Ο συγκεκριμένος πολιτικός, όπως και πολλοί άλλοι, έχει ξεχάσει ότι μεταξύ των βασικών πρωταγωνιστών της διαμαρτυρίας κατά της νόμιμης κυβέρνησης ήταν ακριβώς οι Ευρωπαίοι πολιτικοί και η Ευρωπαϊκή Ένωση, που, παρόλο που επιθυμούσε τη σύνδεση με την Ουκρανία, δεν ήταν ωστόσο έτοιμη να συνδράμει με κάποιο τρόπο στην ανόρθωση της κατεστραμμένης οικονομίας της. Ο ίδιος εξάλλου δεν θυμάται ότι πολύ πριν από την απόφαση της Μόσχας να αναπτύξει πυραύλους στο Καλινινγκράντ, οι ΗΠΑ αποφάσισαν να εγκαταστήσουν πυραύλους στη Ρουμανία, την Πολωνία και την Τουρκία. Αν ο σκοπός της εγκατάστασης αυτών των πυραύλων ήταν η προστασία από πιθανές επιθέσεις του Ιράν, τότε γιατί να υλοποιηθεί η απόφασή τους, παρά τη χαλάρωση της έντασης με τη χώρα αυτή;
Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, κύριο μέλημα ενός σημαντικού μέρους των πολιτικών της Δύσης ήταν η «συγκράτηση» της Ρωσίας. Πολλές ενέργειες της Δύσης στην Κεντρική Ασία, καθώς και πολύμορφες επικρίσεις του πολιτικού συστήματος της Ρωσίας στα μέσα ενημέρωσης, προσανατολιζόταν στην αποδυνάμωση της ρωσικής κυβέρνησης και ενδεχομένως αποσκοπούσαν στην αποσύνθεση της χώρας. Είναι να απορεί κανείς ότι η Μόσχα απαντά στο πλήγμα με πλήγμα;
Κατά τα φαινόμενα, αυτές οι αντιθέσεις εντείνονται κατά τους τους τελευταίους μήνες. Φαίνεται, ότι τόσο στη μία και στην άλλη πλευρά, τα πραγματικά, ορθολογικά, αμοιβαία συμφέροντα γίνονται όλο και λιγότερο αντιληπτά.
Κι όμως, η βιομηχανική Δύση θα χρειάζεται πάντα πρώτες ύλες και ειδικότερα ενέργεια. Η Ρωσία είναι πλούσια σε όλα αυτά και θέλει να μας τα πουλήσει. Την ίδια στιγμή, είναι προφανές ότι η Ρωσία έχει μεγάλη ανάγκη από τεχνολογία, που μπορούμε να της παράσχουμε. Η Ρωσία είναι σίγουρο ότι δεν θέλει να χάσει ένα σοβαρό πελάτη και η Ευρώπη θα ήταν τρελή αν απέρριπτε μια τέτοια πηγή πρώτων υλών και μια τέτοια αγορά.
Η πραγματική απειλή για αμφοτέρους είναι άλλη: η Κίνα. Από εκείνη την πλευρά - και όχι από τη Μόσχα - θα προκύψουν οι προκλήσεις στο εγγύς μέλλον, αυτές που θα θέσουν υπό αίρεση όχι μόνο την ευημερία αλλά και το ρόλο που ασκούμε στον κόσμο.
Η Κίνα αντιλαμβάνεται θαυμάσια ότι δεν είναι δυνατό να προβάλει άμεσα τις διεκδικήσεις της για τη θέση του μοναδικού βασικού παίκτη, ότι είναι αναγκαίο να αποκρύπτει για αρκετά ακόμη χρόνια τους πραγματικούς της σκοπούς. Αλλά η παρουσία της Κίνας στο πλαίσιο της ασιατικής ηπείρου αποκτά έναν όλο και πιο διεκδικητικό χαρακτήρα. 'Όλο και συχνότερα, η Αφρική και ο πλούτος της περιέρχονται υπό τον έλεγχο του Πεκίνου. Επενδύει στη Νότια Αμερική και την Ευρώπη, αποκτώντας τεχνολογικά προηγμένες επιχειρήσεις, των οποίων την τεχνογνωσία μπορεί να υιοθετήσει.
Οι Κινέζοι έχουν κάθε δικαίωμα να επιθυμούν για τον εαυτό τους, μια παρόμοια οικονομική πρόοδο, όπως αυτή που απολαμβάνουμε εμείς σήμερα. Αλλά είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατή η εξασφάλιση μιας ανάλογης ανάπτυξης χωρίς σκληρό ανταγωνισμό στην προμήθεια των πρώτων υλών και χωρίς εντατική εκμετάλλευση του περιβάλλοντος. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε βάρος της Ευρώπης, καθώς ο κόσμος έχει τα όριά του.
Αντί να συνεχίσουμε να φοβούμαστε τη «ρωσική αρκούδα», ίσως είναι προτιμότερο να δούμε ποιος πραγματικά είναι ο αντίπαλος μας; Και να μη συνεχίσουμε να υποδαυλίζουμε τη διάθεση που θα μπορούσε να ωθήσει τους φυσικούς φίλους μας σε αυτούς που αποτελούν πραγματική απειλή για το μέλλον μας.
Μάριο Σομόσα
http://greek.ruvr.ru/2013_12_27/257224773/
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Comments