Ίσως, όμως, η μεγαλύτερη κωλοτούμπα του Αλέξη Τσίπρα και της ηγετικής ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης να αφορά την οικογένεια Κόκκαλη. Είτε γιατί το κυβερνών κόμμα είναι ιδιαίτερα «ευέλικτο» ως προς την αντιμετώπιση επιχειρηματιών που άλλοτε έβριζε ως διαπλεκόμενους είτε γιατί η μνήμη εξασθενεί με το πέρασμα των χρόνων.
Δεν έχουν περάσει, όμως, και δεκαετίες από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ και προβεβλημένα στελέχη του είχαν σηκώσει τη σημαία της μάχης κατά της διαπλοκής. Ειδικά στην περίπτωση της οικογένειας Κόκκαλη, στην Κουμουνδούρου ισχύει αυτό που λέει ο λαός «τα καλά και συμφέροντα». Ο αρχιερέας της διαπλοκής, ο επιχειρηματίας – εθνικός εργολάβος, ο σκοτεινός Σωκράτης κι άλλοι τέτοιοι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιούσαν κατά καιρούς οι Συριζαίοι πλέον έχουν ξεχαστεί. Ο συμβιβασμός με τη διαπλοκή ήταν γνωστός από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την κυβέρνηση. Με τα γνωστά βοσκοτόπια του Καλογρίτσα, με τις ευνοϊκές ρυθμίσεις και την χρηματοδότηση μέσω της Περιφέρειας (της κυρίας Δούρου) του γηπέδου της ΑΕΚ, με χαριστικές ρυθμίσεις για να γλιτώσουν εκατομμύρια από πρόστιμα μεγαλόσχημοι επιχειρηματίες, με περίεργες τροπολογίες που εξυπηρετούσαν τις τράπεζες ή ακόμη και με το σκάνδαλο ELFE του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.
Κορυφαίος σταθμός στην πορεία της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ προς τα διαπλεκόμενα είναι ο ιδιαίτερα προκλητικός και για πολλούς εξωπραγματικός συμβιβασμός με τον Σωκράτη Κόκκαλη.
Λες και δεν συνέβησαν ποτέ τα σκάνδαλα Siemens – ΟΤΕ – Κόκκαλης. Λες και πέρασαν δεκαετίες από τότε που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας κατακεραύνωνε την τότε κυβέρνηση για σχέσεις με την Ιντρακόμ του κ. Κόκκαλη.
Κολυμβήθρα εξαγνισμού
Λες και μια τεράστια κολυμβήθρα έπεσε από τον ουρανό για να καθαγιάσει την οικογένεια Κόκκαλη. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που ακόμη και τα τέκνα της, όπως ο Πέτρος Κόκκαλης, να είναι υποψήφιοι για την ευρωβουλή και ποιος ξέρει για τι άλλο.
Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δει κανείς πώς αυτοί που δήθεν σήκωσαν τη σημαία της διαπλοκής με σκοπό να ανέλθουν στην εξουσία, όχι μόνο τα βρήκαν με την επιχειρηματική ελίτ, ειδικά την κρατικοδίαιτη, αλλά πλέον ξεδιάντροπα ρίχνουν πολιτικές γέφυρες έχοντας το βλέμμα στο μέλλον. Στην επόμενη ημέρα που θα πρέπει να διαχειριστεί ο κ. Τσίπρας και που θα χρειαστεί πρόθυμους κι ευγνώμονες επιχειρηματίες.
Στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ ένας όμιλος που παράπαιε, αίφνης άρχισε να παίρνει «γερές» δουλειές στο Δημόσιο, με βασικότερη αυτήν για την ανακατασκευή των αεροδρομίων που πέρασαν στη γερμανική Fraport. Λες και χάθηκαν οι άλλοι κατασκευαστές, τις business θα τις κάνει η Ιντρακάτ, η κατασκευαστική του κ. Κόκκαλη, εισπράττοντας πάνω από 350 εκατ. ευρώ για τα 14 αεροδρόμια που έχει αναλάβει η Fraport. Βεβαίως γερμανική εταιρεία είναι αυτή που έδωσε τη δουλειά στον Κόκκαλη, όμως, ποιος να πιστέψει ότι δεν έχει βάλει και το χεράκι της η κυβέρνηση για τη διάσωση ενός ομίλου ο οποίος έχει την Ιντρακόμ να φυτοζωεί και την Ιντραλότ να χάνει τη μία δουλειά πίσω από την άλλη στο εξωτερικό.
Αίφνης λοιπόν ο Σωκράτης Κόκκαλης αναδεικνύεται σε «κόκκινο» εργολάβο κλέβοντας τον τίτλο από τον Καλογρίτσα.
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα έργα που έχει αναλάβει η οικογένεια του υποψήφιου για την Ευρωβουλή, Πέτρου Κόκκαλη, θα διαπιστώσει ότι η… ελπίδα ήρθε όχι για το λαό, αλλά για τον εθνικό προμηθευτή κι εσχάτως εθνικό εργολάβο. Τμήματα εθνικής οδού Πατρών Πύργου, καμιά 60αριά εκατομμύρια, μια σειρά από έργα πληροφορικής στο δημόσιο από την θυγατρική εταιρεία Itrasoft International, με συμβάσεις με την ΗΔΙΚΑ, το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, τις ψηφιακές υπηρεσίες της Αστυνομίας, το TAXIS, αλλά και τον ΕΟΠΥΥ.
Πέραν των δημόσιων έργων – ανάσα που παίρνει ο Σωκράτης Κόκκαλης, ενδιαφέρον έχει να απαντήσει κανείς πώς δίνονται σε μία και μόνο εταιρεία με το παρελθόν που έχει (υποθέσεις ΟΤΕ – Siemens) δουλειές που δίνουν και πρόσβαση στα προσωπικά δεδομένα εκατομμυρίων πολιτών.
Αλλά το θέμα γίνεται ακόμη καλύτερο μιας και η οικογένεια Κόκκαλη έχει ανοίξει τα φτερά της εκτός από τα δημόσια έργα και την πληροφορική και στο χώρο της Αμυνας μέσω της Intracom Defence η οποία ανέλαβε την αναβάθμιση των Patriot (51 εκατ. ευρώ) και το δίκτυο επικοινωνιών στο Πολεμικό Ναυτικό (άλλα 27 εκατ.). Ακόμη την ψηφιοποίηση του συστήματος επικοινωνίας των Leopard, δηλαδή συμβάσεις που δίνουν τη δυνατότητα της συλλογής πληροφοριών αμυντικού χαρακτήρα.
Η αγορά βοά και για μια άλλη σύμβαση που πέτυχε ο όμιλος Κόκκαλη και αφορά το προσφυγικό. Σαν έτοιμος από καιρό και χωρίς κανέναν ουσιαστικό ανταγωνισμό, αναλαμβάνει την προμήθεια 359 οικίσκων για τους πρόσφυγες.
Συνολικά, στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, ο όμιλος του επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη έχει πάρει δημόσια έργα προϋπολογισμού άνω των 700 εκατ. ευρώ με στόχο να φτάσει οσονούπω στο 1 δις ευρώ. Καθόλου άσχημα αν αναλογιστεί κανείς ότι τα δημόσια έργα γίνονται με το σταγονόμετρο, οι ιδιωτικές εταιρείες που συναγωνίζονται είναι πολλές και «απελπισμένες» λόγω της έλλειψης συμβάσεων και υπάρχουν επιχειρηματίες που έχουν μεγαλύτερη πείρα και δυνατότητες από τις εταιρείες του κ. Κόκκαλη.
Η επιλεκτική μνήμη
Μπορεί τώρα τα μέσα ενημέρωσης που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ (Αυγή, Ντοκουμέντο, ΕΦΣΥΝ) αλλά και το ίδιο το κόμμα να επικεντρώνονται στον Πέτρο Κόκκαλη τον παππού, όμως, δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα. Στα χρόνια της αντιμνημονιακής οργής, στην εποχή που η λέξη «επιχειρηματίας» ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ συνώνυμο της διαπλοκής, ο «κόκκινος Πέτρος», ο γιατρός – υπουργός του βουνού και παππούς του νυν υποψήφιου ευρωβουλευτή, δεν υπήρχε καν.
Τότε το μόνο που έκαναν όλοι ήταν ανένδοτο στη διαπλοκή και το όνομα του Κόκκαλη φιγουράριζε στην πρώτη θέση των «ταξικών εχθρών».
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας κατακεραύνωνε τον Σωκράτη Κόκκαλη με αφορμή την παραχώρηση του γηπέδου του Ολυμπιακού.
Το 2008 ο νυν πρωθυπουργός έλεγε: «Δείτε ποια είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που εναντιώθηκε στο θέμα του σταδίου Καραϊσκάκη. Εμείς και ο Συρίγος τον οποίον μάλιστα χτύπησαν.
Ένα δημόσιο στάδιο δόθηκε ξαφνικά στον Κόκκαλη για να φτιάξει γήπεδο με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς».
Και μιας και μιλάμε για γήπεδο, ο νυν πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης χαρακτήριζε σκάνδαλο την υπόθεση του γηπέδου Καραϊσκάκη, όμως και αυτός και όλη η κυβέρνηση συναίνεσαν προκειμένου η Περιφέρεια Αττικής να χρηματοδοτήσει με περισσότερα από 30 εκατ. ευρώ την Αγιά Σοφιά.
Αν κι έχουν περάσει αρκετά χρόνια από το σκάνδαλο της Siemens, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να θυμηθούν τι έλεγαν για τις εταιρείες του Κόκκαλη. Όπως ο Θ. Δρίτσας που κατακεραύνωνε το γεγονός ότι η ίδρυση της Intracom την ίδια χρονιά με την ίδρυση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ηλεκτρολογικού Υλικού, είχε ως αποτέλεσμα την απόλυτη κυριαρχία της πρώτης με δημόσιες συμβάσεις που έπαιρνε προνομιακά.
«Η Intracom του κ. Κόκκαλη με την Siemens, ήταν συνέταιροι και όχι ανταγωνιστές στον ΟΤΕ για χρόνια και με ΝΔ και με ΠΑΣΟΚ». Ποιος τα έλεγε αυτά; Μα ο συναγωνιστής του Πέτρου Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, ο Δημήτρης Παπαδημούλης.
Τότε ο παππούς «υπουργός του βουνού» ήταν απλά μια ιστορία της Αριστεράς, διότι ο Σωκράτης ο γιος ήταν… απλά διαπλεκόμενος. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έπαθε αμνησία κι αιφνιδιαστικά η οικογένεια έχει «όνομα βαρύ», όπως είπε και ο Δ. Τζανακόπουλος.
Τα Panama Papers
Έχει πολύ ενδιαφέρον να βλέπει κανείς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να λένε πόσο καλός, πόσο ενεργός στους κοινωνικούς αγώνες και πόσο χρήσιμος είναι ο Πέτρος Κόκκαλης. Και μπορεί να έχουν δίκιο και ο γιος του Σωκράτη Κόκκαλη να γίνει ο καλύτερος ευρωβουλευτής εφόσον εκλεγεί. Όμως, την αμηχανία των Συριζαίων να πρέπει να υπερασπιστούν μια οικογένεια που είναι συνώνυμη με τη διαπλοκή επιχειρηματιών – Δημοσίου, τη βλέπουν όλοι καθημερινά.
Οι ίδιοι που έκαναν αγώνα για τις διάφορες λίστες με πλούσιους Έλληνες που έχουν περιουσία στο εξωτερικό ή υπεράκτιες εταιρείες, πώς να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι ο εκλεκτός του Μαξίμου κύριος Πέτρος Κόκκαλης, βρίσκεται στα περίφημα Panama Papers ως κάτοχος off shore;
Χωρίς αυτό να είναι κατ’ ανάγκη κακό, είναι ενδιαφέρουσα η στάση που κρατούν τώρα στην κυβέρνηση αλλά και στα φιλικά ΜΜΕ. Τι να κάνει π.χ. ο εκδότης Κώστας Βαξεβάνης που είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «ο άνθρωπος του τείχους», με σαφείς αναφορές στις κατηγορίες κατά του Σ. Κόκκαλη για τις σχέσεις του με την Ανατολική Γερμανία;
Πώς να κάνει την ανάγκη φιλότιμο και να στηρίξει τον γιο του; Και πώς όλοι στην κυβέρνηση να πρέπει να στηρίξουν μια επιλογή που ξέρουν ότι τους κάνει τεράστια ζημιά;
Το ασυμβίβαστο
Αυτό που θα πρέπει να λύσουν πάντως στον ΣΥΡΙΖΑ είναι τι θα γίνει με το ασυμβίβαστο σε σχέση με τον Πέτρο Κόκκαλη ο οποίος έχει συνδεθεί, (με βάση τα Panama Papers) με υπεράκτια εταιρεία. Ο νόμος (και μάλιστα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) λέει ότι δε μπορούν να γίνουν ευρωβουλευτές συμμέτοχοι σε υπεράκτιες εταιρείες με έδρα την αλλοδαπή. Όχι μόνο αυτοί αλλά και παρένθετα πρόσωπα (όπως συγγενείς α’ βαθμού, σύζυγοι, τέκνα κ.λπ).
Αν εκλεγεί ο Πέτρος Κόκκαλης στην ευρωβουλή, θα πρέπει να δηλώσει έγκαιρα ότι δεν έχει άλλο αξίωμα που είναι ασύμβατο με την ιδιότητά του. Τι θα κάνει άραγε ο ίδιος αλλά κυρίως ο πατέρας του και ο αδελφός του; Θα παραιτηθούν από τις off shore, όπως ορίζει ο νόμος; Θα παραιτηθεί από το δ.σ. της εταιρείας Intrapower και μαζί και ο πατέρας του; Θα θυσιάσουν τα πάντα για τις Βρυξέλλες δηλαδή;
Αραγε ο Αλέξης Τσίπρας όταν τον επέλεγε δεν ήξερε ότι υπάρχει ασυμβίβαστο; Ή τον προορίζει για άλλες θέσεις σε περίπτωση που αποτύχει να εκλεγεί;
Η επιλογή του Πέτρου Κόκκαλη για να είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής δεν έχει καμιά λογική κυρίως γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κόμμα εξουσίας επειδή υποσχόταν πόλεμο κατά της διαπλοκής. Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από τις διαρροές του Μαξίμου ότι έχει «όνομα βαρύ» κι ότι ο παππούς ήταν αγωνιστής της Αριστεράς;
Εχει άλλο νόημα και σίγουρα κρύβονται πολλά από την συγκεκριμένη απόφαση. Το γεγονός ότι όλοι έχουν στοχοποιήσει το Μαξίμου γι’ αυτή την επιλογή και οι Συριζαίοι βουλευτές και τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος είναι αμήχανοι με την επιλογή του Πέτρου Κόκκαλη δείχνουν ότι υπάρχουν κρυφά deal που κάποια στιγμή θα αναδείξει η ιστορία.
Πηγή
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Comments