Μια ανάμνηση φυτεμένη από ψηλά στης γης το χώμα

Και η λήθη έγινε αλήθεια

Γέμισαν ξανά τα άδεια στήθια

Ένα όνειρο
Μια ανάμνηση φυτεμένη από ψηλά στης γης το χώμα
Βρήκε η λήθη ένα άσπρο αφρόψαρο
Κι απ' τη ράχη του είδε τ' ουρανού το χρώμα

Και η λήθη έγινε αλήθεια
Γέμισαν ξανά τα άδεια στήθια
Τώρα η Περσεφόνη πάλι στο μπαλκόνι
Γεύεται φλισκούνι άγρια μέντα και ακούει αμόνι

Ένα όνειρο
Μια ανάμνηση και η αγάπη έχει βάλει τα καλά της
Κλέφτες αναχωρητές και άποροι
Χώρεσαν μέσα στην άγια αγκαλιά της

Και η λήθη έγινε αλήθεια
Γέμισαν ξανά τα άδεια στήθια
Τώρα η Περσεφόνη πάλι στο μπαλκόνι
Γεύεται φλισκούνι άγρια μέντα και ακούει αμόνι

Ένα όνειρο
Μια ανάμνηση φυτεμένη από ψηλά στης γης το χώμα
Βρήκε η λήθη ένα άσπρο αφρόψαρο
Κι απ' τη ράχη του είδε τ' ουρανού το άγιο χρώμα