Ώρα να μπει τέρμα στο “Τσίρκο της Ουάσιγκτον”:

Ο ομογενής Πρίμπους δεν μπορούσε να ελέγξει το χάος

Του Δημήτρη Γ. Απόκη* 

Στην αμερικανική πρωτεύουσα έχω περάσει σχεδόν μια εικοσαετία της ζωής και το πιο σημαντικό κομμάτι των σπουδών μου και της επαγγελματικής μου ζωής. 

Έχω περάσει άπειρες ώρες στην αίθουσα τύπου του Λευκού Οίκου, στα έδρανα της ενημέρωσης τύπου του Στέητ Ντιπάρτμεντ, στην ενημέρωση του Πενταγώνου και στις αίθουσες Επιτροπών του Κογκρέσου. Όμορφες αναμνήσεις και εμπειρία ανεκτίμητη. Σαν αποτέλεσμα θεωρών τη πόλη και τις ΗΠΑ, δεύτερη πατρίδα μου και δεν το κρύβω είμαι πάντα προκατειλημμένος υπέρ των ΗΠΑ. Επίσης, για να είμαι απόλυτα ξεκάθαρος στις τελευταίες εκλογές είχα την άποψη και την υποστήριξα σθεναρά, υπέρ της εκλογής του Ντόναλντ Τράμπ στην Προεδρία έναντι της Χίλαρι Κλίντον, αλλά και της επικράτησης των Ρεπουμπλικάνων στο Κογκρέσο. 

Έχουν περάσει έξη μήνες από την ανάληψη της Προεδρίας από τον Ντόναλντ Τράμπ, και της κατοχής της πλειοψηφίας από τους Ρεπουμπλικάνους σε Βουλή και Γερουσία. 

Πίστευα πριν τις εκλογές και συνεχίζω να πιστεύω ότι η εκλογή Τράμπ μπορεί να αποτελέσει πλήγμα στην παντοκρατορία ενός παγκόσμια διεφθαρμένου και αποσαθρωμένου συστήματος και της στρεβλής παγκοσμιοποίησης. Δεν με ενδιαφέρουν τα πρόσωπα αλλά η ατζέντα. 

Παρόλα αυτά έξη μήνες μετά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου ελπιδοφόρα. Η ευθύνη του Αμερικανού Προέδρου είναι μεγάλη για αυτό, αλλά και των Ρεπουμπλικάνων στο Κογκρέσο, ακόμη μεγαλύτερη. Ακόμα πιο καθοριστική είναι η ευθύνη των συστημικών μέσων μαζικής ενημέρωσης τα οποία αντί να στηλιτεύουν την πολιτική ηγεσία για την αποτυχία ενασχόλησης με τα σοβαρά προβλήματα των ΗΠΑ και του κόσμου, συνεχίζουν να παίζουν το παιχνίδι του συστήματος που δεν μπορεί να χωνέψει την ήττα της Χίλαρι Κλίντον από τον Τράμπ, και ασχολούνται με μια κατινίστικη εκστρατεία εναντίον του Προέδρου, στην οποία ο ίδιος με τη συμπεριφορά του είναι αρωγός, για το δήθεν σκάνδαλο με τη Ρωσία. 

Και φτάνουμε στα τελευταία εικοσιτετράωρα και ειδικά τις τελευταίες ώρες και στο τσίρκο που βλέπουμε να λαμβάνει χώρα στο Λευκό Οίκο, με τον Πρόεδρο να το παρακολουθεί και κατά κάποιο τρόπο να το συντηρεί. 

Αυτή η δημόσια σφαγή στους κόλπους του στενού επιτελείου του Αμερικανού Προέδρου και ειδικά το τελευταίο επεισόδιο με τον Επικεφαλής Επικοινωνίας του Λευκού Οίκου, Άντονι Σκαραμούτσι, και τη γλώσσα που χρησιμοποίησε σε δημοσιογράφο για τον Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, Ράινς Πρίμπους, αλλά και η επίθεση εναντίον του Στρατηγικού Συμβούλου, Στήβ Μπάνον, κάνει το ποτήρι να ξεχειλίζει και δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για μια χώρα με τη σημασία των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Η ανησυχία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν το Κογκρέσο θυμίζει καφενείο, με ηγεσίες και στα δύο Κόμματα, εξαιρετικά κατώτερες των περιστάσεων και της ιστορίας του θεσμού. Η ανευθυνότητα που διακρίνει το Κογκρέσο, εκφράστηκε σε όλο της το μεγαλείο από την αποτυχία να υπάρξει συμβιβασμός για την κατάργηση και αντικατάσταση του αποδεδειγμένα προβληματικού συστήματος υγείας, γνωστού ως Obamacare. Αυτό και εάν αποτελεί προκλητική απεμπόληση καθήκοντος για την ηγεσία και τα μέλη της νομοθετικής εξουσίας των ΗΠΑ. 

Εδώ και έξη μήνες δεν έχει περάσει ούτε ένα σημαντικό νομοσχέδιο για να φτάσει για υπογραφή στο γραφείο του Προέδρου για υπογραφή και σε αυτό είναι πολύ μικρή η ευθύνη του Ντόναλντ Τράμπ. Το Κογκρέσο νομοθετεί και ο Πρόεδρος εγκρίνει. 

Ας επανέλθουμε όμως στον Πρόεδρο και το Λευκό Οίκο. 

Ο Ντόναλντ Τράμπ πρέπει να αντιληφθεί ότι είναι πλέον Πρόεδρος των ΗΠΑ. Είναι καιρός να αντιληφθεί ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει τη δύναμη της μεγαλύτερης και πιο ισχυρής καρέκλας στον κόσμο, για παραγωγή πολιτικής και προώθησης μιας ατζέντας που θα επαναφέρει την Αμερική και τον πλανήτη σε μια πορεία μακριά από τη στρεβλή παγκοσμιοποίηση. 

Μια ατζέντα η οποία θα φέρει την απαραίτητη μεταρρύθμιση στους απαρχαιωμένους και ξεπερασμένους από την εποχή θεσμούς του διεθνούς συστήματος. Φτάνει πια ο σκυλοκαβγάς με τα άνευ ουσίας μέσα ενημέρωσης στο Twitter. 

Ας χρησιμοποιήσει την αμεσότητα και την επιρροή αυτού του μέσου κοινωνικής δικτύωσης για την προώθηση των απαιτούμενων πολιτικών. Ανησυχητική είναι και η εικόνα που παρουσιάζει η κυβέρνηση και σε επίπεδο Υπουργικού Συμβουλίου, όπου είναι πλέον εμφανές το χάσμα που υπάρχει μεταξύ του Λευκού Οίκου του Προέδρου και των Υπουργών. Και εδώ η ευθύνη του Ντόναλντ Τράμπ είναι επίσης μεγάλη. 

Δεν είναι δυνατόν να έχεις το καλύτερο Υπουργικό Συμβούλιο από την εποχή των Προέδρων Αϊζενχάουερ και Κέννεντι, και να μην μπορεί να παραχθεί έργο λόγω απουσίας συντονισμού με το Λευκό Οίκο. 

Είναι τραγικό, επειδή ο Πρόεδρος έχει εκνευριστεί από τα μέσα ενημέρωσης για το ανούσιο θέμα της Ρωσίας, να ξεκινά δημόσιο καυγά με τον κατά γενική ομολογία πιο πετυχημένο Υπουργό του, τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Τζέφ Σέσσιονς. Ο μόνος που έχει υψηλό ποσοστό εφαρμογής της ατζέντας του Προέδρου, και ειδικά σε ένα κρίσιμο θέμα όπως είναι η παράνομη μετανάστευση και ο νόμος και τάξη. 

Σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής δεν είναι δυνατόν να έχεις Υπουργό Εξωτερικών τον Ρέξ Τίλλερσον, Υπουργό Άμυνας των Τζέημς Μάτις, και Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των Στρατηγό Μακ Μάστερς, και παρόλα αυτά, λόγω έλλειψης επαφής και συντονισμού με το Λευκό Οίκο, να μην υπάρχει ακόμη μπούσουλας στον τομέα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας των ΗΠΑ. 

Σε μια στιγμή μάλιστα που ο πλανήτης συνταράσσεται από σοβαρά συστημικά προβλήματα και υπάρχουν εκρηκτικά σημεία έντασης που ανά πάσα στιγμή μπορούν να εκραγούν. Αυτό θυμίζει τσίρκο το οποίο δεν αρμόζει στην πιο ισχυρή χώρα του πλανήτη και αδικεί μια πολύ καλή σε επίπεδο Υπουργικού Συμβουλίου κυβέρνηση, με έναν εξαιρετικά έξυπνο και ικανό, όταν σοβαρεύεται Πρόεδρο. 

Για να μην είμαι εντελώς αρνητικός ο Πρόεδρος Τράμπ, έχει μεγάλο ποσοστό επιτυχίας στον τομέα της οικονομίας, θέσεων εργασίας, και κατάργησης της γραφειοκρατίας που είχε επιβάλλει η κυβέρνηση Ομπάμα. Και αυτές οι επιτυχίες, παρόλα αυτά, θα κινδυνεύσουν εάν συνεχιστεί το τσίρκο. 

Όσο αφορά τον Ελληνοαμερικανό στην καταγωγή, Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, Ράϊνς Πρίμπους, ήταν ξεκάθαρο ότι δεν μπορούσε να ελέγξει το Λευκό Οίκο, κάτι που αποτελεί τη βασική αποστολή του προσώπου σε αυτή τη θέση. Η αλλαγή του ήταν σχεδόν αναμενόμενη με δεδομένο ότι ο Λευκός Οίκος από την πρώτη στιγμή αποτελούσε σουρωτήρι διαρροών. 

Δυστυχώς, παραδοσιακά, σε περιπτώσεις που επικρατεί εικόνα διάλυσης στο Λευκό Οίκο ο πρώτος που την πληρώνει είναι ο Προσωπάρχης. Ας ελπίσουμε ότι ο Τζόν Κέλι, θα καταφέρει να ελέγξει το επιτελείο, αλλά κυρίως να βάλει σε μια γραμμή ενασχόλησης κυρίως με την πολιτική τον ίδιο τον Πρόεδρο. 

Και ίσως είναι καιρός ο Πρόεδρος Τράμπ να κατανοήσει ότι οι ΗΠΑ δεν είναι δυνατόν να κυβερνηθούν και να ηγηθούν του πλανήτη, μέσω της οικογένειας. Καλά και ικανά παιδιά ο γαμπρός του, Τζάρεντ Κούσνερ, και η κόρη του, Ιβάνκα, αλλά ο Λευκός Οίκος είναι Premier League. Για να φτάσεις εκεί πρέπει πρώτα να βάλεις ώρες και παιχνίδια στο Championship. 

Κύριε Πρόεδρε, το πηδάλιο χρειάζεται άμεση και σημαντική αλλαγή πλοήγησης και πορείας. Είναι κρίμα για το κίνημα που σε στήριξε και για την πραγματικά εξαιρετικά σημαντική ατζέντα που έχεις εξαγγείλει, ο χαρακτήρας, η οικογένεια, και ο σκυλοκαβγάς με τα άνευ σημασίας μέσα ενημέρωσης, να χαθεί μια κρίσιμη για τις ΗΠΑ και τον πλανήτη τετραετία. 

Βάλε τέρμα στο τσίρκο του Λευκού Οίκου και της Ουάσιγκτον άμεσα, ο χρόνος τελείωσε και το παιχνίδι κινδυνεύει να χαθεί! 

Ο Δημήτρης Απόκης είναι Διεθνολόγος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Δημοσιογράφος.

http://dia-kosmos.blogspot.gr/