Το ζεϊμπέκικο του δρόμου

εγώ δεν ζω γονατιστός,

εγώ περπάτησα ξυπόλητος στ’ αγκάθια,

μα εγώ μπορώ, να συγχωρώ,

κι ας κουβαλάω το σταυρό πάνω στον ώμο,

εγώ ευθύνες δε ζητώ,

εμένα η μάνα μου με γέννησε στο δρόμο

Είναι ο Ηράκλειος δρόμος της Αρετής και της Κακίας ο ίδιος δρόμος της ελευθερίας και της σκλαβιάς

Στο αγώνα για την ανθρώπινη επιβίωση η ψυχή εκβάλει διαρκώς ψυχική ενέργεια με την παραγωγή συναισθημάτων που αποτελούν τροφή για τίς οντότητες αντιστοίχως της ποιότητάς της.