Είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε
σώματα κι αγάλματα βγάζουνε φτερά
τα αρχαία πάθη μας και τα φιλιά σου φταίνε
κοίτα αναστήθηκα για δεύτερη φορά
Περπάτησα στο δρόμο σου για να σε συναντήσω
ό, τι κι αν είχα σου `δωσα χωρίς να σε γνωρίσω,
Δημήτρης Μητροπάνος
Περνάω, εκεί που σταματάει ο ουρανός
που φεύγει η μέρα βιαστική γι’ άλλο ταξίδι
πώς να σε πιάσω που μπροστά μου είναι ο γκρεμός
και η σκιά σου παίζει ερωτικό παιχνίδι.
Περπάτησα στο δρόμο σου για να σε συναντήσω
ό, τι κι αν είχα σου `δωσα χωρίς να σε γνωρίσω,
περπάτησα στα χάδια σου που μου `παν τα σημάδια
μα εσύ μου λείπεις μάτια μου και χάνομαι τα βράδια.
Περνάω, εκεί που τελειώνει η μοναξιά
και τα πουλιά μου τραγουδούν τον ερχομό σου
μα μπαινοβγαίνεις στ’ όνειρό μου, εσύ, κρυφά
και δε μ’ αφήνεις για να δω το πρόσωπό σου.
Περπάτησα στο δρόμο σου για να σε συναντήσω
ό, τι κι αν είχα σου `δωσα χωρίς να σε γνωρίσω,
περπάτησα στα χάδια σου που μου `παν τα σημάδια
μα εσύ μου λείπεις μάτια μου και χάνομαι τα βράδια.
Δημήτρης Μητροπάνος
Σάββατο χαράματα μπρος στην Αχερουσία
χόρεψα ζεϊμπέκικο πάνω στην φωτιά
βήματα γενέθλια για την αθανασία
κι όλες οι αγάπες μου μία ξενιτιά
Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου -μάνα μη με δεις-
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις μου ΄λεγες, να 'σαι ο Διγενής
Βλέμματα χαράξανε στις μαύρες τις οθόνες
κι οι τυφλοί προφήτες προδίδουν τους χρησμούς
έρωτας αρχάγγελος σαν τις παλιές εικόνες
κι ο χορός του κόσμου ραγίζει τους αρμούς
Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου -μάνα μη με δεις-
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις μου ΄λεγες, να 'σαι ο Διγενής
Είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε
σώματα κι αγάλματα βγάζουνε φτερά
τα αρχαία πάθη μας και τα φιλιά σου φταίνε
κοίτα αναστήθηκα για δεύτερη φορά
Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου -μάνα μη με δεις-
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις μου ΄λεγες, να 'σαι ο Διγενής
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Comments