Είναι αυτό αλτρουισμός; Ναι, υπό τον όρο ότι αποδεχόμαστε τον ορισμό που ο Attali δίνει στον αλτρουισμό: "Ευφυής εγωισμός". Προφανώς η φιλο-μουσουλμανική στρατηγική του στοχεύει στο να τους θέσει κάτω από την υψηλότερη αιγίδα της οργανωμένης εβραϊκής κοινότητας και να αποφευχθούν βίαιες αντι-σημιτικές ανατροπές από αυτούς. Ο Attali, όπως πιθανότατα κι όλοι οι άλλοι στο παγκόσμιο εβραϊκό κογκρέσο- δεν νοιάζονται καθόλου για την ακεραιότητα των ευρωπαϊκών χωρών – νοιάζονται και φροντίζουν για τη δημιουργία μιας ισορροπίας δυνάμεων, όπου θα έχουν το πάνω χέρι. Η στρατηγική αυτή περιλαμβάνει την εγκατάλειψη της πλειοψηφίας των νεαρών λευκών από την κοινωνία των πολιτών. Η οργανωμένη κοινότητα δεν ενδιαφέρεται καθόλου ή μάλλον αισθάνεται κάποια ικανοποίηση, βλέποντας το αποτέλεσμα της πολιτικής τους.
Η στρατηγική της δημιουργίας μιας αλλοδαπής ελίτ "διαφορετικότητας" φαίνεται να συνδυάζει δύο χαρακτηριστικά: τη δημιουργία μιας νέας ισορροπίας δυνάμεων, με την πολυπολιτισμικότητα να διαιρεί τους κατοίκους των δυτικών χωρών, και μια βαθιά εκδίκηση εναντίον του Ευρωπαίου που τόλμησε να επαναστατήσει εναντίον του περίλαμπρου περιούσιου λαού.
Ο Attali δημιούργησε επίσης μια εταιρία μικροχρηματοδότησης που σχεδιάστηκε για να χορηγεί δάνεια με ευνοϊκούς όρους στους μετανάστες. Ένας από τους διαχειριστές αυτής της εταιρίας είναι ένας νεαρός επιχειρηματίας από την Βόρεια Αφρική, ο Younes Bourimech (φώτο). Ως επιχειρηματίας και Βορειοαφρικανός, οBourimech έχει το τέλειο προφίλ, με την προσθήκη ενός συγκεκριμένου προνομίου: κατέχει μετοχές της Therapy Music, της εταιρείας που βρίσκεται πίσω από τον gangsta-ράπερ Kaaris. Δεν είμαι σίγουρος ότι το gangsta-rap είναι το καλύτερο μέσο για τη διατήρηση μιας σταθερής ισορροπίας δυνάμεων, εκείνης που ευνοεί τους Εβραίους. Παρ’ όλα αυτά, ως μεταπολιτικό εργαλείο εκδίκησης, είναι τέλειο: ρομαντικοποιει το έγκλημα, τη βία, και γενικά το lifestyle των κακοποιών, το οποίο συνήθως, ακολουθούν Μαύροι και Άραβες, και μερικοί whiggers (Λευκοί που μιμούνται το στυλ των Μαύρων) εναντίον των Λευκών.Πολλοί νεαροί λευκοί έχουν συνηθίσει να ζουν στα προάστια. Έχουν ζήσει σε ένα μικτό φυλετικό περιβάλλον από τότε που γεννήθηκαν. Πολλοί από αυτούς δεν φαντάζονται να γυρνούν πίσω σε μια κατάσταση φυλετικής και πολιτισμικής ομοιογένειας. Άλλωστε, τους έχουν πει στο σχολείο ότι η ιστορία τους ήτανσκοτεινή και επαίσχυντη, ότι η φυλετική ανάμειξη και η εξαφάνιση των ευρωπαϊκών λαών είναι «πρόοδος».
Οι περισσότεροι από τους ελίτ Εβραίους στη Γαλλία είναι Σεφαραδίτες. Προερχόμενοι από τη Βόρεια Αφρική, που ποτέ δεν "υπέφεραν" από τους Γερμανούς, καθώς δεν ήταν στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ζήσει πάντα σε ένα φυλετικό ποικιλόμορφο περιβάλλον. Θυμάμαι ότι διάβασα για έναν Σεφαρδίτη που επέστρεψε στη Γαλλία μετά την εγκατάλειψη της Αλγερίας: ήταν σοκαρισμένος που οι σχολικές τάξεις ήταν ομοιόμορφα λευκές. Ωστόσο, ακριβώς όπως και οι άλλοι Εβραίοι, οι Σεφαραδίτες έχουν μια ισχυρή αίσθηση πολιτισμικής και εθνικής ταυτότητας, σε πλήρη αντίθεση με τους ανίδεους Λευκούς που υπερασπίζονται βλακωδώς τον «αντιρατσισμό» και κατηγορούν τους συνειδητοποιημένους συνομηλίκους τους, ακόμη και αν αυτό σημαίνει την δική τους εκτόπιση.
Τι κάνουμε;
Μέχρι στιγμής, η έλλειψη ταυτότητας και θετικών απόψεων μεταξύ των Λευκών έχει ανοίξει το δρόμο για μια σατανική συνέργεια μεταξύ της οργανωμένης εβραϊκής κοινότητας και των φιλόδοξων και «αγανακτισμένων» μεταναστών και μιας ελάχιστης μειοψηφίας λευκών αστών που δεν πάσχουν πολύ από τη νέα κατάσταση. Αυτή η σατανική συνέργεια είναι χτισμένη πάνω στις πλάτες μας. Έχει αρχίσει με λευκά αφεντικά που ευνοούν το φθηνό εργατικό δυναμικό αντί να προσλαμβάνουν δικούς τους και έχει επιδεινωθεί αφότου η Αριστερά σταμάτησε να υπερασπίζεται την Λευκή εργατική τάξη, χάριν των μεταναστών και ορισμένων αστικών μειονοτήτων όπως οι ΛΟΑΤ.
Για πολλούς νέους Γάλλους, η μόνη λύση για ένα ουσιαστικό μέλλον, είναι η ξενιτιά. Δεν υπάρχει τίποτα για μας στην ίδια την χώρα των προγόνων μας, εκτός αν ενταχθούμε σε ένα σύστημα αλλοτρίωσης και αποδεχθούμε την προδοσία των δικών μας για τα χρήματα ή την ελπίδα για μια καριέρα. Ακόμη και τότε, πολλοί από εμάς αντιμετωπίζουμε ένα ζοφερό μέλλον με έργα που μας αφήνουν φτωχότερους από τους γονείς μας, μια ζωή ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας πίσω από επιθετικούς μετανάστες, μια αλλοδαπή πολιτική τάξη, δημόσιο χρέος, και έναν καθημερινό πόλεμο εναντίον μας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Η δημόσια παρουσία του Εθνικού Μετώπου (NF) από το 2002 υπήρξε ένα μεταπολιτικό πλήγμα. Ενώ δεν μπορεί να θεωρηθεί (τοNF ) ως ο σωτήρας του Ευρωπαίου ανθρώπου, είναι ένα αγκάθι στο πόδι των ελίτ. Αν η Marine Le Pen εκλεγόταν πρόεδρος, θα ήταν ένα άλλο μεταπολιτικό πλήγμα, ανεξάρτητα από το τι θα κάνει στην πραγματικότητα. Η εκλογική επιτυχία του NF είναι καλή είδηση πέρα από κάθε αμφιβολία. Πράγματι, ένας σημαντικός δείκτης της ανόδου είναι η άφιξη καριερίστων και Μασόνων στο κίνημά της Marine - με άλλα λόγια, ένα σοβαρό στοίχημα για το μέλλον του κόμματος. Η Marine έχει επίσης υποκύψει μπροστά στην οργανωμένη εβραϊκή κοινότητα με τον ισχυρισμό ότι «το NF είναι η καλύτερη ασπίδα για τους Γάλλους Εβραίους».
Αλλά ακόμα και έτσι, η περίφημη B'nai Brith διατηρεί μια αντι-NF "Δημοκρατική" συμφωνία με τα mainstream πολιτικά κόμματα: δεν επιτρέπονται συμμαχίες με το NF, κάθε είδους συμμαχία επιτρέπεται εναντίον του. Έτσι, έχουμε δει ένα παιχνίδι συμμαχίας μεταξύ των mainstream ηθοποιών της Δεξιάς. Όχι, το NF δεν αποτελεί μέρος της "Δημοκρατίας" ή του mainstream.Υπάρχει μια συνεχώς αυξανόμενη τάση φιλο-NF ψηφοφόρων και αφύπνισης των Λευκών, αλλά η ελίτ συνεχίζει τον πόλεμο εναντίον του με τους δικούς της συνέργειες.
Υπάρχει βέβαια, και μια λιγότερο πολιτική πλευρά, αυτή από τον δοκιμιογράφο Alain Soral (φώτο) και το think-tank του ‘Égalité &Réconciliation’. Το εγχείρημά του έχει ως στόχο να συμφιλιώσει τους Γάλλους γηγενείς με τους μουσουλμάνους εναντίον του «Σιωνισμού». Ο Soral τονίζει πως ένα έργο σαν του Attali πατρονάρει τους μουσουλμάνους, οδηγώντας τους να «αντικαταστήσουν τον Αλλάχ με τον Μαμωνά» και να ακολουθήσουν ιμάμηδες που προτείνουν οι Εβραίοι. Αντ’ αυτού, το δικό του σχέδιο είναι ένα είδος «μετώπου αντι-παγκοσμιοποίησης από τα κάτω». Το think-tank του Soral άσκησε κάποια επιρροή στη διάδοση μια κριτικής ματιάς για την εβραϊκή εξουσία και επιρροή. Παρόλα αυτά, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ως βιώσιμη λύση μακροπρόθεσμα. Είναι μια λύση προσαρμοσμένη στο να αγωνίζονται κατά της παγκοσμιοποίησης, μια συμμαχία μεταξύ ξένων, αλλά η φιλο-μουσουλμανική θεώρηση του Soral είναι ντροπή, όταν συγκρίνει κανείς τον πλούτο του πολιτισμού μας έναντι εκείνου (;) των μουσουλμάνων και όταν περιφρονείται ο ευρωπαϊκός πολιτισμός. Πάντως, η συνέργεια Λευκών – μουσουλμάνων του ‘Égalité & Réconciliation’ μπορεί να είναι ασταθής, αλλά εξακολουθεί να είναι μια ενδιαφέρουσα αντι-συνέργεια, προσαρμοσμένη για μας - σε κάποιο βαθμό, και εναντίον του αντιπάλου μας.
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ
28/05/2015
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
http://dia-kosmos.blogspot.gr/