Στο καταστατικό του, την "Συνθήκη της Ουάσινγκτον του 1949", το ΝΑΤΟ αυτοπροσδιορίζετα ως Διεθνής Περιφερειακός Οργανισμός- αποφεύγοντας επιμελώς την προσδιοριστική φράση "στρατιωτική συμμαχία"- που δρά μέσα στο πλαίσιο της Χάρτας του ΟΗΕ. Το δε προοίμιο της Συνθήκης του 1949 ξεπερνά κατά πολύ το αντίστοιχο της Χάρτας του ΟΗΕ, ως προς τη δεύσμευση και αφοσίωση των μελών του για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας.
Ως οικοδεσπότης, η Πολωνία, προσπαθεί να "επιβάλει" τη ατζέντα της Συνόδου "ζητώντας" την εγκατάσταση νατοϊκής στρατιωτικής βάσης στο έδαφός της-μαζί με αμερικανικά στρατεύματα. Ζητά επίσης και την επίσημη κατάργηση της συμφωνίας του 1997 μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας (NATO- Russia Founding Act) το οποίο εγκαθιστά ένα πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η συμφωνία αυτή αποτελεί τον "ακρογωνιαίο" λίθο συνεργασίας των δύο μερών αφού επιτρέπει στη Μόσχα να συμμετέχει σε συνεδριάσεις των επιτροπών του ΝΑΤΟ, χωρίς όμως, ως μη μέλος, να έχει δικαίωμα ψήφου. Η συμφωνία θεωρήθηκε ως κορυφαία "στιγμή" στις σχέσεις των δύο μερών, όταν συνομολογήθηκε, και ως το κορυφαίο μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης ανάμεσα στα μέλη του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας.
Στην προσπάθειάς της να επιβάλει την δική της ατζέντα, η Πολωνία έχει ήδη καταργήσει μονομερώς την συμφωνία του 1997. Κατά τη Βαρσοβία η συμφωνία δεν δεσμεύει την Πολωνία. Η πράξη αυτή δεν είναι έγκυρη και για αυτό η Πολωνία θα επιχειρήσει την επίσημη κατάργησή της από την νατοϊκή σύνοδο.
Ο δεύτερος στην ιεραρχία του ΝΑΤΟ, ο Αμερικανός αξιωματούχος Alexander Vershow, μας προϊδέασε με μήνυμά του, στις 3 Ιουνίου, πως η επερχόμενη σύναξη "εξελίσσεται ως η πιο σημαντική νατοϊκή συνάντηση κορυφής, δεδομένου της τρέχουσας κατάστασης στο (διεθνές) περιβάλλον ασφάλειας".
Τί λέτε να εννοεί οι ποιητής; Θα αποδεχτούν οι νατοϊκοί σύνεδροι την Πολωνική ατζέντα; Η Μόσχα έχει ήδη προειδοποίησει πως η υιοθέτηση της ατζέντας της Πολωνίας θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου στην Ευρώπη και όχι μόνο.
Η εκτίμησή μου είναι πως στην Σύνοδο θα πρυτανεύσει η φρόνηση. Και πως ευρωπαϊκά νατοϊκά κράτη όπως κυρίως η Γερμανία, η Γαλλία και πιθανόν η Βρετανία, θα λειτουργήσουν "αναχωματικά" ώστε να περιοριστεί το αντιρωσικό μένος κρατών όπως της Πολωνίας και η οποία έχει ως "συμμάχους" τις χώρες της "νέας Ευρώπης", δηλ. τις νατοϊκες χώρες της Βαλτικής, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία, την Ρουμανία κλπ.
Όμως δεν θα στοιχημάτιζα πως θα πρυτανεύσει η σωφροσύνη στη Βαρσοβία στις 8-9 Ιουλίου. Διότι όπως δυστυχώς διαπίστωσε ένας μεγάλος πολιτικός στοχαστής του περασμένου αιώνα, ο Γάλλος Raymond Aron, η ιστορία του 20ου αιώνα στην Ευρώπη θα ήταν πολύ διαφορετική, εάν οι ηγέτες της λάμβαναν αποφάσεις με βάση τη λογική και όχι με βάση τα πάθη τους.
Δυστυχώς είναι τα πάθη- πολιτικά και μη- που φαίνεται πως καθοδηγούν ένα μεγάλο μέρος της αυτοπροσδιοριζόμενης ως "ευρωατλαντικής ελίτ", αναφορικά με τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια και ειδικά στο μείζον ζήτημα για την συνεργασία και ασφάλεια στην Ευρώπη- που είναι και το διακηρυγμένο ζητούμενο της νατοϊκής συμμαχίας.
Κάτι γνώριζαν περισσότερο από τους Πολωνούς, το 1997, εκείνα τα νατοϊκά κράτη που συνέβαλαν στη συνομολόγηση της Συμφωνίας του 1997 με τη Ρωσία. Γνώριζαν αυτό που έμαθαν από την ιστορία ηγέτες-γίγαντες της Ευρώπης, όπως ήταν ο Πρωσο-γερμανός Μπίσμαρκ του 19ου αιώνα και ο Γάλλος Ντε Γκόλ του 20ου: πως δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη στην Ευρώπη με την συνεχή δαιμονοποίηση της Ρωσίας και του Ρωσικού λαού.
Σαρλ ντε Γκωλ: «Η Ευρώπη δεν μπορεί να οικοδομηθεί από μερικούς αρεοπαγίτες τεχνοκράτες, απάτριδες και ανεύθυνους (1965)»
(Σήμερα η γενέτειρα του Μπίσμαρκ, η Πρωσία , δεν υπάρχει στον χάρτη της Ευρώπης. Μέρος της είναι το Καλίνινγκραντ που αποτελεί Ρωσική επικράτεια -εξοπλισμένη σαν αστακό- στην "καρδιά" της νατοϊκής Ευρώπης. Η Πρωσία εξαφανίστηκε από τον χάρτη ως συνέπεια του Β´ΠΠ, διότι οι επίγονοί του Μπίσμαρκ αγνόησαν το περίφημο "σύστημα συμμαχίων" του, και επιτέθηκαν εναντίον της Μόσχας).
Ένα ακριβώς μήνα πριν τη νατοϊκή σύνοδο, άρχισαν στην Πολωνία τα μεγαλύτερα νατοϊκά γυμνάσια από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, διάρκειας δέκα ημερών (7-17 Ιουνίου). Σε αυτά συμμετέχουν 14, 000 αμερικανοί στρατιώτες. Συνολικά συμμετέχουν 31,000 στρατεύματα, 100 αεροπλάνα, 12 πολεμικά πλοία και περισσότερα απο 3000 τεθωρακισμένα και άλλα οχήματα. Συμμετέχουν συνολικά 24 μέλη του ΝΑΤΟ και πέντε "συνεργατικά" . Δεν συμμετέχουν , κατά πληροφορίες, παραδοσιακές νατοϊκες δυνάμεις όπως η Γαλλία (ούτε και χώρες όπως η Ελλάδα) και αυτό ίσως να έχει τη σημασία του.
Ο κωδικός της άσκησης είναι "Ανακόντα 16". Είναι, διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ, μια "αμυντική" άσκηση που δεν στρέφεται εναντίον ...της Ρωσίας, αλλά εναντίον κρατών που είναι "παρίες" στο διεθνές σύστημα. Πριν μόλις ένα χρόνο μας έλεγαν πως ένα τέτοιο κράτος ήταν το Ιράν το οποίο "απειλούσε", τάχατες, με βαλλιστικούς πυραύλους την Ευρώπη του ΝΑΤΟ και κράτη όπως την...Πολωνία. Και πως για τον λόγο αυτό έπρεπε να εγκατασταθούν αντι- πυραυλικά συστήματα και ραντάρ σε κράτη της Ευρώπης, όπως στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία και στην ...Πολωνία.
Όμως το Ιράν δεν είναι πλέον κράτος "παρίας", αφού τον τελευταίο χρόνο έχει συνάψει συμφωνία με τις μεγάλες δυνάμεις αναφορικά με τη διαχείρηση του πυρηνικού του προγράμματος.
Η άσκηση "Ανακόντα 16" στοχεύει τη Μόσχα. Αυτή θέλει να καταπιεί το μεγάλο ερπετό. Ή κατά την πιο ήπια ερμηνεία , να την "εκφοβίσει" . Να της στείλει , δηλ. "κάποιο μήνυμα" όπως λένε στη κλισέ γλώσσα της διπλωματίας και στο λεξιλόγιο του καταναγκασμού και του εκβιασμού.
Και για το λόγο αυτό έχουμε και "επί μέρους" νατοϊκά γυμνάσια στην Ανατολική Τουρκία, την περίοδο αυτή, με τον κωδικό "Efes 2016". Αλλά έχουμε και την ανάπτυξη, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, δύο αμερικανικών αεροπλανοφόρων στη Μεσόγειο: του Harry S. Truman και του Dwight D. Eisenhower. Ανεπίσημα οι αμερικάνοι παραδέχονται πως η διπλή αυτή ανάπτυξη στέλνει πολύ συγκεκριμένο
"μήνυμα" πως το Κρεμλίνο, πως δεν έχει το "ελεύθερο" στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ- στην Ανατολική Μεσόγειο και στο μέτωπο της Συρίας.Η "διπλωματία των κανονιοφόρων" αποτελεί απαραίτητο εργαλείο της καταναγκαστικής διπλωματίας (coercive diplomacy). Με μπροστάρηδες του Πολωνούς, η ευρωατλαντική συμμαχία πιστεύει πως μπορεί να πετύχει εκεί που απέτυχε ο Ναζισμός του Χίτλερ, για να περιοριστώ σε μόνο ένα ιστορικό παράδειγμα.
Η μεγάλη τραγωδία στην Ευρώπη σήμερα είναι πως με την ανοχή, δυστυχώς, της "παλιάς" Ευρώπης, η "νεα" Ευρώπη ξαναβρίσκει το παλιό φασιστικό της εαυτό. Και όπως στη διάρκεια του μεσο-πολέμου (1919-1939) και ειδικά τη δεκαετία του 1930, κράτη όπως η Πολωνία , κράτη της Βαλτικής, της Βαλκανικής και κράτη όπως η Ουκρανία -αυτή και αν είναι "κράτος παρίας"- έχουν συμπεριφορές σε μια σειρά από διεθνή ζητήματα όπως π.χ. το μεταναστευτικό, αλλά και στις σχέσεις τους με τη Μόσχα, που δεν διαφέρουν ποσώς από τη συμπεριφορά των φασιστικών κρατών που μας οδήγησαν στις εκατόμβες και τις θηριωδίες του Β´ΠΠ.
Για μια χώρα όπως είναι η Πολωνία, η τραγωδία είναι διπλή. Η Πολωνία είναι μια χώρα που στην ιστορική της διαδρομή "εξαφανίστηκε" πολλές φορές από τον ευρωπαϊκό χάρτη. "Ξεχνώντας" σήμερα το αντισημιτικό/ρατσιστικό αλλά και φασιστικό της παρελθόν, η Πολωνία νομίζει πως μέσω τρίτων- όχι των δικών της δυνάμεων- θα αποκαταστήσει τις ιστορικές αδικίες που υπέστει λόγω των συγκρουσιακών της σχέσεων με αλλά ευρωπαϊκά κράτη- ένα μόνο εκ των οποίων είναι η Ρωσία.
Στη Βαρσοβία αυτοπαραμυθιάζονται και πιστεύουν πως το ΝΑΤΟ είναι όντως μια "παραδοσιακή" στρατιωτική συμμαχία που προσφέρει "αλληλεγγύη", παράγει ασφάλεια για τα μέλη της και, πως, έχει "ρήτρα πολέμου" στη βάση της αρχής "ενας για όλους και όλοι για ενα".
Τίποτα τέτοιο δεν ισχύει. Αυτό είναι ξεκάθαρο στη Συνθήκη της Ουάσιγνκτον του 1949 αλλά και στις σχετικές συζητήσεις το 1949 στο αμερικανικό Κονγκρέσσο.
Το γεγονός πως δεν υπάρχει στρατιωτική αρωγή και αλληλεγγύη στο ΝΑΤΟ, θα γίνει κατανοητό από το "τελευταίο" Πολωνό που θα πολεμά, λόγω των πολιτικών του "παθών" και που -ματαίως- θα περιμένει νατοϊκή αλληλεγγύη από αυτούς που, εκ του ασφαλούς, τον ενθαρρύνουν σε πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς στον 21ο αιώνα στη καρδιά της Ευρώπης
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Comments