-Εισαγωγή των μεθόδων του σοβιετικού σοσιαλισμού στη Γερμανία

Η επιστήμη ως πολιτικό εργαλείο καταστολής και διώξεων

Στις αρχές του αιώνα, η τεράστια πλειοψηφία των Γερμανών ήταν ήδη ριζοσπαστικοί υποστηρικτές του σοσιαλισμού και του επιθετικού εθνικισμού. Άρα, ήταν ήδη σταθερά προσηλωμένοι στις αρχές του ναζισμού. Αυτό που έλειπε και προστέθηκε αργότερα ήταν μόνο ένας νέος όρος (εθνικοσοσιαλισμός) που να σηματοδοτεί το δόγμα τους.

Του Ludwig von Mises – Όγδοο κεφάλαιο από το δοκίμιο, Planned Chaos (1947)

Απόδοση: Ευθύμης Μαραμής-

Ο σοσιαλισμός ως παγκόσμιο trend

Η φιλοσοφία των Ναζί, του Γερμανικού Εθνικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος, είναι η καθαρότερη και πιο συνεπής εκδήλωση του αντικαπιταλιστικού και σοσιαλιστικού πνεύματος των εποχών μας. Οι ουσιώδεις ιδέες του ναζισμού δεν είναι Γερμανικής ή «άριας» προέλευσης, ούτε χαρακτήριζαν τους Γερμανούς. Στο γενεαλογικό δένδρο του ναζιστικού δόγματος, Λατίνοι όπως ο Sismondi και ο Georges Sorel και αγγλοσάξονες όπως ο Carlyle, o Ruskin και ο Houston Stewart Chamberlain, ήταν πιο αναγνωρίσιμοι από ο,τι ήταν οποιοσδήποτε Γερμανός. Ακόμη και η πιο γνωστή ιδεολογική ενδυμασία του ναζισμού, ο μύθος της ανωτερότητας της «άριας» κυριαρχίας, δεν ήταν Γερμανικής προέλευσης. Δημιουργός της ήταν ο Γάλλος Gobineau.

Γερμανοί εβραϊκής καταγωγής, όπως οι Lassalle, Lasson, Stahl και Walter Rathenau, συνέβαλαν περισσότερο στις βασικές αρχές του ναζισμού από ο,τι άνθρωποι όπως ο Sombart, ο Spann και ο Ferdinand Fried. Το σύνθημα στο οποίο οι ναζιστές συμπυκνώνουν την οικονομική τους φιλοσοφία, το Gemeinnutz geht vor Eigennutz (δηλ. Το κοινό καλό κατατάσσεται πάνω από το ιδιωτικό όφελος), αποτελεί επίσης το ιδεολογικό υπόβαθρο του αμερικανικού New Deal, καθώς και της σοβιετικής διαχείρισης των οικονομικών υποθέσεων. 

Υπονοεί ότι η επιχείρηση που επιδιώκει το κέρδος, βλάπτει τα ζωτικά συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας και ότι αποτελεί ιερό καθήκον της λαϊκής κυβέρνησης να αποτρέψει την εμφάνιση κερδών ασκώντας δημόσιο έλεγχο της παραγωγής και της διανομής.

Το ιδιαίτερο Γερμανικό συστατικό στον ναζισμό, ήταν η προσπάθειά του για κατάκτηση του Lebensraum («ζωτικού χώρου»). Και αυτό, επίσης, ήταν μια ιδέα ίδια με αυτές που κατεύθυναν τις πολιτικές των πιο σημαντικών πολιτικών κομμάτων όλων των υπολοίπων χωρών. Αυτά τα κόμματα, διακήρυτταν την εισοδηματική ισότητα ως κυρίαρχο θέμα. Οι Ναζί έκαναν το ίδιο.

Εθνικοσοσιαλισμός – μια ακόμη σοσιαλιστική ποικιλία

Αυτό που χαρακτήριζε τους Ναζί, ήταν το γεγονός ότι δεν ήταν διατεθειμένοι να συναινέσουν σε μια κατάσταση όπου οι Γερμανοί ήταν καταδικασμένοι για πάντα να «είναι φυλακισμένοι», όπως έλεγαν, σε μια συγκριτικά μικρή περιοχή με έντονη πληθυσμιακή πυκνότητα, στην οποία η παραγωγικότητα της εργασίας έπρεπε να είναι μικρότερη από ο, τι σε χώρες με σχετικά χαμηλή πληθυσμιακή πυκνότητα, οι οποίες ήταν καλύτερα προικισμένες με φυσικούς πόρους και κεφαλαιουχικά αγαθά. Στόχος τους ήταν, όπως ισχυρίζονταν, η δικαιότερη κατανομή των φυσικών πόρων της γης. Ως ένα έθνος «μη εχόντων» έβλεπαν τον πλούτο των πλουσιότερων εθνών με τα ίδια αισθήματα με τα οποία πολλοί άνθρωποι στις δυτικές χώρες βλέπουν τα υψηλότερα εισοδήματα κάποιων συμπατριωτών τους.

Οι «προοδευτικοί» στις αγγλοσαξονικές χώρες ισχυρίζονται ότι «δεν αξίζει η ελευθερία» αν «αδικείσαι» έχοντας συγκριτικά μικρή έκταση εισοδημάτων. Οι Ναζί έλεγαν το ίδιο σε σχέση με τις διεθνείς σχέσεις. Κατά τη γνώμη τους, η μόνη ελευθερία που έχει σημασία είναι η Nahrungsfreiheit (δηλαδή, το να είναι απαλλαγμένοι από την ανάγκη εισαγωγής τροφίμων). Στόχος τους ήταν να αποκτήσουν μια περιοχή τόσο μεγάλη και πλούσια σε φυσικούς πόρους, ώστε να μπορούν να ζήσουν με οικονομική αυτάρκεια με ένα πρότυπο που δεν θα είναι χαμηλότερο από αυτό ενός άλλου έθνους. Θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως επαναστάτες, οι οποίοι αγωνίζονταν για τα αναφαίρετα φυσικά τους δικαιώματα ενάντια στα συμφέροντα πολλών αντιδραστικών εθνών.

Διανοούμενοι και εθνικοσοσιαλισμός

Είναι εύκολο για τους οικονομολόγους να αποκαλύψουν τις πλάνες που περιλαμβάνονται στα ναζιστικά δόγματα. Αλλά εκείνοι που δυσφημούσαν τα οικονομικά ως «ορθόδοξα και αντιδραστικά» και υποστήριζαν με φανατισμό την κίβδηλη θρησκευτική πίστη στον σοσιαλισμό και στον οικονομικό εθνικισμό, ήταν αδύνατο να τις αντικρούσουν. Διότι, ο ναζισμός δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η λογική εφαρμογή των δικών τους αρχών, προσαρμοσμένων στις ιδιαίτερες συνθήκες της συγκριτικά πυκνοκατοικημένης Γερμανίας.

Για περισσότερα από εβδομήντα χρόνια, οι Γερμανοί καθηγητές πολιτικών επιστημών, ιστορίας, νομικής, γεωγραφίας και φιλοσοφίας, με ενθουσιώδη προθυμία, εμπότισαν στους μαθητές τους ένα υστερικό μίσος για τον καπιταλισμό και κήρυξαν «απελευθερωτικό» πόλεμο ενάντια στην καπιταλιστική Δύση. Οι Γερμανοί «σοσιαλιστές της πολυθρόνας» (Kathedersozialisten), που θαυμάζονταν σε όλες τις ξένες χώρες, ήταν στην πραγματικότητα οι βηματοδότες των δύο παγκόσμιων πολέμων. Στις αρχές του αιώνα, η τεράστια πλειοψηφία των Γερμανών ήταν ήδη ριζοσπαστικοί υποστηρικτές του σοσιαλισμού και του επιθετικού εθνικισμού. Άρα, ήταν ήδη σταθερά προσηλωμένοι στις αρχές του ναζισμού. Αυτό που έλειπε και προστέθηκε αργότερα ήταν μόνο ένας νέος όρος (εθνικοσοσιαλισμός) που να σηματοδοτεί το δόγμα τους.

Εισαγωγή των μεθόδων του σοβιετικού σοσιαλισμού στη Γερμανία

Όταν οι σοβιετικές πολιτικές αδίστακτης βίας και μαζικής εξόντωσης των διαφωνούντων, εξάλειψαν τις αναστολές για την διάπραξη ευρείας κλίμακας δολοφονιών, κάτι που εξακολουθούσε να ενοχλεί ως τότε ορισμένους Γερμανούς, τίποτα δεν μπορούσε πλέον να σταματήσει την πλήρη ανάπτυξη του ναζισμού. 

Οι Ναζί έσπευσαν γρήγορα να υιοθετήσουν τις σοβιετικές μεθόδους. 

Εισήγαγαν από τη Ρωσία: το μονοκομματικό σύστημα και την επιβολή αυτού του κόμματος στην πολιτική ζωή. Την ύψιστη θέση που κατείχε η μυστική αστυνομία. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Την εκτέλεση ή τη φυλάκιση όλων των αντιπάλων. Την εξόντωση των οικογενειών των υπόπτων και των εξορισθέντων. Τις μεθόδους προπαγάνδας. Την οργάνωση συνδεδεμένων κομμάτων στο εξωτερικό και την χρησιμοποίηση τους στην καταπολέμηση στην κατασκοπεία και στην υπονόμευση ξένων κυβερνήσεων. Τη χρήση των διπλωματικών και προξενικών υπηρεσιών για την προώθηση της επανάστασης σε ξένες χώρες. Και πολλά άλλα πέραν τούτων.

Ακαδημαϊκές ενέσεις αυτοπεποίθησης στον Χίτλερ

Ο Χίτλερ δεν ήταν ο ιδρυτής του ναζισμού. Ήταν προϊόν του ναζισμού. Ήταν, όπως οι περισσότεροι συνεργάτες του, ένας σαδιστής γκάνγκστερ. Ήταν αμόρφωτος και αστοιχείωτος. Είχε αποτύχει ακόμα και στις χαμηλότερες τάξεις του γυμνασίου. Ποτέ δεν είχε καμία ειλικρινή δουλειά. Είναι μύθος ότι ήταν ακόμα και χαρτοφύλακας. Η στρατιωτική του καριέρα στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ήταν μάλλον μέτριων επιδόσεων. Ο πρώτος στην τάξη σιδηρούν σταυρός, του δόθηκε μετά το τέλος του πολέμου ως ανταμοιβή για τις δραστηριότητές του ως πολιτικού πράκτορα. Ήταν ένας υστερικός με εμμονές και μεγαλομανία.

Αλλά αυτοί που εξέθρεψαν τις αυταπάτες του, ήταν μορφωμένοι καθηγητές. Ο Werner Sombart, που κάποτε είχε καυχηθεί ότι η ζωή του ήταν αφιερωμένη στον αγώνα διάδοσης του έργου του Μαρξ.1 

Ο Sombart, που ο Αμερικανικός Σύλλογος Οικονομικών είχε εκλέξει ως επίτιμο μέλος του και στον οποίο πολλά πανεπιστήμια εκτός Γερμανίας είχαν αποδώσει τιμητικούς τίτλους, δήλωσε ειλικρινά ότι ο ρόλος του Χίτλερ αποτελούσε μια μόνιμη βιβλική αποκάλυψη και πως ο «φύρερ» λάμβανε τις εντολές του απευθείας από τον Θεό, τον ανώτατο φύρερ του Σύμπαντος.2

Κεντρικός σχεδιασμός παραγωγής ανθρώπων

Το ναζιστικό σχέδιο ήταν πιο περιεκτικό και επομένως πιο καταχθόνιο από αυτό των Μαρξιστών. Στόχευε στην κατάργηση του laissez-faire όχι μόνο στην παραγωγή υλικών αγαθών, αλλά και στην «παραγωγή» ανθρώπων. Ο «φύρερ» δεν ήταν μόνο ο γενικός διευθυντής όλων των βιομηχανιών. Ήταν επίσης ο γενικός διευθυντής της φάρμας εκτροφής, υπεύθυνος για την ανατροφή «ανώτερων» ανθρώπων και αρμόδιος για την εξόντωση του υποδεέστερου «στοκ». Ένα grandiose σχέδιο ευγονικής θα ετίθετο σε εφαρμογή, σύμφωνα με τις ισχύουσες «επιστημονικές» αρχές.

Είναι μάταιο για τους υποστηρικτές της ευγονικής να διαμαρτύρονται ότι δεν εννοούσαν αυτά που εφάρμοσαν οι Ναζί. Η ευγονική, υποστηριζόμενη από την αστυνομική εξουσία, στοχεύει να θέσει ορισμένους ανθρώπους υπό πλήρη έλεγχο αναπαραγωγής. Υποδεικνύει ότι οι μέθοδοι που εφαρμόζονται στα κατοικίδια ζώα πρέπει να εφαρμοστούν σε ανθρώπους. 

Αυτό ακριβώς προσπαθούσαν να κάνουν οι Ναζί. Η μόνη ένσταση που μπορεί να εγείρει ένας συνεπής υποστηρικτής της ευγονικής, είναι ότι το δικό του σχέδιο διαφέρει από αυτό των ναζιστών μελετητών και ότι θέλει να αναθρέψει έναν άλλο τύπο ανθρώπων από αυτόν των Ναζί. Όπως κάθε υποστηρικτής του οικονομικού κεντρικού σχεδιασμού στοχεύει στην εκτέλεση μόνο του δικού του «εμπνευσμένου» σχεδίου, έτσι και κάθε υποστηρικτής του ευγονικού κεντρικού σχεδιασμού, στοχεύει στην εκτέλεση του δικού του σχεδίου και θέλει ο ίδιος να ενεργήσει ως δημιουργός ανθρωπίνου «στοκ».

Ευγονική και «εξάλειψη του εγκλήματος»

Οι υποστηρικτές της ευγονικής ισχυρίζονται ότι θέλουν να εξαλείψουν τους εγκληματίες. Αλλά η αναγνώριση ενός ατόμου ως εγκληματία εξαρτάται από τους ισχύοντες νόμους μιας χώρας και ποικίλλει ανάλογα με την αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών ιδεολογιών. Ο John Huss, ο Giordano Bruno και ο Galileo Galilei ήταν εγκληματίες σύμφωνα με την άποψη των νόμων που εφάρμοσαν οι δικαστές τους. Όταν ο Στάλιν λήστεψε αρκετά εκατομμύρια ρούβλια από τη ρωσική κρατική τράπεζα, διέπραξε έγκλημα. Σήμερα (σ.σ. 1947) είναι έγκλημα στη Ρωσία να διαφωνεί κάποιος με τον Στάλιν. Στη Ναζιστική Γερμανία, η σεξουαλική επαφή μεταξύ των «Αρίων» και των μελών μιας «κατώτερης» φυλής ήταν έγκλημα. Ποιον επιθυμούν να εξαλείψουν οι υποστηρικτές της ευγονικής, τον Βρούτο ή τον Καίσαρα; Και οι δύο παραβίασαν τους νόμους της χώρας τους. Εάν είχαν επικρατήσει οι οπαδοί της ευγονικής τον δέκατο όγδοο αιώνα και απαγόρευαν στους αλκοολικούς να κάνουν παιδιά, ο σχεδιασμός τους θα είχε στερήσει από την ανθρωπότητα τον Μπετόβεν.

Θα πρέπει να τονιστεί και πάλι: στις ανθρώπινες υποθέσεις, δεν υφίσταται καμία κατάσταση επιστημονικού δέοντος «θα έπρεπε». Το ποιοι άνθρωποι είναι ανώτεροι και ποιοι είναι υποδεέστεροι μπορεί να αποφασιστεί μόνο με προσωπικές αξιολογικές αποτιμήσεις που δεν υπόκεινται σε επαλήθευση ή διάψευση. Οι υποστηρικτές της ευγονικής πλανώνται υποθέτοντας ότι οι ίδιοι θα κληθούν να αποφασίσουν ποιες ιδιότητες θα διατηρηθούν στο ανθρώπινο είδος. Είναι πολύ θολωμένοι ώστε να λάβουν υπόψη τους την πιθανότητα ότι άλλοι άνθρωποι θα μπορούσαν να επιλέξουν σύμφωνα με τις δικές τους αξιολογικές εκτιμήσεις.3 Στα μάτια των Ναζί, το «ξανθόμαλλο θηρίο» ήταν το τελειότερο ανθρώπινο δείγμα.

Οι μαζικές σφαγές που διαπράχθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα του τρόμου, είναι εξαιρετικά φρικαλέες ώστε να περιγραφούν επαρκώς με λέξεις. Αποτελούσαν όμως τη λογική και συνεπή εφαρμογή των δογμάτων και των πολιτικών που επιδεικνύονταν και αιτιολογούνταν εκείνες τις μέρες ως επιστήμη. «Αποδεικνύονταν» από κάποιους «ειδικούς» που σε έναν τομέα των φυσικών επιστημών, είχαν επιδείξει οξύνοια και τεχνική δεξιότητα στην εργαστηριακή έρευνα.

***

Βρίσκετε ενδιαφέροντα τα άρθρα στην «Ελεύθερη Αγορά»; Εκτιμάτε την προσπάθεια μας; Κάντε τώρα μια δωρεά 5 ευρώ και ενισχύστε μας.