Ελένη Γκατζογιάννη: δεν ήσουν η Εβραία Μάγδα Φύσσα!...... Βασανίστηκες, βιάστηκες ανελέητα από τους Εβραίους Κομμουνιστές
Ελένη Γκατζογιάννη: 75 χρόνια από τη σφαγή της από Εβραίους Κομμουνιστές
Η «Κ» στο χωριό Λια: 75 χρόνια από τον μαρτυρικό θάνατο της «Ελένης»-Στις 28 Αυγούστου 1948
Η Ελένη Γκατζογιάννη και ο σύζυγός της Χρήστος, που μετά τον θάνατό της μεγάλωσε τα παιδιά τους στην Αμερική.
Ελένη Γκατζογιάννη, δεν ήσουν η Κομμουνίστρια Μάγδα Φύσσα!...... Βασανίστηκες, βιάστηκες ανελέητα από τους Εβραίους Κομμουνιστές
ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΥΨΗΛΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΒΡΑΙΟΙ
Η ταινία “Ελένη” είναι παραγωγής του 1985 από την εταιρεία Paramount.
Δημοκρατικά Τάγματα Θανάτου: Ελένη Γκατζογιάννη
Στις 28 Αυγούστου 1948, μια ζεστή αποπνιχτική μέρα, γύρω στις δωδεκάμισι, μερικές χωριάτισσες ζαλωμένες ξύλα κατέβαιναν ένα απόκρημνο μονοπάτι πάνω από το χωριό Λια, έναν οικισμό με σταχτιά λιθόχτιστα σπίτια σε μια βουνοπλαγιά κάτω ακριβώς από τα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Όπως οι γυναίκες αντίκρισαν το χωριό στα πόδια τους, απάντησαν μια φριχτή συνοδεία. Μπροστά και πίσω, κρατώντας τουφέκια, ήσαν κάμποσοι από τους κομμουνιστές αντάρτες, που κατείχαν το χωριό τους τελευταίους εννιά μήνες -ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα συνεχιζόταν. Φρουρούσαν δεκατρείς δεσμώτες, που βάδιζαν για εκτέλεση ξυπόλυτοι, τα πόδια τους μαύρα και πρησμένα από τη φάλαγγα. Κάποιος, ανήμπορος από το ξύλο να βαδίσει ή έστω ν’ ανακαθίσει, ήταν δεμένος πάνω σ’ ένα μουλάρι.
Η «Κ» στο χωριό Λια: 75 χρόνια από τον μαρτυρικό θάνατο της «Ελένης»-Στις 28 Αυγούστου 1948
Η Ελένη Γκατζογιάννη και ο σύζυγός της Χρήστος, που μετά τον θάνατό της μεγάλωσε τα παιδιά τους στην Αμερική.
***
Ελένη Γκατζογιάννη, δεν ήσουν η Κομμουνίστρια Μάγδα Φύσσα!...... Βασανίστηκες, βιάστηκες ανελέητα από τους Εβραίους Κομμουνιστές
1,2 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΝΕΚΡΟΙ ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΥΨΗΛΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΒΡΑΙΟΙ
Η ταινία “Ελένη” είναι παραγωγής του 1985 από την εταιρεία Paramount.
***
Δημοκρατικά Τάγματα Θανάτου: Ελένη Γκατζογιάννη
Στις 28 Αυγούστου 1948, μια ζεστή αποπνιχτική μέρα, γύρω στις δωδεκάμισι, μερικές χωριάτισσες ζαλωμένες ξύλα κατέβαιναν ένα απόκρημνο μονοπάτι πάνω από το χωριό Λια, έναν οικισμό με σταχτιά λιθόχτιστα σπίτια σε μια βουνοπλαγιά κάτω ακριβώς από τα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Όπως οι γυναίκες αντίκρισαν το χωριό στα πόδια τους, απάντησαν μια φριχτή συνοδεία. Μπροστά και πίσω, κρατώντας τουφέκια, ήσαν κάμποσοι από τους κομμουνιστές αντάρτες, που κατείχαν το χωριό τους τελευταίους εννιά μήνες -ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα συνεχιζόταν. Φρουρούσαν δεκατρείς δεσμώτες, που βάδιζαν για εκτέλεση ξυπόλυτοι, τα πόδια τους μαύρα και πρησμένα από τη φάλαγγα. Κάποιος, ανήμπορος από το ξύλο να βαδίσει ή έστω ν’ ανακαθίσει, ήταν δεμένος πάνω σ’ ένα μουλάρι.
Comments