Νατάσα Θεοδωρίδου: Μία παρά λίγο ευτυχία - Άχ... Νατάσσα μου...

Αχ! Αχ! Αχ!

 

 

Η ώρα δύο και αναλύω,
Πώς καταλήξαμε εμείς,
Από έναν έρωτα ζωής,
Σε ένα αντίο.

Κι αν κάποια μέρα,
Με τον αέρα,
Ο δρόμος σου σε φέρει εδώ,
Εγώ κακία δεν κρατώ,
Καμία σφαίρα.

Πέρασε ο καιρός,
Μα αν ποτέ την πόρτα μου,
Χτυπήσεις…

Χτύπα μου μεσάνυχτα,
Απόγευμα, πρωί,
Θα 'χω χέρια ορθάνοιχτα,
Για να σε αγκαλιάσω.

Τίποτα δεν έχει αλλάξει,
Το πολύ-πολύ,
Να κλειδώσω,
Mη σε ξαναχάσω.

Χτύπα μου μεσάνυχτα,
Απόγευμα, πρωί,
Δεν υπάρχουν στην αγάπη,
Ώρες ησυχίας.

Είμαστε δυο θύματα,
Καρδιά μου εγώ κι εσύ,
Μίας παραλίγο ευτυχίας.

Γιατί να ζούμε,
Αν δεν βρεθούμε,
Θα είναι ίδια η μοναξιά,
Και σε κρεβάτια χωριστά,
Θα κοιμηθούμε.

Με το ταβάνι,
Σενάρια φτιάχνει,
Αυτό το άρρωστο μυαλό,
Πως ήρθες τάχα εσύ εδώ,
Και του 'πα φτάνει.