Σήμερα στις 12 το μεσημέρι (τοπική ώρα) στην Ουάσιγκτον θα πραγματοποιηθεί η τελετή ορκωμοσίας του 45ου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Μόλις τρείς μήνες πριν, όταν κάποιος τολμούσε να πει ότι αυτός που θα σήκωνε την βίβλο για να πάρει τον όρκο θα ήταν ο Ντόναλντ Τράμπ, αντιμετώπιζε τη χλεύη....
και την αποδοκιμασία, αυτών που έχουν συνηθίσει να τα λένε ωραία, να γράφουν ωραία, και να σχεδιάζουν στο χαρτί, αυτά τα οποία, όπως έχουν αποδείξει τα γεγονότα, είναι ανίκανοι να υλοποιήσουν.
και την αποδοκιμασία, αυτών που έχουν συνηθίσει να τα λένε ωραία, να γράφουν ωραία, και να σχεδιάζουν στο χαρτί, αυτά τα οποία, όπως έχουν αποδείξει τα γεγονότα, είναι ανίκανοι να υλοποιήσουν.
Για μεγάλο διάστημα οι παγκόσμιες ελίτ και οι υποστηρικτές τους στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, είχαν συνηθίσει να ασκούν διδασκαλία έναντι των απλών πολιτών, διότι όπως μάθαιναν και συνεχίζουν να μαθαίνουν στα Ivy League Πανεπιστήμια από τα οποία έχουν αποφοιτήσει, δεν είναι δυνατόν να αφήσεις τον απλό πολίτη να αποφασίσει για την καθημερινή ζωή του. Δεν είναι δυνατόν να έχει άποψη για την προσωπική του ασφάλεια και την ασφάλεια της χώρας του.
Αντίθετα, πρέπει οι σοφοί της Wall Street και η τεράστια κρατική γραφειοκρατία, μέσω των υπαλλήλων τους στο παγκόσμιο πολιτικό σύστημα, να αποφασίσουν για το πώς ο απλός πολίτης θα βιώσει την καθημερινότητα του. Από το 1945 με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα αυτή η λογική παγιώθηκε και χρόνο με το χρόνο ενισχύονταν σε σημείο που εξελίχθηκε σε ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στους κυβερνώντες και τους απλούς πολίτες.
Στα χαρτιά και τις διαλέξεις η Παγκοσμιοποίηση διαβάζονταν και ακούγονταν όμορφη. Ένας κόσμος αγγελικά πλασμένος. Στην πράξη κατέληξε να είναι ένα σύστημα του οποίου τα κέρδη απολάμβαναν μόνο αυτοί που όριζαν τις εξελίξεις και ζούσαν μέσα στη γυάλα του συστήματος.
Για τους απλούς πολίτες, η Παγκοσμιοποίηση εξελίχθηκε σε έναν καθημερινό εφιάλτη, με απώλεια θέσεων εργασίας, με μισθούς και συνθήκες εργασίας που παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές καταστάσεις, και με το φόβο ότι θα περπατάς σε μια πλατεία ή σε ένα εμπορικό κέντρο και θα σκάσει καμία βόμβα ή κάποιος εξτρεμιστής θα ανοίξει πυρ κατά βούληση αφαιρώντας τη ζωή σου.
Και αυτό διότι οι πεφωτισμένοι ηγέτες της παγκόσμιας ελίτ είχαν αποφασίσει ότι τα σύνορα των κρατών είναι κάτι ξεπερασμένο. Η επιβολή του νόμου και της τάξης καταπατά τις δημοκρατικές ελευθερίες, και όλα αυτά τα όμορφα και αγγελικά πλασμένα. Και ξαφνικά, ένας δισεκατομμυριούχος με λογική οικοδόμου από το Κουίνς και όχι από το Μανχάταν της Νέας Υόρκης, ο οποίος έχει επιτυχώς χρησιμοποιήσει το σύστημα προς όφελός του, αφουγκράστηκε την αγανάκτηση του απλού πολίτη, και τη μετουσίωσε σε μια ανέλπιστη εκλογική νίκη, ιστορικών διαστάσεων.
Σήμερα στις δώδεκα και ένα λεπτό το μεσημέρι (ώρα Ουάσιγκτον), αυτό το Κίνημα Τράμπ, ήρθε η ώρα να γίνει πραγματικότητα. Το εγχείρημα δεν θα είναι καθόλου εύκολο.
Το σύστημα ήταν, είναι, και θα είναι απέναντί του.
Και κυρίως η γραφειοκρατία η οποία αποτελεί το στρατό πρώτης γραμμής αυτού του πολύ βαθιά ριζωμένου συστήματος, θα είναι ο μεγάλος αντίπαλος σε όλη αυτή την τιτάνια προσπάθεια. Τα μέσα ενημέρωσης θα πολεμήσουν για τα αφεντικά τους, χωρίς έλεος και πολύ βρώμικα. Το έχουν αποδείξει άλλωστε.
Το όπλο του Προέδρου Τράμπ η αμεσότητα επικοινωνίας με τον απλό πολίτη και ευτυχώς που υπάρχει το Twitter, γιατί εάν περίμενε κανείς το CNN, το BBC, και τον Economist, να του δώσουν έστω μια ευκαιρία, τότε καλά κρασιά. Τον κατηγορούν πως είναι δυνατόν, με ένα Υπουργικό Συμβούλιο δισεκατομμυριούχων, να προωθήσει τα συμφέροντα των απλών πολιτών. Ας κοιτάξουν καλύτερα τους συγκεκριμένους δισεκατομμυριούχους.
Έχουν μια τελείως διαφορετική νοοτροπία για την παγκοσμιοποίηση και τη διακυβέρνηση από αυτή που κυβερνά σήμερα. Δεν είναι ελίτ που τα γράφει και τα λέει ωραία, είναι επιτυχημένα αφεντικά στην πράξη. Δεν είναι οπαδοί του Perception is Reality, είναι οπαδοί του Reality. Και εάν δεν είναι, ο Ντόναλντ δεν το έχει σε τίποτα. Για όσους έχουν δει το Apprentice, “You Are Fired”. Τις επόμενες εβδομάδες και μήνες θα γίνουν και θα ακουστούν πολλά και η μάχη θα είναι αδυσώπητη.
Το 1981 ο Ρόναλντ Ρέηγκαν κέρδισε την Προεδρία και για οκτώ χρόνια δεν τα έβαλε με την κυβερνητική γραφειοκρατία. Αντίθετα τη χρησιμοποίησε για να διαλύσει τη Σοβιετική Ένωση και να ανορθώσει την αμερικανική οικονομία. Το κατάφερε. Σήμερα όμως είναι εντελώς διαφορετική συγκυρία. Ο Ντόναλντ Τράμπ θα κριθεί από το εάν θα ενισχύσει την καθημερινότητα του απλού Αμερικανού.
Και αυτό σημαίνει θέσεις εργασίας και ενίσχυση της οικονομίας. Για να γίνουν αυτά, χρειάζεται ενίσχυση της ασφάλειας, ανάκτηση του κύρους των ΗΠΑ, σε παγκόσμια κλίμακα.
Για να πετύχει η λύση δεν είναι ο συμβιβασμός. Δεν έχει την πολυτέλεια να είναι politically correct.
Πρέπει όχι απλά να σπάσει, αλλά να συντρίψει, αυγά για να κάνει ομελέτα. Οποιοσδήποτε συμβιβασμός θα φέρει επανάσταση από το ίδιο το Κίνημα που τον έφερε στην Προεδρία.
Πρόεδρε Τράμπ, μείνε Ντόναλντ. Γκρέμισε για να Χτίσεις, “Make America Great Again”
Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Δημοσιογράφος
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Comments