε στη ΕΕ και την νομισματική ένωση” είναι τόσο επιφανειακές που αξίζουν μόνο για κομματικές καμπάνιες. Το δείγμα σε τέτοια έρευνα θα πρέπει οπωσδήποτε να περιλάβει και αυτούς που απέχουν από την εκλογική διαδικασία, καθώς είναι Ηλίου φαεινότερο ότι η στάση τους είναι ο κυριότερος παράγων στρέβλωσης στην Ελληνική πραγματικότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Πώς βλέπει ο μέσος ¨Έλληνας το μέλλον του μέσα από μια λεπτομερή δημοσκοπική ανάλυση; Πόσο μακριά μπορεί να είναι αυτό το όραμα από μια διεθνή αλλά και εσωτερική πραγματικότητα; Αν η διάσταση αυτών των θέσεων είναι μεγάλη, που οφείλεται και πως και αν μπορεί να γεφυρωθεί;
Είναι λυπηρό αλλά εικάζεται ότι τουλάχιστον στην παρούσα περίοδο, ικανές ομάδες δημοσκοπήσεων, που θα έπρεπε να προβάλλουν τέτοιες πληροφορίες στην κοινωνία αδρανούν για λόγους πού κινούν υποψίες αλλά δύσκολα διακρίνονται. Τέτοιας μορφής έρευνες εν τούτοις θα ήταν μεγάλη προσφορά από μέρους τους σε ένα λαό που προσπαθεί απεγνωσμένα να συγκρατήσει την κατάρρευση της κοινωνικής του συνοχής.
Πολλοί θα σχολιάσουν “φωνή βοώντος …” αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ιδίως για τους γεροντότερους.
http://dia-kosmos.blogspot.gr/