“Το ανάλογο αξίωμα της κοινωνικής μηχανικής είναι: Αν κάτι δεν έχει αναφερθεί, δεν συνέβη ποτέ”
"Σε Έναν Κόσμο Προπαγάνδας, Η Αλήθεια Είναι Πάντα Μια Συνωμοσία"
"Το Ποιο Επικίνδυνο Από Όλα Τα Ηθικά Διλήμματα Είναι Όταν, Είμαστε Υποχρεωμένοι Να Κρύβουμε Την Αλήθεια Για Να Βοηθήσουμε Την Αλήθεια Να Νικήσει"

Το Κρεμλίνο έχει αρχίσει να ανησυχεί για τον Trump

Χρήστος Κατσέας

2016, ένας ανώτερος Ρώσος αξιωματούχος εξήγησε σε μια ομάδα ξένων επισκεπτών γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να μην γιορτάσει την επερχόμενη 100ή επέτειο της μπολσεβίκικης επανάστασης. Ναι, ήταν μια κρίσιμη καμπή στην ιστορία της Ρωσίας, υποστήριξε, και, ναι, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν βλέπει τη σημερινή Ρωσία ως διάδοχο τόσο για τους τσάρους όσο και για τους Μπολσεβίκους. Αν γιορτάσει μια επανάσταση θα στείλει λάθος μήνυμα στην κοινωνία. Στο Κρεμλίνο σήμερα σθεναρά είναι αντίθετοι στην «αλλαγή καθεστώτος», είπε στους επισκέπτες. 


Το Κρεμλίνο σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει την εκατονταετηρίδα, αντ’ ‘αυτού, στο να επιστήσει την προσοχή στις καταστροφικές συνέπειες στο να καταφεύγουν σε επανάσταση οι λαοί για την επίλυση των κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων.Το τελευταίο πράγμα που η ρωσική κυβέρνηση θα ήθελε να φέρει το 2017 θα ήταν, να μην έρθει αντιμέτωπη με μια επανάσταση του παρελθόντος, αλλά μήτε και με μια επανάσταση του παρόντος – η ριζική αλλαγή του «καθεστώτος» που λαμβάνει χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ως αποτέλεσμα της εκλογικής νίκης του Ντόναλντ Τραμπ. Είναι η εκλογική επανάσταση του Τραμπ, που έχει εξάψει τη φαντασία, και τους φόβους, της ρωσικής ελίτ σήμερα.

Η πολιτική τάση του Ντόναλντ Τραμπ επικεντρώνεται σε ανησυχητικά ασταθή επίπεδα, εκδικητικός, απλοϊκός, νάρκισσος, ανασφαλής, και περιστασιακά παραληρητικός για την προσωπικότητά του, για εκείνους τους θεωρητικούς που συνωμοσιολογούν τον αντιμετωπίζουν ως ένα «είδος υποψήφιο για μαριονέτα» του Κρεμλίνου. Αυτό που οι περισσότεροι παρατηρητές άργησαν να αναγνωρίσουν είναι ο βαθμός στον οποίο, πίσω από τη μάσκα του ως σόουμαν, ο Τραμπ βλέπει τον εαυτό του ως ένα επαναστάτη αντάρτη με μια αποστολή, να διαλύσει το «παλαιό καθεστώς» της Αμερικής.

Οι Τακτικές του προέδρου Trump σίγουρα ανήκουν στην κλασική «επαναστατική σχολή» Σοκ-και-δέος της εκτελεστικής δράσης. Η ακραία πόλωση που καλλιεργεί σκόπιμα επιτρέπει να αποκρούσει μια ευκαιριακή συμμαχία της Ρεπουμπλικανικής ελίτ με το Δημοκρατικό Κόμμα για την υπεράσπιση του συνταγματικού συστήματος, εξασφαλίζοντας ότι οι διαμαρτυρίες θα είναι σε μεγάλο βαθμό ανίκανες. Σύμφωνα με τα λόγια του προεδρικού συμβούλου Στίβεν Κέβιν Μπάνον, τοποθετεί τον Τραμπ ως τον παγκόσμιο ηγέτη ενός «αντί-παγκόσμιο» κινήματος που είναι, αντί-ελίτ, αντί-φιλελεύθερο, και με εθνικιστικές τάσεις. «Αυτό που βλέπουμε τώρα», είπε ο Μπάνον στην Washington Post, «είναι η γέννηση μιας νέας πολιτικής τάξης».


Η Ρωσική χάραξη πολιτικής, είναι παθιασμένη με το φόβο της «έγχρωμης επανάστασης», και μπορεί να καταλάβει καλύτερα από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους τη ριζοσπαστική φύση της πολιτικής αλλαγής που καταφθάνει από την Ουάσιγκτον.

Πράγματι, όταν πρόκειται για μια συνεχιζόμενη επανάσταση Τραμπ, η ρωσική χάραξη πολιτικής είναι κατά πολύ στην ίδια θέση με το γερμανικό Γενικό Επιτελείο πριν από έναν αιώνα. 

Το 1917, η γερμανική κυβέρνηση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη ελπίδα για μια γερμανική νίκη στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μια επανάσταση που θα ξεσπούσε στη Ρωσία. Επέτρεψε έτσι κάποιους από τους ηγέτες του Μπολσεβίκικου κόμματος, ο Λένιν αναφέρετε ήταν μεταξύ αυτών, να βοηθηθούν να περάσουν από τη Γερμανία για το δρόμο τους πίσω στη Ρωσία. Η ελπίδα ήταν ότι μια επανάσταση στη Ρωσία θα βγάλει τη χώρα από τον πόλεμο. Όμως στις αρχές του 1918 οι Γερμανοί παρατήρησαν ότι η εξέγερση θα μπορούσε να οδηγήσει σε πανωλεθρία για την ίδια τη Γερμανία. Αντίστοιχους συλλογισμούς έχει και η Μόσχα σήμερα.

Οι συνομιλίες με τους Ρώσους εμπειρογνώμονες για τη χάραξη πολιτικής δείχνουν ότι αρχίζουν να έχουν παρόμοιους φόβους και αμφιβολίες σήμερα.

Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε αν Ρωσική παρέμβαση συνέβαλε αποφασιστικά στην «απρόσμενη» νίκη του Τραμπ. Αλλά είναι δίκαιο να πούμε ότι στο Κρεμλίνο είδαν το αποτέλεσμα ως θείο δώρο. Τουλάχιστον από το 2011-2012, όταν η Ρωσία γνώρισε εκτεταμένες λαϊκές διαμαρτυρίες, και ιδιαίτερα μετά την εξέγερση της Ουκρανίας «Μαϊντάν» – γεγονότα που προκάλεσαν εγκάρδια μνεία και ενθάρρυνση από την τότε υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον – η πολιτική ηγεσία της Ρωσίας είχε την πεποίθηση ότι η εκλογή της θα σημάνει καταστροφή για την Ρωσία και ότι θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε πόλεμο. Έτσι, οι Ρώσοι έκαναν ό, τι μπορούσαν για να εμποδίσουν την Κλίντον να «εισχωρήσει» στο Λευκό Οίκο. Καθώς η Ρωσία χαιρέτισε την ήττα της, ήταν εντελώς απροετοίμαστη για την επακόλουθη αλλαγή καθεστώτος στην Ουάσιγκτον.

Τώρα που ο Trump είναι στην εξουσία, η πολιτική ελίτ στη Μόσχα έχει σταματήσει να φωνάζει το όνομα του. Αναγνωρίζουν ότι η θέση της Ρωσίας έχει γίνει απότομα απόμερη.

Είναι αλήθεια ότι η νίκη του Trump ανοίγει τη δυνατότητα των σχέσεων για «ομαλοποίηση» της Ρωσίας με τη Δύση, αρχίζοντας με τη μείωση ή και την εξάλειψη των κυρώσεων. Επαληθεύει επίσης και πολλές από τις ιδεολογικές επικρίσεις της Ρωσίας κατά της φιλελεύθερης τάξης και ίσως προαναγγέλλουν πολιτικές ανατροπές που η Μόσχα έχει από καιρό σχεδιάσει, από την απεμπλοκή της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία έως και την διάλυση του Ψυχρού Πολέμου με την δυτική συμμαχία.

Αλλά η «επανάσταση» Τραμπ επίσης εγκαινιάζει μια περίοδο αναταραχής και αβεβαιότητας, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας μιας αυτοκαταστροφικής εμπορικής πολιτικής.

Η Ρωσία εξακολουθεί να είναι «τραυματισμένη» από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η σημερινή ηγεσία της Ρωσίας δεν έχει καμία όρεξη για μια παγκόσμια αστάθεια.

Με τον Τραμπ στο Λευκό Οίκο, εξάλλου, ο Πούτιν έχει χάσει το μονοπώλιο του στις γεωπολιτικές απρόβλεπτες κινήσεις. Η ικανότητα του Κρεμλίνου να σοκάρει τον κόσμο παίρνοντας την πρωτοβουλία να διαλύει τους συνήθεις διεθνείς κανόνες και τις παραδόσεις, επέτρεψε τη Ρωσία να διαδραματίσει τεράστιο διεθνή ρόλο. Ο Πούτιν έχει τώρα να μοιραστεί την ικανότητα να κρατήσει μια σταθερή παγκόσμια ισορροπία με ένα νέο Αμερικανό πρόεδρο πολύ πιο ισχυρό από ό, τι ο ίδιος. Οι περισσότεροι ηγέτες του κόσμου παρακολουθούν με αγωνία τι θα κάνει ο Τραμπ, από το να ανησυχούνε για το τι θα κάνει ο Πούτιν.

Εν τω μεταξύ, με τη χρήση του αντιαμερικανισμού ως ένα ιδεολογικό δεκανίκι έχει γίνει πολύ πιο αμφίβολο σήμερα για το αμερικανικό εκλογικό σώμα ότι έχει επιλέξει ως πρόεδρό έναν άνθρωπο που δημοσίως απεκλήθη ως «μαριονέτα του Πούτιν».

Το Κρεμλίνο φοβάται πλέον σήμερα ότι ο Τραμπ μπορεί να εκδιωχθεί ή ακόμη και να δολοφονηθεί. 

Παραδόξως, ως εκ τούτου, ο Πούτιν έχει γίνει «όμηρος» για την επιβίωση του, η επιτυχία ατού. Αυτό έχει περιορίσει σοβαρά τις γεωπολιτικές επιλογές της Ρωσίας. Το Κρεμλίνο έχει πλήρη επίγνωση ότι οι Δημοκρατικοί θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη Ρωσία για να τον δυσφημίσουν και, ενδεχομένως, να παραπέμψουν σε δίκη τον Τραμπ ενώ η Ρεπουμπλικανική ελίτ θέλει να χρησιμοποιήσει τη Ρωσία για να «ξεφουσκώσουν» τον Τραμπ. Η ρωσική κυβέρνηση φοβάται όχι μόνο την πτώση του Τραμπ, φυσικά, αλλά και την πιθανότητα ότι θα μπορούσε ευκαιριακά να στραφούν σε μια σκληρή γραμμή κατά της Μόσχας, προκειμένου να έρθει σε συμφωνία με την επιθετική κριτική του Ρεπουμπλικανικού κόμματος στο Κογκρέσο.

Είναι εμβληματικό ότι, στην πρώτη τηλεφωνική κλήση τους, ο Πούτιν αρνήθηκε να θέσει στον Τραμπ το θέμα της άρσης των κυρώσεων ή τη διακοπή της υποστήριξης της Αμερικής στο Κίεβο. Η Μόσχα έχει επίσης επιλέξει να αγνοήσει κάποιες σκληρές αντι-ρωσικές δηλώσεις ορισμένων μελών της νέας διοίκησης. Η αναζωπύρωση των συγκρούσεων στην ανατολική Ουκρανία μπορεί να φαίνεται σαν ένα αντιπαράδειγμα, αλλά το Κρεμλίνο ορκίζεται ότι η κυβέρνηση του Πέτρο Poroshenko στο Κίεβο είναι ο ένοχος, με στόχο να πάρει την φροντίδα των αντι-ρωσικών μελών του Κογκρέσου των ΗΠΑ και παρέχοντας τους έτσι ένα ισχυρό επιχείρημα εναντίον του Πούτιν.

Η Προεδρία Τραμπ έχει επίσης να αντιμετωπίσει τις περίπλοκες σχέσεις της Μόσχας με την Κίνα και το Ιράν. Η Μόσχα ενδιαφέρεται για την εξομάλυνση των επαφών με τη Δύση, αλλά όχι να ενταχθεί σε έναν αντι-κινεζικό συνασπισμό τον οποίο ο Τραμπ φαίνεται να επιμένει στη δημιουργία. Επιπλέον, η Ρωσία του Πούτιν φιλοξενεί έως και 20 εκατομμύρια μουσουλμάνους και ως εκ τούτου δεν μπορούν να επιδοθούν στην ριζοσπαστική ρητορική ενός αντι-Ισλαμικού πόλου που επιθυμεί ο Τραμπ.


Αυτό που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο από την πλευρά του Κρεμλίνου είναι ότι ορισμένοι εθνικιστικοί κύκλοι στη Ρωσία τοποθετούνται με συμπάθεια σε μια «εξέγερση». Τον Ιανουάριο, για πρώτη φορά από τότε που ο Πούτιν επέστρεψε στο Κρεμλίνο το 2012, ο Πούτιν δεν ήταν το πιο συχνό αναφερόμενο όνομα στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, αντίθετα ο Τραμπ ήταν.

Οι Ρώσοι πολίτες, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Ευρωπαίων, αισθάνονται εκπληκτικά θετικά για τον Τραμπ. Ένας λόγος είναι ότι έχουν εξαντληθεί οικονομικά από την αντιπαράθεση της Ρωσίας με τη Δύση.

Το πιο ενδιαφέρον από όλα, είναι ότι εύκολα συγκρίνουν και παραλληλίζουν τον Τραμπ με τον Μπόρις Γιέλτσιν – παρορμητικός, χαρισματικός. Το πρόβλημα για το Κρεμλίνο είναι ότι ο Γιέλτσιν ήταν ένας επαναστατικός ηγέτης και ο Πούτιν ίσως έχει αποφασίσει το 2017 να μην γιορτάσει επαναστάσεις.

Σύνδεσμοι:
HTTPS://RIA.RU/WORLD/20161226/1484670891.HTML

HTTP://GREECE-RUSSIA2016.GR/POLITICS/20161228/1279964.HTML

WWW.ELLADA-RUSSIA.GR/NEWS/78-ΚΟΣΜΟΣ/ARTICLE/7612-Ο-ΤΡΑΜΠ-ΔΕΝ-ΣΤΗΡΙΖΕΙ-ΤΟΥΣ-ΟΥΚΡΑΝΟΥΣ/

WWW.ELLADA-RUSSIA.GR/NEWS/78-ΚΟΣΜΟΣ/ARTICLE/7625-ΑΜΦΙΣΗΜΙΕΣ-ΓΙΑ-ΤΙΣ-ΡΩΣΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ-ΣΧΕΣΕΙΣ/

HTTPS://WWW.THEATLANTIC.COM/INTERNATIONAL/ARCHIVE/2017/02/PUTIN-TRUMP-FLYNN/517224/

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Comments