Μετά το φυσικό αέριο η πυρηνική ενέργεια έρχεται να ολοκληρώσει την ενεργειακή συμμαχία Γερμανίας - Ρωσίας και να της δώσει στρατηγική διάσταση.
Για να αντιληφθούμε την πραγματική εμβέλεια της εξέλιξης αυτής, με τελευταίο σταθμό την υπογραφή την περασμένη βδομάδα του πρωτοκόλλου στρατηγικής συνεργασίας Siemens - Rosatom, αρκεί να αναλογισθούμε ότι η πυρηνική ενέργεια υπήρξε μαζί με τον άνθρακα και τον χάλυβα το πρώτο πεδίο στο οποίο ξεκίνησε η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στη δεκαετία του '50 με τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και της EURATOM.
Μετά το φυσικό αέριο η πυρηνική ενέργεια έρχεται να ολοκληρώσει την ενεργειακή συμμαχία Γερμανίας - Ρωσίας και να της δώσει στρατηγική διάσταση.
Για να αντιληφθούμε την πραγματική εμβέλεια της εξέλιξης αυτής, με τελευταίο σταθμό την υπογραφή την περασμένη βδομάδα του πρωτοκόλλου στρατηγικής συνεργασίας Siemens - Rosatom, αρκεί να αναλογισθούμε ότι η πυρηνική ενέργεια υπήρξε μαζί με τον άνθρακα και τον χάλυβα το πρώτο πεδίο στο οποίο ξεκίνησε η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στη δεκαετία του '50 με τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και της EURATOM, που υπήρξαν οι δύο βασικές συνιστώσες της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας των «6» που δημιουργήθηκε το 1957 με τη Συνθήκη της Ρώμης.
Η προνομιακή συνεργασία Γερμανίας - Ρωσίας που φέρει σε μεγάλο βαθμό τη σφραγίδα του Σρέντερ και του Πούτιν είναι η πρώτη σοβαρή κίνηση επανεθνικοποίησης της εξωτερικής πολιτικής του Βερολίνου, που μέχρι και την απόρριψη της Συνταγματικής Συνθήκης στη Γαλλία και στην Ολλανδία την άνοιξη του 2005 είχε ως στρατηγική προτεραιότητα τη μετεξέλιξη της Ε.Ε. σε Ομοσπονδία, στους θεσμούς της οποίας η γερμανική επιρροή θα ήταν βαρύνουσα αν όχι ηγεμονική.
Η προνομιακή συνεργασία Ρωσίας - Γερμανίας έχει βαθιές ρίζες στο παρελθόν:
- Αποτελούσε μια από τις σταθερές της διπλωματίας του Μπίσμαρκ πριν και μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1870.
- Συνεχίσθηκε με τη συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ στις αρχές του 1918 που έδωσε ανάσα ζωής στους Μπολσεβίκους και επιβεβαιώθηκε την άνοιξη του 1922 στο Ράπαλο της Ιταλίας με την άτυπη συμμαχία της Σοβιετικής Ρωσίας με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
- Επανεμφανίσθηκε τον Αύγουστο του 1939 με το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ, το οποίο δεν είχε μόνον χαρακτήρα συγκυριακής συμμαχίας αλλά ξηλώματος των ρυθμίσεων της Συνθήκης των Βερσαλιών στην Ανατολική Ευρώπη.
- Επανήλθε εντυπωσιακά και σταθερά μέχρι και σήμερα με την Οστπολιτίκ του Μπραντ στις αρχές της δεκαετίας του '70 που άντεξε και τον δεύτερο Ψυχρό Πόλεμο που εξαπέλυσε ο Ρέιγκαν, εμπεδώθηκε στην περίοδο των μεταρρυθμίσεων του Γκορμπατσόφ και επέτρεψε την ταχύτατη και χωρίς προβλήματα επανένωση της Γερμανίας το 1990.Σήμερα ουδείς μπορεί να εναντ ιωθεί ή να παρακάμψει τη στρατηγική προσέγγιση Γερμανίας - Ρωσίας:
- Οι ΗΠΑ του Ομπάμα έχουν ήδη δρομολογήσει την αναζήτηση τερματισμού του Ψυχρού Πολέμου με τη Μόσχα που κορυφώθηκε στο τέλος της οκταετίας Μπους με την αντιπυραυλική ασπίδα και την προσπάθεια απόσπασης της Ουκρανίας και της Γεωργίας από τη ρωσική επιρροή. Εξομάλυνση στις σχέσεις Ουάσιγκτον - Μόσχας ανοίγει τον δρόμο για παράλληλη προσέγγιση Γερμανίας - ΗΠΑ.
-Την παραπάνω ανατροπή ισορροπιών δεν εξισορροπεί ούτε η προσέγγιση της Γαλλίας με τις ΗΠΑ με την επικείμενη επιστροφή της πρώτης στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, ούτε η προσπάθεια Σαρκοζί, από την επόμενη της εκλογής του, για τη σύσταση Μεσογειακής Ενωσης. Με δεδομένη, μάλιστα, την κατάρρευση της Βρετανίας λόγω της κρίσης και της ύφεσης δεν μπορεί πλέον να γίνεται λόγος για άξονα Γαλλίας - Βρετανίας εντός της Ε.Ε.
Οι παραπάνω ανακατατάξεις αν προστεθούν στην απόκλιση Βερολίνου - Παρισιού στην αντιμετώπιση της κρίσης εύλογα παραπέμπουν στο ερώτημα που είχε θέσει ο Φίσερ την άνοιξη του 2000: Quo vadis Europa...
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 10/03/2009)
Μετά το φυσικό αέριο η πυρηνική ενέργεια έρχεται να ολοκληρώσει την ενεργειακή συμμαχία Γερμανίας - Ρωσίας και να της δώσει στρατηγική διάσταση.
Για να αντιληφθούμε την πραγματική εμβέλεια της εξέλιξης αυτής, με τελευταίο σταθμό την υπογραφή την περασμένη βδομάδα του πρωτοκόλλου στρατηγικής συνεργασίας Siemens - Rosatom, αρκεί να αναλογισθούμε ότι η πυρηνική ενέργεια υπήρξε μαζί με τον άνθρακα και τον χάλυβα το πρώτο πεδίο στο οποίο ξεκίνησε η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στη δεκαετία του '50 με τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και της EURATOM, που υπήρξαν οι δύο βασικές συνιστώσες της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας των «6» που δημιουργήθηκε το 1957 με τη Συνθήκη της Ρώμης.
Η προνομιακή συνεργασία Γερμανίας - Ρωσίας που φέρει σε μεγάλο βαθμό τη σφραγίδα του Σρέντερ και του Πούτιν είναι η πρώτη σοβαρή κίνηση επανεθνικοποίησης της εξωτερικής πολιτικής του Βερολίνου, που μέχρι και την απόρριψη της Συνταγματικής Συνθήκης στη Γαλλία και στην Ολλανδία την άνοιξη του 2005 είχε ως στρατηγική προτεραιότητα τη μετεξέλιξη της Ε.Ε. σε Ομοσπονδία, στους θεσμούς της οποίας η γερμανική επιρροή θα ήταν βαρύνουσα αν όχι ηγεμονική.
Η προνομιακή συνεργασία Ρωσίας - Γερμανίας έχει βαθιές ρίζες στο παρελθόν:
- Αποτελούσε μια από τις σταθερές της διπλωματίας του Μπίσμαρκ πριν και μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1870.
- Συνεχίσθηκε με τη συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ στις αρχές του 1918 που έδωσε ανάσα ζωής στους Μπολσεβίκους και επιβεβαιώθηκε την άνοιξη του 1922 στο Ράπαλο της Ιταλίας με την άτυπη συμμαχία της Σοβιετικής Ρωσίας με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
- Επανεμφανίσθηκε τον Αύγουστο του 1939 με το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ, το οποίο δεν είχε μόνον χαρακτήρα συγκυριακής συμμαχίας αλλά ξηλώματος των ρυθμίσεων της Συνθήκης των Βερσαλιών στην Ανατολική Ευρώπη.
- Επανήλθε εντυπωσιακά και σταθερά μέχρι και σήμερα με την Οστπολιτίκ του Μπραντ στις αρχές της δεκαετίας του '70 που άντεξε και τον δεύτερο Ψυχρό Πόλεμο που εξαπέλυσε ο Ρέιγκαν, εμπεδώθηκε στην περίοδο των μεταρρυθμίσεων του Γκορμπατσόφ και επέτρεψε την ταχύτατη και χωρίς προβλήματα επανένωση της Γερμανίας το 1990.Σήμερα ουδείς μπορεί να εναντ ιωθεί ή να παρακάμψει τη στρατηγική προσέγγιση Γερμανίας - Ρωσίας:
- Οι ΗΠΑ του Ομπάμα έχουν ήδη δρομολογήσει την αναζήτηση τερματισμού του Ψυχρού Πολέμου με τη Μόσχα που κορυφώθηκε στο τέλος της οκταετίας Μπους με την αντιπυραυλική ασπίδα και την προσπάθεια απόσπασης της Ουκρανίας και της Γεωργίας από τη ρωσική επιρροή. Εξομάλυνση στις σχέσεις Ουάσιγκτον - Μόσχας ανοίγει τον δρόμο για παράλληλη προσέγγιση Γερμανίας - ΗΠΑ.
-Την παραπάνω ανατροπή ισορροπιών δεν εξισορροπεί ούτε η προσέγγιση της Γαλλίας με τις ΗΠΑ με την επικείμενη επιστροφή της πρώτης στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, ούτε η προσπάθεια Σαρκοζί, από την επόμενη της εκλογής του, για τη σύσταση Μεσογειακής Ενωσης. Με δεδομένη, μάλιστα, την κατάρρευση της Βρετανίας λόγω της κρίσης και της ύφεσης δεν μπορεί πλέον να γίνεται λόγος για άξονα Γαλλίας - Βρετανίας εντός της Ε.Ε.
Οι παραπάνω ανακατατάξεις αν προστεθούν στην απόκλιση Βερολίνου - Παρισιού στην αντιμετώπιση της κρίσης εύλογα παραπέμπουν στο ερώτημα που είχε θέσει ο Φίσερ την άνοιξη του 2000: Quo vadis Europa...
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 10/03/2009)
Comments