“Το ανάλογο αξίωμα της κοινωνικής μηχανικής είναι: Αν κάτι δεν έχει αναφερθεί, δεν συνέβη ποτέ”
"Σε Έναν Κόσμο Προπαγάνδας, Η Αλήθεια Είναι Πάντα Μια Συνωμοσία"
"Το Ποιο Επικίνδυνο Από Όλα Τα Ηθικά Διλήμματα Είναι Όταν, Είμαστε Υποχρεωμένοι Να Κρύβουμε Την Αλήθεια Για Να Βοηθήσουμε Την Αλήθεια Να Νικήσει"

Η Νέα Κατάσταση στο Συριακό Δράμα

γράφει ο Κάσσανδρος

Οι Δυνάμεις του Άσσαντ δηλαδή η Ρωσία, κερδίζουν τον πόλεμο στη Δυτική Συρία όπου θα πάρουν και την μεγαλύτερη πόλη της, το Χαλέπι.

Η Διάσκεψη της Γενεύης απέτυχε κυρίως διότι οι δυτικόφρονες Δυνάμεις εναντίον του Άσσαντ έθεσαν τέτοιες προϋποθέσεις για να παραστούν όπου ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ ακύρωσε την συνάντηση.

Τότε μία νέα πρόταση ήρθε να ταράξει ακόμη περισσότερο την ήδη πολύ ταραγμένη κατάσταση.

Η Σαουδική Αραβία πρότεινε να στείλει στρατό επί του εδάφους εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.

Η πρόταση αυτή, πού έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία είχε και τα τρία χαρακτηριστικά μιας κρίσης: Έκπληξη, Χρονική στιγμή και Απειλή.

Έκπληξη διότι είναι γνωστές οι σχέσεις της Σαουδικής Αραβίας με το Ισλαμικό Κράτος.

Χρονική στιγμή, διότι έγινε αμέσως μετά την κατάρρευση των συνομιλιών της Γενεύης.

Απειλή διότι γίνεται την στιγμή που ο Άσσαντ και οι Ρώσοι κερδίζουν.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η στρατηγική των Ρώσων ,που φαίνεται επιτυχής, είναι να πάρουν το Χαλέπι, να αποκόψουν τα σύνορα από την Τουρκία και την τροφοδότηση από αυτήν της αντίστασης, με άνδρες και, εφόδια και να εξασφαλίσουν έτσι μία μεγάλη περιοχή όπου είναι η περισσότερη πληθυσμιακή, οικονομική και πολιτιστική δραστηριότητα της Συρίας μαζί με τα λιμάνια και τους Αλαουίτες υποστηρικτές του Άσσαντ και κατόπιν να στραφεί προς τις περιοχές του Ισλαμικού Κράτους που έχουν πετρέλαιο και τους υδροηλεκτρικούς σταθμούς του Ευφράτη.

Η παρουσία των Ρώσων σε όλα αυτά τα σημεία ελαχιστοποιεί την επιρροή της Δύσης στην Συρία και αυτό είναι ένας από τους λόγους πού ο Αμερικανός Υπουργός Αμύνης καλωσόρισε την πρόταση δημόσια και πρότεινε να συζητηθεί στις Βρυξέλλες.

Η πρόταση αυτή όμως περιπλέκει τα πράγματα.

Το Ισλαμικό Κράτος είναι σαρξ εκ της σαρκός της Σουνιτικής Ουαχαμπιτικής Σαουδικής Αραβίας και το πρώτο ερώτημα είναι πως ο Σαουδαραβικός Στρατός θα συγκρουσθεί με τούς φανατικά ομόθρησκους τους.

Το δεύτερο ερώτημα είναι η ίδια η παρουσία Σαουδαραβικού Στρατού θα γίνει αποδεκτή από τις Κυβερνήσεις του Ιράκ και της Συρίας όπου είναι εγκατεστημένο το, Ισλαμικό κράτος όταν μάλιστα και η Τουρκία είναι έτοιμη και αυτή να "βοηθήσει "με στρατό επί του, εδάφους Ιράκ και Συρίας.


Ο Υπουργός Εξωτερικών της Συρίας υπήρξε σαφής
"Αν στείλουν Σαουδαραβικό στρατό στη Συρία θα τους γυρίσουμε πίσω σε φέρετρα ". Τα ίδια δήλωσαν οι Ιρανικές Ταξιαρχίες και η Χεζμπολά.
Το Ιράκ επίσης με την ουσιαστικά, Σϊιτική Κυβέρνηση του δεν επιθυμεί Σαουδαραβική εισβολή στα εδάφη του.

Η πιο σοβαρή προειδοποίηση ήρθε από την Ρωσία. Ο Πρόεδρος της Ρωσικής Βουλής Παβέλ Κρασιλνίκοβ δήλωσε:
"Εισβολή Σαουδαραβικού Στρατού άνευ επισήμου προσκλήσεως της Συριακής Κυβέρνησης σημαίνει πόλεμο ". 

Ο κύριος, αλλά όχι ο μόνος λόγος,που οι Ρώσοι στηρίζουν τον Άσσαντ είναι η μουσουλμανική τρομοκρατία πού οι ίδιοι έχουν υποστεί απο Τσετσένους και άλλους τρομοκράτες μουσουλμάνους και θεωρούν ότι το Ισλαμικό Κράτος είναι η εστία των μελλοντικών τρομοκρατικών επιθέσεων στη Ρωσία.

Ο Άσσαντ, οι Σύροι και οι Ιρανοί θεωρούν ότι ο Σαουδαραβικός στρατός στο Ιράκ περισσότερο θα συνεργαστεί με το Ισλαμικό Κράτος και τους υπόλοιπους εναντίον του Άσσαντ παρά θα το πολεμήσει.

Οι Αμερικανοί βλέπουν τις δυνάμεις που υποστηρίζουν τον Άσσαντ να ηττώνται και εξετάζουν την Σαουδαραβική πρόταση ενδεχομένως για να την χρησιμοποιήσουν σαν απειλή στις διαπραγματεύσεις. Ξέρουν όμως ότι αν μπει η Σαουδαραβία θα μπει και η Τουρκία, το, οποίο δεν επιθυμούν.
Οι Αμερικανοί είναι ικανοποιημένοι από την φθορά της Ρωσίας στα μέτωπα της Ουκρανίας και της Συρίας με τα μεγάλα της οικονομικά προβλήματα, λόγω της χαμηλής τιμής του πετρελαίου, αλλά δεν επιθυμούν να δουν τους Ρώσους κυρίαρχους στην Συρία και μόνιμη απειλή στην Ουκρανία.
Όμως είναι βέβαιο ότι τυχόν Σαουδαραβική εμπλοκή στην Συρία θα αναβαθμίσει τους κινδύνους και θα φέρει πόλεμο με το Ιράν,το οποίο κανείς δεν επιθυμεί.

Η Προεδρία Ομπάμα θα προσπαθήσει να κρατήσει την κατάσταση ώστε να μην ξεφύγει εκτός ελέγχου.

Την νέα Αμερικανική εξωτερική πολιτική θα την δούμε με την έναρξη του 2017.

Πλην ατυχήματος.

www.kassandros.gr

www.energia.gr/article.asp

http://dia-kosmos.blogspot.gr/