ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΕΛΛΑΣ

του Δαμιανού Βασιλειάδη*

Το παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας είναι πολύ διδακτικό και θα συμβεί και στην Ελλάδα. Η Γιουγκοσλαβία έπρεπε, σύμφωνα με τα σχέδια της Νέας Τάξης να διαλυθεί, ώστε να αποδυναμωθεί πλήρως και στο τέλος να ελεγχθεί εκείνο το κομμάτι που ως Σερβία απέμεινε. Εκεί συνέβη η συντριβή με τον στρατιωτικό βραχίονα της Νέας Τάξης, που φέρει το όνομα ΝΑΤΟ. Όπως είχα αναφέρει και στο βιβλίο μου «Παγκοσμιοποίηση, Νέα Τάξη και Ελληνισμός», είχα προβλέψει την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας δύο μήνες πριν επέμβει το ΝΑΤΟ. Ο λόγος για μένα ήταν απλός, πολύ απλός. Ο στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ ήταν και είναι μετά την κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης να απομονώσει το «ξανθόν γένος», δηλαδή τη Ρωσία, από την επιρροή ή την επικράτησή της ή τη διείσδυσή της στο χώρο της Ανατολής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής...

Τον χώρο που βασικά ξεκινάει από τα Βαλκάνια, το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και επεκτείνεται έως τη Μέση Ανατολή, δηλαδή τα σύνορα του Ιράν, με κύριο στρατηγικό στόχο, όπως αναλύω στο βιβλίο μου λεπτομερώς τον έλεγχο των πηγών και διαδρομών του μαύρου χρυσού.

Σχετικά με τα Βαλκάνια η πρώτη χώρα που είχε τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με την Ρωσία ήταν η πρώην Γιουγκοσλαβία. Η δεύτερη σε ιεραρχική διαβάθμιση ήταν και είναι ακόμη η Ελλάδα. Όπως και να έχει το πράγμα, οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους και λόγω ιστορίας και λόγω ορθόδοξης θρησκείας και για πολλούς άλλους ευνόητους λόγους, παρ’ όλη την άθλια συμπεριφορά της πρώην Σοβιετικής Ένωσης απέναντί της, διατηρεί τη συμπάθεια με αυτό το «ξανθόν γένος». Υπάρχουν βαθιές ρίζες, που συνδέουν τον Ελληνισμό με τη Ρωσία, από την εποχή του Βυζαντίου και στο μεσοδιάστημα της Τουρκοκρατίας. Η πολιτική των ΗΠΑ αποσκοπεί στο σπάσιμο αυτών των δεσμών με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, νόμιμο ή παράνομο.

Διατύπωσα μάλιστα την άποψη και την διατηρώ ακόμη ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ φυσικά δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να βομβαρδίσουν και την Ελλάδα κατά τον ίδιο τρόπο με τη Γιουγκοσλαβία, αν το επέτρεπαν οι διεθνείς συνθήκες. Αυτό δεν είναι του παρόντος να το αναλύσουμε, αλλά μπορούμε να ισχυριστούμε κάτι που είναι πλέον αυταπόδεικτο, ότι δηλαδή επέλεξαν έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο να ελέγξουν και καθυποτάξουν την Ελλάδα, που έχει δύο κατευθύνσεις. 

Η μία είναι ήδη οφθαλμοφανής και ακόμη και οι τυφλοί μπορούν να την δουν «κατάματα»: Αυτή είναι φυσικά η οικονομική της ασφυξία, που οδηγεί στην αποδυνάμωση της χώρας σε όλα τα επίπεδα, ώστε να είναι εύκολα, ελέγξιμη, όπως υπολογίζουν. 

Η δεύτερη είναι η εδαφική της συρρίκνωση μέσω της αφαίρεσης εδαφών. Στα εδάφη αυτά συγκαταλέγονται η Βόρειος Ελλάδα με τη Δυτική Θράκη, την ελληνική Μακεδονία και την Ήπειρο, καθώς και το μισό Αιγαίο, για την κατοχή του ή το ολιγότερο την συνεκμετάλλευσή του με τους Τούρκους. Η τρίτη και βασική είναι η πληθυσμιακή της συρρίκνωση, που συμβαδίζει με την εδαφική, και τέλος η τέταρτη η πλήρης συντριβή της κοινωνικής συνοχής της ελληνικής κοινωνίας μέσω της λαθρομετανάστευσης.

Την Κύπρο κατάφεραν με τη συμπαράσταση του ελληνικού παρασιτικού κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, να την διαιρέσουν και να την υπαγάγουν στον έλεγχο του ΝΑΤΟ μέσω Τουρκίας και αγγλικών βάσεων και να εποικίσουν την κατεχόμενη περιοχή, με την εθνοκάθαρση και τον εποικισμό, δύο αναγνωρισμένα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Ας θυμηθούμε την περίπτωση του «Κάστρου της Μεσογείου», δηλαδή του Μακάριου. Δεν ήταν δυνατόν να τον αφήσουν να παίζει τον «ύποπτο ρόλο του» προσέγγισης της Μεγαλονήσου προς τη Σοβιετική Ένωση. Η μεγαλομανία του Μακαρίου δεν του επέτρεψε να δει την πραγματικότητα και να χειριστεί τα προβλήματα ανάλογα. Νόμιζε στην «έξυπνη» αφέλειά του ότι θα μπορούσε να παίζει με τις μεγάλες δυνάμεις στη διεθνή πολιτική σκακιέρα κατά το δοκούν. Όπως τώρα πολλοί αφελείς ή ανόητοι θα έλεγα, νομίζουν ότι μπορεί η Ελλάδα να συμμαχήσει με την Ρωσία με το αζημίωτο.Το παράδειγμα του Κώστα Καραμανλή με το Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και την αντίδρασή του στο Βουκουρέστι για την ένταξη της ΦΥΡΟΜ στο ΝΑΤΟ είναι επίσης πολύ διδακτικό. 

Οι gangsters του State Department του είπαν ορθά κοφτά: Ή σηκώνεσαι και φεύγεις «αγαπητέ μου», παραδίνοντας την κυβέρνηση στον εκλεκτό μας Γιώργο Παπανδρέου, ή καθαρίζουμε κι εσένα και το σόι σου ολόκληρο.

Μήπως θα υπήρχε κανένα πρόβλημα για τις ΗΠΑ, που έχουν αιματοκυλήσει εκατομμύρια ανά τον κόσμο, να έχουν ενδοιασμούς απέναντι στον Κώστα Καραμανλή ή οποιονδήποτε θα επεδίωκε προσέγγιση προς την Ρωσία; Οι στρατηγικές σκοπιμότητες των μεγάλων δυνάμεων (δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ) δεν φείδονται κανενός μέτρου, προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους. Η Τσετσενία είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Όλα αυτά και πολλά άλλα, που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε, τα γνωρίζουμε κάλλιστα από την εποχή που τα περιέγραψε ο Θουκυδίδης.

Αυτή η πραγματικότητα όμως, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε επαφές και σχέσεις με την Ρωσία και να μην επιδιώκουμε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, όπως πολλοί θα υπέθεταν λανθασμένα, αλλά το ερώτημα είναι ποιες και τι είδους, ώστε να μη διακινδυνεύουμε μια εθνική καταστροφή...

* Συγγραφέας - αποσπάσματα από το έργο του ''Μια συνολική αποτίμηση της μεταπολίτευσης''

http://dia-kosmos.blogspot.gr/