Σήμερα, όπως είχα δεσμευθεί, θα αναφερθώ στην σύλληψη και στην δημιουργία του «Μακεδονικού», ενός ζητήματος που ταλανίζει την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή, ως τις μέρες μας. Για να καταλάβουμε, ότι μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853-1856), η Ρωσσία, είτε τσαρική είτε κομμουνιστική, είτε μετακομμουνιστική, είναι σταθερά και αταλάντευτα κατά της Ελλάδας.
Αν και το «Μακεδονικό» είναι από τα ζητήματα διεθνούς ενδιαφέροντος, που έχουν έντονα συνδεθεί με το κομμουνιστικό κίνημα, ο «μακεδονισμός» των Σλάβων επινοήθηκε από την τσαρική Ρωσσία, στο πλαίσιο του πανσλαβισμού, προκειμένου να αποκτήσει (η Ρωσσία) πρόσβαση στις «θερμές θάλασσες» (Αιγαίο), μέσω της «αδελφής» Βουλγαρίας.
Στο σημείο αυτό ανοίγω μια παρένθεση. Οι Βούλγαροι δεν είναι Σλάβοι κατά την καταγωγή, αλλά Μογγόλοι (όπως οι Τούρκοι), που το 679 μ.Χ. ήρθαν στην σημερινή Βουλγαρία από την περιοχή του Βόλγα, όπου κατοικούσαν μέχρι τότε και εκσλαβίστηκαν, μέσω της γλώσσας και της θρησκείας. Εδώ κλείνει η παρένθεση.
Η αρχή έγινε το 1867, με τον διορισμό του στρατηγού Νικολάι Παύλοβιτς Ιγνάτιεφ, ως πρεσβευτή της Ρωσσίας στην Κωνσταντινούπολη. Κατόπιν ενεργειών του πανούργου αυτού ανθρώπου, ο Σουλτάνος Αβδούλ Αζίζ υπέγραψε φιρμάνι για την ίδρυση αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας (Εξαρχίας) στην Βουλγαρία, μη υπαγόμενης στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Το 1878, με πρωτοβουλία του Ιγνάτιεφ, υπογράφηκε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, μεταξύ Ρωσσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σύμφωνα με την οποία η «Μεγάλη Βουλγαρία» θα περιελάμβανε την περιοχή Ξάνθης από την Θράκη, τις περισσότερες περιοχές της μετέπειτα ελληνικής Μακεδονίας, το σημερινό κρατίδιο των Σκοπίων, ακόμα και την περιοχή της Κορυτσάς! Ευτυχώς, χάρη στην σφοδρή αντίδραση των Ελλήνων της Μακεδονίας, αλλά και των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής η Συνθήκη ανατράπηκε και ίσχυσε η νέα Συνθήκη του Βερολίνου.
Παρά την αποτυχία των σχεδίων τους, οι πανσλαβιστές επέστρεψαν δριμύτεροι το 1893, με την ίδρυση της μυστικής αυτονομιστικής οργάνωσης ΒΜΡΟ (ΕΜΕΟ – Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση), επικεφαλής της οποίας ήταν Βούλγαροι αξιωματικοί. Αυτοί την φορά, οι Βούλγαροι και οι Ρώσσοι εντολείς τους, ήταν πιο προσεκτικοί, καθώς χρησιμοποίησαν το σύνθημα «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες», με αρχικό σκοπό την δημιουργία μιας αυτόνομης Μακεδονίας, η οποία μελλοντικά θα ενσωματωνόταν στην Βουλγαρία.
Η ανατροπή του τσαρισμού και η επικράτηση των μπολσεβίκων, σήμανε την εγκατάλειψη του πανσλαβισμού, καθώς ο Λένιν ήταν αντίθετος με τον «μεγαλορώσσικο σωβινισμό» και ως εκ τούτου, με τον πανσλαβισμό. Ωστόσο, η λενινιστική περίοδος δεν διήρκεσε πολύ και αμέσως μετά την επικράτηση του Στάλιν, επέστρεψε και ο πανσλαβισμός, αυτή την φορά υπό κομμουνιστικό μανδύα.
τσι, το 1924, η Κομιντέρν υποχρέωσε το ΚΚΕ να πάρει επίσημη θέση υπέρ της ανεξαρτησίας της Μακεδονίας και της Θράκης, που στην πράξη εξυπηρετούσε τα σχέδια της «Μεγάλης Βουλγαρίας». Κι αυτό, διότι η Μόσχα πόνταρε πολλά στο ΚΚ Βουλγαρίας, που ήταν το ισχυρότερο των Βαλκανίων. Τόσο, που το 1923 είχε επιχειρήσει (ανεπιτυχώς) να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία.
Ωστόσο, το ΚΚ Βουλγαρίας δεν ανταποκρίθηκε στις υψηλές προσδοκίες της Μόσχας και η υποστήριξη των βουλγαρικών σχεδίων για την Μακεδονία έληξε επισήμως στις αρχές του 1934, με ψήφισμα της Κομιντέρν, στο οποίο αναγνωριζόταν η ύπαρξη χωριστού Μακεδονικού έθνους και Μακεδονικής γλώσσας.
Αυτό ήταν το Plan b της Μόσχας, που πλέον πόνταρε στην Γιουγκοσλαβία. Βάσει αυτού του σχεδίου, δημιουργήθηκε το 1944 από τον Τίτο η (Γιουγκοσλαβική) «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και επιχειρήθηκε η απόσπαση της Μακεδονίας από την Ελλάδα, με τον «Τρίτο Γύρο» (1946-1949).
Στις μέρες μας, η Ρωσσία δεν μπορεί να ανακινήσει εκ νέου το «Μακεδονικό», διότι αφενός μεν τα δύο «πουλέν» της (Σκόπια και Βουλγαρία) ανήκουν πλέον στην Δύση και αφετέρου, δεν είναι ευνοϊκές οι διεθνείς συνθήκες. Αλλά, είναι σίγουρο πως θα το κάνει, αν βρει την κατάλληλη ευκαιρία στο μέλλον!~
https://x.com/4fABkkc5xTv2aek/status/1979208793096327340
Comments