Πολλά λέγονται και γράφονται από την επόμενη ημέρα της αποτυχημένης προσπάθειας πραξικοπήματος στην Τουρκία, όσο αφορά το τι πραγματικά έγινε, αλλά κυρίως το τι πρόκειται να γίνει μετά από αυτό το κομβικό γεγονός και τις εξελίξεις της επόμενης ημέρας.
Μια προσεκτική ανάλυση των γεγονότων, και ειδικά των κινήσεων του Προέδρου της Τουρκίας,...
Ταγίπ Ερντογάν, τις ημέρες μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, δείχνει ότι βρισκόμαστε ενώπιον της δημιουργίας, ενός Δυτικού Ιράν, και ενός άξονα συνεργασίας Μόσχας – Άγκυρας – Τεχεράνης, η οποία για μια ακόμη φορά δείχνει να πιάνει στον ύπνο την κυβέρνηση Ομπάμα στην Ουάσιγκτον, αλλά να δυσχεραίνει και τη θέση του Ισραήλ, στην ιδιαίτερα έκρυθμη περιοχή.
Ταγίπ Ερντογάν, τις ημέρες μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, δείχνει ότι βρισκόμαστε ενώπιον της δημιουργίας, ενός Δυτικού Ιράν, και ενός άξονα συνεργασίας Μόσχας – Άγκυρας – Τεχεράνης, η οποία για μια ακόμη φορά δείχνει να πιάνει στον ύπνο την κυβέρνηση Ομπάμα στην Ουάσιγκτον, αλλά να δυσχεραίνει και τη θέση του Ισραήλ, στην ιδιαίτερα έκρυθμη περιοχή.
Για την ανάγκη της ανάλυσης να κρατήσουμε υπόψη μας ότι λίγες μόλις ημέρες μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα είχαμε την ξαφνική, 180 μοιρών, αλλαγή πορείας του Ερντογάν, στην ανοικτή κόντρα που είχε με τη Μόσχα και το Τέλ Αβίβ, προχωρώντας σε επαναπροσέγγιση με αυτές τις δυο χώρες, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μεγάλα προβλήματα και εμπόδια στα σχέδια του, τα οποία βλέπουμε να ξεδιπλώνονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας αναφέρουν ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Ρωσίας, είχαν ειδοποιήσει τον Ερντογάν και την κυβέρνησή του για το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα.
Ενώ την ίδια στιγμή, διάσπαρτες πληροφορίες δείχνουν Ιρανική στήριξη στον Ερντογάν τις κρίσιμες ώρες εκδήλωσης του πραξικοπήματος. Ας δούμε όμως, τι μπορεί να κρατήσει κανείς από τη βραδιά της απόπειρας πραξικοπήματος. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η προσπάθεια έγινε από ένα σημαντικό μέρος εντός των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας.
Επίσης μια προσεκτική εκτίμηση των γεγονότων, είναι ότι είναι υπερεκτιμημένος ο ρόλος ο οποίος υποτίθεται ότι έπαιξαν οι υποστηρικτές του Φετουλάχ Γκιουλέν στο όλο εγχείρημα. Απλά βολεύει πάρα πολύ τον Ερντογάν αυτή η θεωρία.
Η αποτροπή του πραξικοπήματος οφείλεται κατά μεγάλο βαθμό στην σθεναρή στήριξη των δυνάμεων της αστυνομίας, στον απόλυτο έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ), τις οποίες σε ανύποπτο χρόνο είχε φροντίσει να προμηθεύσει με βαρύ οπλισμό ο οποίος τη νύχτα της απόπειρας αποδείχθηκε κρίσιμος παράγοντας για την αποτροπή, στην σημαντική στήριξη των δυνάμεων της στρατοχωροφυλακής, στην υπόλοιπη, εκτός των μητροπόλεων, χώρα, αλλά και στις κομματικές δυνάμεις πολιτοφυλακής τις οποίες έχει δημιουργήσει και σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν αυτές που πήραν το μήνυμα από τον Ερντογάν και κατέβηκαν στους δρόμους.
Ο ρόλος των τελευταίων είναι κρίσιμος και όπως όλα δείχνουν είναι κομβικός στο σχεδιασμό Ερντογάν, για τη δημιουργία αυτού που αποκαλώ Δυτικό Ιράν, μέσα στους κόλπους του συστήματος ασφάλειας της Δύσης (ΝΑΤΟ).
Αυτές οι δυνάμεις κομματικής πολιτοφυλακής, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν εξοπλιστεί και είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ανακοίνωση για δημιουργία τριών νέων θεσμών οι οποίοι θα έχουν ως αποστολή την προστασία της Προεδρίας, της Κυβέρνησης και της Εθνοσυνέλευσης.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η δομή τους, ο ρόλος και η αποστολή τους, θα θυμίζουν παρά πολύ τους Revolutionary Guards (Φρουροί της Επανάστασης), του καθεστώτος των Μουλάδων στο Ιράν. Οι δυνάμεις της συγκεκριμένης κομματικής πολιτοφυλακής, έχουν αποκτήσει πολεμική εμπειρία από δραστηριοποίηση τους στο θέατρο του εμφύλιου στη Συρία.
Το αποτυχημένο πραξικόπημα και οι κινήσεις του Ερντογάν από την επόμενη ημέρα δείχνουν ότι έχει δρομολογήσει ένα σχέδιο δημιουργίας ενός ιδιότυπου ισλαμικού καθεστώτος, στα πρότυπα του Σιιτικού Ιράν, με κοσμικό μανδύα.
Σε αυτό το εγχείρημα είναι σίγουρο ότι έχει τη συμπαράσταση της Τεχεράνης.
Ταυτόχρονα, θα έχει και στήριξη από τη Μόσχα, διότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, σε μια στιγμή που η Δύση τον σφυροκοπά σε όλα τα επίπεδα, βλέπει ως πλεονέκτημα μια εσωτερική αναταραχή στο δυτικό στρατόπεδο με μοχλό μια κομβική χώρα όπως είναι η Τουρκία.
Το Ισραήλ την ίδια στιγμή, που σημειωτέων παρά την επαναπροσέγγιση, ποτέ δεν εμπιστεύτηκε τον Ερντογάν, βρίσκεται σε δύσκολη θέση διότι βλέπει τη δημιουργία ενός δεύτερου Ιράν, με Δυτικό μανδύα, στην άμεση γειτονιά του.
Η στρατηγική της Δύσης, απέναντι σε αυτή την τρομερά αρνητική εξέλιξη δυστυχώς είναι ανύπαρκτη.
Για μια ακόμη φορά η Ουάσιγκτον και η κυβέρνηση Ομπάμα, πιάστηκε στον ύπνο και τρέχει πίσω από τις εξελίξεις.
Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχουν ιδιαίτερα περιορισμένο περιθώριο, αν όχι ανύπαρκτο, κινήσεων, με δεδομένο ότι ο Ερντογάν, λόγω προσφυγικού, κρατάει όλους τους άσους στην παρτίδα.
Το Λονδίνο, με βαθιά εμπειρία και πολύχρονες σχέσεις στην περιοχή, είναι αποκλειστικά απασχολημένο με τις απαιτήσεις που απορρέουν από το Brexit, με αποτέλεσμα ένας δυνητικά πολύ δυνατός παίκτης να μην βρίσκεται στο γήπεδο.
Όλα τα παραπάνω είναι αιτία, στο παρασκήνιο, να επικρατεί τεράστια ανησυχία, ιδιαίτερα στους κόλπου του ΝΑΤΟ, για τις επερχόμενες εξελίξεις. Σε όλο αυτό το εκρηκτικό μίγμα δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς και τις προεδρικές εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η υποψηφιότητα Ντόναλντ Τράμπ, δεν μπορεί πλέον αν αντιμετωπιστεί ως αστείο και όποιος αποκλείει κατηγορηματικά την πιθανότητα εκλογής του στην προεδρία, λειτουργεί και αναλύει επιεικώς ανεύθυνα.
Οι απόψεις που εξέφρασε ο Ντόναλντ Τράμπ στη συνέντευξη του στην New York Times, αναφορικά με το ΝΑΤΟ, αλλά και την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, μόνο να ενισχύσουν την ανησυχία μπορούν. Ο κ. Τράμπ, κτύπησε καμπανάκι για το ΝΑΤΟ, σημειώνοντας ότι δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει να πληρώνει τη μερίδα του λέοντος για τη στήριξη της ευρωπαϊκής ασφάλειας.
Και όσοι βιαστούν να πουν ότι αποτελούν λύση οι ανακοινώσεις της Φεντερίκα Μογκερίνι, για αυτόνομη από το ΝΑΤΟ στρατηγική ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσουν.
Επίσης, η δήλωση του κ. Τράμπ, ότι συγχαίρει τον Ερντογάν για την αποτροπή του πραξικοπήματος, και ότι δεν μπορεί η Αμερική να κάνει διάλεξη στην Τουρκία την ώρα που δολοφονούνται αστυνομικοί στις πόλεις των ΗΠΑ, δείχνει ότι τα πράγματα σφίγγουν ιδιαίτερα για την Ευρώπη, ακόμη και στην περίπτωση που δεν εκλεγεί το Νοέμβριο. Ακόμη και σε μια προεδρία Κλίντον.
Ίσως πολύ περισσότερο με προεδρία Κλίντον, οι ΗΠΑ θα αναγκαστούν να δώσουν έμφαση στα του οίκου τους και αυτό δεν είναι καθόλου καλή εξέλιξη για τα τεκταινόμενα και αυτά που έρχονται στην ευρύτερη περιοχή μας.
Το Δυτικό Ιράν, έχει δρομολογηθεί και δυστυχώς οι ασπίδες προστασίας είναι ανύπαρκτες.
O Δημήτρης Απόκης είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος.
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Comments