Οι συγκεντρώσεις για τα Τέμπη: Δεν τη γνώριζε ούτε η μάνα της και έχει γυρίσει όλο το πλανήτη η πονεμένη "μάνα"
Καλημέρα σας.
Εύχομαι να είστε καλά.
Σας στέλνω ένα κείμενο που έγραψα, με αφορμή τις συγκεντρώσεις που έγιναν την περασμένη Κυριακή για τα Τέμπη.
Καλή συνέχεια,
Τα ΒΑΜΠΙΡ διψούν για συναίσθημα…
" Στο βασίλειο του κιτς επικρατεί
η δικτατορία της καρδιάς…”
Μ. Κούντερα
Ο Homo Sentimentalis πρέπει να προσδιοριστεί όχι ως το πρόσωπο που δοκιμάζει συναισθήματα (γιατί όλοι είμαστε ικανοί να τα δοκιμάσουμε) αλλά ως το πρόσωπο που τα έχει αναγάγει σε αξίες. Από τη στιγμή που το συναίσθημα θεωρείται αξία, όλοι θέλουν να το νιώσουν, και καθώς όλοι είναι υπερήφανοι για τις αξίες τους, ο πειρασμός να επιδείξουνε τα συναισθήματά τους είναι μεγάλος.
Όμως τότε, το συναίσθημα δεν είναι πια συναίσθημα, αλλά μεταπίπτει σε μια μίμηση του συναισθήματος, σε μια επίδειξή του. Αυτό που κοινώς ονομάζεται υστερία. Ο homo sentimentalis είναι στην πραγματικότητα ταυτόσημος με τον homo hystericus, μας αναφέρει ο Μ. Κούντερα στο βιβλίο του "Η Αθανασία” και αυτό εξηγεί γιατί αμέσως μόλις μας έχει θαμπώσει με τα μεγάλα του συναισθήματα που αφορούν ένα γεγονός, μας μπερδεύει με την ανεξήγητη αδιαφορία του για άλλα παραπλήσια γεγονότα.
Ο homo sentimentalis λοιπόν, μοιάζει να ζει σε ένα κόσμο όπου υπάρχει ένας ουρανός γεμάτος λόγια και κοινούς τόπους, από όπου ξεκρεμάει τις λέξεις που ταιριάζουν σε κάθε περίσταση. Ένας ουρανός γεμάτος ιδέες, σκέψεις και χειρονομίες, από όπου σαν τον ηθοποιό επιλέγει τους ρόλους που θα παίξει στη σκηνή. Έτσι στην καθημερινή του ζωή συμπεριφέρεται σαν μια κάμερα να τον ακολουθεί ακατάπαυστα και να τον σημαδεύει, γι’ αυτό φροντίζει διαρκώς την εικόνα του, υιοθετώντας διάφορες στάσεις-πόζες. Με δεδομένη την επιτακτική ανάγκη του να είναι αρεστός και να κερδίζει έτσι την προσοχή των περισσοτέρων, αφού όπως ο κάθε ηθοποιός έχει την ανάγκη κοινού, αντιλαμβανόμαστε γιατί μετατρέπει τη ζωή του σε μια ανόητη παντομίμα.
Αναμφίβολα η ύπαρξη του homo sentimentalis, είναι άρρητα συνδεδεμένη με το κιτς. Το κιτς, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι είναι η περιγραφή της πραγματικότητας βασισμένη σε στερεότυπα που αγνοούν την αέναη μεταβλητότητα και πολυπλοκότητα και διακρίνονται από ένα φτηνό και αγοραίο συναισθηματισμό. Είναι η κοινοτοπία βασισμένη στην άνευ περιεχομένου επιφανειακότητα, η μετατροπή των συναισθημάτων σε σύμβολα, σε άγιες εικόνες, σε εργαλεία συγκίνησης. Αντιπροσωπεύει την τάση του ανθρώπου να σταθεί στο εξωτερικό περίβλημα της πραγματικότητας, που όλα μοιάζουν απλά και συνένοχα, στρέφοντας το βλέμμα μακριά από την αναζήτηση της αλήθειας που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια ή πίσω από τα ψεύτικα σκηνικά. Γι’ αυτό στο βασίλειο του κιτς απαγορεύεται η σκέψη, η αμφιβολία και είναι ανεπίτρεπτες οι ερωτήσεις, αφού όταν μιλάει η καρδιά, δεν είναι σωστό η λογική να προβάλλει αντιρρήσεις…
Ζητώ συγνώμη για την εκτεταμένη εισαγωγή, αλλά ήθελα να καθορίσω το πλαίσιο στο οποίο θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου, για τις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Κυριακή, σε πολλές πόλεις της χώρας μας για τα Τέμπη.
Ενώ η βασική αιτία των τραγωδιών που συνέβησαν στο Μάτι ή στα Τέμπη, είναι ο μη λειτουργικός κρατικός μηχανισμός, στις συγκεντρώσεις ακούστηκαν τα πάντα, εκτός από τα αυτονόητα αιτήματα, που είναι η κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο τομέα και η εφαρμογή αυστηρής Αξιολόγησης παντού, από τα χαμηλότερα μέχρι τα υψηλότερα κλιμάκια…
Αντί αυτών, είδα να ξεπροβάλλουν από παντού τα απέθαντα βαμπίρ της μεταπολίτευσης, με την ακόρεστη δίψα για συναίσθημα, δάκρυα και το αίμα της κυβέρνησης.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης να προσπαθούν να συντονίσουν τις δράσεις τους για να αποκομίσουν μικροκομματικά οφέλη, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να υπερκεράσουν την ανυπαρξία τους και να αποκτήσουν τεχνηέντως υπόσταση.
Την επανεμφάνιση της ρητορικής μίσους, μέσω συνθημάτων που κατηγορούν τον Έλληνα πρωθυπουργό ως συνεργό σε μαζική δολοφονία. Υποθέτω η αναβάθμιση προέκυψε γιατί έχασε την αίγλη της η παλιότερη κατηγορία του παιδόφιλου που του απέδιδαν.
Είδα μια απόπειρα να στηθεί ένα κιτς Freak Show γύρω από ένα τραγικό γεγονός, από αγανακτισμένους με "υπερτροφικές καρδιές" και με οσμή από τη συναισθηματική πανούκλα του 2015, η οποία με έκανε να ξανανιώσω ότι "δεν έχω οξυγόνο".
Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω…
Με έχει κουράσει ο επιλεκτικός αριστερόστροφος συναισθηματισμός, που για κάποιες τραγωδίες θρηνεί σε υπέρτατο βαθμό, ενώ για κάποιες άλλες αδιαφορεί πλήρως. Σέβομαι τα συναισθήματα αρκετά ώστε να αποστρέφομαι αυτούς που τα χρησιμοποιούν για να πετύχουν ιδιοτελής σκοπούς.
Έχω πια βαρεθεί όσους αρνούνται να προσεγγίσουν ορθολογικά την πραγματικότητα και τα προβλήματά της και επιλέγουν να εθελοτυφλούν μπροστά στις αυτονόητες λύσεις που απαιτούνται, μένοντας αθεράπευτα δέσμιοι των ιδεοληψιών τους και για πάντα έτοιμοι να παρασυρθούν και να ακολουθήσουν τυφλά, επιφανειακά συνθήματα και φτηνή προπαγάνδα.
Νιώθω απέραντη θλίψη για όλους τους αδικοχαμένους συνανθρώπους μου, θεωρώ όμως ότι αφού το αίτημα για Αξιοκρατία και Αξιολόγηση παραμένει μειοψηφικό στην Ελληνική κοινωνία, αν αναζητούμε τους πραγματικούς ενόχους για τις τραγωδίες που ζούμε, ας κοιτάξουμε καλύτερα στον καθρέφτη μας…
https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3899010/giati-kerdise-o-tramp-akolouthoun-afd-lepen/
Comments