H συζήτηση για την απόδοση ευθύνης για το «ποιος έχασε το Ιράκ» είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα, αλλά υπάρχει και μία συζήτηση για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος χαμένος, τώρα που το Ιράκ και ο πολύπαθος ιρακινός λαός φλέγονται για μια φορά ακόμη: Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν;
H στρατηγική ασφάλειας του Ιράν κατά την τελευταία δεκαετία ήταν να κρατήσει την Αμερική μακριά από τις ισορροπίες στο εσωτερικό του Ιράκ, ενώ η ίδια η Βαγδάτη δεν αποτελεί πια μια απειλή, όπως κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ. Ενώ οι ΗΠΑ διατήρησαν την παρουσία τους στο Ιράκ, οι Ιρανοί ανέπτυξαν μαζικά τα δικά τους δίκτυα στο εσωτερικό της χώρας, κυρίως μέσω πληρεξούσιων, και εν γένει υπονόμευσαν τις προσπάθειες της Αμερικής.
Ορισμένες φορές με συγκεκαλυμμένες, άλλοτε με απροκάλυπτες προσπάθειες, το Ιράν με ένα τεράστιο, περίπλοκο εγχείρημα, κατάφερε να αιμορραγήσουν οι ΗΠΑ στο Ιράκ. Κατά τη διάρκεια της αμερικανικής κατοχής το Ιράν δημιούργησε πολλές θανατηφόρες ομάδες στο έδαφος του Ιράκ, με στόχο τα αμερικανικά στρατεύματα. Η Τεχεράνη πλημμύρισε τη χώρα με εκρηκτικούς μηχανισμούς που ήταν σε θέση να διεισδύσουν μέσα από τα αμερικάνικα τεθωρακισμένα οχήματα, προκαλώντας χιλιάδες των θυμάτων. Επιπλέον, η Τεχεράνη δωροδόκησε ιρακινούς στρατηγούς και πολιτικούς για να υπονομεύσουν τις αμερικανικές προσπάθειες, ενώ η ιρανική ελίτ δύναμη των Κούντς επιχείρησε εντός των συνόρων του Ιράκ για χρόνια.
Κρατώντας την Αμερική μέσα στην κινούμενη άμμο των εθνο-θρησκευτικών συγκρούσεων στο Ιράκ, η Τεχεράνη κατάφερε να κρατήσει τον πόλεμο μακριά από τα σύνορά της. Αλλά τώρα τα αμερικανικά αεροσκάφη και ελικόπτερα δεν πετούν πάνω από τις στρατιωτικές βάσεις στο Ιράκ και οι Αμερικανοί φορολογούμενοι δεν ξοδεύουν άλλο δισεκατομμύρια δολάρια κάθε μήνα - και έτσι το Ιράν πρέπει να ασχοληθεί μόνο του με το συνεχιζόμενο χάος.
Η Τεχεράνη θα πρέπει να ασχοληθεί με το Ιράκ, όχι λόγω μιας ιδιαίτερης συμπάθειας προς τον πληθυσμό του Ιράκ, αλλά από άμεσο ενδιαφέρον για την εθνική ασφάλεια του Ιράν.
Μετά από όλα, το Ιράκ αποτελεί σήμερα έναν από τους κορυφαίους εμπορικούς εταίρους του Ιράν, με τις εκατέρωθεν εμπορικές συναλλαγές να ανέρχονται σε ετήσια βάση σε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια. Η Τεχεράνη και η Βαγδάτη συνεργάζονται επίσης για την κατασκευή ενός αγωγού που θα προμηθεύει το Ιράκ με έως 4.000.000 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου την ημέρα, αποφέροντας στο Ιράν κέρδη από περίπου 3,7 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Όμας, αποξενώνοντας ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού στο Ιράκ, για θρησκευτικούς λόγους, είναι μια συνταγή για καταστροφή. Ως πολίτες μιας πολυεθνικής χώρας που αποτελείται μόνο από περίπου 60% εθνοτικά Πέρσες, κάθε Ιρανός καταλαβαίνει ενστικτωδώς κάτι τέτοιο. Εν τέλει, είτε το Ιράν δεν παρείχε κατά τα τελευταία χρόνια αυτή τη συμβουλή στην Βαγδάτη, ή ο Μαλίκι δεν την έλαβε. Αντ 'αυτού, αποφάσισε να ταχθεί με την βία κατά των σουνιτικών ομάδων, ενώ παράλληλα αγνόησε την ενδημική διαφθορά στη χώρα.
Τώρα, το Ιράν κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να σώσει ό, τι μπορεί. Η Τεχεράνη σπεύδει με κάθε είδους βοήθεια για την πολιορκημένη ιρακινή κυβέρνηση. Το Ιράν είναι τώρα υποχρεωμένο να πολεμήσει σε δύο μέτωπα, εναντίον των σουνιτικών ομάδων στη Συρία, και τώρα στο Ιράκ.
Φυσικά, το Ιράν είναι πρόθυμο να αναλάβει πολλά δεινά για να εξασφαλίσει αυτό που θεωρεί ως συμφέρον της εθνικής ασφαλείας του (ας πούμε, το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του), αλλά το άνοιγμα ενός νέου μετώπου ενάντια σε σουνίτες -με αποστολή στρατιωτιών στο έδαφος του Ιράκ- πρέπει να προκαλεί μεγάλη καούρα στην Τεχεράνη.
Είναι επίσης ακόμη πολύ νωρίς για να ειπωθεί κάτι τέτοιο, αλλά κάθε αποστολή βοήθειας στη Βαγδάτη μπορεί να σημαίνει μια λιγότερη για τη Δαμασκό.
Τι γίνεται με το μεθαύριο;
Τα συστημικά προβλήματα που έθεσαν το Ιράκ σε αυτό το σημερινό χάος θα εξακολουθούν να παραμένουν. Ο ιρακινός στρατός δεν θα έχει και πάλι μια αποτελεσματική ηγεσία. Το κοινοβούλιο θα εξακολουθεί να είναι σε θέση να ρυθμίζει πολλά ζητήματα - παρά τη σοβαρότητα της κρίσης. Οι σουνίτες θα παραμείνουν αδικημένοι. Η διαφθορά θα εξακολουθεί να φουντώνει. Και η ISIS θα βρεί τώρα νέους ιρανικούς στόχους για να χτυπήσει.
Η ISIS όμως μπορεί να φέρει το Ιράν και τις ΗΠΑ πιο κοντά, τουλάχιστον σε αυτό το πεδίο μάχης. Ποιος ξέρει, ίσως οι Αμερικανοί στρατιωτικοί διοικητές βρεθούν σύντομα να συνεργάζονται με ακριβώς τους ίδιους ανθρώπους οι οποίοι φόνευαν τα αμερικανικά στρατεύματα μόλις πριν από λίγα χρόνια.
Για παράδειγμα, εάν το Ιράν σπεύσει να στείλει μαζικές επίγειες ενισχύσεις, και οι ΗΠΑ αποφασίσουν να παρέχουν αεροπορική στήριξη στην πάταξη της ISIS, μια πολύ πιο αποτελεσματική αντεπίθεση θα είναι σε κάποια στιγμή εάν οι δύο δυνάμεις συντονίσουν τις προσπάθειές τους: Ιρανικές στρατιωτικές δυνάμεις συνεργάζονται με τις υπηρεσίες πηλροφοριών της Αμερικής για να πλήξουν τους μαχητές της τζιχάντ, και το αντίστροφο. O πόλεμος οδηγεί μερικές φορές σε περίεργες συναναστροφές.
Παρ 'όλα αυτά, το Ιράν μπορεί να προσπαθήσει να κατευνάσει την κατάσταση στο Ιράκ αποκλειστικά με δικές του δυνάμεις. Αλλά οι δυνάμεις του Ιράν είναι στιγματισμένες σε περιοχές με μια σουνιτική πλειοψηφία, και μια τέτοια προσπάθεια θα μπορούσε τελικά να προκαλέσει μια σημαντική αντίδραση μεταξύ του πληθυσμού.
Γενικότερα, πολλές από τις κοινωνικο-οικονομικές και θρησκευτικές έριδες που έφεραν το Ιράκ σε αυτήν την τρομερή συγκυρία θα παραμείνουν στη θέση τους για πολύ ακόμη. Ένα ημι-αποτυχημένο κράτος με χιλιάδες αντι-σιίτες μαχητές βετεράνους στα δυτικά του σύνορα θα παραμείνει μια μακροπρόθεσμη εφιαλτική απειλή για την Τεχεράνη.
Αλλά η Αμερική δεν πρέπει να πανηγυρίζει για μια νίκη πάνω από την κακοτυχία του Ιράν. Μετά από όλα, μόνο και μόνο επειδή το Ιράν είναι ο μεγαλύτερος χαμένος σε αυτή την κρίση στο Ιράκ, δεν σημαίνει για την Αμερική ότι έχει κερδίσει τη συγκεκριμένη μάχη.
Η σιιτική θεοκρατία του Ιράν στέλνει ήδη μαζικά στρατεύματα στα σύνορα με το Ιράκ, για να προετοιμαστούν για έναν πιθανό πόλεμο. Επιπλέον, γίνεται λόγος για την ύπαρξη μερικών χιλιάδων Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν στη Βαγδάτη, που θα υποστηρίξουν την κυβέρνηση Μαλίκι. Είναι μια σύγκρουση μεταξύ σιιτών και σουνιτών, αλλά και μεταξύ των Αράβων και των Περσών, μια αντίθεση που συνεχίζει για χιλιετίες.
Ίσως είναι απλά μια σύμπτωση, αλλά 100 χρόνια ακριβώς πριν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και κατέληξε μεταξύ άλλων με την αναδιοργάνωση της Μέσης Ανατολής με τη συμφωνία Σάικς-Πικότ. Τώρα αυτή η τάξη των πραγμάτων διαλύεται. Οι εξτρεμιστές έχουν ιδρύσει μια κρατική οντότητα από το Ιράκ προς την Εγγύς Ανατολή, που είναι μια πλούσια χώρα, επειδή έχει πολύ πετρέλαιο. Και ισχυρίζονται ως μέρος αυτού του χαλιφάτου την Ιορδανία και το Λίβανο.
Υπάρχουν νικητές σε αυτήν την τραγωδία;
Η Σαουδική Αραβία. Εάν το Ιράν και το Ιράκ παραλύσει ο ένας τον άλλο, η σαουδαραβική βασιλική οικογένεια θα αισθάνεται ήσυχα. Είναι και οι εταιρείες πετρελαίου, επειδή οι τιμές στην αγορά θα εκραγούν. Και η βιομηχανία όπλων.
http://www.fox2magazine.net
http://dia-kosmos.blogspot.gr/