Πως οι Κομμουνιστές Εβραίοι θυσιάζουν με αποκεφαλισμό τελετουργικά 15 Έλληνες της Στενήμαχου Νάουσσας - Μνημείο υπάρχει;

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ: 19/3/1943.

Ο ΕΒΡΑΪΚΟΣ ΕΛΑΣ κατακρεουργεί 15 αθώους κατοίκους της Στενήμαχου Νάουσας!

Από το βιβλίο του κ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Θ.Θεοχαρίδη «.. ΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΤΗΣ ΝΑΟΥΣΣΗΣ . . . ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ» του 1983.

Το βιβλίο εγράφη το 1983, την περίοδο που ο ΕΛΑΣ αναγνωρίστηκε ως Εθνική Αντίσταση και οι θύτες αυτών των φρικιαστικών εγκλημάτων ως Αντιστασιακοί ήρωες,και όσοι επιζούσαν –όπως ο επικεφαλής αυτού του αποσπάσματος των σφαγέων- άρχισαν να επιστρέφουν από το Παραπέτασμα χωρίς κίνδυνο προσαγωγής στη δικαιοσύνη. Στενήμαχος (Χωροπάνι) Ναούσης, 19 Μαρτίου 1943 «Πρέπει νά ήταν τουλάχιστον 40-50 οί ένοπλοι φονιάδες πού πήραν μέρος σ· αύτή τήν έγκληματική έπιχείρηση.

Δέν άφησαν τίποτε όρθιο στόν τόπο του έκείνη τή νύκτα. Σέ κάθε σπίτι πού έμπαιναν τό λεηλατούσαν . .. Αρπαζαν ότι ύπήρχε μέσα σ’ αυτό. Τίς άποθήκες πού είχαν τά σιτηρά τους τίς άδειασαν φορτώνοντας στά ύποζύγιά τους τό μόχθο τών άγροτών μας. Πήραν τίς άγελάδες καί τά άλογα όλων τών χωρικών. Ιδιαίτερη σημασία άπέδωσαν στά ρούχα μέ ξεχωριστή προτίμηση τά προικιά τών νεανίδων. Καί τό κακό όλοκληρώθηκε μέ τή σύλληψη 25 χωρικών. Πήραν μέσα άπό τά σπίτια τους άθώους χωρικούς πού δέν είχαν πειράξει κανέναν. 

Δεκαπέντε άπό αύτούc τούς κατέσφαξαν οί ΕΒΡΑΙΟΙ Ελασίτες στίς 19 Μαρτίου 1943 πού μέ έπικεφαλής τόν ΕΒΡΑΙΟ Καπετάν Μακρή, πού ήταν συγχωριανός τους, σκόρπισαν έκείνη τή νύχτα τό θανατικό στό Χωροπάνι.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ, συγκεκριμένα συνέλαβαν τούς: 

1. Παπαδόπουλο ·Αναστάσιο έτών 40 

2. Παπαδ. Εύφραίμ έτών 42 

3. Παπαδ. Θεμιστοκλιϊ έτών 27 

4. Παπαδ. Παναγιώτη 

5. Παπαδ. Σάββα έτών 19 τοϋ Εύφραiμ 

6. Παπαδ. Gεολόγο έτών 18 τού Νικολάου 

7. Παπαδ. Πολύκαρπο έτών 16 τού ·Αναστασίου 

8. Λάζαρο Καλαϊτζίδη έτών 35 

9. Πανάγου Κωνσταντίνο έτών 45 

10. Πανάγου Δημήτριο έτών 30 11. Σακκαλή Γεώργιο έτών 35 

12. Γιδάρη Γεώργιο τοϋ Κωνσταντίνου 13. Χατζηαθανασίου Χαράλαμπο 

14. Σαρακατσάνο Στέργιο 

15 . Νεοσμανλή Νικόλαο. 

Αφού τούς έδεσαν τά χέρια τούς όδήγησαν στη θέση Κουμαριά. Σ'  αυτό τό σημείο πού όργιάζει ή καταπράσινη φύση άρχισε τό μαρτύριο των άνακρίσεων καί τής άγριας σφαγής τώ.ν mωχών άγροτών μας. Ο άντάρτης καί άρχιδήμιος, πλαισιούμενος άπό μιά δεκαμελή όμάδα έκτελεστών, ύπέβαλε σέ φρικτά μαρτύρια τούς συλληφθέντας.· 

ΔΙΑ: Τους ακρωτηρίαζαν αργά λέγοντας στα εβραϊκά προσευχές; Και στράγγιζαν το αίμα σε παγούρια!...; 

Αρχίζοντας άπό τούς έπτά Παπαδοπουλαίους μετήλθε όλα τά μέσα τής ιεράς Εξετάσεως. Κάθε έναν μετά τήν άνάκριση, τόν ξυλοδαρμό, τόν συρμάτινο βούρδουλα καί τό μαχαίρι πού τό βύθιζαν στό διάφορα σημεία τών σωμάτων τών βασανιζομένων, τόν παρέλαβε μιά τριάδα άπό Ελασίτες γιά νά τόν θέση ύπό τήν τελική κρίση τής λαϊκής δικαιοσύνης όπως έλεγαν. Η κρίση αύτή ήταν πάντοτε ή ιδια. Θάνατος. Καί ή έκτέλεσις τής άποφάσεως γινότανε άμέσως άπό τούς τρείς Ελασίτες πού κρεουργούοον κατά τόν πιό φρικτό τρόπο τά θύματά τους. […] 

Οπως άφηγοϋνται οί συγγενείς τών σφαγιασθέντων, ή στάσις τών Έλασιτών γιά τό ξεκλήρισμα τής οίκογενείας, ειχε δυό στόχους. Πρώτον νά προλάβη γενικώτερη άντίδραση τών Στενημαχιτών καί δεύτερον νά ένσπείρη τήν τρομοκρατία σέ όσους δέν ήταν διατιθεμένοι ν· άκολουθήσουν τόν ΕΛΑΣ καί νά άγνοήσουν τίς έντολές τής τοπικής όργάνωσις. Τούς Παπαδοπουλαίους τούς έσφαξαν άρχίζοντας τό άπαίσιο έργο τους άπό τόν Αναστάση. Αύτόν σάν άρχηγό τής οίκογενείας τόν θεωρούσαν σκληρό καρύδι, γι· αυτό καί στόν τόπο του μακελλιού τόν ειχαν δέσει χειροπόδαρα. […] 

Εκοψαν τό κεφάλι του καί τόριξαν λίγα μέτρα-άπό τό σημείο τής σφαγής. Επηκολούθησε ή σειρά τοϋ Εύφραίμ καί τού Θεμιστοκλή. Στόν τόπο τοϋ μαρτυρίου τούς πήγαν χειροδεμένους [….]. Τήν όλλη μέρα πού οί συγχωριανοί τους άντίκρυσαν μέ άποτροπιασμό τό τραγικό θέαμα, γύρισαν, άλλοι άπό τρόμο κι άλλοι άπό άισθημα ντροπής καί άηδίας Την ιδια πορεία άπ’ τη Κουμαριά άκολούθησαν καί τά έξαδέλφια. Ο Παναγιώτης καί ό Σόββας Παπαδόπουλος πού είχαν τήν ίδια ηλικία, ήταν μόλις 19 έτών […] Σέ λίγα λεπτα τής ώρας τά δύο άγαπημένα έξαδέλφια άγκαλιασμένα έγκατέλειπαν μιά γιά πάντα τή ζωή. Μέ καταματωμένα τα χέρια τους ήρθαν πάλι στήν Κουμαριά οί ύποτακτικοί του Μακρή καί αρπαξαν στήν κυριολεξία τούς άλλους δύο έξαδέλφους. Τόν Θεολόγο Παπαδόπουλο 18 tτών καί τόν Πολύκαρπο πού δέν εiχε κλείση τα 16 του χρόνια. […] 

Οί δύο έφηβοι έπαυσαν νά ζουν ύστερα άπό τόν άποκεφαλισμό τους πού έκαναν δύο άλλοι Ελασίτες. Αλλά τό μίσος τών Ελασιτών ήταν τόσο μεγάλο ωστε τά άκέφαλα σώματα τών δύο παλληκαριών τά άκρωτηρίασαν καί χχχχχχχχχχχχχχ πού δύσκολα μπόρεσαν τήν έπομένη να τα συναρμολογήσουν oι δικοί τους. Αύτός ήταν καί ό λόγος – όπως μου άφηγήθηκαν – που έθαψαν σέ κοινό τάφο τόν Θεολόγο καί τόν Πολύκαρπο. [….] Μετά τούς Παπαδοπουλαίους πήραν τόν Καλαϊτζίδη. […] Μέ ακέφαλο τό σώμα, μέ κομμένα τά δύο του χέρια τόν βρήκαν τήν όλλη μέρα οί συγχωριανοί του. […]έσφαζαν τήν οικογένεια Παναγού. […]’Όταν ήρθε ή σειρά του Γεωργίου Σακκαλή […] Τό Ίδιο άπόσπασμα παρέλαβε μέ τή σειρά τόν Γεώργιο Γίδαρη τού Κωνσταντίνου. […] 

Επανήλθε στόν τόπο τής κρατήσεως Στενημαχιώτης καί παρέλαβε τόν Στέργιο τόν Σαρακατσάνο. […] Μιά άλλη τριμελής όμάδα ένόπλων ήλθε καί παρέλαβε τόν τελευταίο τών κρατουμένων, τον Χαράλαμπο Χατζηαθανασίου. […] Κόβοντας ύστερα τό κεφάλι του, πήραν τόν δρόμο της έπιστροφής στήν Κουμαριά. Εκεί τούς περίμεναν καί οι άλλοι έκτελεσταί πού ξεκουράζονταν άπό τό όργιο της σφαγής τών δεκατεσσάρων άλλων χωρικών τού Χωροπανίου. Όλοι μαζί ξεκίνησαν καί έφθασαν στή Στενήμαχο. 

Αφού έπλυναν τα ματωμένα χέρια τους, έπεδόθησαν στό έργο τής φορτώσεως τών λεηλατηθεισών περιουσιών τών αγροτών μας. Δεκάδες άλογα χρησιμοποιήθηκαν γιά νά όλοκληρωθή τό φόρτωμα τών κλοπιμαίων. Μιά ώρα πρίν ξημερώση οί Ελασίται μέ έπί κεφαλής τόν καπετάν Μακρή καί σύροντας τα φορτία τών λεηλατηθέντων, τά άλογα καί τiς άγγελάδες τών χωρικών, εγκατέλειψαν τήν Στενήμαχο. Στίς έξη τό πρωί οί έπιζήσαντες άρρενες καί οί συγγενείς τών άπaχθέντων, πήγαν στήν Κουμαριά καί χωρίς νά πολυψάξουν βρήκαν τά κρεατουργημένα σώματα τών δεκαπέντε συγχωριανών των. Τά μετέφεραν στό χωριό καί τό άπόγευμα τά έκήδεψαν. Καί πρίν άκόμη νυκτώση,παίρνοντας τά όλίγα περιουσιακά τους πράγματα, πήραν τό δρόμο πρός τήν Ναουσσα. Εκεί πίστευαν δτι θά ήταν περισσότερο ασφαλεις. 

Ώρισμένοι όπ’ αύτούς, έφυγαν τήν άλλη μέρα για τή Βέροια. Όλοι οί πρόσφυγες τού Χωροπανίου, έπέστρεψαν στό χωριό τους μετά τήν όριστική συντριβή τών κομμουνιστοσυμμοριτών στό Γράμμο καί τό Βίτσι. Επεδόθησαν μέ ζήλο στήν ανασυγκρότηση καί άναδημιουργία του χωριου τους. Ξανάκτισαν τά γκρεμισμένα σπίτια, άγόρασαν άλογα καί βοοειδή καί έπεδόθησαν στήν καλλιέργεια τίς έγκαταλειφθείσης γης.

ΓΥΡΙΖΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ Όπως άπαντουμε σέ πολλά έγκλήματα, ό δολοφόνος γυρίζει στόν τόπο του έγκλήματος. Θαρρείς τό άιμα τόν τραβάει. 

Ετσι καί ό ΕΒΡΑΙΟΣ Καπετάν Μακρής πρίν δυό χρόνια γύρισε στή Στενήμαχο από τή Ρουμανία, όπου κατέφυγε μετά τήν συντριβή τών συμμοριτών. (σ.σ. ο συγγραφέας εννοεί το 1981) Όταν μαθεύτηκε ό έρχομός του, οι συγγενείς τών σφαγιασθέντων ξεσηκώθηκαν. Μαζύ μέ άλλους αγνούς Ελληνας πήγαν στό σημείο πού έκαμε τήν έμφάνισή του. Μέ άγριότητα πού άποτελουσε ξέσπασμα του πόνου των, έπετέθησαν στόν δολοφόνο μέ πρόθεση νά τόν λητσάρουν. 

Οι όμοιδεάται του, άνόμεσα στούς όποίους ύπήρχαν καί ώρισμένοι παλαιοί συμμορίται, ειδοποίησαν τήν Αστυνομία Ναούσσης πού μέ ταχυκίνητα μέσα έσπευσε στήν πλατεία σώζοντας τόν άρχιφονιά άπό τή μανία καί τήν όργή τών συγχωριανών του. Έτσι έγκαταλείποντας μέ τή βοήθεια τών χωροφυλάκων, ξαναπήρε τό δρόμο γιά τή Ρουμανία όπου ζει ασφαλής. Είμαι περίεργος έαν ο Καπετάν Κελέσδμειτος όπως ήταν τό έλασιτικό του όνομα αποπειράθει νά ξαναγυρίση στόν τόπο πού άνέπτυξε τήν έγκληματική του δράση, καί νά συνεχίση τήν πολιτική του δραστηριότητα, έχοντας τόν τίτλο τού μέλους τής Εθνικής Αντίστασης πού του έδωσε ή Βουλή. ·Εάν θελήση να κάμει κάτι τέτοιο, άς ειναι βέβαιος ότι οί συγγενείς τών σκοτωμένων ειναι άγρυπνοι. Τόν περιμένουν γιά νά άποδώσουν μέ τα δικά τους χέρια τή δικαιοσύνη πού έπιβάλλουν τά έγκλήματά του. Όπως μού τόνισαν οί Στενημαχιώτες, ή Βουλή καί ό κ. Γεννηματάς μπορεί νά δίνουν συγχωροχάρτη στούς φονιάδες. Ό Θεός όμως και οι άνθρωποι δέν θ’ άφήσουν ατιμωρήτους όλους πού κατ’ έντολήν του Κ.Κ.Ε. έβαψαν τό χέρια τους με τό αίμα άγνών Πατριωτών».