Οριενταλισμός- ο πρόδρομος της ισλαμολαγνείας

Η λευκη και η μαυρη σαρκα αιχμαλωτες στη σαγηνευτικη ηδονη της σκλαβιας

Ο οριενταλισμος του 19ου αιώνα, αποδειχτηκε μια απο τις εμπορικοτερες καλλιτεχνικες τεχνοτροπις στην ιστορια της τεχνης... 

Η αστικη ταξη του 19ου αιωνα πληρωνε αδρα, για να...
"παρει ματι" τις ανομολογητες φαντασιωσεις της. Στις μερες μας ο οριενταλισμος αναβιωνει υπο τη μορφην της ισλαμολαγνειας/μεταναστολαγνείας

Διεισδυτική χειρουργική ιστορική και κοινωνιολογική ανάλυση από τη γραφίδα του μοναδικού Λευτέρη Πανούση.

Καλλιόπη Σουφλή

Γράφει ο Λευτέρης Πανούσης

Μασαζ στο χαρεμι

Με τον όρο "οριενταλισμός" σημαίνεται στην ιστορία της τέχνης καλλιτεχνικό κίνημα του 19ου αιώνα, που το κυριο χαρακτηριστικο του ειναι η εξιδανικευση της "ανατολής" μεσα απο τα θολα ματια του ευρωπαιου αστου.

Η ξηρα ορολογια των "φιλολογων" της τεχνης δεν διδει τις κοινωνικες και ψυχολογικες διαστασεις του οριενταλισμου, ο οποιος "πουλησε τρελά" στη εποχη του και συνεχιζει να "πουλαει" με ακομα μεγαλυτερη ενταση, υπο τη συγχρονη μορφη της μεταναστολαγνειας.

Ωστοσο, αναλυοντας σημαντικες παραμετρους του οριενταλισμου, μπορουμε να διαγνωσουμε τις βασικες αιτιες που γεννησαν το παθος της ισλαμολαγνειας, στις ευρωπαϊκές μαζες του 21ου αιώνα...

Αν και οι οριενταλιστες ζωγραφοι ήσαν οι πρωτοι που τσίγκλισαν τις ερωτογενεις φαντασιακες ζωνες του λευκου ανθρωπου, με αυτό που στο διεθνες γλωσσαρι της τσοντας αποκαλειται:

interacial sex [διαφυλετικο σεξ] και που σημαινει απλά: "μαύρος γαμάει λευκή", 

δεν μπορούμε να αποδώσουμε τη σεξουαλική λατρεία του "μαύρου" ή του εξωτικού μελαμψού, 

στις σεξουαλικές ανεπαρκειες της λευκης ρατσας.

Το μαυρο ειναι πιο γλυκο...

Οι λευκοι ειχαν ξαναρθει σε στενη επαφη με τη μαυρη φυλη, τοσο στα χρονια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όσο και στην εποχη των σταυροφοριων ή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ωστοσο ποτε δεν αναπτυχθηκε τέτοιου ειδους "σεξουαλικη λιγουρα" για τον μελαμψό επιβήτορα. Ίσα-ισα που οι λευκοί Οθωμανοί, θεωρούσαν τους μαυρους ως κατωτερο ειδος ανθρωπου και γι αυτο τους ευνουχιζαν με τη μεθοδο της ολικης εκτομης για να τους μπασουν στα χαρεμια, σε αντιθεση με τους λευκους ευνουχους, που τους εκοβαν μονον το πεος.

Όσο για την εικονα του "αραπη" στις αρχαιες κοινωνιες αλλα και στο μεσαιωνικο Βυζαντιο, ειχε μαλλον τη σημασια του "μπαμπουλα" που εξαναγκαζε τα νηπια να τρωγουν ολο το φαγητο τους.

Το σεξουαλικο φωτοστεφανο του μαύρου γαμίκουλα, που συγκινούσε τις κυρίες του 19ου αιώνα και ακόμα περισσότερο τις τωρινές "φεμινίστριες", δεν αποτελεί λοιπον αποτέλεσμα της σεξουαλικής ανεπάρκειας του λευκού ανθρώπου αλλά ξεκάθαρο δημιουργημα της ευρωαμερικανικης αστικης ταξης.

Ο αστικός τρόπος ζωής που αναδύθηκε στις βιομηχανικες μητροπόλεις του ευρωπαϊκού κέντρου, ήταν άμεσα συναρτημένος με την αποκοπή του λευκού ανθρώπου από τις φυλετικές, ηθικές, κοινωνικές και πολιτισμικές ρίζες του.

Σε καμία άλλη ιστορική εποχή δεν συνέβη να μεταφερθούν μαζικά τοσο μεγάλοι πληθυσμοί, από την υπαιθρο στις πολεις.

Τοσο η Ρωμη, οσο και η Κωνσταντινουπολη, μπορει να λογιζονταν ως τα μεγαλυτερα αστικα κεντρα της εποχης τους, ωστοσο σε καμια περιπτωση δεν συγκεντρωναν "εντος των τειχων" ενα ξεριζωμενο προλεταριατο, που αναζητούσε το "καταναλωτικό ονειρο" εστω κι αν ηταν υποχρεωμενο να δουλευει επι 20 ωρες την ημερα με αμοιβη ενα πιατο φασολια. Και πολυ περισσοτερο, δεν διεθεταν μια πληθωρικη αστικη ταξη, που συγκεντρωνε στα χερια της το εμποριο, τις χρηματοπιστωτικες συναλλαγες, την πολιτικη ισχυ ή το ναυτιλιακό και βιομηχανικό κεφαλαιο.

Αντιθετως η βιομηχανικη επανασταση οδηγησε μεγαλες μαζες ανθρωπων της υπαιθρου να εγκαταλειψουν τα παντα και να στριμωχτουν σε ανηλιαγα διαμερισματα-κουτια, στις βρωμικες πολεις του Ευρωπαϊκού μητροπολιτικού κεντρου, ελπιζοντας οτι θα ρθει η ωρα που κι αυτοί θα τη βολεψουν, οπως οι καλοβαλμενοι μεσοαστοι, που αποτελουσαν και το προτυπο τους.

Αυτη η νεα ζωη του λευκου ανθρωπου, ο οποιος βρεθηκε περικλειστος στις εργατικες πολυκατοικιες του Μαντσεστερ ή στα περιφρουρουμενα μεγαλοαστικα προαστια, σημαινε και μια δραματικη αλλαγη, απο την οπτικη των ανοιχτων οριζοντων της υπαιθρου, στην οπτικη των αποπνικτικων διαμερισματων των βιομηχανικων πολεων. 

Ο λευκος Ευρωπαιος αιχμαλωτιστηκε στον παραγωγικο/καταναλωτικο παραδεισο που ο ιδιος εφτιαξε. Η τιμωρια του ηταν να ζει πια σαν ενα φοβισμενο ποντικι, που η μονη του διαφυγη απο την εγκιβωτισμενη πραγματικοτητα του ηταν να καταναλωνει ολο και περισσοτερα αγαθα, ωστε να επικαλυπτει δια της περισσιας χλιδης, τους περισσιους τρομους του. Σε ενα τετοιο ασφυκτικο μοντελο ζωης, η φαντασιωση ηρθε να αντικαταστησει την ιδια την πραγματικοτητα... 

Η εξωτικη Ανατολη, γιοματη απο τα αρωματα και τους ποθους, των ευρωπαϊκών φαντασιώσεων, μυθοποιηθηκε και εξιδανικευτηκε απο τους αστους των μικρων διαστασεων, που επενδυαν σ' αυτην όσα ποθουσαν ενδομυχα αλλα ησαν ανικανοι να διεκδικησουν στην πραγματικη τους ζωη.

Ο "μαύρος" ανατολίτης, έλαβε στο διαταραγμένο φαντασιακο του λευκου αστου, το φωτοστεφανο του "εκτος των τειχων" του "αγνου παιδιου της φυσης", που ακομα δεν ειχε διαφθαρει απο τις σειρηνες του δυτικου υπερκαταναλωτικου κοσμου. 

Σ' αυτη την φαντασιακη εικονα του πριμιτιφ, του ποθουμενου πρωτογονισμου, που ειχε πλεον απωλεσει ο λευκος αστος, στηριχτηκε και ο μυθος του μελαμψου επιβητορα. Ο "αραπης" αναβαθμίστηκε στο συλλογικο φαντασιακο της αστικης ταξης κι απο κει που επαιζε τον ρολο του μπαμπουλα για να τρωγουν τα μικρα παιδια, ανελαβε τον ρολο του σκοτεινου αντικειμενου του ποθου, για τον τρυφηλο και δεφθαρμενο ανθρωπακο της βιομηχανικης δυσης... 

Το περιφημο συνθημα της δεκαετιας του 60: "Black iς beautifull" δεν θα ειχε κανενα νοημα αν οι λευκοι αστοι δεν ειχαν μαθει να μισουν τοσο τον αιχμαλωτο εαυτο τους.

Ο οριενταλισμος με τους εξιδανικευμενους μελαμψους επιβητορες που ριχνουν καυτες ματιες στις λευκες κυριες [και των δυο φυλων] δεν ηταν παρα ο προδρομος των σημερνων ισλαμολαγνων κυριων, οι οποιες επενδυουν στον εξωτικο "αραπη" τα δικα τους σεξουαλικα, οικογενειακα και υπαρξιακα αδειξοδα... 

Μερικοι απο τους πιο καλοπουλημενους πινακες οριενταλιστων ζωγραφων
παριστανουν αγοραπωλησιες λευκων γυναικων στα σκλαβοπαζαρα της ανατολης.

Η φαντασιωση της σεξουαλικης σκλαβας ηταν ιδιατερα διαδεδομενη στην πουριτανικη αστικη ταξη
της Ευρωπης του 19ου αιωνα

Το ενδιαφερον ειναι οτι η "λευκη σκλαβα" δεν σαγηνευε μοναχα τους ανδρες "φιλοτεχνους"
αλλα [ισως ακομα περισσοτερο] τις χαμηλοβλεπουσες κυριες της εποχης...

Η φαντασιωση της λευκης σκλαβας 

Διαβαζοντας το εξαιρετικο βιβλιο της κ. Βαρικα: "Η εξεγερση των κυριών" γινεται φανερο ότι το φεμινιστικο κινημα αναπτυχθηκε εντος της αστικης ταξης των βιομηχανικων πολεων.

Η γυναικα της υπαιθρου δεν ενιωσε ποτε "εγκλωβισμενη" οπως οι κυριες των αστων, διοτι την περιεβαλλε η προστασια και η ζεστη ασφαλεια της "κοινότητας των θηλυκων". Εξον φυσικα απο το γεγονος οτι η γυναικα/αγροτισσα παντα συμμετειχε ενεργα στην παραγωγη, για να μην πουμε οτι το μεγαλυτερο μερος των αγροτικων εργασιων επεφτε στους ωμους της, ενιοτε σε υπερβολικο βαθμο, ενοσω οι αντρες πολεμουσαν μεταξυ τους ή επαιζαν πρεφα στα καφενεια. 

Η σοκαριστικη αλλαγη που επηλθε, με την μεταφορα μεγαλων μαζων ανθρωπων της υπαιθρου στις πολεις, άγγιξε πρωτα τις γυναικες, εφοσον εξαναγκαστηκαν να παρατησουν τη ζωη στο χωραφι, στον σταυλο, στο σπιτι ή στη γειτονια και να εγκλειστουν σε τεσσερις τοιχους, οπου η μονη τους ασχολια επρεπε να ειναι το κεντημα, το πιανο και το κους-κους.

Η δυναμικη και σχετικα ανεξαρτητη αγροτισσα, η οποια ξεγεννουσε τα παιδια της στο αμπελι και ενιοτε ξενοπηδιόταν μεσα στις θημωνιες, αντικατασταθηκε απο την ημιαιχμαλωτη μικροαστη, που της απαγορευονταν να βγει απο το σπιτι.

Παραλληλα οι γυναικες αποκλείστηκαν σχεδον εντελως απο τα κοινωνικα δρωμενα, εφοσον ο αστικος τροπος ζωης εκαμε αδυνατη τη δημιουργια μιας "θηλυκης κοινοτητας", εντος της οποιας οι παλιες γυναικες του χωριου, ειχαν τη δυνατοτητα να προσφευγουν για παρηγορια, για συμβουλες ή για προστασια, εναντι του σκληρου κοσμου των ανδρων.

Οι αστες του 19ου αιωνα ζουσαν κυριολεκτικα αιχμαλωτες, στο επιχρσο κλουβι της "προοδου" και της "αναπτυξης" 

Τα ρομαντικα μυθιστορηματα και οι πινακες των οριενταλιστων, που ανθισαν ακριβως εκεινα τα χρονια, εδιδαν μια δειξοδο στις εγκιβωτισμενες αστες, για να ζησουν με τη φαντασια τους, ολα αυτα που δεν μπορουσαν να ζησουν στην πραγματικοτητα τους.

Η φαντασιωση της λευκης σκλαβας προσφερε στις κακογαμημενες κυριες των πολεων, τη δυνατοτητα να ταξιδεψουν μακρια, στις καυτες εκτασεις των ερημων, οπου το αρσενικο δεν εκτελουσε βαριεστημενο το συζυγικο του καθηκον αλλα πληρωνε γερα προκειμενου να αποκτησει το σκοτεινο αντικειμενο του ποθου του. 

Μεσα απο τη φαντασιωση της λευκης σκλαβας οι ευνουχισμενες συζυγοι των λευκων αστων ξαναβρισκαν την αρχετυπικη ψυχοσωματικη αναγκη του θηλυκου, να ειναι ποθητο. Τα καυτα βλεμματα των μελαμψων ανδρων, που επεφταν στα γυμνα κορμια των ωραιων αιχμαλωτων τους, ηταν το αναγκαιο υποκαταστατο της αρχεγονης θηλυκης επιθυμιας, του να "με θελουν οι αντρες" 

'Όλη η ανια, ο καθωσπρεπισμος και το αχαρο σεξ της συζυγικης κρεβατοκαμαρας, εξαφανιζονταν κατω απο τα στιβαρα μπρατσα του ανδρα-επιβητορα, ο οποιος δεν ρωτουσε ευγενικα την αστη κυρια, αν θα το προτιμουσε ιεραποστολικο ή απο πίσω, κι αυτο φυσικα αφου κοιμοντουσαν τα παιδια και σβηνανε ολα τα φωτα...

Αντιθετως, το αρσενικο άρπαζε το θηλυκο με τη βουλιμια του "ανατολιτικου" παθους και το ξεσχιζε κατα φυσιν και παρα φυσιν, χωρις περιττες ερωτησεις και χωρις πολλα-πολλα λογια. Μια κατασταση αγνου πριμιτιβισμου, την οποια ασυνειδα ποθουν σχεδον ολα τα θηλυκα και ιδιαιτερα οσα διαθετουν συζυγους που στο κρεβατι συμπεριφερονται σαν λορδοι, ενω στο τραπεζι σαν γουρουνια.. 

Ο φεμινισμος και η αλλη οψη του, δηλαδη η εισοδος της γυναικας στη βιομηχανικη παραγωγη και στις υπηρεσιες, δεν απελευθερωσε τη γυναικα αλλα αντιθετα της φορτωσε περισσοτερα βαρη.

Οι σημερνες εργαζομενες, ειδικα οταν πασχιζουν να συνδυασουν την καριερα με το μεγαλωμα των παιδιων και τη φροντιδα του σπιτικου, διαθετουν τοσο λιγο χρονο για τον εαυτο τους, ωστε οι διαπροσωπικες τους σχεσεις συχνά καταρρέουν κατω απο το βαρυ φορτιο της καθημερινοτητας.

Οι χαρες του Ερωτα παραμεριζονται για μεγαλα χρονικα διαστηματα και η σαρκικη ηδονη μεταφερεται κυριως στο φαντασιακο επιπεδο. 

Ακομα χειροτερα ειναι τα πραγματα για τους ανδρες. Οι ωραιες αιχμαλωτες που καποτε προσφερονταν ως επαθλο στο αρσενικο, για την ανδρεια του στο πεδιο της μαχης, σημερα εχουν λαβει τη φτηνη μορφη της "ρωσιδας" πουτανας, που τη "νοικιαζεις" για λιγα ευροπουλα.

Ανδρες και γυναικες ασφυκτιουν μεσα στην αφυσικη, απανθρωπη και παρανοϊκη "καθημερινοτητα" της αστικης ταξης, με συνεπεια να εξιδανικευουν στις φαντασιωσεις τους το "εξωτικο, το ανοικειο και το πρωτογονο", το οποίο μεγεθυνεται στα θολωμενα εσωτερα ματια τους, ως το προπλασμα ενος χαμενου παραδεισου. 

Η ισλαμολαγνεια του 21ου αιωνα, οπως και ο οριενταλισμος του 19ου, εκ-κινουν απο την κοινη αφετηρια της απεχθειας "γι αυτο που ζω".

Οι φαντασιωσεις και τα ψυχοφαρμακα ειναι οι μονες μας διεξοδοι... 

Αγόρι αφηγειται ιστοριες [story teller]

Η σεξουαλικη "μαγεια" της ανατολης χρωστιεται κατα ενα μερος, στο οτι αναγει τον ερωτα 

σε παραμυθι και το παραμυθι σε ερωτικη πραξη

Προσεξτε το φιδι, παγκοσμιο φαλλικο συμβολο, που ειναι τυλιγμενο στο γυμνο σωμα του αγοριου 

Φαλλικα συμβολα και αρχετυπικες εικονες

Ο τροπος με τον οποιο εξιδανικευαν την ανατολη οι οριενταλιστες ζωγραφοι, στηριζονταν ακριβως στο να δημιουργουν μια κραυγαλεα αντιστιξη αναμεσα στην βαρετη και χωρις νοημα καθημερινοτητα του μικροαστου, με την "συναρπαστικη" και γεματη απροοπτα ζωη του φλογερου ανατολιτη.α

Η υποδορεια χρηση φαλλικων ή αρχετυπικών συμβολων και συμπλεγματων στους οριενταλιστικους πινακες, λειτουργουσε ως ισχυρος μοχλος της libido στους αστους του 19ου αιωνα, επαναφεροντας στον οπτικο τους κωνο, τις καταχωνιασμενες περιοχες του συλλογικου ασυνειδου, οι οποιες ομως ουδεποτε ειχαν εγκαταλειψει οριστικα τη συλλογικη μνημη του λευκου ανθρωπου.

Η γυναικα/σκλαβα, ο αντρας/πολεμιστης, οι ωραιες αιχμαλωτες, τα τρυφερα αγορια, η χωρις ορια και καταναγκασμους ικανοποιηση του σεξουαλικου ενστικτου, η βουληση για δυναμη, τα αρχετυπικα συμβολα του Οφεως, των μανταλα, η κεκαλυμμενη υπομνηση της αγριας και απροσωπης ηδονης, ανιχνευονται παντου στα εργα των οριενταλιστων ζωγραφων.

Στον συγκεκριμενο πινακα μαλιστα, το γυμνο αγορι που προσφερει την αισθησιακη απολαυση της αγουρης σαρκας, σε συνδυασμο με την παραμυθωδη αφηγηση "ηρωων και τερατων" αναμεσα στους καπνους απο τους ναργιλεδες και τους ποθους των ανδρων, ξεπερναει κατα πολυ την παιδεραστικη ταση του αρσενικου.

Λειτουργει ως το αρχεγονο "κλειδι της φαντασιας" για να εισαγει τους πολεμιστες στον χωρο ενος τεχνητου παραδεισου, οπου ολα επιτρεπονται και καμια επιθυμια δεν ειναι απαγορευμενη, αρκει να εισαι αρκετα δυνατος για να την αρπαξεις.

Η συγχρονη ισλαμολαγνικη φαντασιωση επαναλαμβανει με τον πιο χυδαιο τροπο, αυτό που οι οριενταλιστες ζωγραφοι προσφεραν μεσα απο καποια αισθητικη και νοηματικη ισορροπια. Οι κυριοι με τις μερσεντες που ψωνιζουν ανηλικα μελαμψα αγορια στις σκοτεινες παροδους του κεντρου των ευρωπαϊκων πολεων, δεν χρειαζονται καν το αισθητικο ή το νοηματικο φοντο μιας παραμυθίας, για να τα ξεκωλιάσουν [ειτε στη πραγαμτικοτητα ειτε στη φαντασια τους]

Τους φτανει να μετουσιωνουν την αρχεγονη βουληση για ηδονη και για δυναμη, στο γεγονός "πληρώνω, αρα γαμαω οτι μ αρεσει..."

Ο οριενταλισμος με την ισλαμολαγνεια εχουν κοινες ριζες αλλα διαφερουν στον βαθμο χυδαιοτητας... 

Εξιδανικευμενη σκηνη απο την καθημερινη ζωη στην ανατολη

Ηρεμοι και καλοβολοι αραπηδες, εργαζονται χωρις το αγχος, την τρελα και την ανοησια

του λευκου ανθρωπου...

Το ραχατι και τα λουκουμια

Εξον απο τα χαρεμια, τις λευκες σκλαβες, τους ωραιους μελαμψους επιβητορες, τα γυμνα αγορια ή τους γενναιους πολεμιστες, αλλο ενα αγαπημενο θεμα των οριενταλιστων [αλλα και τωνσυγχρονων ισλαμολαγνων] ειναι η εξιδανικευση της αργης, ραχατιλιδικης και ηρεμης καθημερινοτητας του ανατολιτη.

Θα βρειτε πολλους οριενταλιστικους πινακες, οπου η καθημερινοτητα στα παζαρια ή στα σπιτια των αφροασιατων, να απεικονιζεται περιπου ως ενα αργο και χαριτωμενο πανηγυρι.

Ο καταπιεσμενος αστος του 21ου αιωνα, που δεν βρικσει χρονο ουτε για να χεσει [γι αυτο και αφθονουν τα χαπια κατα της δυσκοιλιοτητας] γοητευεται απο αυτο το ραχατ λουκουμ, που φανταζεται οτι ειναι η ζωη του ανατολιτη. 

Οι κλονισμενοι εγκεφαλοι των αναρχοαπλυτων στα Εξαρχεια, βρισκουν μια δικαιωση στα δικα τους αιτηματα για να πληρωνονται οσο το δυνατον περισσοτερα, απλως και μονον για να χτυπανε καρτα στις 10:00 το πρωι και να φευγουν στις 10:15 της ιδιας ημερας.

Η ευτυχια του χαρεμιου

Οι σκηνες στα χαρεμια ειναι παντα εξιδανικευμενες, με καντινες να χορευουν τον χορο της κοιλιας

μπροστα στους ξαναμμενους πασαδες

Οδαλισκη αγαπη μου...

Η φαντασιωση της οδαλισκης

Μπορεί να φαινεται "κουφο" αλλα οι πιο καλοπουλημενοι οριενταλιστικοι πινακες, απεικονιζουν την εξιδανικευμενη ζωη στα χαρεμια!

Το σημειο του Τοπ Καπι που παρουσιαζει τη μεγαλυτερη επισκεψιμοτητα απο λευκες τουριστριες, ειναι ακριβως το χαρεμι των Οθωμανων σουλτανων.

Η φαντασιωση της οδαλισκης στο χαρεμι ειναι μια απο τις πιο ισχυρες ασυνειδες επιθυμιες των αστων κυριων του "ωραιου" φυλου, η οποια μαλιστα ειναι ευθεως αναλογη του βαθμου στον οποίο οι κυριες αυτες αυτοπροσδιοριζονται ως φεμινιστριες και χειραφετημενες!

Ενδεχομενως να εχετε παρατηρησει οτι οι πιο φανατικες μεταναστολαγνες και δη ισλαμολαγνες της σημερνης Ευρωπης, ειναι ακριβως οι χειραφετημενες φεμινιστριες. Οι ιδιες κυριες που θα συμμετείχαν σε μια διαδηλωση για την κακοποιηση των γυναικων, συμμετεχουν μαζικα και σε "αντιφασιστικες" διαδηλωσεις, με αίτημα την ανεγερση μουσουλμανικου τεμενους ή την προστασια του δικαιωματος των μουσουλμανων γυναικων να φορανε μπουρκα, μεσα στις ευρωπαϊκές πολεις!

Ανθρωπινο! Πολυ ανθρωπινο...

Και προπαντος πολυ θηλυκο...

Ο εκφυλισμός της ευρωπαϊκής αστικής ταξης και η ηθική της κατάρρευση, που συναρτηθηκε απο τη σταδιακη επιμειξια με αφροασιατες λαθρεποικους, δεν δημιουργησε [οπως το ηθελαν οι κηρυκες της πολυπολιτισμικοτητας] μια νεα συλλογικη συνειδηση και μια νεα αντιληψη ερμηνειας της ανθρωπινης ζωης αλλα απλως μια απροσωπη μαζα, που εχει απωλεσει και τον οποιο πολιτισμο διεθετε, οταν ακομα νοηματοδοτουσε τη ζωη, μεσα απο την ιδιαιτερη συλλογικη της ταυτοτητα.

Η απουσια ομως συλλογικων κωδικων αξιων, αφηνει μοιραια τον ανθρωπο εκθετο μπροστα στους αρχαιους τρομους της υπαρξης και στα τρομακτικα ερωτηματα περι της ζωης και του Ειναι. Έτσι οι πολιτισμικες και ηθικες προστακτικες του λευκου ανθρωπου, απωλεσαν τα νοηματα τους και κατηντησαν απλο "γραμμα του νομου" που δεν μπορει να ανασχεσει την ασυνειδη επιθυμια για επιστροφη στις ζουγκλες των αρχεγοων ενστικτων.

Ο φεμινισμος και η χειραφετηση της γυναικας που προβαλαν στις αρχες του 20ου αιωνα ως "ιδεολογημα" της αστικης ταξης για μια "καλυτερη ζωη" κατηντησαν ενα πλεγμα ακατανοητων απαγορευσεων, που απομακρυναν το ανθρωπινο ον απο την ισορροπια και την αρμονια του "σκοτεινου και του φωτεινου" κομματιου του [του Id και του Ego, με την ορολογια του Φροϋντ]

Οι κυριες που σημερα αυτοπροσδιοριζονται ως "φεμινιστριες" ή ως "χειραφετημενες", στην συντριπτικη τους πλειοψηφια ζουν μια εντελως μιζερη σεξουαλικη ζωη, ακροβατωντας αναμεσα στην αρχεγονη επιθυμια τους για τον αντρα/κυνηγο και στη δοτη αλλα διχως νοημα πια ιδεοληψια τους, για τον αντρα/ευνουχο.

Η συγκρουση μαλιστα μεταξυ της αρχεγονης επιθυμιας του θηλυκου για "σεξουαλικη παράδοση" στον αντρα/κατακτητη και των κοινωνικών προστακτικων για "ισοτητες" και αλλα τετοια αντικαυλωτικα, εχει οδηγησει ενα απροσμενα μεγαλο ποσοστο "χειραφετημενων γυναικων" ειτε στην αγαμια, ειτε στην ομοφυλοφιλια.

Θα τα χανατε αν γινονταν ποτε μια στατιστικη ερευνα στις διαδηλωτριες καποιας αντιφα συγκεντρωσης, με το ποσες λεσβιες ή αγαμητες βρισκοντουσαν αναμεσα τους! Αν θελετε τη δικη μου εκτιμηση, που στηριζεται σε προσωπικες στατιστικες, θα σας ελεγα οτι το ποσοστο αυτο ειναι μεγαλυτερο απο το 50%.

Ειναι λοιπον πολυ ανθρωπινο και προπαντος πολυ γυναικειο, αυτα τα ευνουχισμενα θηλυκα πλασματα, να "ζουν τη ζωη που δεν εζησαν" στον χωρο της φαντασιωσης.

Το χαρεμι στο θηλυκο φαντασιακο δεν ειναι τιποτε αλλο παρα η στρεβλη επενδυση της λιμπιντο, στη φαντασιωση ενος κοσμου θηλυκων, που τα μαζωχνουν πισω απο τα καφασωτα, με σκοπο να τα μεταχειριστουν ως αντικειμενα του αρσενικου ποθου. 

Απ το να κυκλοφορεις μεσα σε εναν κοσμο ευνουχων, που βλεπουν πια τη γυναικα περιπου οπως το την οθονη του υπολογιστη τους, χιλιες φορες καλυτερα να κυκλοφορεις αναμεσα σε ξαναμμενους μωαμεθανους, εστω και ως οδαλισκη που αναμενει ηδονικα τη σειρα της γιανα την ξεκωλιασει ο πασας.

Οσα δεν μπορει να σου δωσει η πραγματικοτητα, σου τα δινει η φαντασιωση...

Οπλισμενος αραπης, ετοιμος να γαμισει και να δειρει

Η θλιψη της ισλαμολαγνειας...

Το προτυπο του Γαμαω και Δερνω, που γαλουχισε δισεκατομμυρια λευκων αρσενικων, 

εξαφανιστηκε κατω απο το μαλθακο σωμα του αστου οικογενειαρχη του 21ου αιωνα

Σημερα οι ευνουχισμενοι αρσενικοι γαμιουνται απο τον προϊσταμενο τους και δερνονται απο τις γυναικες τους.

Το μονο οπλο δε που μπορει να τους επιτραπει να κρατησουν, ειναι κανενα νεροπιστολο στην παραλια.

Η μεταναστολαγνεια του λευκου αστου οφειλεται, οπως και ο οριενταλισμος, στη θλιβερη καταντια της προσωπικης του ζωης και στην καταρρευση των συλλογικων κωδικων του, που τον εκαμαν τουλαχιστον να σεβεται τον εαυτο του

Απο κυνηγος εφτασε να γινει κυνηγημενος

Κι απο αντρας εφτασε να γινει πεταλουδα [μην πω και τιποτε χειροτερο...]

Οι βαρβαροι λοιπον ειναι μια καποια λυσις...

http://dia-kosmos.blogspot.gr/