Του Κώστα Στούπα
Το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η βλακεία...
Ποιον θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν οι συνομιλίες στενών συνεργατών του πρωθυπουργού, του Υπουργού των Eξωτερικών, του πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Σπίρτζη, του κ. Ανδρουλάκη, του κ. Τσίπρα, του Περιφερειάρχη Αθηνών και της συζύγου του, του κ. Λαζόπουλου, 2-3 δημοσιογράφων που ερευνούν κάποιες τραπεζικές και εργολαβικές υποθέσεις κλπ;
Για πληροφορίες που αφορούν τον καθένα από τους παραπάνω υπάρχουν δεκάδες ή και εκατοντάδες άμεσα ενδιαφερόμενοι. Δηλαδή, άτομα και επιχειρήσεις τα συμφέροντα των οποίων εξαρτώνται από τις αποφάσεις ή τις έρευνές τους...
Υπάρχει περίπτωση μερικές εκατοντάδες εργολάβοι ή προμηθευτές του δημοσίου να μην παρακολουθούν οτιδήποτε έχει σχέση με μελλοντικές αναθέσεις έργων είτε πρόκειται για πληροφορίες δημοσιευμένες είτε για ιδιωτικές;
Υπάρχει περίπτωση οι υπηρεσίες 5-10 χωρών να μην παρακολουθούν όλες τις πληροφορίες (δημόσιες και μυστικές) που αφορούν τον Έλληνα πρωθυπουργό, τον υπουργό Εξωτερικών, τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων, τους αρχηγούς των κομμάτων;
Αν υπάρχει τόση ζήτηση για πληροφορίες που αφορούν τα 500-1.000 άτομα τα οποία λαμβάνουν αποφάσεις, οι οποίες αφορούν εκατομμύρια ανθρώπους και δισεκατομμύρια σε χρήμα, τότε σίγουρα θα υπάρχουν 5-10 εταιρείες οι οποίες τους παρακολουθούν και στη συνέχεια πωλούν τις πληροφορίες σε όποιον νομίζουν πως θα πληρώσει καλύτερα...
Αμβλύνοες όπως τα πρώην τσιράκια της Κα-Γκε-Μπε που έχουν ξεμείνει στις δεκαετίες του ‘60 και του ’70 υποθέτουν πως πίσω από την παρακολούθηση βρίσκεται η κρατική εξουσία. Βέβαια αν ήταν η εξουσία του κόμματός τους, όλα θα ήταν εντάξει και όποιος έφερνε αντιρρήσεις θα όδευε προς το πυρ των εξώτερον...
Αν οι παρακολουθήσεις αφορούν εξουσία άλλων πρόκειται για καταστρατήγηση των δημοκρατικών κανόνων τους οποίους ούτως ή άλλως θεωρούν υποκριτικούς και ψεύτικους.
Το να ακούς πρώην Κνίτες ή φασίστες της δεξιάς να καταγγέλλουν παραβιάσεις των αστικών δημοκρατικών ελευθεριών είναι σαν να παρακολουθεί βιαστές να καταγγέλλουν την προβολή αντίσταση από τα θύματά τους...
Η ΕΥΠ προμηθεύτηκε το πρόγραμμα Predator, το οποίο θεωρείται "αρχαιολογία" στην πιάτσα, έναντι 7 εκατ. ευρώ, γράφει το ρεπορτάζ. Αν υπάρχει κάπου σκάνδαλο σε τούτο δεν είναι στο γεγονός πως μια υπηρεσία παρακολούθησης αγόρασε λογισμικό παρακολούθησης, την κατοχή του οποίου αρνείται επισήμως, αλλά στο ποσό που πλήρωσε...
Όλοι παρακολουθούνται...
Το θέμα της παρακολούθησης δυστυχώς ή ευτυχώς δεν αφορά τους 500-1.000 που λαμβάνουν αποφάσεις που αφορούν το δημόσιο χρήμα ή τα εθνικά συμφέροντα. Στην εποχή της ψηφιακής επικοινωνίας, ψυχαγωγίας και ενημέρωσης αφορά το σύνολο του πληθυσμού.
Ο καθείς εξ ημών κάθε φορά που ανοίγει μια ιστοσελίδα για να ενημερωθεί δωρεάν υπογράφει πως επιτρέπει στην ιστοσελίδα και μέσω αυτής σε χιλιάδες ενδιαφερόμενους να παρακολουθήσουν και να καταγράψουν τα ενδιαφέροντά του, τις πληροφορίες που αναζητά και συχνά κάποιες προτιμήσεις που δεν τολμά να παραδεχτεί ούτε στον ίδιο του εαυτό... Με βάση τα στοιχεία που συσσωρεύονται, επιχειρήσεις και ιδιώτες του προωθούν διάφορα προϊόντα, τα οποία τον ενδιαφέρουν ή πρόκειται να του προκαλέσουν το ενδιαφέρον στο μέλλον και ακόμη δεν το γνωρίζει.
Ο καθένας από εμάς όταν ξοδεύει μερικές ώρες την ημέρα στο διαδίκτυο και επικοινωνεί ή ενημερώνεται μέσω ψηφιακών διαύλων, δέχεται κάθε εβδομάδα μερικά μηνύματα που κρύβουν παγίδες προκειμένου είτε να αποκαλύψει τους κωδικούς των τραπεζικών του λογαριασμών είτε να επιτρέψει σε κάποιο κακόβουλο λογισμικό να εγκατασταθεί σε κάποια συσκευή του.
Αν το επιτρέψει, κάποιος άλλος πολύ εύκολα μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στη συσκευή και να ακούει και να βλέπει οτιδήποτε στον χώρο που βρίσκεται η συσκευή.
Επίσης οποιαδήποτε "έξυπνη" συσκευή μπορεί εύκολα να παγιδευτεί από μακριά ακόμη και από έναν ερασιτέχνη 15χρονο που έχει ασχοληθεί 2-3 χρόνια με το hacking...
Γνωρίζοντας το επίπεδο του μέσου όρου των στελεχών του Δημοσίου αλλά και του πολιτικού προσωπικού είμαι βέβαιος πως ανοίγουν οποιοδήποτε λογισμικό "παγίδα" τους στέλνεται και δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο προστασίας, τόσο για τα προσωπικά τους δεδομένα όσο και πληροφοριών που αφορούν το δημόσιο συμφέρον σε σχέση με τη δουλειά τους.
Έγραψα νωρίτερα, ευτυχώς ή δυστυχώς μας παρακολουθούν, γιατί (σε σχέση με το ευτυχώς) διαισθάνομαι πως οι περισσότεροι εξ ημών δεν έχουν ενδοσκοπήσει αρκούντως τα αίτια και την έκταση διάφορων έξεών τους, η ταξινόμηση των οποίων από κάποιον αλγόριθμο ή "μαρκετινίστα" μπορεί να βοηθήσει στη επαρκέστερη συγκρότηση της αυτοταυτοποίησης...
Αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω λοιπόν είναι πως η παρακολούθηση, όπως οι περισσότερες δραστηριότητες στην εποχή του "μετακαπιταλισμού" έχει γίνει outsourcing. Τουτέστιν, ανατίθεται σε τρίτους. Για την ακρίβεια οι "τρίτοι" αναλαμβάνουν την παρακολούθηση αυτοβούλως και στη συνέχεια προσφέρουν τις πληροφορίες που νομίζουν πως ενδιαφέρουν σε όποιον τους πληρώνει ή προσφέρει κάποιο αντίστοιχο αντάλλαγμα...
Υπό αυτή την έννοια οι ίδιοι που μπορεί να προσφέρουν πληροφορίες για τον κ. Ανδρουλάκη στον κ. Μητσοτάκη ή τον κ. Τσίπρα κάνουν και το αντίστροφο...
Ο βασικός τρόπος προφύλαξης είναι ένα αυστηρό πρωτόκολλο μέτρων προστασίας. Ο ασφαλέστερος τρόπος είναι η απομάκρυνση των ψηφιακών συσκευών από ευαίσθητες πληροφορίες που αφορούν τα προσωπικά δεδομένα ή το δημόσιο συμφέρον.
Ειλικρινά, δεν αντιλαμβάνομαι την ουσία των μέτρων προστασίας που προτίθεται να λάβει η κυβέρνηση με νομοσχέδιο που ετοιμάζει. Κάποιος που παγιδεύει λογαριασμούς και έξυπνες συσκευές συνήθως είναι κάποιος που δεν έχει έδρα, αστυνομική ταυτότητα και ΑΦΜ στην εφορία. Συνήθως κινεί τα νήματα από κάποιον σέρβερ στο "σκοτεινό ίντερνετ" από κάποια μακρινή χώρα...
Μόνο αν επιβάλει περιορισμούς στην ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο μπορεί να υπάρξει έλεγχος στις νόμιμες ή παράνομες παρακολουθήσεις. Τούτο όμως θα ήταν καταστροφικό και για την ελευθερία και κυρίως για την οικονομία...
Τουτέστιν να’ χαμε να λέγαμε, χελώνες να κουρεύαμε...
Comments