Σε λίγες ημέρες μπαίνουμε πάλι στον δυσκολότερο μήνα του έτους. Τον Ιούλιο. Για όσους διαθέτουν εθνική συνείδηση, ο μήνας αυτός, το "μαύρο καλοκαίρι" του 1974, συνδέθηκε με την εισβολή στην Κύπρο και ην κατοχή (μαζί με τον 2ο γύρο και τον Αττίλα 2, 14-16 Αυγούστου) του 38% των εδαφών της από τον προαιώνιο εχθρό του Γένους, εδώ και 46 χρόνια.
Ειδικά αυτή την περίοδο που ο Αττίλας γρυλίζει και απειλεί για μια ακόμα φορά τον Ελληνισμό, η αποφασιστικότητα των ηγετών, η προετοιμασία (ψυχική και υλική) και το ηθικό των πολιτών θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα, ΑΝ η κατάσταση οδηγηθεί στα άκρα.
Αν η διπλωματία αποτύχει και δώσει το λόγο στα κανόνια, τότε αλίμονο σε αυτούς που θα λιγοψυχήσουν. Χωρίς υπερ-αναλύσεις, η εθνική καταστροφή και ο εθνικός ακρωτηριασμός θα στιγματίσουν τη γενιά μας.
Αυτή την ώρα λοιπόν διάλεξε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αξιότιμος κ. Νίκος Αναστασιάδης για να εμφανίζει τα πλέον ανησυχητικά σημάδια ηττοπάθειας, δειλίας, αναποφασιστικότητας (καμιά φορά είναι προάγγελος αναποτελεσματικότητας) και ...ραγιαδισμού.
Σύμφωνα με τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δήλωσε επί λέξη τα εξής: «Εάν θεωρήσουμε ότι μπορούμε στρατιωτικά, να δώσουμε μάλλον λύση μέσα από την στρατικοποίηση, αυτό θα είναι το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού, κάτι που δεν το επιθυμώ. Και δεν είναι μια νότα απαισιοδοξίας ή παράδοσης, το αντίθετο. Οφείλεις να γνωρίζεις τις πραγματικότητες για να επιλέγεις τα όπλα», τονίζοντας ότι τα μόνα όπλα που χρησιμοποιεί η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αυτά που αντλεί από τον χώρο της διπλωματίας.
Περιττό να αναφέρουμε πως οι δηλώσεις αυτές έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό από την Άγκυρα αλλά και την ...Τουρκία Εσωτερικού.
Είναι αδιανόητο, σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, ο ηγέτης μιας χώρας υπό κατοχή, ο ηγέτης μιας χώρας που ακόμα ψάχνει τα παιδιά της που αγνοούνται, ο ηγέτης μιας χώρας που διαρκώς απειλείται με επανάληψη του 1974, να στέλνει μηνύματα υποταγής. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως αυτά τα λόγια βγήκαν από το στόμα ενός Προέδρου Δημοκρατίας, δεν είναι δυνατόν να στέλνει αυτό το μήνυμα στο εσωτερικό και το εξωτερικό ο άνθρωπος που κρατά το τιμόνι της Κύπρου στα χέρια του, ενώ ο Τούρκος ακονίζει το μαχαίρι του.
Δεν είναι δυνατόν, αυτά τα λόγια να ακούγονται από τον πρόεδρο μιας χώρας που για να γίνει ανεξάρτητο κράτος κάποια αμούστακα παιδιά έχυσαν το αίμα τους στον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955 - 1959, απέναντι στην πανίσχυρη - τότε - Βρετανική Αυτοκρατορία!
Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά, αλλά δεν έχει νόημα...
Ένα ερώτημα υποβάλουμε μόνο: Νίκο Αναστασιάδη, μιλούσες εσύ, ή σου έριξαν κάτι μέσα στο ποτό σου;
Comments