Παράπονο - Η ξενιτιά (Bingeol / Yar ko parag)

 

Βαριά βραχιόλια οι λύπες

πως μ' αγαπάς δεν είπες.

Το 'χω παράπονο μάνα μου, στόμα μου

κι ας πέθανε το σώμα μου.

Δε θέλω, φως μου, κόσμο

στα χείλη μου έχω δυόσμο.

Το 'χω παράπονο πάρε μου, ζήτα μου

της λησμονιάς σαϊτα μου.

Σου στέλνω μ' ένα γράμμα

του φεγγαριού τη λάμα.

Παρ' τη και χτύπα με μάνα μου, τρέλα μου

κι αν κλαίει η ψυχή σου, γέλα μου.

Ψηλά βουνά κι εσείς των άστρων θωριές.

Ποτάμια αχνά, ελάτια, δάφνες, μυρτιές.

Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει

να του πει να `ρθει κοντά μου, μην αργεί.

Ξενιτιά μου, έρωτά μου, φως κι αυγή

πριν ραγίσει απ’ το σεβντά μου όλη η γη.

Φαράγγια υγρά κι εσείς των δράκων σπηλιές

αετών φτερά κι ανέμων μαύρες φωλιές.

Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει

να του πει να `ρθει κοντά μου, μην αργεί.

Ξενιτιά μου, έρωτά μου, φως κι αυγή

πριν ραγίσει απ’ το σεβντά μου όλη η γη.

Αηδόνι εσύ, πλανεύτρα στάχτη που καις

με ποιο κρασί μεθάει τα μάτια του, πες

Bingeol (Αρμένικη πόλη στην Τουρκία) *

Όταν οι Πύλες της Άνοιξης άνοιξαν

οι πηγές της Bingeol άρχισαν, σαν λύρες, να τραγουδούν

το καραβάνι με τις καμήλες πέρασε στη σειρά

και πήρε την αγάπη μου στα λιβάδια της Bingeol

Έχασα το πρόσωπο της αγάπης μου που έλαμπε...

Μου λείπουν η λεπτή της μέση και τα  μαλλιά της που κυμάτιζαν σαν τον ωκεανό

μου λείπουν τα γλυκά της λόγι, η ευωδιαστή της μυρωδιά...

Η μικρή μου αγαπημένη της  Bingeol με τα μαύρα της, σαν το ελάφι, μάτια...

Τα κρύα νερά δεν θα ανοίξουν τα ξερά, διψασμένα μου χείλη

τα όμορφα λουλούδια δεν θα ανοίξουν τα μάτια μου που κλαίνε

η καρδιά μου δεν θ' ανοίξει μέχρι να δω την αγάπη μου

αλίμονο,  τι να τα κάνω τα ωραία πουλιά της Bingeol;

Είμαι χαμένος! Δεν τους ξέρω αυτούς τους δρόμους

αυτές τις λίμνες, αυτά τα ποτάμια, αυτές τις πέτρες

Είμαι ένας ταξιδευτής, δεν την ξέρω την περιοχή

αδερφή μου πες μου: ποιος είναι ο δρόμος για την Bingeol;

http://stixo-mythia.blogspot.com/2016/06/bingeol-yar-ko-parag.html