Είναι εκπληκτικό! Ολοι ενοχλήθηκαν από τις φωτογραφίες του κ. Αλέξη Τσίπρα και κανείς γι' αυτά που είπε. Και στη συνέντευξη-ποταμό που έδωσε στο νεανικό περιοδικό «Schooligans» ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε πολλά. Κάποια από αυτά είναι ανατριχιαστικά.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το περασμένο Σάββατο δημοσιεύτηκε στο νεανικό ένθετο της εφημερίδας «Τα Νέα» μια πολύ καλή συνέντευξη που πήραν νέα παιδιά από τον νέο πολιτικό αρχηγό. Υπήρξε και η αντίστοιχη φωτογράφιση που αντιστοιχούσε στο πνεύμα του περιοδικού και στο παρελθόν του κ. Τσίπρα. Τα νέα παιδιά που πήραν τη συνέντευξη έκαναν εικονική κατάληψη στο γραφείο του κ. Τσίπρα, φωτογραφίζοντάς τον δεμένο στην καρέκλα. Χαριτωμένο αλλά ανούσιο. Η ουσία υπάρχει σ' αυτά που είπε και ειδικά για τον εγκληματία κατά της ανθρωπότητας Μάο Τσε Τουνγκ.
Στη συνέντευξή του, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας είπε ότι θαυμάζει τη σκέψη του Μάο. Ο διάλογος, όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό, είναι χαρακτηριστικός:
Τσίπρας: «Η σκέψη του Μάο σε πολλά σημεία της αξίζει. Το πιστεύω αυτό... Ας πούμε, η σκέψη πίσω από την Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο είναι ότι πρέπει συνεχώς να αμφισβητούμε τις δομές και την νομενκλατούρα, ακόμα και όταν είμαστε μέσα στην «επαναστατική» διαδικασία. Αυτή είναι μια σημαντική σκέψη».
Ερ.: «Μα αυτό είναι αστείο! Δηλαδή ο Μάο στη θεωρία ενθάρρυνε την αμφισβήτηση και στην πράξη επέβαλε τη λογοκρισία»;
Τσίπρας: «Είναι πολύ αντιφατικό, το ξέρω. Ο Μάο εκτιμούσε ότι αυτό που κάνει είναι ένα βήμα προς τη σοσιαλιστική κοινωνία. Και πίστευε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αλλά, ο σκοπός του, η πρόθεσή του ήταν καλή».
Ερ.: «Απ' αυτήν την καλή πρόθεση πέθαναν 38 εκατομμύρια άνθρωποι! Περισσότεροι απ' όσους σκότωσε και ο Χίτλερ»!
Τσίπρας: «Ε, τώρα δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τον Χίτλερ με τον Μάο! Μπορεί τα κομμουνιστικά καθεστώτα να είχαν αυτό το τεράστιο έλλειμμα ελευθερίας, αλλά τουλάχιστον είχαν στο κέντρο της σκέψης τους τον άνθρωπο».
Αντιθέτως, ολόκληρο το πολιτικο-επικοινωνιακό σύστημα διυλίζει τις φωτογραφίες. Γίνονται συζητήσεις για το αν έπρεπε να εμφανιστεί δεμένος ή λυτός και όχι για την κοσμοθεωρία του. Κι αυτό αποτελεί μια τεράστια παθογένεια του πολιτικού δημόσιου διαλόγου. Ασχολούνται με το life style της πολιτικής και όχι με την ουσία της. Και ενώ έχει απόλυτο δίκιο να ενίσταται ο κ. Αλαβάνος ότι «εδώ και ένα μήνα στον ΣΥΡΙΖΑ γίνονται κριτικές πάνω σε ζητήματα εμφάνισης, συντακτικού, διατύπωσης και ενδυμασίας και όχι στις πολιτικές θέσεις του», από την άλλη είναι εξαιρετικά τυχερός. Σκέφτεστε να συζητούσαν σοβαρά τις ανατριχιαστικές θέσεις που γίνονται κυρίαρχες στον «Συνασπισμό»;
Comments