“Το ανάλογο αξίωμα της κοινωνικής μηχανικής είναι: Αν κάτι δεν έχει αναφερθεί, δεν συνέβη ποτέ”
"Σε Έναν Κόσμο Προπαγάνδας, Η Αλήθεια Είναι Πάντα Μια Συνωμοσία"
"Το Ποιο Επικίνδυνο Από Όλα Τα Ηθικά Διλήμματα Είναι Όταν, Είμαστε Υποχρεωμένοι Να Κρύβουμε Την Αλήθεια Για Να Βοηθήσουμε Την Αλήθεια Να Νικήσει"

Η ψωροκώσταινα και η μπότα των κατακτητών

Του Κ.Π.Βλαχοδήμου

Κανείς εύκολα μπορεί να παραδεχτεί ότι έξοδος από το τέλμα που έχει βυθιστεί ένα πολύ μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας είναι μάλλον απίθανη υπό τις παρούσες συνθήκες. 
Με ένα ηγετικό κατεστημένο που έστησε το σκηνικό για να νέμεται την εξουσία με λαϊκίστικές πολιτικές, που σπρώχνουν ένα λαό που γαλουχήθηκε να μένει πολιτικά αδρανής βαθύτερα στον βούρκο, η πορεία προς την εξαφάνιση του Ελληνικού έθνους μοιάζει ασταμάτητη. 
Έχει εμπεδωθεί η άποψη ότι η απειλή δεν έρχεται από την οικονομική κατάρρευση, ούτε από το προσφυγικό, ούτε από οποιαδήποτε άλλη συγκεκριμένη πρόκληση, οσονδήποτε απειλητική. Η απειλή προέρχεται από την πλήρη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Τα τελευταία γεγονότα δεν μας αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας Δεν υπάρχει αντίπαλον δέος.

Καλλιεργείται όπως πάντα το κλίμα ότι ξένες δυνάμεις μας οδήγησαν ήδη σε πλήρη υποτέλεια στο διευθυντήριο των Βρυξελλών, στο ΔΝΤ και στους πιστωτές. Και αν αθετήσουμε θα κατέβουν με τους στόλους τους να καταλάβουν την Ακρόπολη.

Μνήμες, που οι νεότεροι δεν έχουν ζήσει, βγαίνουν στην επιφάνεια για να παρομοιαστούν γλαφυρότερα οι κατακτητές. Έτσι οι Αμερικάνοι, που δεν μας επέτρεψαν να μπούμε στο σύμφωνο της Βαρσοβίας, έχουν αντικατασταθεί από τους πλέον ελκυστικούς για το μένος του λαού Γερμανούς, γιατί δεν μας αναγνωρίζουν το δικαίωμα, λόγω της μοναδικής ευγενούς μας καταγωγής, να ζούμε αενάως με δανεικά. Λες και ήμαστε οι μόνοι και μοναδικοί κατατρεγμένοι στον πλανήτη. Λες και ο γερμανικός λαός δεν πέρασε δυο φορές την απόλυτη εξαθλίωση και υποταγή τον προηγούμενο αιώνα. Λες και οι Άγγλοι δεν κατέβηκαν τα σκαλιά της εξαθλίωσης μετά τον δεύτερο πόλεμο καθώς η αυτοκρατορία τους διαλύονταν. Αλλά και οι δύο αυτοί λαοί υπέφεραν υπομονετικά, υπερήφανα, διατήρησαν την κοινωνική τους συνοχή, εργάστηκαν σκληρά και ανέδειξαν στιβαρές ηγεσίες από όλο το ιδεολογικό τους φάσμα, που στήριξαν σε δύσκολες στιγμές.

Το γεγονός ότι καλώς ή κακώς είμαστε μέλος μιας ομάδας χωρών που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση, θεωρούμενης όσον αφορά τα κοινωνικά συστήματα και την ελευθερία των πολιτών τους από την πλειονότητα των άλλων λαών του πλανήτη σαν παράδειγμα προς μίμηση, διαστρεβλώνεται. Θεωρείται ως η αρχή μιας διαδικασίας όπου όλες αυτές οι χώρες,ακολουθώντας την Ελλάδα κατά βήμα, θα πέσουν θύματα απόλυτης υποτέλειας μιας Γερμανίας ή του τερατώδους χρηματοοικονομικού συστήματος σε αυτοκρατορία σκλάβων. Επιμένουν ότι οι Έλληνες, όπως και οι άλλοι λαοί θα παραμείνουν γονυπετείς καθώς η καταιγίδα θα σαρώσει τα πάντα.

Εν τούτοις, όντας μέλος αυτής της ομάδας χωρών, η Ελλάδα, μέσα στην τέλεια καταιγίδα της εξάχρονης γενικευμένης κρίσης, έχει μια σειρά από λογικούς παράγοντες που συνηγορούν σε ορίζοντα ελπίδας, αρκεί να θελήσουμε σαν έθνος. Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς μερικούς από αυτούς.

Καταρχήν ζούμε κάτω από το υπέροχο φως της ευλογημένης πατρίδας μας σε ένα περιβάλλον με πλούσια πολιτιστική κληρονομιά και σύγχρονες υποδομές. Μας πατρίδας που ζητάει τόσα λίγα για την υλική επιβίωση του ατόμου και προσφέρει τόσα πολλά για την πνευματική του δημιουργία. 
Αυτή είναι η αλώβητη στερεή βάση που μπορεί να χτιστεί η Ελλάδα του μέλλοντος ορθάνοιχτη στον παγκόσμιο γίγνεσθαι, παραμερίζοντας μετά από μιας γενιάς άφρονα διαβίωση, τα εφήμερα ερείπια που δημιουργήσαμε εμείς οι γεροντότεροι και κύριοι φταίχτες.
Αυτή τη βάση δεν είναι δύσκολο να δει κανείς. Είμαστε φύλακες μνημείων και ταυτότητας των πηγών της πολιτιστικής κληρονομιάς του σύγχρονου κόσμου. Κατοικούμε σε μια χώρα με ευλογημένο κλίμα που μπορεί να μας δωρίσει αενάως ενέργεια και που ο κάθε άνθρωπος θα ήθελε να ζήσει έστω και για λίγο. Έχουμε δυναμικό παραγωγής των πιο ζηλευτών προϊόντων που η μητέρα γη μπορεί να δώσει. Ζούμε κυριολεκτικά μέσα στους ανοικτούς ορίζοντες της θάλασσας, που είναι μέρος της ίδιας μας της ύπαρξης. Αλλά δεν είναι μόνον αυτά τα μοναδικά. Την χώρα σήμερα πρέπει να την δούμε πέρα από την ομίχλη της καταστροφολογίας. Η Ελλάδα έχει οικονομικές υποδομές μιας αναπτυγμένης χώρας. Το τεχνολογικό επίπεδο του ανθρώπινου δυναμικού της είναι υψηλό. Το επικοινωνιακό της δυναμικό σύγχρονο. Έχει σημαντικούς πόρους πρώτων υλών. Και τόσα αλλά. Αυτές είναι βάσεις μοναδικές για μια μικρή χώρα και είναι αυτές που ανήκουν στην κοινωνία και δεν πρέπει να τις σφετεριστεί κανείς.

Έπειτα, με τα πικρά μαθήματα των δύο προηγούμενων αιώνων η Ευρώπη ολόκληρη, της οποίας είμαστε αναπόσπαστο μέρος, προχωρεί με μικρά πολύ δύσκολα αλλά σταθερά βήματα προς μια πραγματική πολιτική ενοποίηση. Καθώς η λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης και η χρηματοοικονομική απειλή αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού, γίνεται προφανές ότι η ευημερία και διατήρηση των κοινωνικών κεκτημένων των λαών της γηραιάς ηπείρου μπορεί να προστατευθεί μόνον με μια ομοσπονδοποίηση, στηριζόμενη στην κοινή πολιτιστική τους κληρονομιά και την διατήρηση ισχυρών δεσμών με τις άλλες χώρες του δυτικού κόσμου που την έχουν κοινή. Σε αυτήν την επίπονη διαδικασία πρέπει να συμμετέχουμε δυναμικά. Αυτό που θα προκύψει θα έχει μικρά και μεγάλα μέλη, ισχυρά και αδύνατα σε διάφορους αλλά όχι ίδιους τομείς. Αυτό όμως που δεν μπορεί να έχει είναι ένα μέλος επικυρίαρχο που θα μας έκανε να επαναλάβουμε τα λάθη της ιστορίας.

Και μέσα στο πλαίσιο αυτών των δύο διαστάσεων υπάρχει και μια τρίτη, που αφορά ειδικά την χώρα μας. Ζούμε στον αιώνα της συνεχούς πληροφόρησης των λαών. Και η Ευρώπη είναι μπροστά σε αυτόν τον χώρο. Ο μέσος Ευρωπαίος πλέον παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στη χώρα μας. Αναγνωρίζει ότι λόγω της παγκόσμιας κρίσης, από δικά της λάθη, η χώρα έκανε και συνεχίζει να κάνει το πειραματόζωο σε ένα πείραμα που έχει να κάνει με την διάσωση των αδύναμων από ένα Ευρωπαϊκό σύστημα που επιθυμεί να βοηθήσει μαθαίνοντας ταυτόχρονα. Φοβάται ότι μια αποτυχία θα έχει άμεσες επιπτώσεις στον ίδιο. Έτσι βοηθά για την συνοχή της Ευρώπης αλλά και για το δικό του συμφέρον. Και ακόμη, ευτυχώς για μας, βοηθά ειδικά την Ελλάδα γιατί πρόκειται για μια χώρα που γνώρισε από την βρεφική του ηλικία από τα παραμύθια της γιαγιάς του και που η έννοια της ταυτίζεται με το Ευρωπαϊκό όραμα.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον το να λαϊκίζουμε για τις μπότες των κατακτητών και να συνεχίζουμε να θεωρούμε την χώρα μας σαν ψωροκώσταινα είναι παραφροσύνη και αδικία.

Το θαύμα μιας αναγέννησης είναι εφικτό.

Αν πολεμήσουμε τον φόβο και τα μέσα παραπλάνησης και λαϊκισμού τότε η ελπίδα θα ανατείλει λαμπερή. Θα διακρίνουμε ποιο είναι πραγματικά το εθνικό μας συμφέρον. Τα πράγματα θα φανούν στις πραγματικές τους διαστάσεις. Η χρηματοοικονομική, η προσφυγική, η πολιτική, ακόμη και η κοινωνική κρίση θα γίνουν διάφανες. Θα αντιληφθούμε ότι οι ξένοι με τις ανάλογες ευθύνες τους δεν είναι το κύριο πρόβλημα. Θα δούμε ότι η πρόκληση είναι αποκλειστικά δική μας. Ότι δεν μπορούμε σαν άτομα να παραμείνουμε αμέτοχοι παρατηρητές. Πως πρέπει άμεσα να ξαναχτίσουμε την κοινωνική και εθνική μας συνοχή. Πως πρέπει να δράσουμε σε όλα τα επίπεδα δουλεύοντας σκληρά και δημιουργικά με τις βάσεις που μας προσφέρει τόσο άπλετα η πατρίδα. Να καταλάβουμε γιατί η συνεισφορά του κάθε ενός, όσο και μικρή, είναι το απόλυτα απαραίτητο πετραδάκι για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Γιατί ότι και να επιφέρει η προσπάθεια πρέπει να μοιραστεί δίκαια ανάμεσα με τους συμπολίτες μας. Και γιατί αυτή η μοιρασιά για να είναι ρεαλιστική πρέπει να αρχίσει από το θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής, τους γύρω μας, την οικογένεια, τους φίλους, τη ενορία, την γειτονιά η το χωριό. Και ότι όσο το κράτος βρίσκεται εν διαλύσει πρέπει εμείς να βρούμε τον τρόπο να γίνει σίγουρα αυτό.

Πολλοί παρατηρητές των εξελίξεων συνήθως ειρωνεύονται τέτοιες απόψεις σαν ρομαντικές η προϊόντα φαντασίας αιθεροβαμόνων αλλά αν ο απλός πολίτης δεν αντιληφθεί ότι η πρόκληση επαναδόμησης αυτής της κοινωνικής συνοχής τον αφορά προσωπικά και ότι μπορεί και πρέπει να δραστηριοποιηθεί στον χώρο του, μην περιμένουμε ότι μεγαλόπνοα σχέδια θα λύσουν το πρόβλημά μας.

Κατά συνέπεια, δεδομένου του κλίματος λαϊκισμού που πηγάζει από το ηγετικό κατεστημένο, άτομα που αντιλαμβάνονται την πρόκληση πρέπει να πάψουν να παρακολουθούν παθητικά τις εξελίξεις και να ενεργοποιηθούν, σαν αρχή μιας μακράς και επίπονης διαδικασίας. Να γίνουν ενεργοί φορείς τέτοιων μηνυμάτων σε όλους γύρο τους.

Κ.Π.Βλαχοδήμος 18.2.2016

http://dia-kosmos.blogspot.gr/