με το βιβλίο του «Αγορασμένοι Δημοσιογράφοι», αποκαλύπτοντας ονόματα και γεγονότα για πληρωμένα «ρεπορτάζ» που καθορίζουν το πολιτικό σκηνικό και όχι μόνο.
Το παρακάτω κείμενο το υπογράφει ο Γιάννης Κριτσαντώνης και το αλιεύσαμε από το περιοδικό «Επίκαιρα». Αναφέρεται στις αποκαλύψεις του βιβλίου του πρώην αρχισυντάκτη της Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) για το πώς πολιτικοί, μυστικές υπηρεσίες και τραπεζίτες καθοδηγούν τα ΜΜΕ στηΓερμανία. Αξίζει να το διαβάσετε και θα ήταν ενδιαφέρον να γινόταν μια σχετική ερώτηση στον Σόιμπλε στην πρόσφατη συνέντευξη του, που μας έκανε μαθήματα για καταπολέμηση της διαφθοράς στην Ελλάδα.
Βόμβα στα θεμέλια της σύγχρονης γερμανικής δημοσιογραφίας αποτελεί το βιβλίο του πρώην αρχισυντάκτη της Frankfurter Allgemeine Zeitung Ούντο Ούλφκοτε. «Τα δύο τρίτα των δημοσιογράφων στη Γερμανία είναι εξαγοράσιμοι», «Οι πεμπτοφαλαγγίτες των ΗΠΑ», «Το παραμύθι της Μέρκελ -Έτσι ψεύδεται η καγκελαρία στον λαό», «Πώς λαδώθηκα από εταιρία πετρελαιοειδών», «Δημοσιογραφικά ταξίδια και φοροαπάτες», «Πώς πληρώνονται οι βίλες στην Τοσκάνη», «Πίσω από τη FAZ υπάρχει ένα διεφθαρμένο κεφάλι» και «Αγόρασε κι εσύ έναν δημοσιογράφο, μπορείς!»…
Τα παραπάνω είναι κάποιοι χαρακτηριστικοί τίτλοι από κεφάλαια του βιβλίου, που δείχνουν.. τη σαπίλα του σημερινού δημοσιογραφικού κατεστημένου στη Γερμανία, των ανθρώπων που μας κουνούν το δάχτυλο και απαξιώνουν καθημερινά τη χώρα μας με πληρωμένα «ρεπορτάζ».
Ο επί δεκαεφτά χρόνια αρχισυντάκτης μιας από τις μεγαλύτερες γερμανικές εφημερίδες αποφάσισε να δώσει στη δημοσιότητα δεκάδες μεγάλα ονόματα (και πρώτα πρώτα το… δικό του) και άλλα μικρότερα εν ενεργεία συναδέλφων του, της τηλεόρασης, εφημερίδων και περιοδικών, που κατέχουν σήμερα σημαντικές θέσεις, ασκώντας όχι μόνο «αγορασμένη δημοσιογραφία», αλλά και.. φοροδιαφυγή, αφού, όπως αναφέρει, «αρκετοί από αυτούς έχουν πολυτελείς βίλες στην Τοσκάνη, αδήλωτες στη γερμανική εφορία, μια και έχουν σπόνσορες μεγάλες εταιρείες. Εταιρείες που τους πληρώνουν με 5.000, 70.000 και 15.000 ευρώ για να γράψουν ένα καλό κομμάτι ανάλογο με τα συμφέροντά τους ή ακόμα και να κάνουν ανοιχτά ένα καλό PR (σ.σ.: Public Relations/δημόσιες σχέσεις) μέσω των εντύπων τους ή του τηλεοπτικού φορέα στον οποίο εργάζονται», αναφέροντας στο θέμα αυτό και τον σημερινό παρουσιαστή του κεντρικού δελτίου της ZDF, Κλάους Βέμπερ.
Γιούνκερ: Οι Ευρωπαίοι δεν καταλαβαίνουν τις αποφάσεις της ΕΕ!
Εντύπωση προκαλεί επίσης ένα ολιγόλογο σημείωμα, συγγραφέα και εκδότη, στο εσώφυλλο, όπου αναφέρονται τα στοιχεία του βιβλίου (έκδοση, ημερομηνία, εκτύπωση, τιράζ κ,λπ.), όπου αναφέρουν χαρακτηριστικά τα εξής: «…Οι πληροφορίες που δημοσιεύονται είναι επεξεργασμένες και ελεγμένες με ιδιαίτερη προσοχή. Τυχόν ευθύνη του συγγραφέα και του εκδότη για ζημιές σε πρόσωπα και περιουσίες δεν είναι δεκτή».
Δηλαδή σε απλά ελληνικά… αγωγές και μηνύσεις δεν εξυπηρετούν σε τίποτα και δεν γίνονται δεκτές, αφού τα κείμενα αυτά είναι στοιχειοθετημένα και προσεκτικά γραμμένα. (Προφανώς, ο συγγραφέας έχει κι άλλους «άσους στο μανίκι» για τα ονόματα που «δίνει»!)
Ο επί δεκαεπτά χρόνια αρχισυντάκτης της Frankfurter Allgemeine Zeitung περιγράφει λεπτομερώς πώς
«έρχονταν οι προσκλήσεις για ρεπορτάζ στην εφημερίδα από υπουργούς της κυβέρνησης, από την καγκελαρία, από ξένες κυβερνήσεις, από την ίδια την BND (σ.σ. Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών) ή τη CIA, τραπεζίτες ή μεγάλες εταιρείες, όπως, π.χ., η Shell», και πώς «η ιδιοκτησία της εφημερίδας κανόνιζε μαζί μου ποιος συνάδελφος θα καλύψει το ρεπορτάζ, το οποίο συνήθως ήταν πλουσιοπάροχα καλυμμένο με πεντάστερα ξενοδοχεία, δωρεάν μετακινήσεις με ελικόπτερα, πάντα πρώτη θέση στο αεροπλάνο και φαγητά στα καλύτερα εστιατόρια, συν τα δώρα (χρηματικά ή άλλα, όπως πανάκριβα ρολόγια) στο τέλος της αποστολής»…«Μετείχα κι εγώ σε πάρα πολλές τέτοιες αποστολές για στημένα ρεπορτάζ, ανταποκριτής σε πολεμικά μέτωπα, μεταφέροντας τις πληροφορίες από εκεί σύμφωνα με τις επιταγές της εργοδοσίας μου. Μετείχα σε «ρεπορτάζ», φτάνοντας μέχρι το Ομάν για να γράψω τα καλύτερα λόγια για τον αιμοσταγή δικτάτορα της χώρας, οι μετακινήσεις μου ήταν πάντα με κλιματιζόμενο ελικόπτερο, η σουίτα μου ήταν υπερπολυτελής, στο εστιατόριο με περίμενε πάντα σπέσιαλ φαγητό και το βράδυ στο κομοδίνο της σουίτας μου υπήρχε ένα πανάκριβο ρολόι δώρο του σουλτάνου. Ντρέπομαι. Ντρέπομαι σήμερα για όλα αυτά και ζητώ συγγνώμη. Εγώ, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, υπήρξα διεφθαρμένος κατηύθυνα και παραπληροφόρησα αναγνώστες. Τα αναφέρω για να μην ασκήσουν τέτοιου είδους δημοσιογραφία οι νεότεροι συντάκτες», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ούντο Ούλφκοτε.
Και συνεχίζει: «Συνάδελφος (σ.σ.: αναφέρει το όνομά του) «άρρωστος» με τα βαριά δίκυκλα έψαχνε απεγνωσμένα να βρει ανταλλακτικά για τη μηχανή του στη Γερμανία και ήταν πανάκριβα. Σε ταξίδι του με το κυβερνητικό αεροσκάφος στην Αμερική βρήκε ολόκληρη μηχανή, την έκανε μικρά κομμάτια, την πήρε μαζί του στο αεροπλάνο της καγκελαρίας και την έφερε στη Γερμανία. Φυσικά, δεν πλήρωσε τίποτα, διότι δεν περάσαμε από τελωνείο, όπως και μερικοί άλλοι συνάδελφοι εκμεταλλευόμενοι το αεροπλάνο της Luftwaffe» – πρόκειται για το αεροπλάνο που χρησιμοποιεί ως προεδρικό αεροσκάφος η καγκελαρία.
Μυστικές υπηρεσίες με γραφείο στην εφημερίδα!
«Για κάθε «καλό ρεπορτάζ» και ανάλογα με το πόσο αυτό επηρεάζει την κοινή γνώμη, ο Αμερικανός πρέσβης στη Γερμανία πληρώνει από 3.670 μέχρι και 14.700 ευρώ τους δημοσιογράφους», καταγγέλλει ο πρώην αρχισυντάκτης της FAZ και, κλείνοντας, επισημαίνει:
«Όταν γυρίζουν οι συντάκτες από το ρεπορτάζ στο εξωτερικό παίρνουν εκτός του μισθού τους και των εκτός έδρας -ενδεικτικά αναφέρω-, π.χ., 57 ευρώ τη μέρα για παραμονή στο Χιούστον, 64 ευρώ στη Νορβηγία, 70 ευρώ στη Σουηδία, 77 ευρώ στην Αγκόλα κ.ο.κ. Αλλά τα έξοδά τους, όπως προανέφερα, είναι ήδη πληρωμένα από σπόνσορες κι αυτά, φυσικά, περνιούνται σαν έξοδα της εφημερίδας. Δηλαδή πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης ως… σπόνσορας άλλη μια φορά το ταξίδι του δημοσιογράφου. Κι αυτός ο έρμος πολίτης εκεί έξω δεν έχει ιδέα για όλα αυτά», καταλήγει ο Ούντο Ούλφκοτε…
ΠΗΓΗ
Πέθανε ξαφνικά στα 56 ένας ευσυνείδητος Γερμανός
Στις 13 Ιανουαρίου, ο δημοφιλής και πολυγραφότατος Γερμανός δημοσιογράφος Ούντο Ουλφκότε βρέθηκε νεκρός, στο σπίτι του.
Ο θάνατος του αποδόθηκε σε καρδιακή προσβολή. Ήταν 56 χρονων.
Ο Ουλφκότε ήταν συντάκτης της Frankfurter Allgemeine Zeitzung, και είχε εκδώσει πολλά βιβλία στα οποία υποστήριζε ότι η CIA και η αμερικανική κοινότητα πληροφοριών «κρατούσαν» καλά ,κάθε σημαντικό δημοσιογράφο στην Ευρώπη, και έτσι η Ουάσινγκτον είχε τον πλήρη έλεγχο πάνω στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Ο θάνατος του αποδόθηκε σε καρδιακή προσβολή. Ήταν 56 χρονων.
Ο Ουλφκότε ήταν συντάκτης της Frankfurter Allgemeine Zeitzung, και είχε εκδώσει πολλά βιβλία στα οποία υποστήριζε ότι η CIA και η αμερικανική κοινότητα πληροφοριών «κρατούσαν» καλά ,κάθε σημαντικό δημοσιογράφο στην Ευρώπη, και έτσι η Ουάσινγκτον είχε τον πλήρη έλεγχο πάνω στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Ο Ουλφκότε που αποκάλυψε και τον δικό του ρόλο και τις δικές του ευθύνες , τόνιζε ότι «ουσιαστικά, δεν υπάρχουν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανεξάρτητες από την Ουάσιγκτον»,ότι όλοι οι γερμανόι πολιτικοί είναι μαριονετες των αμερικανών και ότι όλες οι μεγάλες γερμανικές εταιρείες και τράπεζες βρίσκονται υπό τον αμερικανικό έλεγχο.
Ο Ουλφκότε που είχε ασχοληθεί και με την λαθρομετανάστευση και τον εξισλαμισμό της Ευρώπης δεχόταν απειλές από «ριζοσπάστες» ισλαμιστές και βρισκόταν υπό αστυνομική προστασία.
Οι αποκαλύψεις του για τις σχέσεις των μεγαλοδημοσιογράφων με τις μυστικές υπηρεσίες υποχρέωσαν πολλούς «δημοσιογράφους» να παραδεχτούν ότι δωροδοκήθηκαν από τη CIA για να δημοσιεύσουν «ιστορίες» και πληροφορίες που δεν γράφτηκαν από τους ίδιους αλλά απλά τις υπέγραψαν.
Σε μια αποκλειστική του συνέντευξη τον Οκτώβριο του 2014, ο Ulfkotte είχε δηλώσει: «Μιλάμε για κανονικές μαριονέτες . Για δημοσιογράφους που γράφουν ή να λένε ό,τι τους πεί το αφεντικό τους να πούν ή να γράψουν. Αν δείτε πως καλύπτουν τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα γεγονότα της Ουκρανίας και αν γνωρίζετε τι πραγματικά συμβαίνει, καταλαβαίνετε αμέσως το τι γίνεται .
Τα αφεντικά στο παρασκήνιο πιέζουν για πόλεμο με τη Ρωσία και οι δυτικοί «δημοσιογράφοι» βάζουν πρώτοι τα κράνη τους. Ντρέπομαι που ήμουν μέρος αυτής της απάτης αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να το αντιστρέψω. Παρά το γεγονός ότι οι διευθυντές μου στην Frankfurter Allgemeine Zeitung ενέκριναν ό, τι έκανα, είμαι ο πρώτος που κατηγορώ τον εαυτό μου». Το Νοεμβρίου του 2014, είπε σε συνέντευξη του στην «Oriental Review»: «Εμένα ποτέ δεν μου έδωσαν χρήματα, μου έδιναν "εταιρικά δώρα". Ένα χρυσό ρολόι, μια χρυσή πένα ,καταδυτικό εξοπλισμό, καθώς και εκδρομές σε ξενοδοχεία πέντε αστέρων. Ξέρω ότι πολλοί Γερμανοί δημοσιογράφοι επωφελήθηκαν και αγόρασαν ένα παραθεριστικό σπίτι στο εξωτερικό. Αλλά πολύ πιο σημαντικό από τα χρήματα και τα δώρα είναι το γεγονός ότι σου προσφέρουν πολιτική υποστήριξη.
Αν γράφεις κομμάτια που είναι φιλο-αμερικανικά και υπέρ του ΝΑΤΟ, η καριέρα σου απογειώνεται . Αν δεν το κάνεις, η καριέρα σου δεν θα πάει πουθενά. Θα καταλήξεις άνεργος . Στις καλύτερες περιπτώσεις θα σου αναθέσουν να ταξινομείς τις επιστολές προς τον εκδότη. Όταν ταξιδεύουν ξανά και ξανά στις ΗΠΑ και όλα είναι πληρωμένα εκεί, και γυρίζουν με «αποκλειστικές» και «βαρυσήμαντες» συνεντεύξεις με αμερικανούς πολιτικούς , βρίσκονται κοντά στους κύκλους της εξουσίας.
Και θέλουν να παραμείνουν σε αυτό τον κύκλο της ελίτ, και γράψουν ότι χρειάζεται για να τους ευχαριστήσουν. Ο καθένας θέλει να είναι ένας επώνυμος δημοσιογράφος που παίρνει αποκλειστικές συνεντεύξεις. Και έτσι όλοι είναι μέσα στο κόλπο».
Θεός σχωρέστον. (Κυριολεκτικά).
https://human-philosophie.blogspot.gr/2017/01/blog-post_19.html
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Comments