“Το ανάλογο αξίωμα της κοινωνικής μηχανικής είναι: Αν κάτι δεν έχει αναφερθεί, δεν συνέβη ποτέ”
"Σε Έναν Κόσμο Προπαγάνδας, Η Αλήθεια Είναι Πάντα Μια Συνωμοσία"
"Το Ποιο Επικίνδυνο Από Όλα Τα Ηθικά Διλήμματα Είναι Όταν, Είμαστε Υποχρεωμένοι Να Κρύβουμε Την Αλήθεια Για Να Βοηθήσουμε Την Αλήθεια Να Νικήσει"

Αυστραλία: Ένα αγρόκτημα που λέγεται Καλαμάτα

Πολλοί Έλληνες σταματούσαν μπροστά στο αγρόκτημα όταν έβλεπαν την πινακίδα στην είσοδο
Η ιστορία του Syndey Grant, στρατιώτη των ANZACs στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που βάφτισε την φάρμα του προς τιμήν των χωρικών που τον έσωσαν


Οι χωματόδρομοι της βικτωριανής υπαίθρου είναι, πιθανότατα, το τελευταίο μέρος που θα περίμενε κανείς να συναντήσει ένα κομμάτι από την Πελοπόννησο, όμως, αυτό ακριβώς συμβαίνει λίγο έξω από το Warnambool, εκεί όπου ένας φράχτης με την επιγραφή "Kalamata", οριοθετεί το κτήμα της οικογένειας Grant.

Πίσω από την επιλογή του συγκεκριμένου ονόματος, κρύβεται μία ιδιαίτερα συναρπαστική ιστορία, αυτή του Sydney Grant, στρατιώτη των Anzacs, ο οποίος στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου βρέθηκε κρατούμενος των Γερμανών σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Καλαμάτα, όταν το 1941 οι Ναζί εισέβαλαν στην Ελλάδα. Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που κατάφεραν να διασωθούν, κρυμμένοι στα ερείπια ενός παλιού ναού στον λόφο, ανάμεσα σε μερικά λιόδεντρα.

Αφηγούμενος το περιστατικό, πολλά χρόνια αργότερα, ο βετεράνος θυμόταν πώς οι κάτοικοι του χωριού έφερναν στους φυγάδες ψωμί και νερό και πώς τους ειδοποίησαν για την άφιξη πλοίων.

Ο Grant έκανε σήμα S.O.S., ελπίζοντας ότι το πλοίο για το οποίο μιλούσαν οι χωρικοί ήταν συμμαχικό και όχι γερμανικό. Για καλή τους τύχη, ήταν το βρετανικό πλοίο Hero, η διάσωσή τους όμως αποτελεί ένα κωμικοτραγικό περιστατικό, καθώς, προκειμένου να αποδείξουν ότι είναι όντως Αυστραλοί, οι στρατιώτες άρχισαν να τραγουδούν το παιδικό τραγουδάκι 'Waltzing Matilda', προσφέροντας ένα αλλόκοτο θέαμα μέσα στην νύχτα, ντυμένοι όπως ήταν με ελληνικά ρούχα, βρεγμένα από την θάλασσα. Η εμπειρία και κυρίως η καλοσύνη των Μεσσήνιων, έμεινε ανεξίτηλη στην μνήμη του Grant, ο οποίος βάφτισε "Καλαμάτα" το αγρόκτημα που έστησε στα δυτικά της Βικτώριας και όπου εξέτρεφε πρόβατα.

Μιλώντας στον "Νέο Κόσμο", η κόρη του, Catherine Bell, ανέσυρε ευτυχισμένες αναμνήσεις από την εκτροφή των αρνιών και παπιών στο αγρόκτημα. Πολλές φορές σταματούσαν Έλληνες, εντυπωσιασμένοι από την επιγραφή "Καλαμάτα" και γνώριζαν τον πρόσχαρο βετεράνο, ο οποίος επέλεγε να αφηγείται με χιουμοριστικό τρόπο τις εμπειρίες του, αποφεύγοντας να αναφέρεται στην ζοφερή πλευρά του πολέμου.

Μέχρι το τέλος της ζωής του, παρέμεινε λάτρης της Ελλάδας και της μεσσηνιακής γης, ενώ συχνά συνόδευε το ουίσκι του με ελιές καλαμών, όπως θυμάται η κόρη του, η οποία επισκέφθηκε την Καλαμάτα μετά τον θάνατό του Grant, το 2013. Εκεί συνάντησε ανθρώπους που θυμούνταν τους Αυστραλούς στρατιώτες που έδιναν γλυκά στα παιδιά. Η ίδια ελπίζει να ξαναβρεθεί στην Μεσσηνία του χρόνου, για την 75η επέτειο της Μάχης της Καλαμάτας.

Για την περίσταση, ο πρώην πολιτειακός Εργατικός βουλευτής, Τζον Πανταζόπουλος, ελπίζει να οργανώσει μία εκδήλωση μνήμης, για να τιμήσει αυτήν την εν πολλοίς άγνωστη σελίδα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, την παρουσία των δυνάμεων των Anzac στην Μεσσηνία, με την συμβολή της Μεσσηνιακής κοινότητας της Μελβούρνης. Πενήντα χιλιάδες στρατιώτες των συμμαχικών δυνάμεων βρίσκονταν σε ελληνικό έδαφος το 1941, όταν εισέβαλαν στην χώρα οι Γερμανοί, οι οποίοι κατάφεραν να συλλάβουν οκτώ χιλιάδες Βρετανούς, Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς στρατιώτες, οι οποίοι δεν κατάφεραν να διαφύγουν.

Όσο για τον Sidney Grant, έφυγε από την ζωή το 1990. Η οικογένειά του κράτησε την αγροικία για επτά χρόνια. Οι νέοι ιδιοκτήτες κράτησαν την ονομασία "Καλαμάτα" που κοσμεί ακόμη την πύλη του κτήματος.

http://dia-kosmos.blogspot.gr/