Ο στρατός των Κομμουνιστών Εβραίων στο καθήκον... στην Έκθεση βιβλίων απόπειρα δολοφονίας ενός Άνθρωπου αλλά δεν ήταν ο Εβραίος Φύσσας
BENJAMIN H. FREEDMAN SEN
Πόσο λοιπόν μπορείτε να βασιστείτε στην εντιμότητα ενός Εβραίου; Ξέρετε τι κάνουν οι Εβραίοι την Ημέρα της Εξιλέωσης, την ημέρα που εσείς νομίζετε ότι είναι “ιερή” για τους Εβραίους; Εγώ ήμουν ένας από αυτούς. Αυτό δεν είναι φήμες. Εγώ δεν είμαι εδώ για να σας διηγηθώ σαχλαμάρες.
Σχέδιο δολοφονίας του Άρη Πουλιανού: Βενιζέλος, Σακελαροπούλου, Πικραμμένος
Του ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ
Τον κ. Σωτήρη Μεταξά τον γνωρίζω μόνο κατ’ όψιν, ως συνάδελφο. Προχθές στην Εκθεση Βιβλίου στο Πεδίον του Αρεως τέσσερις τραμπούκοι, τρεις άντρες και μία γυναίκα, τον χτύπησαν ανηλεώς, του έσπασαν πλευρά και του άνοιξαν το κεφάλι.
Το «έγκλημα» του θύματος είναι πως είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος του Κασιδιάρη.
Τη γνώμη μου την έχω πει, ανήκει σε αυτούς που κατασυκοφάντησαν τις πατριωτικές ιδέες με τις ναζιστικές χαιρετούρες και την πεζοδρόμια δράση, διότι έτσι θέλει τους υποτιθέμενους «εθνικιστές» η αριστερά. Οπαδούς ολοκληρωτικών θεωριών, θαυμαστές εχθρών του Εθνους με πεζοδρόμια συμπεριφορά, ώστε να τους απομονώνει εύκολα και να λερώνει τις εθνικές ιδέες, χαρακτηρίζοντας συλλήβδην τους πάντες «φασίστες». Οι πολιτικές μας διάφορες όμως δεν μπορούν να καταργούν τα δικαιώματα και του ίδιου και των συνεργατών του στη ζωή, στη σωματική ακεραιότητα ούτε, φυσικά, το σύνολο των πολιτικών τους δικαιωμάτων εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Το εξοργιστικό, που υποδηλώνει τεράστιο έλλειμμα Δημοκρατίας, ασφάλειας και ενημέρωσης, είναι πως κανένα συστημικό μέσο δεν έπαιξε την είδηση. Μόνο ο Χίος στο «Μακελειό». Πήγαν να σκοτώσουν έναν άνθρωπο μέσα στην Εκθεση Βιβλίου, τραυμάτισαν και μια γυναίκα, που πήγε να σταματήσει τους τραμπούκους και δεν έγραψαν, δεν είπαν μια λέξη.
Εάν οποιοσδήποτε είχε ρίξει δύο καρπαζιές σε στέλεχος της αριστεράς, θα γινόταν το σώσε. Για τους λειτουργούς της ενημέρωσης όμως, όταν αριστερόστροφοι φασίστες, που λειτουργούν ως Τάγματα Εφόδου, επιτεθούν σε πολιτικό αντίπαλο, μαύρο πρόβατο του μισοσάπιου «δημοκρατικού τόξου», τότε είναι κάτι πλήρως θεμιτό και αποδεκτό, διότι το προσωπικό που διευθύνει αλλά και εργάζεται στα συστημικά ΜΜΕ είναι αριστεροκρατούμενο, φασίζον και θεωρεί πως τα ξαδερφάκια τους της άλλης όχθης δεν έχουν δικαίωμα ζωής, σωματικής ακεραιότητας, τιμής και περιουσίας.
Εξ ου και η απόκρυψη της είδησης, η σιωπηρή ανοχή, αν και πολύ θα ήθελαν να βγουν και να πουν «καλά του έκαναν». Το λένε όμως μεταξύ τους και στα σχόλια που κάνουν ως τρολ με ψευδώνυμα στα κοινωνικά δίκτυα. Προσπαθούν να διαφυλάξουν την τάχα «ηθική ανωτερότητα» της αριστερίλας, αλλά μέσα από την ανωνυμία του διαδικτύου βγάζουν όλη τη χολή του κανιβαλισμού, που διέπει όλες τις εκφάνσεις της αριστεράς, που βασίζεται στο κοινωνικό μίσος, στον φθόνο και στη βία ως μέσο επιβολής.
Η δολοφονική επίθεση κατά του Σωτήρη Μεταξά είναι κατάπτυστη, καταδικαστέα και προϊόν της διαχρονικής συμπεριφοράς των φορέων του αριστερόστροφου φασισμού μέσα στην κοινωνία. Χρέος της Πολιτείας, το οποίο δεν επιτελεί, είναι να συλλάβει και να τιμωρήσει παραδειγματικά τα τρία κοινωνικά σκουπίδια, που τόσο άνανδρα επιτέθηκαν και παραλίγο να σκοτώσουν κάποιον, γιατί δεν συμφωνεί μαζί τους.
Εξίσου καταδικαστέα και ντροπιαστική για το δημοσιογραφικό λειτούργημα είναι η στάση του συνόλου σχεδόν του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου, που αποσιωπά την είδηση.
Δεν υπάρχει καλή και κακή βία, ανάλογα με το ποιος την ασκεί και αν το θύμα είναι συμπαθές ή αντιπαθές στον εσμό του αριστερόστροφου φασισμού.
Και θυμίζω τη θέση μου: Στη δημοκρατική πολιτεία το μονοπώλιο της βίας ανήκει στα όργανα του κράτους, όταν εφαρμόζουν τους Νόμους και το Σύνταγμα.
Ο πολίτης ασκεί βία μόνο μέσα στα όρια της νόμιμης άμυνας.
Οποίοι χρησιμοποιούν τη βία ως Πολιτικό μέσο, πρέπει να συντριβούν ανελέητα.
Τη γνώμη μου την έχω πει, ανήκει σε αυτούς που κατασυκοφάντησαν τις πατριωτικές ιδέες με τις ναζιστικές χαιρετούρες και την πεζοδρόμια δράση, διότι έτσι θέλει τους υποτιθέμενους «εθνικιστές» η αριστερά. Οπαδούς ολοκληρωτικών θεωριών, θαυμαστές εχθρών του Εθνους με πεζοδρόμια συμπεριφορά, ώστε να τους απομονώνει εύκολα και να λερώνει τις εθνικές ιδέες, χαρακτηρίζοντας συλλήβδην τους πάντες «φασίστες». Οι πολιτικές μας διάφορες όμως δεν μπορούν να καταργούν τα δικαιώματα και του ίδιου και των συνεργατών του στη ζωή, στη σωματική ακεραιότητα ούτε, φυσικά, το σύνολο των πολιτικών τους δικαιωμάτων εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Το εξοργιστικό, που υποδηλώνει τεράστιο έλλειμμα Δημοκρατίας, ασφάλειας και ενημέρωσης, είναι πως κανένα συστημικό μέσο δεν έπαιξε την είδηση. Μόνο ο Χίος στο «Μακελειό». Πήγαν να σκοτώσουν έναν άνθρωπο μέσα στην Εκθεση Βιβλίου, τραυμάτισαν και μια γυναίκα, που πήγε να σταματήσει τους τραμπούκους και δεν έγραψαν, δεν είπαν μια λέξη.
Εάν οποιοσδήποτε είχε ρίξει δύο καρπαζιές σε στέλεχος της αριστεράς, θα γινόταν το σώσε. Για τους λειτουργούς της ενημέρωσης όμως, όταν αριστερόστροφοι φασίστες, που λειτουργούν ως Τάγματα Εφόδου, επιτεθούν σε πολιτικό αντίπαλο, μαύρο πρόβατο του μισοσάπιου «δημοκρατικού τόξου», τότε είναι κάτι πλήρως θεμιτό και αποδεκτό, διότι το προσωπικό που διευθύνει αλλά και εργάζεται στα συστημικά ΜΜΕ είναι αριστεροκρατούμενο, φασίζον και θεωρεί πως τα ξαδερφάκια τους της άλλης όχθης δεν έχουν δικαίωμα ζωής, σωματικής ακεραιότητας, τιμής και περιουσίας.
Εξ ου και η απόκρυψη της είδησης, η σιωπηρή ανοχή, αν και πολύ θα ήθελαν να βγουν και να πουν «καλά του έκαναν». Το λένε όμως μεταξύ τους και στα σχόλια που κάνουν ως τρολ με ψευδώνυμα στα κοινωνικά δίκτυα. Προσπαθούν να διαφυλάξουν την τάχα «ηθική ανωτερότητα» της αριστερίλας, αλλά μέσα από την ανωνυμία του διαδικτύου βγάζουν όλη τη χολή του κανιβαλισμού, που διέπει όλες τις εκφάνσεις της αριστεράς, που βασίζεται στο κοινωνικό μίσος, στον φθόνο και στη βία ως μέσο επιβολής.
Η δολοφονική επίθεση κατά του Σωτήρη Μεταξά είναι κατάπτυστη, καταδικαστέα και προϊόν της διαχρονικής συμπεριφοράς των φορέων του αριστερόστροφου φασισμού μέσα στην κοινωνία. Χρέος της Πολιτείας, το οποίο δεν επιτελεί, είναι να συλλάβει και να τιμωρήσει παραδειγματικά τα τρία κοινωνικά σκουπίδια, που τόσο άνανδρα επιτέθηκαν και παραλίγο να σκοτώσουν κάποιον, γιατί δεν συμφωνεί μαζί τους.
Εξίσου καταδικαστέα και ντροπιαστική για το δημοσιογραφικό λειτούργημα είναι η στάση του συνόλου σχεδόν του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου, που αποσιωπά την είδηση.
Δεν υπάρχει καλή και κακή βία, ανάλογα με το ποιος την ασκεί και αν το θύμα είναι συμπαθές ή αντιπαθές στον εσμό του αριστερόστροφου φασισμού.
Και θυμίζω τη θέση μου: Στη δημοκρατική πολιτεία το μονοπώλιο της βίας ανήκει στα όργανα του κράτους, όταν εφαρμόζουν τους Νόμους και το Σύνταγμα.
Ο πολίτης ασκεί βία μόνο μέσα στα όρια της νόμιμης άμυνας.
Οποίοι χρησιμοποιούν τη βία ως Πολιτικό μέσο, πρέπει να συντριβούν ανελέητα.
Comments