Το 1959, ο Αραφάτ άρχισε το Παλαιστινιακό Εθνικό Κίνημα Απελευθέρωσης, γνωστό επίσης ως Φατάχ, και το 1988, διακήρυξε ότι η Παλαιστίνη είναι ανεξάρτητο κράτος. Έως τον θάνατό του το 2004, ο Αραφάτ ήταν η επικεφαλής μορφή διάφορων παλαιστινιακών ενόπλων οργανώσεων. Ήταν επίσης ένα αγαπημένο πρόσωπο για το ΚΚΚ, και είχε επισκεφθεί την Κίνα δεκατέσσερις φορές και είχε συναντήσει πολλούς Κινέζους κομμουνιστές επικεφαλής, όπως τους Μάο Τσεντόνγκ, Τζόου Ενλάι, Ντενγκ Σιαοπίνγκ, και Τζιανγκ Τζεμίν.
Το 1964, ο Αραφάτ ίδρυσε την αλ-Ασίφα («Η Καταιγίδα»), το ένοπλο τμήμα της Φατάχ, και στην συνέχεια πήγε αμέσως στο Πεκίνο για να συναντήσει τον Κινέζο πρωθυπουργό Τζόου Ενλάι. Ο Τζόου υπενθύμισε στον Αραφάτ να δώσει προσοχή στην στρατηγική και να μην χρησιμοποιήσει αντιπαραγωγικά συνθήματα όπως αυτά που καλούσαν για την πλήρη καταστροφή του Ισραήλ. [43]
Επιπλέον της παροχής όπλων και οικονομικής στήριξης, το Πεκίνο συχνά καθοδηγούσε την Παλαιστίνη στο πως να έρχεται σε σύγκρουση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ ενώ επεκτείνει την επιρροή του διεθνώς. Το ΚΚΚ επίσης προσκάλεσε Παλαιστινίους για εκπαίδευση στην Κίνα.
Τον Ιανουάριο του 1965, ο Αραφάτ διακήρυξε πόλεμο στο Ισραήλ στην βόρεια Παλαιστίνη χρησιμοποιώντας αντάρτικη οργάνωση, και η ΑΟΠ (Απελευθερωτική Οργάνωση Παλαιστίνης) ίδρυσε γραφείο στο Πεκίνο εκείνο τον Μάιο. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) παρείχε στο γραφείο της ΑΟΠ διπλωματική μεταχείριση και υποστήριξε ανοιχτά την ΑΟΠ σε διάφορες διεθνείς αρένες.
Τον Νοέμβριο του 1988, όταν ο Αραφάτ ανακοίνωσε την ανεξαρτησία του παλαιστινιακού κράτους, το Πεκίνο αμέσως το αναγνώρισε και καθιέρωσε διπλωματικές σχέσεις.
Ο Αραφάτ και ο τότε γενικός γραμματέας του ΚΚΚ Τζιανγκ Τζεμίν επισκέφθηκαν ο ένας τον άλλον το 2000 και 2001, σε μια περίοδο μεγάλης κλίμακας αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ ισραηλινών και παλαιστινιακών ομάδων. Το Ισραήλ καταδίκασε επανειλημμένα τον Αραφάτ για τον ρόλο του στην βία. Με την στήριξη του ΚΚΚ, ο Αραφάτ ήταν ικανός να αντισταθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ ενώ αποσταθεροποιούσε περαιτέρω την Μέση Ανατολή.
Οι οργανισμοί μέλη της ΑΟΠ εμπλέκονταν σε διάφορες ανοιχτές ή κρυφές βίαιες τρομοκρατικές δραστηριότητες. Ισχυρίζονταν πως η βίαιη επανάσταση ήταν ο μόνος τρόπος για την απελευθέρωση της χώρας. Ο Αραφάτ ήταν πολύ κοντά σε ηγεσίες κομμουνιστικών χωρών και συνάντησε μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Η Φατάχ ήταν παρατηρητής στο Κόμμα Ευρωπαίων Σοσιαλιστών.
Το 1970, η ΑΟΠ διέπραξε μια απόπειρα δολοφονίας του βασιλιά της Ιορδανίας Χουσσεΐν μπιν Ταλάλ και ένα αποτυχημένο πραξικόπημα κατά της ιορδανικής κυβέρνησης. Τον Σεπτέμβριο εκείνου του έτους, η ΑΟΠ έκανε αεροπειρατεία σε πέντε εμπορικά αεροσκάφη – τέσσερα με προορισμό την Νέα Υόρκη και ένα προς Λονδίνο – σε αυτό που έγινε γνωστό ως οι αεροπειρατείες του Dawson Field. Ένας τρομοκράτης ισχυρίστηκε ότι η αεροπειρατεία ενός αεροσκάφους είχε μεγαλύτερη επίδραση από τον θάνατο εκατό Ισραηλινών σε μάχη.
Το 1972, η τρομοκρατική ομάδα Μαύρος Σεπτέμβριος, ένα ένοπλο παρακλάδι της Φατάχ, δολοφόνησε έντεκα Ισραηλινούς αθλητές κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Μόναχο. Ένας από τους τρομοκράτες ήταν ο Αλί Χασσάν Σαλάμε, επικεφαλής ασφαλείας της Φατάχ και ένας από τους πιο έμπιστους υπαρχηγούς του Αραφάτ. Εκτός των Ισραηλινών που σκοτώθηκαν στην επίθεση, ένας αστυνομικός της Δυτικής Γερμανίας επίσης έχασε την ζωή του. [44]
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ έχουν χαρακτηρίσει τον Αραφάτ υποκινητή πίσω από έναν αριθμό επιθέσεων στην Μέση Ανατολή. Το 1978, ο Λευκός Οίκος χαρακτήρισε την ΑΟΠ τρομοκρατική οργάνωση και έκλεισε το γραφείο πληροφοριών της ΑΟΠ στην Ουάσινγκτον.
Comments