ΑΠΟ ΤΙ ΞΕΣΠΑΕΙ ΜΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ;

Από όλα και από τίποτα. Ηλεκτρισμός που σιγά-σιγά δημιουργείται, φλόγα που ξάφνου ξεπηδάει, κάποια δύναμη τυχαία, μια περαστική πνοή-αυτά αποτελούν τις εξεγέρσεις.

Η πνοή τούτη συναντά κεφάλια που στοχάζονται, μυαλά που ονειροπολούν, ψυχές βασανισμένες, αναμμένα πάθη φτώχειες που ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ!....
Και τα σπρώχνει, πηγαίνοντάς τα μέσα στις πολιτείες, στου νόμους, στις ευτυχίες και στις προκλήσεις άλλων.

Οι όλο θυμό πεποιθήσεις, ο ερεθισμένος ενθουσιασμός, η φουντωμένη ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ, τα μαχητικά ένστικτα, οι γεμάτες έξαψη νεανικές ορμές, η παλικαριά η ανάγκη για αλλαγή, η δίψα για το απρόοπτο, τα τυφλά μίση, οι εκδικητικές μανίες, η αδικημένη από τύχη ματαιοδοξία, τα κούφια όνειρα, οι κοινωνικές δυσαρέσκειες, οι φιλοδοξίες για τα μεγάλα και τόσα άλλα, είναι τα στοιχεία της εξεγέρσεις. Τα πιο ευγενικά και τα πιο ταπεινά.

Εξέγερση θα πει ανεμοστρόβιλος της κοινωνικής ατμόσφαιρας, που σχηματίζεται κάποια στιγμή από ορισμένες συνθήκες !...

Στον Ανεμοστρόβιλο αυτό δεν μένει τίποτα όρθιο, ούτε δυνατοί χαρακτήρες, ούτε αδύνατοι, ούτε μεγάλοι κορμοί δέντρων ούτε άχυρα. Όποιον αρπάζει του χαρίζει μια περίεργη δύναμη- τη δύναμη των περιστάσεων.

Τους κάνει μπαρούτι. Τον οποιονδήποτε τον μεταβάλλει σε σπαθί κοφτερό. Είναι ικανή να κάνει ΣΤΡΑΤΗΓΟ έναν χαμάλη.

Μερικοί Πονηροί Πολιτικοί πιστεύουν πως μια εξέγερση ωφελεί πάντα το ΚΑΘΕΣΤΩΣ!...

Το δυναμώνει όταν δεν το ανατρέπει, εδραιώνει τις κυβερνήσεις που δεν μπορεί να κλονίσει.

Θέτει σε δοκιμασία την πίστη του Στρατού, συσπειρώνει την Αστική Τάξη, ξεμουδιάζει το χέρι της αστυνομίας. Μετά από μια εξέγερση, η εξουσία νιώθει καλύτερα τον εαυτό της, (όταν δεν την έχεις συντρίψει) όπως το κορμί ύστερα από εντριβή.

Η λεγόμενη ορθολογιστική σχολή εξετάζει επιπόλαια το φαινόμενο των εξεγέρσεων, ζητώντας το μέσο όρο. Περιορίζεται στα αποτελέσματα και δεν εμβαθύνει στα αίτια. Καταδικάζει χλιαρά τις εξεγέρσεις των δρόμων.

Οι ταραχές λέει, φέρνουν οικονομικές καταστροφές, ( δεν βλέπουν τι καταστροφή φέρνουν τα καθεστώτα), εξυψώνοντας ωστόσο τις πολιτικές αρετές του λαού, την παλικαριά και την αυταπάρνησή του, την άφοβη αντιμετώπιση του ΘΑΝΑΤΟΥ!....

Έτσι το αστικό θάρρος σφυρηλατείτε κι αναπτύσσεται σταθερά.

Μα όλα αυτά αξίζουν το αίμα που χύνεται, τα σταμάτημα της προόδου και τους ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ που ανακύπτουν;

Χρειάζεται βέβαια ο ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ. Μα όχι για την καταστροφή. Η ΕΞΈΓΕΡΣΗ πρέπει να αποβλέπει αποκλειστικά στην Πρόοδο. 

Η γνήσια ΕΞΈΓΕΡΣΗ είναι ο ΘΥΜΟΣ της ΑΛΗΘΕΙΑΣ!.......
http://dia-kosmos.blogspot.gr/