(Αυτοί βέβαια είναι επιστήμονες, έχουν σπουδάσει ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, "όπως μου έγραψε με υπερηφάνεια, ο π. Μεταλληνός ότι σπούδασε ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ και ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ σε Πανεπιστήμια της ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ), δηλαδή το πως να κοροϊδεύουν τον κόσμον και να τους παρουσιάζουν το Μαύρο ως Άσπρο και το Ψευδές ως αληθές. Αυτοί είναι εκπρόσωποι του νέου Θεού μας του ΙΑΧΒΕ και πρέπει να τα έχουμε καλά μαζί τους δια να μας βάλουν "σε καμμιά θεσούλα" στον παράδεισον του Αβραάμ, του ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗ!...
Γ.Γ.Αϋφαντής-Ο ΒΩΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΟΣ
"Φαινόμενα Νεοειδωλολατρίας. Δωδεκαθεϊσμός - Υποτίμηση Παλαιάς Διαθήκης - Ολυμπιακοί Αγώνες"
Το αισχρό συνέδριο
Α΄ ΜΕΡΟΣ- ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το Επιστημονικό Συνέδριο, που οργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη από την Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών με θέμα «Φαινόμενα Νεοειδωλολατρίας. Δωδεκαθεϊσμός - Υποτίμηση Παλαιάς Διαθήκης - Ολυμπιακοί Αγώνες», διεξήγαγε τις εργασίες του από 25-27 Μαΐου 2003 στην Αίθουσα Τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ανακοινώθηκαν τριάντα τρείς (33) εισηγήσεις από ισαρίθμους ειδικούς εισηγγητάς, κληρικούς, μοναχούς, πανεπιστημιακούς καθηγητάς καί ερευνητάς. Ήταν εντυπωσιακός ο αριθμός των συμμετεχόντων- η μεγάλη αίθουσα ήταν κατάμεστη όχι μόνο κατά την εναρκτήρια αλλά καί κατά τις επιμέρους συνεδρίες, σπάνιο φαινόμενο για τα συνήθη επιστημονικά συνέδρια. Ήταν ολοφάνερο το άνοιγμα καί η ανταπόκριση της επιστήμης προς την κοινωνία καί προς τις πολιτιστικές διεργασίες.
Κατ' αρχάς δεν ήταν επιστημονικό συνέδριο, διότι στα επιστημονικά συνέδρια συμμετέχουν μόνον επιστήμονες. Λόγου χάριν οι μοναχοί δεν είναι επιστήμονες. Επιστήμονες είναι οι ιατροί, δικηγόροι, καθηγητές, γυμναστές, οι απόφοιτοι των πολυτεχνικών σχολών. Η πίστη σε μία θρησκεία δεν διδάσκεται καί άρα οι μοναχοί δεν είναι επιστήμονες.
Το θέμα είναι εν μέρει προκλητικό. Ακόμη καί αν δεχθούμε ότι μία εταιρεία ορθοδόξων σπουδών είναι λογικό να ενδιαφέρεται για την άνοδο μίας αντίπαλης θρησκείας προς τον χριστιανισμό τον οποίον αυτή πιστεύει, όπως ο Δωδεκαθεϊσμός, ή ακόμη καί αν δεχθούμε ότι την αφορά ως φαινόμενο η υποτίμηση της Παλαιάς Διαθήκης, σε καμμία περίπτωση δεν την αφορούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Καί δεν την αφορούν διότι η θρησκεία της είναι αυτή η οποία απηγόρευσε για 1.503 έτη, (393μ.α.χ.χ.-25 Μαρτίου 1.896μ.α.χ.χ.) την τέλεσή τους.
Οι συμμετέχοντες ήσαν, με πρωτοστατούντες τους εισηγητές, αλήτες καί μισαλλόδοξοι, διότι μετέσχαν σε ένα συνέδριο για την θέση εκτός νόμου, όχι απλώς μίας θρησκείας, αλλά της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, την οποία πιστεύουν προσωπικότητες όπως ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής ο οποίος διετέλεσε καί ιερέας, ο Λεωνίδας, ο Αλέξανδρος, ο Αρχιμήδης, ο Ευκλείδης, ο Πυθαγόρας, ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο Ξενοφώντας καί τόσοι άλλοι. Αν έπρεπε μία θρησκεία να αναγνωρίζεται στην Ελλάδα, αυτή είναι μόνον το Δωδεκάθεο.
«Ήταν ολοφάνερο το άνοιγμα καί η ανταπόκριση της επιστήμης προς την κοινωνία καί προς τις πολιτιστικές διεργασίες.»: Αυτό δεν ισχύει, διότι αν ίσχυε θα καλούνταν καί Έλληνες Δωδεκαθεϊστές για μία υγιή συζήτηση επί του συγκεκριμένου θέματος.
2) Παρέστησαν κατά την έναρξη καί εχαιρέτησαν το συνέδριο ο νομάρχης Θεσσαλονίκης κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης, βουλευτές, πολιτευτές καί πανεπιστημιακοί καθηγητές. Χαιρετισμούς ή εκπροσώπους απέστειλαν Μητροπολίτες, Καθηγούμενοι Ιερών Μονών, βουλευτές, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Β. Παπαγεωργόπουλος καί διάφοροι σύλλογοι.
Όλοι αυτοί διέπραξαν τα ακόλουθα.
Βουλευτές-πολιτευτές: Στο ισχύον Ελληνικό σύνταγμα αναγράφεται σαφέστατα πως «Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος» (άρθ. 51 § 2). Επομένως δεν εκπροσωπούν καμμία θρησκεία. Καί ούτε θα πρέπει να πράττουν κάτι τέτοιο. Καί μέσα στο Ελληνικό έθνος, σήμερα υπάρχουν πολλοί θρησκευτές. Επομένως, καμμία θρησκεία δεν μπορεί σήμερα να διεκδικεί το αποκλειστικό προνόμιο εκπροσώπησης του Ελληνισμού. Αν όμως έπρεπε να είχε κάποια θρησκεία αυτό το προνόμιο, αυτή είναι το Δωδεκάθεο.
Πανεπιστημιακοί: Κατά το άρθρο 16 του ισχύοντος Ελληνικού συντάγματος ορίζεται σαφώς ότι: «Η τέχνη καί η επιστήμη, η έρευνα καί η διδασκαλία είναι ελεύθερες. η ανάπτυξη καί η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Η ακαδημαϊκή ελευθερία καί η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο σύνταγμα.» (§1) Οι πανεπιστημιακοί λοιπόν, οφείλουν να τηρούν το σύνταγμα.
Ας δούμε λοιπόν τί ορίζει το σύνταγμα για τέτοια θέματα, απτόμενα της θρησκευτικής ελευθερίας (άρθ. 13): «Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών καί πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός» (§1) «Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη καί τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. Η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη.» (§2)«Κανένας δεν μπορεί, εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων προς το Κράτος ή να συμμορφωθεί προς τους νόμους.»(§4).
Επομένως, ακόμα και η συμμετοχή τους σε αυτό το επαίσχυντο συνέδριο συγκρούεται με το ίδιο το σύνταγμα! Ωστόσο, ένας εισηγητής, διδάκτωρ Νομικής και δη Συνταγματολόγος (!), ο Γεώργιος Κρίππας, ήθελε να μας θέσει εκτός νόμου (!) εξαρτώντας τα ατομικά καί κοινωνικά δικαιώματά μας από την θρησκευτική προτίμησή μας, προτείνοντας ουσιαστικά να καταστρατηγηθεί το ίδιο το άρθ. 13 § 1 του ισχύοντος Ελληνικού συντάγματος! Μέχρι αυτού του σημείου έφτασαν οι σύνεδροι προκειμένου να παρεμποδιστεί η λατρεία μας καί να αρνηθούν την υποχρέωσή τους έναντι του Κράτους για τον σεβασμό όλων των θρησκειών. Αυτό το τελευταίο έπραξαν καί οι άλλοι σύνεδροι, αυτού του επαισχύντου συνεδρίου.
3) Η γνωστοποίηση του Συνεδρίου προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των νεοειδωλολατρικών συλλόγων, με κυκλοφόρηση συκοφαντικών και υβριστικών εντύπων, το περιεχόμενο των οποίων καταχώρισαν και στο Διαδίκτυο, με αποστολή εξωδίκων προσκλήσεων για εκφοβισμό των οργανωτών και εισηγητών και επίσημο έγγραφο του "Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών", με βαρύτατους υβριστικούς χαρακτηρισμούς εναντίον των οργανωτών, στο οποίο διαμαρτύρονταν εν πρώτοις γιατί το Πανεπιστήμιο δεν έχει ως σήμα την μορφή του φιλοσόφου Αριστοτέλους αλλά τον παντελώς άσχετο με τη μόρφωση και τη γνώση "Άγιο" των Χριστιανών, εννοώντας τον Άγιο Δημήτριο, και κατόπιν ζητούσαν να μας αποπέμψει από την αίθουσα, την οποία κακώς μας παρεχώρησε..
Καί εδώ η απάντηση θα είναι πολυσχιδής.
«Το συνέδριο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις».
Απάντηση: Καί δικαιοτάτως. Όπως η παρουσίαση του βιβλίου «Η μαύρη βίβλος του κομμουνισμού» από κάποιον Γάλλο συγγραφέα σε Ελληνικό πανεπιστήμιο, πριν από καιρό, προεκάλεσε αντιδράσεις εκ μέρους των κομμουνιστών.
«των νεοειδωλολατρικών συλλόγων». Ακόμη μία συκοφαντία. Είμαστε Έλληνες Πολυθεϊστές, Έλληνες Εθνικοί, Δωδεκαθεϊστές. Καί μάθετε να μας σέβεσθε, διότι καί εμείς θα αρχίσουμε εντατικώς να σας καλούμε «Εβραιοχριστιανούς», «Ιουδαιοχριστιανούς», «Ναζαρηνούς», «Γαλιλαίους».
Τα λεγόμενα συκοφαντικά καί υβριστικά δημοσιεύματά μας, εφ' όσον δεχθούμε ότι υπάρχουν τέτοια, αποτελούν όπλο στην χρήση αντιστοίχων κειμένων εκ μέρους σας. Όπως εσείς υβρίζετε την θρησκεία μας, έτσι καί εμείς υβρίζουμε την θρησκεία σας. Ακόμη, αυτό το οποίο θα πρέπει να γνωρίζετε, είναι ότι απαντούμε στις συκοφαντίες σας μετά από περισσότερο από μιάμιση χιλιετία. Καί πάλι λίγα σας λέγουμε. Εξ άλλου, όπως είπε ο Μέγας Ναπολέων: «-Ποτέ δεν αρχίζω πρώτος μία μονομαχία, αλλά πάντα βάζω τελευταίος το ξίφος στην θήκη». Σε αυτό πιστεύουμε. Αλλά καί ο Περικλής Γιαννόπουλος, έλεγε: «-Πάψτε παλιόγριες τις κλάψες. Μόνη δικαιοσύνη είναι το σπαθί». Αυτή η λογική του αγώνα μας μάς οδηγεί στο να ανταποδίδουμε τα ίσα σε εσάς. Απορρίπτουμε την χριστιανική λογική της υποταγής, με βάση την οποία ο χριστιανός αν τον κτυπήσουν στο ένα μάγουλο πρέπει να γυρίσει καί το άλλο για να μην μείνει αυτό αταπείνωτο. Αυτή η λογική σας, είναι λογική δούλων καί εμείς είμαστε κύριοι.»
Δικαιοτάτη η διαμαρτυρία του Υπάτου Συμβουλίου Ελλήνων Εθνικών ως προς την απουσία της μορφής του Αριστοτέλους από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Άλλωστε αριστοτέλειο = αυτό το οποίο ανήκει στον Αριστοτέλη ή προέρχεται από τον Αριστοτέλη.
Το αίτημα της αποπομπής σας με βάση τους ανωτέρω κειμένους νόμους ήταν νομιμότατο.
1)Το θέμα του συνεδρίου, όπως φάνηκε καί από τις αντιδράσεις, ιδιαίτερα από το πλήθος των συνέδρων, προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον καί εκάλυψε πραγματική επιστημονική καί ποιμαντική ανάγκη.
Όπως προαναφέρω δεν ήταν επιστημονικό συνέδριο, άρα δεν κάλυψε καμμία επιστημονική ανάγκη. Τώρα για το κοπάδι ούτε καί αυτού κάλυψε την ανάγκη του.Αντιθέτως, διεύρυνε την σύγχυσή του.Το ενδιαφέρον πράγματι ήταν μεγάλο, διότι πρώτη φορά στην Ελληνική Ιστορία μία θρησκεία οργανώνει ένα συνέδριο για να θέσει μία άλλη θρησκεία εκτός νόμου.
2) Η νεοειδωλολατρία ή νεοπαγανισμός ή αρχαιολατρία δεν είναι μόνον ελληνικό αλλά παγκόσμιο φαινόμενο. Η προσπάθεια αναβιώσεως των αρχαίων εθνικών θρησκειών, εκμεταλλευόμενη τα πατριωτικά αισθήματα των ανθρώπων, αποτελεί επιδίωξη της λεγομένης Νέας Εποχής στην οποία καί εντάσσεται. Ενισχύεται από τις κατά τόπους μασονικές στοές, οι οποίες ενδιαφέρονται όχι για κάποια συγκεκριμένη θρησκεία, αλλά για την προώθηση του συγκρητισμού καί την πρόσδεση των ανθρώπων σε μία πανθρησκεία, ώστε να επιβληθεί παγκοσμίως η Νέα Τάξη πραγμάτων.
Οι όροι νεοειδωλολατρία καί νεοπαγανισμός δεν είναι επιστημονικώς σωστοί. Ο σωστός όρος είναι «αναβίωση πολυθεϊστικών εθνικών θρησκειών». Ακόμη, η αρχαιολατρία είναι ένα μέρος της Αναγέννησης καί του Διαφωτισμού, με σκοπό την υγιή προσέγγιση της Ελληνικής καί Ρωμαϊκής αρχαιότητας, με σκοπό την έξοδο από τα μεσαιωνικά χριστιανικά σκοτάδια.
Β΄ ΜΕΡΟΣ-ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
1)Το θέμα του συνεδρίου, όπως φάνηκε καί από τις αντιδράσεις, ιδιαίτερα από το πλήθος των συνέδρων, προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον καί εκάλυψε πραγματική επιστημονική καί ποιμαντική ανάγκη.
Όπως προαναφέρω δεν ήταν επιστημονικό συνέδριο, άρα δεν κάλυψε καμμία επιστημονική ανάγκη. Τώρα για το κοπάδι ούτε καί αυτού κάλυψε την ανάγκη του.Αντιθέτως, διεύρυνε την σύγχυσή του.Το ενδιαφέρον πράγματι ήταν μεγάλο, διότι πρώτη φορά στην Ελληνική Ιστορία μία θρησκεία οργανώνει ένα συνέδριο για να θέσει μία άλλη θρησκεία εκτός νόμου.
2) Η νεοειδωλολατρία ή νεοπαγανισμός ή αρχαιολατρία δεν είναι μόνον ελληνικό αλλά παγκόσμιο φαινόμενο. Η προσπάθεια αναβιώσεως των αρχαίων εθνικών θρησκειών, εκμεταλλευόμενη τα πατριωτικά αισθήματα των ανθρώπων, αποτελεί επιδίωξη της λεγομένης Νέας Εποχής στην οποία καί εντάσσεται. Ενισχύεται από τις κατά τόπους μασονικές στοές, οι οποίες ενδιαφέρονται όχι για κάποια συγκεκριμένη θρησκεία, αλλά για την προώθηση του συγκρητισμού καί την πρόσδεση των ανθρώπων σε μία πανθρησκεία, ώστε να επιβληθεί παγκοσμίως η Νέα Τάξη πραγμάτων.
Οι όροι νεοειδωλολατρία καί νεοπαγανισμός δεν είναι επιστημονικώς σωστοί. Ο σωστός όρος είναι «αναβίωση πολυθεϊστικών εθνικών θρησκειών». Ακόμη, η αρχαιολατρία είναι ένα μέρος της Αναγέννησης καί του Διαφωτισμού, με σκοπό την υγιή προσέγγιση της Ελληνικής καί Ρωμαϊκής αρχαιότητας, με σκοπό την έξοδο από τα μεσαιωνικά χριστιανικά σκοτάδια.
Όντως είναι παγκόσμιο φαινόμενο, διότι τα Έθνη είναι οι υγιείς οργανισμοί καί οι κύριοι πρωταγωνιστές στα ιστορικά δρώμενα.
Οι εθνικές θρησκείες δεν εκμεταλλεύονται τα πατριωτικά καί εθνικιστικά αισθήματα των επί μέρους εθνών, αλλά τα καλλιεργούν. Η ιερή γη του Δωδεκαθέου είναι η Ελλάδα, ιερό όρος ο Όλυμπος, ιερή ιστορία η Ελληνική Ιστορία καί παράδοση, την οποία εσείς αναισχύντως αποκαλείτε παραμύθια.
Αντιθέτως, εσείς οι Χριστιανοί ιερή γη σας έχετε το Ισραήλ καί την Παλαιστίνη, καθώς καί την χερσόνησο του Σινά, ιερό όρος σας έχετε το όρος Θαβώρ, το όρος των Ελαιών, το όρος Σινά καί τον λόφο Σιών στα Ιεροσόλυμα, ενώ ιερή ιστορία σας έχετε την Εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη, ενώ ο ιδρυτής της θρησκείας σας είναι Εβραίος, οι προφήτες σας είναι Εβραίοι, ενώ έχετε καί τον ίδιο θεό με τους Εβραίους, τους οποίους αποκαλείτε καί περιούσιο λαό σας.Η κατηγορία σας είναι ότι τάχα αποτελούμε την εμπροσθοφυλακή της Νέας Εποχής καί κατ' επέκταση της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Εδώ πάλι σφάλλετε. Οι θιασώτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων, υποστηρίζουν ότι σκοπός τους είναι η δημιουργία μίας πανθρησκείας, δηλαδή μίας θρησκείας στην οποίαν θα υπαχθούν όλες οι άλλες θρησκείες. Επίσης θέλει κοινό νόμισμα, κοινούς νόμους, κοινό στρατό, δηλαδή ένα εν γένει κοινό κράτος. Όμως, ας δούμε τα πράγματα ως έχουν. Ο Αρχιεπίσκοπος Νέας Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως καί Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όπως αναφέρει ο «Ορθόδοξος Τύπος», συνεπροσευχήθη στην Ασίζη με τους Ρωμαιοκαθολικούς καί άλλους, ενώ ήδη συνομιλούν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί υπό τον Βαρθολομαίο, οι Ρωμαιοκαθολικοί υπό τον Πάπα καί οι Ιουδαϊστές για την συνένωση των θρησκειών τους. Ποιός λοιπόν προωθεί την πανθρησκεία αν όχι εσείς; Άρα μόνον οι εθνικές θρησκείες είναι οι πραγματικές αντιστασιακές δυνάμεις ενάντιες σε κάτι τέτοιο.
Τα λεγόμενά σας περί της δήθεν συμπράξεώς μας με τον Ελευθεροτεκτονισμό είναι τόσο γελοία, ώστε καταρρίπτονται πανεύκολα. Κατ' αρχάς πολλοί πατριάρχες σας ήσαν τέκτονες. Κατά δεύτερον λόγο, ο τεκτονισμός είναι διεθνιστικός καί έχει πολλά χριστιανικά σύμβολα, ενώ πολλοί χριστιανοί είναι τέκτονες, στην Αγγλία, στις Η.Π.Α., στην Ελλάδα καί άλλού. Αντιθέτως οι εθνικές θρησκείες αντιμάχονται ιδεολογικώς αυτήν την εβραιοφρονούσα δυτικόφερτη χριστιανική μασονία.
3) Η απομάκρυνση από τον αληθινό Θεό καί η λατρεία των κτισμάτων είναι τέχνασμα του Διαβόλου. Έχει ως κίνητρο τον εγωϊσμό καί σκοπό την αυτοθέωση· υποθάλπει τις κατώτερες επιθυμίες καί ηδονές, η εκπλήρωση των οποίων δημιουργεί πολέμους, έριδες, αναστατώσεις, καταρράκωση της μοναδικής αξίας του ανθρώπου ως εικόνος Θεού, όπως μοναδικά καί αξιόπιστα διδάσκει ο Απόστολος Παύλος στο πρώτο κεφάλαιο της "Προς Ρωμαίους" επιστολής. Το ήθος των θεών του δωδεκαθέου είναι χειρότερο του ήθους των χειρότερων ανθρώπων. Γι' αυτό καί η λατρεία τους απορρίφθηκε από τους αρχαίους Έλληνες σοφούς ως ανόητη καί απαξιωτική για τον άνθρωπο.
Ωραία ανέκδοτα! Τα άλλα με τον Τοτό τα ξέρετε;
«Η απομάκρυνση από τον αληθινό Θεό» Απάντηση: Ο Θεός ή οι Θεοί καί οι Θεές κάθε θρησκείας είναι αληθινός ή αληθινοί καί αληθινές μόνο για όσους πιστεύουν εκεί.
«Η λατρεία των κτισμάτων είναι τέχνασμα του Διαβόλου.» Απάντηση:Οι Θεοί καί οι Θεές είναι εντός του κόσμου, ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Επίσης εμείς πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει το δίπολο Καλό-Κακό, από την σύγκρουση του οποίου εξαρτάται η πορεία του κόσμου. Αντιθέτως, πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος ρυθμίζει την ζωή του ως ένα σημείο καί από εκεί καί πέρα οι Θεοί τον βοηθούν ή τον επιπλήττουν αναλόγως των πράξεών του, ενώ μετά θάνατον κρίνεται ο βίος του από τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ καί τον Αιακό.
Οι λεγόμενες κατώτερες επιθυμίες, σαν να χωρίζονται σε ανώτερες καί κατώτερες, πράγμα το οποίο απορρίπτουμε, υπάρχουν σε όλες τις εποχές καί σε όλους τους ανθρώπους. Επίσης οι πόλεμοι, οι έριδες, οι αναστατώσεις καί οι καταρρακώσεις θα υπάρχουν όσο θα είναι ίδια η ανθρώπινη φύση.
Το ήθος των Θεών καί Θεαινών μας είναι τόσο ασυγκρίτως ανώτερο του Θεού σας, ώστε χάρη σε αυτό δημιουργήθηκε ο Ελληνικός κλασσικός πολιτισμός. Αντιθέτως, το ήθος του Θεού σας έφερε τον Μεσαίωνα καί την οπισθοδρόμηση. Αλλά γιατί να πάμε μακριά; «Βυζαντινισμούς» ονομάζουμε τις ραδιουργίες καί την ενασχόληση με ασήμαντα πράγματα.
Η λατρεία των θεών μας απερρίφθη με σφαγές, διωγμούς καί απειλές συνοδευόμενες με συκοφαντίες καί τρομοκρατία. Αν αμφιβάλλετε, πράγμα δύσκολο για σας, αναγνώστε τα κείμενα των αισχρών αφορισμών την «Κυριακή της Ορθοδοξίας», τα σχετικά με τους επτά ανθελληνικούς αναθεματισμούς.
4) Η απόρριψη της Παλαιάς Διαθήκης εμφανίζει τον νεοπαγανισμό ως αντίπαλο του Ιουδαϊσμού. Ουσιαστικά όμως είναι σύμμαχός του, διότι κοινό γνώρισμα αμφοτέρων είναι η απόρριψη του Χριστιανισμού. Δεν στρέφονται εμφανώς εναντίον της Καινής Διαθήκης, για να αποκρύψουν τις πραγματικές τους διαθέσεις καί να αποφύγουν την άμεση αντίδραση των Χριστιανών. Οι δύο όμως Διαθήκες, Παλαιά καί Καινή, είναι αλληλένδετες καί αποτελούν αδιαίρετη ενότητα. Είναι θεόπνευστα στο σύνολό τους κείμενα που διακονούν ως δύο θεραπαινίδες το ένα σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου, σε διαφορετικές εποχές καί διαφορετικά επίπεδα. Η Καινή χωρίς την Παλαιά είναι μετέωρη, ενώ η Παλαιά χωρίς την Καινή μένει ανερμήνευτη καί ανεκπλήρωτη, ένα απλό βιβλίο της ιστορίας των Εβραίων. Ο ίδιος ο Χριστός εχρησιμοποίησε καί προέβαλε την Π. Διαθήκη ως προετοιμασία του ιδικού Του έργου. Το ίδιο έπραξαν καί οι Απόστολοι, όπως καί η Εκκλησία κατόπιν στη θεολογία καί στη λατρεία, αλλά καί η χριστιανική παιδεία στο Βυζάντιο καί μετά το Βυζάντιο. Οι νεοειδωλολάτρες ακολουθούν σ\' αυτό τους αρχαίους Γνωστικούς, τους οποίους κατεδίκασε η Εκκλησία. Στα νεώτερα χρόνια την Παλαιά Διαθήκη επολέμησαν καί υποτίμησαν οι άθεοι διαφωτιστές με αρχηγό τον Βολταίρο. Η πολεμική κατά της Παλαιάς Διαθήκης στον σημερινό Ελληνισμό αντιγράφει δυτικά αθεϊστικά παραδείγματα καί αξιοποιεί εθνικιστικά - ρατσιστικά κίνητρα, κατά τα πρότυπα του εθνικοσοσιαλισμού του Χίτλερ.
Επειδή δεν είμαστε αχάριστοι, ως Έλληνες, αλλά ιδίως εγώ ως Αντίοχος Αχαρνεύς, σας ευχαριστούμε, ενώ εγώ μάλιστα σας υπερευχαριστώ για αυτήν την θέση σας. Η θέση σας ότι η Παλαιά καί η Καινή-Κενή Διαθήκη είναι αρρήκτως συνδεδεμένες, είναι ό,τι το ωραιότερο για εμάς, διότι η θέση ορισμένων «Πετάμε την Παλαιά καί κρατούμε την Καινή» αποδεικνύεται άτοπη. Εμείς πάντως, σας απορρίπτουμε πλήρως.
Σας ευχαριστούμε καί για την αναφορά στον Βολταίρο. Με αυτό αποδεικνύεται η σύνδεσή μας με τον Ευρωπαϊκό καί τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό, ενώ καί εσείς συνδέεστε με τον σκοταδισμό.
5) Η ειδωλολατρία δεν είναι ούτε το μοναδικό ούτε το καλύτερο στοιχείο της αρχαιοελληνικής παιδείας. Οι Πατέρες της Εκκλησίας καλλιεργούν καί συνεχίζουν σε όλους τους τομείς την ελληνική παιδεία, ιστοριογραφία, ποίηση, τέχνη, αποκαθαίροντάς την μόνον από την ασέβεια καί ανηθικότητα των ειδώλων. Ο αληθινός Έλληνας δεν μπορεί να είναι ειδωλολάτρης, όπως στην ουσία δεν ήσαν καί οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί. Οι μόνοι που μπορούν να διεκδικούν επάξια το αρχαιοελληνικό παρελθόν είναι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ο Χριστιανισμός δεν έβλαψε τον Ελληνισμό· τον διέσωσε από την παρακμή καί του έδωσε νέα πνευματική δύναμη για να συνεχίσει την πορεία του· ο εκχριστιανισμός των λαών εσήμαινε σε μεγάλο βαθμό καί εξελληνισμό τους. Ο βυζαντινός πολιτισμός αποτελεί συνέχεια του αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Οι νεοειδωλολάτρες, αποδεχόμενοι μόνον την ελληνική αρχαιότητα, κολοβώνουν καί συρρικνώνουν την ελληνική ιστορία, στην οποία όμως ανήκουν καί ο Παρθενώνας καί η Αγιά - Σοφιά, η ποίηση του Ομήρου καί των τραγικών, αλλά καί ο Ρωμανός ο Μελωδός καί ο Ακάθιστος Ύμνος, τα μωσαϊκά της Βεργίνας, αλλά καί της Μονής της Χώρας. Όσοι διαγράφουν τα δύο χιλιάδες χρόνια του χριστιανικού Ελληνισμού εξυπηρετούν τους εχθρούς του ελληνικού πολιτισμού. Εξ άλλου η μυθολογούμενη εκτεταμένη καταστροφή των αρχαίων μνημείων από Χριστιανούς αποτελεί σκόπιμη διόγκωση μεμονωμένων παραδειγμάτων. Δεν ήταν ποτέ επίσημη κρατική η εκκλησιαστική γραμμή. Αντίθετα πολλά αρχαία μνημεία τέχνης μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη καί διατηρήθηκαν θαυμαζόμενα από τους Χριστιανούς. Συνέβη ο,τι καί με τα αρχαία κείμενα που διασώθηκαν στα αντιγραφικά εργαστήρια των μονών, διδασκόμενα καί σχολιαζόμενα από μεγάλους διδασκάλους καί Πατέρες, όπως π.χ. τον Φώτιο καί τον Ευστάθιο Θεσσαλονίκης. Οι Χριστιανοί μοναχοί αντέγραψαν, για να τις διασώσουν, ακόμη καί τις προκλητικές κωμωδίες του Αριστοφάνη.
«Η ειδωλολατρία δεν είναι το μοναδικό ούτε το καλύτερο στοιχείο της αρχαιοελληνικής παιδείας». Απάντηση: το δένδρο κρίνεται από τους καρπούς του. Δείτε την απάντηση Γ, σκέλος δ.
Αλλά καί κάτι ακόμη, θα πρέπει να σημειώσω ως γνώστης της Ελληνικής Ιστορίας.
Πριν από την έλευση του χριστιανισμού καί την επικράτησή του στην Ελλάδα,
Οι Έλληνες δημιούργησαν συνολικώς οκτώ(8) πολιτισμούς. Αυτοί είναι οι εξής:
Άλλος ένας μύθος, είναι αυτός της καλλιεργείας της Ελληνικής Παιδείας από τους λεγομένους «Πατέρες της Εκκλησίας». Εδώ παραθέτω μερικά στοιχεία προς προβληματισμό.
Κυκλαδικός πολιτισμός (3.000-1.400 π.α.χ.χ.). Ο πρώτος Ελληνικός πολιτισμός, με πολλές πληροφορίες για αυτόν.
Μινωϊκός πολιτισμός (3.000-1.450 π.α.χ.χ.). Ο πολιτισμός με το κέντρο του στραμμένο στην Γυναίκα.
Μυκηναϊκός πολιτισμός (1.600-1.100 π.α.χ.χ.). Εδώ υπάρχουν οι πολύχρυσες Μυκήνες του Ομήρου καί συμφώνως προς την συμβατική ιστορία γίνεται ο Τρωϊκός πόλεμος.
Γεωμετρικός πολιτισμός (1.100-800 π.α.χ.χ.). Ονομάσθηκε έτσι επειδή οι αγγειογράφοι ζωγράφιζαν γεωμετρικά σχήματα καί γραμμές.
Αρχαϊκός πολιτισμός (800-500 π.α.χ.χ.). Είναι μεταβατική φάση, στην οποία οι Έλληνες αρχίζουν να χρονολογούν με βάση τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επίσης αρχίζει ο θεσμός της πόλης-κράτους. Ακμάζουν οι Επτά Σοφοί.
Κλασσικός πολιτισμός (500-323 π.α.χ.χ.). Ο πολιτισμός που θαυμάζεται από τον πολιτισμένο κόσμο. Ακμάζουν πολλές καί ποικίλες προσωπικότητες, ο άνθρωπος γίνεται κύριος της μοίρας του.
Ελληνιστικός πολιτισμός (323-30 π.α.χ.χ.). Η Ελληνική παγκοσμιοποίηση. Ξεκινά με τον Αλέξανδρο τον Μέγα καί τελειώνει με την Κλεοπάτρα. Ένας μεγάλος στρατηλάτης καί μία μοιραία γυναίκα οριοθετούν αυτήν την εποχή.
Ελληνορρωμαϊκός πολιτισμός (30 π.α.χ.χ. - 395 μ.α.χ.χ.). Μετατόπιση του κέντρου βάρους της πολιτικοστρατιωτικής ισχύος από την Ελλάδα στην Ρώμη.Όπως λοιπόν διαπιστώνουμε, από την επικράτηση του χριστιανισμού καί μετά, ο Ελληνισμός δεν παρήγαγε κανέναν πολιτισμό. Υπάρχει μία στασιμότητα, αν καί θα έπρεπε να γράψω καλλίτερα παρακμή καί ακόμη αληθέστερα ένας σκοταδισμός. Διότι ο Ελληνισμός, όταν είναι ελεύθερος από τα χριστιανικά δεσμά του ακμάζει καί δημιουργεί. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα. Ωστόσο, θα αναφέρω μόνον δύο. Οι τρείς ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, ο Νικόλαος Σκουφάς, ο Αθανάσιος Τσακάλωφ καί ο Εμμανουήλ Ξάνθος, πλούτισαν καί ίδρυσαν την Φιλική Εταιρεία στην Οδησσό, η οποία τότε κατεχόταν από την Ρωσία, ενώ σήμερα κατέχεται από την Ουκρανία. Αλλά αρκεί να αναλογισθούμε καί τον Αδαμάντιο Κοραή, ο οποίος έζησε στην Γαλλία καί μάλιστα στο Παρίσι. Γιατί λοιπόν έφυγαν; Επειδή δεν μπορούσαν να ζουν με τους Τούρκους, τους οποίους έφεραν στην Ελλάδα οι χριστιανοί αρχιερείς. Αυτή είναι η αλήθεια.
Άλλος ένας μύθος, είναι αυτός της καλλιεργείας της Ελληνικής Παιδείας από τους λεγομένους «Πατέρες της Εκκλησίας». Εδώ παραθέτω μερικά στοιχεία προς προβληματισμό.
Ο καλούμενος καί «Μέγας» Βασίλειος έλεγε αυτά εδώ τα σαφή καί ανθελληνικά: «Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζοντας με ορθάνοιχτο στόμα τον "Ισραήλ". Στόμα δε, λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ' 11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστεύσαντες». Πηγή: Βασίλειος Καισαρείας - Εις Προφήτην Ησαΐα, 9.230.8
Να καί ο καλούμενος Ιωάννης «Χρυσόστομος» τί λέγει: «Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται καί της Ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα. Ούτος ο (πιστός) βάρβαρος, την οικουμένη ολάκερη κατέλαβε, καί ενώ πάντα τα των Ελλήνων σβήνουν καί αφανίζονται, τούτου (του βαρβάρου) καθ' εκάστην λαμπρότερα γίνονται». Πηγή: Ι. Χρυσοστόμου - Εις Ιωάννην 59.31.33
Ο Ευσέβιος επίσκοπος Καισαρείας Παλαιστίνης(265-340μ.α.χ.χ.) έγραψε βιβλία με τους εξής τίτλους: «Πράξη σωφροσύνης είναι η εγκατάλειψη της Ελληνικής πλάνης», «Εγκαταλείψτε όσα οι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι περί αρχών εισηγήθηκαν», «Μαγγανείες μετέρχονται( οι Έλληνες) καί με αυτήν εξαναγκάζουν την ανθρώπινη γνώμη», «Τα αγάλματά τους μαγικά κατασκευάζουν(οι Έλληνες) καί στην μαγεία προτρέπουν», «Περί των αρχαιοτέρων Εβραίων καί γιατί τας γραφάς αυτών, από των Ελληνικών λόγων προτιμήσαμε», «Τα πάντα παρά βαρβάρων οι Έλληνες ωφελήθηκαν»,«Περί του κλέφτες(ιδεών) είναι οι Έλληνες», «Γιατί μετά από λογική κρίση καί σώφρονα λογισμό την ιστορία των Εβραίων παραδεχθήκαμε».Πηγή: «Κλείς Πατρολογίας».Ομιλείτε για ιστορία, ποίηση καί τέχνη καί την δήθεν κάθαρσή τους από την ασέβεια καί ανηθικότητα των ειδώλων. Εδώ εσφάλατε σφάλμα μεγάλο.
Κατ' αρχάς οφείλω να σας ενημερώσω ότι είμαι φοιτητής του Τμήματος Ιστορίας καί Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού καί Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με κατεύθυνση στην Ιστορία.
Ας εξετάσω λοιπόν από αυστηρώς επιστημονικά κριτήρια τα λεγόμενά σας.
Ιστορία: όχι μόνον δεν την αναβαθμίσατε, αλλά την υποβαθμίσατε κιόλας. Μπροστά στην επιστημονική μεθοδολογία του Θουκυδίδη καί την διεισδυτική οπτική του Ηροδότου ή του Ξενοφώντα, οι χριστιανοί είναι απλώς χρονικογράφοι, χωρίς ουσιαστική αξία.
Ιστορία: όχι μόνον δεν την αναβαθμίσατε, αλλά την υποβαθμίσατε κιόλας. Μπροστά στην επιστημονική μεθοδολογία του Θουκυδίδη καί την διεισδυτική οπτική του Ηροδότου ή του Ξενοφώντα, οι χριστιανοί είναι απλώς χρονικογράφοι, χωρίς ουσιαστική αξία.
Ποίηση: στην αρχαία Ελλάδα, έχουμε ένα πλήθος αξιολόγων ποιητών καί ποιητριών, με τους Λυρικούς ποιητές, όπως ο Βακχυλίδης, ο Σόλωνας, ο Αλκμάνας, ο Σιμωνίδης ο Κείος, ο Σιμωνίδης ο Αμοργίνος, ο Αλκαίος, η Σαπφώ, η δεκάτη μούσα κατά τους προγόνους μας, ο Στησίχορος, ο Ίβυκος, ο Ανακρέοντας, ο Πίνδαρος, η Κόριννα, ενώ υπάρχει καί η δραματική ποίηση, με τον συνετό καί ανδρείο Αισχύλο, τον «τραγικότατο των ποιητών» Σοφοκλή καί τον «από σκηνής φιλόσοφο» Ευριπίδη, ενώ καί στην κωμωδία υπάρχει ο υπέροχος Αριστοφάνης. Μπροστά λοιπόν σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, σε αυτές τις υπέροχες προσωπικότητες, δεν μπορείτε να αντιτάξετε τίποτε ισάξιο. Όλοι οι χριστιανοί ποιητές σας είναι τα νήπια στο νηπιαγωγείο, μπροστά στους Έλληνες πρυτάνεις των πανεπιστημίων.
Τέχνη: Ούτε καί στην τέχνη δεν έχετε να παραθέσετε τίποτε αξιόλογο. Μπροστά στην ποίηση όπως προανέφερα δεν είσαστε άξιοι ούτε για να σας φτύσουμε. Πάμε καί στις άλλες μορφές τέχνης.
Στο Θέατρο τίποτε δεν αντιτάσσετε μπροστά σε Αισχύλο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη.
Στην Γλυπτική τίποτε δεν συγκρίνεται με την απαράμιλλη Αφροδίτη της Μήλου, τις Καρυάτιδες, ή ακόμη καί με τον Ηνίοχο των Δελφών ή με τον Ποσειδώνα(κατ' άλλους Δία) του Αρτεμισίου.
Στην Ζωγραφική, μπροστά στον Απελλή, ο οποίος εζωγράφισε σταφύλια στο παλάτι του Φιλίππου, τα οποία ήσαν τόσο αληθινά ώστε τα πτηνά πήγαιναν να τα τσιμπήσουν, δεν στέκει τίποτε ως αντίπαλον δέος. Ακόμη καί τα πορτραίτα, τα δημιούργησε η ανάγκη των στρατιωτών της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να αφήνουν κάποιες εικόνες τους στους φίλους καί τους συγγενείς τους, αφού η στρατιωτική θητεία κρατούσε τότε είκοσι έτη. Έτσι εσείς βρήκατε πάτημα για τις «αγιογραφίες» σας, οι οποίες είναι τόσο σχηματικές, ώστε οι λεγόμενοι άγιοί σας μόνον από τα ονόματα ξεχωρίζουν. Επί πλέον, ούτε οι δημιουργοί δεν αναφέρονται ως ονόματα, δείγμα της μαζικής απρόσωπης τέχνης η οποία σας χαρακτηρίζει, έναντι της Ελληνικής προσωπικής τέχνης.
Στην Αρχιτεκτονική, τίποτε δεν συγκρίνεται με τα Προπύλαια του Μνησικλή, ή με τον Παρθενώνα τον οποίον έκτισαν ο Ικτίνος καί ο Καλλικράτης.
Στην Μουσική καί τον Χορό δεν δημιουργήσατε τίποτε. Ακόμη καί η λεγομένη «Βυζαντινή Μουσική», δεν είναι τίποτε άλλο από την μετονομασία της αρχαίας Ελληνικής με χριστιανικούς όρους. Λόγου χάριν, στην αρχαία Ελληνική μουσική είχαμε Δώριο ή Υποδώριο μέλος, ενώ εσείς οι χριστιανοί τα ονομάζετε «Ήχο πλάγιο α'», ή «ήχο πλάγιο β'». Όσο για τον χορό, δεν δημιουργήσατε κάποιο είδος χορού.Άρα στην τέχνη είσαστε σκέτα μηδενικά. Αλλά δεν είπαμε καί για την υπέροχη Ελληνική αγγειοπλαστική με τον μελανόμορφο καί τον ερυθρόμορφο ρυθμό. Ούτε είπαμε για τον Ιωνικό, τον Δωρικό καί τον Κορινθιακό ρυθμό στην αρχιτεκτονική.
«Ο Χριστιανισμός δεν έβλαψε τον Ελληνισμό· τον διέσωσε από την παρακμή και του έδωσε νέα πνευματική δύναμη για να συνεχίσει την πορεία του.»Απάντηση:Αφού λοιπόν απάντησα στα περί τέχνης, είναι ώρα να απαντήσω καί σε αυτόν τον μύθο.
Ας δούμε λίγο τον Ελληνικό πολιτισμό, στην καθημερινότητα της ειρηνικής περιόδου.
Η Παιδεία στον Ελληνικό Πολιτισμό ..Κατ' αρχάς, υπήρχαν τα σχολεία για την μόρφωση στα αγόρια. Τα κορίτσια μορφώνονταν συνήθως στην οικία. Στην συνέχεια τα αγόρια πήγαιναν στο γυμνάσιο, στο οποίο ο παιδοτρίβης τα γύμναζε στα αθλήματα, τα οποία ταυτοχρόνως ήσαν καί στρατιωτικά προγυμνάσματα.
Στην συνέχεια, σε μεγαλύτερες ηλικίες, αντί του γυμνασίου υπήρχε η παλαίστρα. Μόλις τα αγόρια έκλειναν τα 18, πήγαιναν για δύο έτη στον στρατό. Από τα 20 μπορούσαν να συχνάζουν στην αγορά, να παρακολουθούν διαλέξεις των φιλοσόφων κ.λ.π.
Καί όχι μόνον αυτό, αλλά ακόμη καί στους Ελληνιστικούς καί Ελληνορρωμαϊκούς χρόνους, υπήρξε διάδοση της παιδείας. Καί δεν ήσαν μόνον μίας τάξης ή μίας πόλης οι κάτοικοι οι οποίοι δόξασαν τα γράμματα καί τις τέχνες, αλλά καί ούτε ενός φύλου ή μίας μικρής ομάδας. Η γνώση διαδιδόταν με τέτοια μορφή, ώστε έμοιαζε με μία τούρτα, από την οποία έτρωγαν όλοι οι άνθρωποι καί αυτή φούσκωνε καί μεγάλωνε. Φαίνεται παράδοξο αλλά έτσι είναι.
Οι αθλητικοί αγώνες Οι άντρες μπορούσαν να μετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στα Πύθια, στα Ελευθέρια-εορτή των Ελλήνων για τις νίκες κατά των Περσών, στα Ίσθμια, στα Νέμαια, ενώ στους Ελληνιστικούς χρόνους θεσπίστηκαν καί τα Άκτια, για την νίκη του Οκταβιανού Αυγούστου εναντίον του Μάρκου Αντωνίου καί της Κλεοπάτρας. Αλλά καί οι γυναίκες είχαν τις εορτές τους, ενώ έναν μήνα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες οργανώνονταν τα Ηραία στην Ολυμπία, στα οποία συμμετείχαν μόνον γυναίκες καί αποκλείονταν οι άνδρες.
Η θέση της γυναίκας
Η Παιδεία στον Ελληνικό Πολιτισμό ..Κατ' αρχάς, υπήρχαν τα σχολεία για την μόρφωση στα αγόρια. Τα κορίτσια μορφώνονταν συνήθως στην οικία. Στην συνέχεια τα αγόρια πήγαιναν στο γυμνάσιο, στο οποίο ο παιδοτρίβης τα γύμναζε στα αθλήματα, τα οποία ταυτοχρόνως ήσαν καί στρατιωτικά προγυμνάσματα.
Στην συνέχεια, σε μεγαλύτερες ηλικίες, αντί του γυμνασίου υπήρχε η παλαίστρα. Μόλις τα αγόρια έκλειναν τα 18, πήγαιναν για δύο έτη στον στρατό. Από τα 20 μπορούσαν να συχνάζουν στην αγορά, να παρακολουθούν διαλέξεις των φιλοσόφων κ.λ.π.
Καί όχι μόνον αυτό, αλλά ακόμη καί στους Ελληνιστικούς καί Ελληνορρωμαϊκούς χρόνους, υπήρξε διάδοση της παιδείας. Καί δεν ήσαν μόνον μίας τάξης ή μίας πόλης οι κάτοικοι οι οποίοι δόξασαν τα γράμματα καί τις τέχνες, αλλά καί ούτε ενός φύλου ή μίας μικρής ομάδας. Η γνώση διαδιδόταν με τέτοια μορφή, ώστε έμοιαζε με μία τούρτα, από την οποία έτρωγαν όλοι οι άνθρωποι καί αυτή φούσκωνε καί μεγάλωνε. Φαίνεται παράδοξο αλλά έτσι είναι.
Οι αθλητικοί αγώνες Οι άντρες μπορούσαν να μετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στα Πύθια, στα Ελευθέρια-εορτή των Ελλήνων για τις νίκες κατά των Περσών, στα Ίσθμια, στα Νέμαια, ενώ στους Ελληνιστικούς χρόνους θεσπίστηκαν καί τα Άκτια, για την νίκη του Οκταβιανού Αυγούστου εναντίον του Μάρκου Αντωνίου καί της Κλεοπάτρας. Αλλά καί οι γυναίκες είχαν τις εορτές τους, ενώ έναν μήνα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες οργανώνονταν τα Ηραία στην Ολυμπία, στα οποία συμμετείχαν μόνον γυναίκες καί αποκλείονταν οι άνδρες.
Η θέση της γυναίκας
Καί επειδή οι χριστιανοί θα βγουν να πουν ότι η μόρφωση καί η θέση των γυναικών είναι υποβαθμισμένες προ του χριστιανισμού, θα παραθέσω ορισμένα ονόματα γυναικών, οι οποίες δόξασαν την πόλη τους, τις ίδιες, αλλά καί την Ελλάδα. Ακόμη καί το φύλο τους, χωρίς τις φεμινιστικές εξάρσεις της εποχής μας. Παραθέτω μία από κάθε γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου, αν καί μπορεί να υπάρχουν περισσότερες.
Α Αβροτέλεια του Αβροτέλη : Πυθαγόρεια φιλόσοφος από τον Τάραντα.
Β Βαβέλυκα η Αργεία : Πυθαγόρεια φιλόσοφος
Γ Γαλήνη η Σμυρναία : γραμματικός-συγγραφέας
Δ Δαμοφύλη : η σοφή ποιήτρια ερωτικών καί ύμνων.
Ε Εστιαία η Αλεξανδρινή : συγγραφέας- έγραψε για το πεδίο της μάχης στον Τρωϊκό πόλεμο.
Ζ Ζηνοβία : βασίλισσα του κράτους της Παλμύρας καί αντίπαλος των Ρωμαίων για επτά(7) έτη(263-270μ.α.χ.χ.). Νικήθηκε από τον Κλαύδιο Β' Γοτθικό καί αιχμαλωτίσθηκε. Κατά μία εκδοχή αυτοκτόνησε, κατά μία άλλη πέθανε στην αιχμαλωσία καί την εξορία.
Η Ήριννα από την Τέω ή την Τήνο ή την Λέσβο ή την Τήλο : ποιήτρια-εποποιός(4ος προχριστιανικός αιώνας)
Θ Θεανώ: εδώ έχουμε τις εξής γυναίκες με αυτό το όνομα:
- α) Θεανώ ή ιέρεια κόρη του Μένωνα από την Άγραυλο.
- β) Θεανώ από τον Κρότωνα, κόρη του Βροντίνου, σύζυγος του Πυθαγόρα καί μητέρα του Τηλαύγη, η οποία έγραψε καί κάποια βιβλία για την διδασκαλία του Πυθαγόρα.
- γ) Θεανώ η Λοκρή λυρική ποιήτρια.
- δ) Θεανώ η Μεταποντίνη(από το Μεταπόντιο) ή Θουρία( από τους Θουρίους της Νότιας Ιταλίας), κόρη του Λεώφρονα Πυθαγόρεια συγγραφέας.
- ε) Θεανώ η συγγραφέας.
Ι Ιππαρχία η Μαρωνείτης (όχι κύριε Μαρωνίτη δεν έχει σχέση με εσάς, από την Μαρώνεια καταγόταν) : αδελφή του Μητροκλή, σύζυγος του Κράτη, κυνική φιλόσοφος(4ος προχριστιανικός αιώνας).
Κ Κλέα η ιέρεια των Δελφών- για αυτήν έγραψε ο Πλούταρχος το βιβλίο των Ηθικών «Γυναικών Αρεταί».
Κλεαίχμα : Πυθαγόρεια φιλόσοφος
Λ Λάλα, Ελληνίδα ζωγράφος του πρώτου προχριστιανικού αιώνα από την Κύζικο.
Μ Μαντώ η μάντιδα κόρη του Τειρεσία
Μοιρώ η Βυζαντία ποιήτρια περί το 300π.α.χ.χ.
Ν Νισθεάδουσα η Λάκαινα Πυθαγόρεια φιλόσοφος
Ξ Ξενόκλεια η προμάντιδα των Δελφών
Ο Ολυμπιάδα Νεοπτολέμου, από τον βασιλικό οίκο των Μολοσσών. Νυμφεύθηκε τον Φίλιππο Β΄, με τον οποίον απέκτησε τον Αλέξανδρο τον Μεγάλο. Έναν γιο, αλλά τί γιο. Τον μεγαλύτερο στρατηλάτη όλων των εποχών. Το κανονικό όνομα της Ολυμπιάδας, πριν πραγματοποιήσει τον γάμο της μετον Φίλιππο, ήταν Μυρτάλη.
Π Περικτιόνη η Πυθαγόρεια φιλόσοφος, μητέρα του Πλάτωνα.
Ρ Ροιώ η μητέρα του Ηροδότου, του πατέρα της ιστορίας κατά τον Ρωμαίο ρήτορα Κικέρωνα.
Σ Σαπφώ από την Ερεσσό της Λέσβου λυρική ποιήτρια(7ος-6ος προχριστιανικός αιώνας)
Τ Τελέσιλλα η Αργεία ποιήτρια
Υ Υπατία η Αλεξανδρινή φιλόσοφος, κόρη του γεωμέτρη Θέωνα
Φ Φαεννίδα η μάντιδα στην Δωδώνη
Φίντυς του Καλλικράτη Πυθαγόρεια φιλόσοφος
Χ Χειλωνίδα του Χείλωνα Λάκαινα Πυθαγόρεια φιλόσοφος
Ψ Ψαμάθη κόρη του Νηρέα, η οποία έσμιξε με τον Αιακό καί γέννησε τον Φώκο.
Ω Ώκιμον εταίρα μεγάλης ομορφιάς καί καλής καρδιάς καί πλούσια. Ερωμένη του ποιητή Νικοστράτου καί του ρήτορα Υπερείδη. Το όνομά της σημαίνει "βασιλικός", αφού έτσι ονομαζόταν το συγκεκριμένο φυτό στην αρχαιότητα.Σε κάθε γυναίκα της Αρχαίας Ελλάδας, παραθέτω το όνομά της, το όνομα του πατέρα της, την περιοχή καταγωγής της καί την ιδιότητά της. Μόνο για την Θεανώ, την σύζυγο του Πυθαγόρα αναφέρω το όνομα του συζύγου της, ώστε να την ξεχωρίσω από τις άλλες γυναίκες με το όνομα Θεανώ.
Αυτή ήταν η παιδεία πριν την επικράτηση του χριστιανισμού.
Εσείς οι χριστιανοί τί φέρατε;
Καταργήσατε όλες τις αθλητικές διοργανώσεις το 393μ.α.χ.χ. Ακόμη υπήρχαν καί οι Ολυμπιακοί Αντιοχικοί Αγώνες, τους οποίους διοργάνωνε στην Αντιόχεια της Συρίας από τον Συρίαρχο, δηλαδή τον διοικητή της επαρχίας της Συρίας, ενώ το 360μ.α.χ.χ. ο ρήτορας Λιβάνιος έγραψε καί τον «Αντιοχικό», έναν εγκωμιαστικό λόγο για την Αντιόχεια καί τους αγώνες της, οι οποίοι διήρκεσαν μέχρι το 521μ.α.χ.χ., οπότε τους κατήργησε ο Ιουστίνος Α', θείος του Ιουστινιανού.
Το 529μ.α.χ.χ. ο Ιουστινιανός έκλεισε την φιλοσοφική σχολή των Αθηνών, όπως καί τις άλλες φιλοσοφικές σχολές.Έτσι εσείς εννοείτε την συνέχεια Αρχαίας Ελλάδας-Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους/«Βυζαντίου»;
Ο εκχριστιανισμός των άλλων λαών, ισχυρίζεσθε ότι σήμανε τον εξελληνισμό τους.
Απάντηση:Για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα έπρεπε ο χριστιανισμός να ήταν μία Ελληνική θρησκεία.Όμως αυτό δεν ισχύει, διότι ο χριστιανισμός είναι μία οικουμενική εβραιογενής θρησκεία, στην οποία μπορούν να μετάσχουν όλοι ασχέτως φυλής ή εθνικότητας. Διακηρύσσει «ΟΥΚ ΕΝΙ ΕΛΛΗΝ ΟΥΔ' ΙΟΥΔΑΙΟΣ», δηλαδή «Δεν υπάρχει ούτε Έλληνας ούτε Ιουδαίος». Αντιθέτως ο Ελληνισμός διακηρύσσει: «ΠΑΣ ΜΗ ΕΛΛΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΣ». Δηλαδή: «Όποιος δεν είναι Έλληνας είναι βάρβαρος». Άρα αυτές οι δύο θέσεις είναι ασυμβίβαστες. Εξ άλλου, αν ήθελε να εξελληνίσει τους ξένους λαούς, ο χριστιανισμός θα τους μάθαινε την Ελληνική γλώσσα καί δεν θα τους έφτιαχνε αλφάβητα όπως το κυριλλικό αλφάβητο.
Η θέση σας χριστιανοί ότι απορρίπτοντας την «Βυζαντινή» ιστορία, κολοβώνουμε την Ελληνική ιστορία είναι λανθασμένη από ιστορική άποψη. Ας αναφέρω ένα απλό παράδειγμα: Στις 6 Απριλίου 1.941μ.α.χ.χ., επετέθησαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα καί στην Γιουγκοσλαβία. Μέχρι τις 31 Μαΐου 1.941μ.α.χ.χ. η Ελλάδα υποδουλώθηκε. Εμείς, δεν μαθαίνουμε την ιστορία του Γ' Ράϊχ έως το 1.944μ.α.χ.χ.,οπότε απελευθερώνεται η Ελλάδα, αλλά αντιθέτως μαθαίνουμε για την Ελληνική Εθνική Αντίσταση καί τον τρόπο ζωής του Ελληνισμού αυτήν την περίοδο.
Κατά τον ίδιο τρόπο, αντί να μαθαίνουμε την λεγομένη «Βυζαντινή Ιστορία», θα έπρεπε να μαθαίνουμε την Ελληνική Μεσαιωνική Ιστορία., dηλαδή τον τρόπο ζωής του Ελληνισμού, τις συμφορές καί τους θριάμβους του, από το 146π.α.χ.χ. μέχρι το 1.821μ.α.χ.χ., αυτά τα 1.967 έτη, από την υποδούλωση της Ελλάδος στους Ρωμαίους, μέχρι την ίδρυση του νέου Ελληνικού εθνικού κράτους καί την χάραξη των πρώτων συνόρων του.
Αλλά ας δούμε την ιστορία αυτού του κράτους για να δούμε πόσο Ελληνικό είναι.
Ιστορική Αναδρομή
21η Απριλίου 753 π.α.χ.χ. Ιδρύεται η Ρώμη
508 π.α.χ.χ. Εγκαθίδρυση της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, η οποία συμπεριελάμβανε στοιχεία από το πολίτευμα της Αθήνας καί αυτό της Σπάρτης.
272 π.α.χ.χ. Κατάληψη του Τάραντα από τους Ρωμαίους, ολόκληρη η Ιταλική χερσόνησος υπό Ρωμαϊκή κατοχή.
212 π.α.χ.χ. Κατάληψη των Συρακουσών. Σικελία-Σαρδηνία υπό Ρωμαϊκή κατοχή.
202 π.α.χ.χ. Νίκη της Ρώμης στον Β' Καρχηδονιακό Πόλεμο.
197 π.α.χ.χ. Νίκη της Ρώμης στον B' Μακεδονικό Πόλεμο.
188 π.α.χ.χ. Νίκη της Ρώμης κατά του Αντιόχου Γ' Μέγα.
168 π.α.χ.χ. Νίκη της Ρώμης καί κατάλυση του Μακεδονικού κράτους.
146 π.α.χ.χ. Νίκες της Ρώμης καί καταστροφή της Καρχηδόνας καί υποδούλωση της Ελλάδος.
133 π.α.χ.χ. Ο βασιλιάς της Περγάμου κληροδοτεί με διαθήκη το κράτος του στην Ρώμη.
52 π.α.χ.χ. Οι Ρωμαίοι κατακτούν την Γαλατία.
117 μ.α.χ.χ. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είναι στην μέγιστη έκτασή της. Περιλαμβάνει τις εξής περιοχές:Αγγλία καί Ουαλλία, Γαλατία(=Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο), Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ανδόρρα, Μονακό, Ελβετία, Λιχτενστάϊν, Αυστρία, Ουγγαρία, Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Σερβία-Μαυροβούνιο, μέρος της Ρουμανίας, Βουλγαρία, Ελλάδα, Κύπρο, Ανατολική Θράκη, Μικρά Ασία, Κριμαία, Παλαιστίνη, Κοίλη Συρία, Λίβανο, Αίγυπτο, Μαρόκο(μέρος), Αλγερία(μέρος), Τυνησία(μέρος), Ιβηρία(Γεωργία), Αλβανία(μεταξύ των Μοσχικών ορέων καί της Κασπίας), Μεσοποταμία. Η Μεσόγειος είναι Ρωμαϊκή λίμνη.
324μ.α.χ.χ.: Μεταφορά της πρωτεύουσας στην ανατολή.
11 Μαΐου 330 μ.α.χ.χ. Εγκαίνια της νέας πρωτεύουσας, με το όνομα «Νέα Ρώμη», μετέπειτα «Κωνσταντινούπολη», στα όρια της παλαιάς πόλης του Βυζαντίου, το οποίο ήταν αποικία των Μεγαρέων.
395 μ.α.χ.χ. Διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε Ανατολική καί Δυτική.
476 μ.α.χ.χ. Κατάλυση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
1.453 μ.α.χ.χ. Κατάλυση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή «Βυζαντίου».Όπως λοιπόν φαίνεται μετά από αυτήν την σύντομη ιστορική αναδρομή αυτή η αυτοκρατορία δεν είναι Ελληνική.
Ο Ρωμανός ο Μελωδός ήταν Σύριος, άρα δεν αποτελεί μέρος του Ελληνικού πολιτισμού. Επιπλέον οι ανθελληνικοί ύμνοι του, δεν αποτελούν μέρος του Ελληνικού πολιτισμού. Καί δεν αποτελούν μέρος του, αφενός επειδή αποτελούν μέρος μίας ξένης θρησκείας καί αφετέρου επειδή είναι ανθελληνικοί. Τέτοιο παράδειγμα, αποτελεί ο ύμνος του «Εις την Πεντηκοστή», ο οποίος αναφέρει:
«Τί φυσώσιν καί βαμβεύουσιν οι Έλληνες;
Τί φαντάζονται προς Άρατον τον τρισκατάρατον;
Τί πλανώνται προς Πλάτωνα;
Τί Δημοσθένην στέργουσιν τον ασθενή;
Τί μη νοούσιν Όμηρον όνειρον αργόν;
Τί Πυθαγόραν θρυλλούσιν τον δικαίως φιμωθέντα;».
Οι καταστροφές των μνημείων του Ελληνικού πολιτισμού, όχι μόνον δεν ήσαν μεμονωμένες, αλλά αντιθέτως ήσαν τόσο οργανωμένες, ώστε ακόμη καί σήμερα εκπλήσσει η συστηματικότητά τους. Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγούν οι πηγές, με κυριότερη το «Πηδάλιο», το οποίο δημοσιεύει τους αποστολικούς καί συνοδικούς κανόνες, στους οποίους υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ανθελληνικοί κανόνες.Καί εδώ θα παραθέσω συγκλονιστικά στοιχεία. Καί να αυτά τα στοιχεία.
Τεκμηρίωση των καταστροφών των πολυθεϊστικών μνημείων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τους χριστιανούς, μέσα από επίσημες χριστιανικές πηγές.
Επειδή όσες φορές συζητούν οι Έλληνες Εθνικοί με χριστιανούς καί τονίζουν τις καταστροφές των Ελληνικών μνημείων από τους χριστιανούς εκείνης της εποχής, ενώ οι χριστιανοί απαντούν ότι αυτά είναι απλώς κάποια εγκλήματα, κάποιων φανατικών, εγώ θα παραθέσω επίσημες προσταγές των χριστιανών για καταστροφές των πολυθεϊστικών μνημείων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από δικές τους πηγές. Με αυτές τις πηγές θα αποδείξω ότι οι χριστιανοί κατέστρεψαν με τον συστηματικότερο τρόπο τα πολυθεϊστικά μνημεία.
Οι πηγές αυτές χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.
Η πρώτη, είναι οι αυτοκρατορικοί νόμοι από τους οποίους τεκμηριώνεται η κρατική καταστολή.
Η άλλη κατηγορία, είναι οι επίσημοι ιεροί κανόνες από το «Πηδάλιο», το επίσημο βιβλίο που περιέχει τους εκκλησιαστικούς κανόνες. Εδώ για μία απλή ενημέρωση, οι κανόνες χωρίζονται σε αποστολικούς (ως το 313μ.α.χ.χ.) καί σε συνοδικούς(313-879μ.α.χ.χ.). Οι συνοδικοί πάλι χωρίζονται σε κανόνες τοπικών καί οικουμενικών συνόδων. Από αυτούς τους συνοδικούς κανόνες, θα παραθέσω κάποιους. Τέλος, υπάρχουν καί κανόνες των κατά μέρος πατέρων, οι οποίοι δεν θα μας απασχολήσουν σε αυτήν την εργασία.Παραθέτω τα στοιχεία, προς γνώσιν καί συμμόρφωσιν ορισμένων.
Α΄) Αυτοκρατορικοί νόμοι
Θεοδοσιάνειος Κώδικας
Λατινικό (πρωτότυπο) κείμενο Νεοελληνική μετάφραση κας Καμάρα
XVI, 10, 16(399 Iul. 10)
IDEM AA. AD EYTYCHIANUM R(RAEFECTUM) P(RAETORI)O. Si qua in agris templa, sine turba ac tumultu diruantur. His enim deiectis atque sublatis omnis superstitioni materia consumentur. DAT. VI ID. IUL; P(RO)P(OSITA) DAMASCO THEODORO V. C. CONS. 16.10.16 Οι ίδιοι Αυτοκράτορες προς Ευτυχιανό, Έπαρχο του Πραιτωρίου.
Εάν υπάρχουν ναοί σε επαρχιακές περιοχές θα καταστραφούν χωρίς Φασαρία ή οχλαγωγία. Γιατί μόνο όταν θα έχουν γκρεμιστεί καί εξαλειφθεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί καί η υλική βάση επάνω στην οποία στηρίζονται οι δεισιδαιμονίες. Παρεδόθη την έκτη Ημέρα πριν από τις Ιδούς του Ιουλίου.-10 Ιουλίου. Αναρτήθηκε στη Δαμασκό το έτος της υπατείας του Ευγενεστάτου Θεοδώρου-399.
Πηγή: «Η αντιπαγανιστική νομοθεσία της Ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέσα από τους Κώδικες», εκδόσεις Κατάρτι, Αφροδίτη Καμάρα (εισαγωγή κι επιμέλεια).
Β΄) Εκκλησιαστικοί κανόνες
ΚΑΝΩΝ ΞΖ΄(=67) ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΕΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (Καρθαγένη, 418-419μ.α.χ.χ.)
Πρωτότυπο κείμενο Νεοελληνική μετάφραση
Αιτήσαι δεί τούς θρησκευτικωτάτους Βασιλείς, ώςτε τα εγκαταλείμματα τών ειδώλων τά κατά πάσαν την Αφρικήν, κελεύσαι παντελώς ανακοπήναι. Καί γάρ εν πολλοίς τόποις παραθαλασσίοις καί διαφόροις κτήσεσιν ακμάζει έτι τής πλάνης η αδικία, ίνα παραγγελθώσι καί αυτά απαλειφθήναι, καί οι ναοί αυτών οι εν τοίς αγροίς καί εν αποκεκρυμμένοις τόποις, χωρίς τινος ευκοσμίας καθεστώτες, παντί τρόπω κελευσθώσι καταστραφήναι. Πρέπει να ζητήσουμε από τους θρησκευτικότατους Βασιλείς, ώστε τα εγκαταλείμματα των ειδώλων τα οποία βρίσκονται σε όλη την Αφρική, να προστάξουν να κατακοπούν παντελώς. Γιατί καί σε πολλούς παραθαλάσσιους τόπους καί σε διάφορες κτήσεις ακμάζει ακόμη η πλάνη της αδικίας, για να παραγγελθούν καί αυτά να απαλειφθούν, καί οι ναοί τους τόσο αυτοί στους αγρούς όσο καί αυτοί στους απόμακρους τόπους, οι οποίοι υπάρχουν χωρίς κάποια ευκοσμία, με κάθε τρόπο να προστάξουν να καταστραφούν.
Σχόλιο: Καταλάβατε τί ζητούν με αυτόν τον κανόνα οι χριστιανοί αρχιερείς; Ζητούν από τους αυτοκράτορες Θεοδόσιο Β΄ (τον λεγόμενο «Μικρό»), αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, καθώς καί από τον Ονώριο, αυτοκράτορα της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας να καταστρέψουν τα πολυθεϊστικά ιερά σε όλη την αυτοκρατορία, είτε είναι απλοί ναΐσκοι είτε είναι μεγάλα ιερά, με πολλούς πιστούς. Ακόμη καί οι ναοί των απομακρυσμένων περιοχών δεν γλίτωναν, πόσο μάλλον αυτοί των πόλεων.
Ο παρακάτω κανόνας τεκμηριώνει, αυτήν την φορά, την καταστροφή των ιερών σε όλην την αυτοκρατορία. Καί φθάνουν στο σημείο να ζητούν την καταστροφή όχι μόνον των ιερών, αλλά καί των στολισμών τους.
ΚΑΝΩΝ QΒ΄(=92) ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΕΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (Καρθαγένη, 418-419μ.α.χ.χ.)
Πρωτότυπο κείμενο Νεοελληνική μετάφραση
Ήρεσεν αιτηθήναι από των ενδοξοτάτων Βασιλέων, ίνα τά λείψανα της ειδωλολατρείας μη μόνον τά εν ξοάνοις, αλλά καί εν οιοιςδήποτε τόποις, ή άλσεσιν, ή δενδροις, παντί τρόπω εξαλειφθώσι. Άρεσε να ζητηθεί από τους ενδοξότατους Βασιλείς, για να εξαλειφθούν με κάθε τρόπο, τα λείψανα της ειδωλολατρείας όχι μόνον αυτά που είναι σε ξόανα, αλλά καί σε οποιουσδήποτε τόπους, ή σε άλση, ή σε δένδρα.
Σχόλιο: Μετά από αυτά τα παρατιθέμενα στοιχεία, κάθε χριστιανός, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι έχει μόνον δύο επιλογές.
Η μία είναι να απορρίψει τον χριστιανισμό ως θρησκεία καί ή να στραφεί σε άλλη θρησκεία ή να γίνει άθεος /άθρησκος /αγνωστικιστής. Η άλλη είναι να παραμείνει στον χριστιανισμό καί να αποδεχθεί αυτά τα εγκλήματα, να τα εγκρίνει καί να γίνει ένα κάθαρμα τύπου απολογητή ή παπά-μαϊντανού.Η επιλογή είναι απολύτως δική του.
Ωστόσο, επειδή θα πουν μερικοί ότι τάχα άλλο πράγμα είναι η χριστιανική διδασκαλία καί θρησκεία καί άλλο πράγμα είναι το ιερατείο, εγώ θα πω ότι αυτό δεν ισχύει. Είναι σαν κάποιος να ισχυρισθεί ότι άλλο πράγμα είναι ο ναζισμός ως ιδεολογία καί άλλο πράγμα είναι η χιτλερική πολιτική.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η διδασκαλία κάποιων αρχών καί οι πράξεις στο όνομα αυτών των αρχών είναι ένα σύνολο σε βάθος χρόνου.Επομένως οι χριστιανοί απολογητές ας βρουν άλλες δικαιολογίες για τα ειδεχθέστατα εγκλήματά τους.
Πηγή των κανόνων: «Πηδάλιον», Νικοδήμου Αγιορείτου, εκδ. Βασ. Ρηγοπούλου. Μετάφραση των κανόνων και σχόλια από το συντάκτη του παρόντος..
Γ΄. Μετατροπή των αρχαίων ναών σε εκκλησίες
Οι σημειώσεις σε αυτό το μέρος της μελέτης, παραπέμπουν σε επίσημες πανεπιστημιακές πηγές, ώστε να τεκμηριώσω τόσο από την θρησκευτική όσο καί από την πανεπιστημιακή πλευρά όχι μόνο τις καταστροφές, αλλά καί την συστηματικότητά τους. Και μάλιστα η τεκμηρίωση των λεγομένων μου προέρχεται από χριστιανούς.
Από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου γίνεται προσπάθεια να αντικατασταθεί η εθνική λατρεία των ειδώλων με τη λατρεία του αυτοκράτορα. Οι αρχαίοι ναοί βρίσκονται ακόμη την εποχή αυτή νομίμως στην κατοχή των ειδωλολατρών (σημ.1).
Ο Κωνστάντιος Β΄ (337-361) με νόμο αποσυνδέει τους αρχαίους ναούς από τη λατρεία καί τους θεωρεί μνημεία που μαρτυρούν το ένδοξο μόνο παρελθόν.
Το 356 διατάσσεται το κλείσιμο των αρχαίων ναών καί απαγορεύεται η είσοδος σε αυτούς καί η λατρεία των ειδώλων. Ναοί κατεδαφίζονται από φανατικούς χριστιανούς καί το υλικό τους διαλύεται, για να καταστραφούν οι δαίμονες που ενοικούσαν σε αυτούς. Τούτο συμβαίνει παρ' όλο που επίσημα οι ναοί βρίσκονται κάτω από την κρατική προστασία.
Την εποχή του Ιουλιανού (361-363) έχει προχωρήσει πολύ στην Ανατολή η καταστροφή αρχαίων ναών. Ο Ιουλιανός προσπάθησε να την περιορίσει θεσπίζοντας αυστηρές ποινές, οι οποίες έφταναν μέχρι τη δήμευση της περιουσίας των χριστιανικών εκκλησιών καί την κατεδάφισή τους ως αντίποινα της καταστροφής εθνικών μνημείων.
Καί μετά τον Ιουλιανό, μέχρι το τέλος του 4ου αιώνα, λήφθηκαν νομοθετικά μέτρα για την περιστολή της καταστροφής των αρχαίων ναών, ιδιαίτερα στη Δύση, καί τη διαφύλαξή τους ως ιστορικών μνημείων. Από την εποχή όμως του Γρατιανού, το 382, οπότε ο αυτοκράτορας απέβαλε το αξίωμα του Pontifex Maximus, εξαφανίζεται καί ο τελευταίος δεσμός της ειδωλολατρείας με το κράτος. Μπορούσε τώρα ο αυτοκράτορας χάρη του κράτους ή της Εκκλησίας να χρησιμοποιήσει την περιουσία των αρχαίων ναών.
Το 391 ο Μ. Θεοδόσιος καταφέρει το μοιραίο πλήγμα κατά της εθνικής θρησκείας.Απαγορεύεται όχι μόνο η τέλεση κάθε μορφής θυσίας, αλλά ακόμη καί η είσοδος στους ναούς.
Το 400 διά νόμου επιτρέπεται η δημόσια χρήση των αρχαίων ναών. Έτσι η Εκκλησία αρχίζει να χρησιμοποιεί τους αρχαίους ναούς.
Το 435 απαγορεύεται καί πάλι η λατρεία των ειδώλων, αλλά ταυτόχρονα απαγορεύεται καί η καταστροφή των εθνικών μνημείων χωρίς κρατική έγκριση. Συνίσταται απλώς ο εξαγνισμός των παγανιστικών μνημείων με τη χάραξη του σημείου του σταυρού (σημ.2). Στο δυτικό μάλιστα τμήμα της αυτοκρατορίας την ίδια εποχή εκδίδεται διάταγμα για την προστασία των αρχαίων ναών. Έτσι Ανατολικό καί Δυτικό κράτος ακολουθούν πια χωριστούς δρόμους. Τούτο φαίνεται σαφώς στα μνημεία, όπου στην Ανατολή πολλά καταστράφηκαν, ενώ στη Δύση διασώζεται ένας ιδιαίτερα σημαντικός αριθμός αρχαίων ναών.
Η οικοδόμηση του ναού του Παναγίου Τάφου στα Ιεροσόλυμα, την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου, είναι η πρώτη μετατροπή αρχαίου ιερού εθνικού χώρου σε χριστιανικό. Καταστράφηκε με διαταγή του αυτοκράτορα το ιερό της Αφροδίτης προκειμένου να χτιστεί ο χριστιανικός ναός (σημ.3). Τούτο συνέβη καί με άλλα μνημεία στην Παλαιστίνη, όπως στη Δρύ Μαμβρή. Γενικά στο συροπαλαιστινιακό χώρο καί την Αίγυπτο υπό την άμεση επίδραση του μοναχικού φανατισμού σημειώθηκαν πολλές καταστροφές παγανιστικών ιερών. Σπανίως στις περιοχές αυτές καί μόνο οικονομικοί παράγοντες ανάγκασαν τους χριστιανούς να μετατρέψουν έναν αρχαίο ναό σε εκκλησία καί να μην τον εξαφανίσουν. Το ίδιο ισχύει καί για τη νότια καί ανατολική Μικρά Ασία.
Πολλά αρχαία μνημεία την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου καταστράφηκαν στην Κωνσταντινούπολη για να χτιστούν εκκλησίες. Στη νέα πρωτεύουσα του Χριστιανισμού δεν υπήρχε πλέον χώρος για μνημεία που θα θύμιζαν το «αμαρτωλό» παγανιστικό παρελθόν. Αντίθετα στα παράλια της Μικράς Ασίας, στον ελλαδικό καί Ιταλικό χώρο, όπου η κλασική παράδοση έχει βαθιές ρίζες, πλήθος αρχαίων ναών μετασκευάζονται σε εκκλησίες με αλλαγή στη διάταξη του εσωτερικού χώρου. Στην Αθήνα4 φαίνεται ότι οι αρχαίοι ναοί χρησιμοποιούνται για την αρχαία λατρεία μέχρι το 435 που ίσχυσε η απαγόρευση του Θεοδοσίου Β΄. Μόνο το Ασκληπιείο στα νότια της Ακρόπολης προς το τέλος του 5ου αιώνα καταστράφηκε, μία καί η διάταξη του χώρου δεν προσφερόταν για μετατροπή σε εκκλησία. Εκτός αυτού, γενικά τα ασκληπιεία υπέστησαν μεγάλες καταστροφές, προκειμένου να εξαφανιστεί ο συσχετισμός του Χριστού με τον ιαματικό θεό Ασκληπιό.
Στη Ρώμη η Σύγκλητος είναι ιδιαίτερα ισχυρή καί προστατεύει τα αρχαία μνημεία ως μαρτυρίες του ένδοξου παρελθόντος. όπου διαλύθηκαν μνημεία, αυτό δεν έγινε από φανατισμένο όχλο, όπως στην Ανατολή, αλλά από την ανάγκη να εξευρεθεί οικοδομικό υλικό για την οικοδόμηση νέων δημόσιων κτιρίων. Άλλωστε οι περιοχές που βρίσκονταν τα αρχαία μνημεία την εποχή αυτή είχαν εγκαταλειφθεί.
Στην Αθήνα (σημ.4), παρά την επικράτηση του Χριστιανισμού, παρατηρείται ιδιαίτερος σεβασμός για τη διατήρηση των αρχαίων μνημείων. Η λατρεία θα εισέλθει στους αρχαίους ναούς αρκετά αργά, τον όψιμο πιθανώς 5ο αιώνα.
Το Ασκληπιείο (σημ.5), όπως προαναφέρθηκε, κατεδαφίστηκε καί επάνω στα ερείπιά του χτίστηκε μία τρίκλιτη βασιλική με νάρθηκα καί αίθριο. Την αρχαία ιερή κρήνη μετέτρεψαν πιθανώς σε βαπτιστήριο. Ο ναός αφιερώθηκε αρχικώς στο Σωτήρα Χριστό καί αργότερα στους ιαματικούς Αγίους Αναργύρους, έτσι που να θυμίζει την αρχαία λατρεία. Πιστεύεται ότι χτίστηκε μεταξύ του 450 καί 460.(εικ. 236)
Ο Παρθενώνας (σημ.6) μετατρέπεται τον 5ο πιθανώς αιώνα σε τρίκλιτη βασιλική με ευρύχωρο νάρθηκα καί υπερώα. Στη θέση της πύλης του αρχαίου ναού χτίστηκε αψίδα καί στη ΒΔ γωνία του νάρθηκα βαπτιστήριο. Αφιερώθηκε στην Παρθένο Μαρία, την «Παναγία την Αθηνιώτισσα» που Αντικατέστησε τη λατρεία της Παρθένου Αθηνάς.(εικ. 237)
Το Ερέχθειο (σημ.7) μετατράπηκε σε τρίκλιτη δρομική βασιλική με την προσθήκη εσωτερικά δύο κιονοστοιχιών καί αψίδας ανατολικά. Δυτικά έχει νάρθηκα, ενώ η βόρεια πρόσταση μετατράπηκε σε αίθριο με φιάλη. Η μετατροπή πιθανώς έγινε τον 6ο αιώνα.(εικ. 238)
Ο ναός του Ηφαίστου, το Θησείο (σημ.8), μετατράπηκε με την προσθήκη πεντάπλευρης αψίδας σε μονόκλιτη βασιλική με πτερύγια στα πλάγια του Βήματος, που θυμίζουν τα συριακά παστοφόρια. Αφιερώθηκε στον Άγιο Γεώργιο.
Κύρια πηγή: «Παλαιοχριστιανική Τέχνη - Ναοδομία (π. 200-600)», Νικόλαος Γκιολές,, Εκδόσεις Γ. Γκέλμπεσης, Αθήνα 1998
Παρατηρήσεις γύρω από το έργο του κ. Γκιολέ
i) Ο κύριος Γκιολές γράφει στην αρχή εθνική λατρεία των ειδώλων. Η φράση εθνική λατρεία είναι σαφής. Το συμπλήρωμα «των ειδώλων» σε τί χρειάζεται; Γιατί δεν έγραφε εθνική πολυθεϊστική λατρεία, προκειμένου για την Αρχαία Ελλάδα καί την Ρώμη;(σελίδα 133, σειρά 2).
ii) Γιατί ονομάζει τους πολυθεϊστές της αυτοκρατορίας ειδωλολάτρες; Αυτός είναι ένας υβριστικός όρος καί πρέπει να παύσει
(σελίδα 133, σειρά 4). Αλλιώς θα τους αποκαλούμε καί εμείς με τον όρο «Εβραιοχριστιανούς», να δούμε τί θα λένε.
iii) Παραδέχεται την καταστροφή των πολυθεϊστικών μνημείων καί ναών από τους Εβραιοχριστιανούς(σελίδα 133, σειρές 4-11) καί την παρουσιάζει ως καταστροφή φανατικών χριστιανών, οι οποίοι τους κατέστρεφαν επειδή τάχα ζούσαν μέσα σε αυτούς δαίμονες(!!!!). Σοβαρά πιστεύει ο κύριος Γκιολές τέτοιες ανοησίες; Ακόμη όπως επισημαίνει ο κύριος Γκιολές οι ναοί προστατεύονταν από το κράτος. Η απορία μου είναι η εξής: Αν οι χριστιανοί κατέστρεφαν τους πολυθεϊστικούς ναούς, ενώ τους προστάτευε το κράτος, τί διαφορετικό θα συνέβαινε αν το κράτος δεν τους προστάτευε;
Επιπλέον, αν προστατεύονταν από το κράτος οι πολυθεϊστικοί ναοί, τότε η καταστροφή τους από τους Εβραιοχριστιανούς, δεν παρεβίαζε τους νόμους; Επομένως σε ποιές ποινές υπεβλήθησαν οι χριστιανοί για αυτές τις καταστροφές; Η απάντηση είναι ότι οι Εβραιοχριστιανοί, αν υπήρχαν τέτοιοι νόμοι δεν τιμωρήθηκαν, άρα εδώ υπάρχει υπόθαλψη εγκληματιών, ή δεν υπήρχαν προστατευτικοί νόμοι για τα πολυθεϊστικά ιερά, οπότε ο κύριος Γκιολές ψεύδεται, αποσκοπώντας να υποβαθμίσει την σημασία των Εβραιοχριστιανικών εγκλημάτων καί της Εβραιοχριστιανικής μισαλλοδοξίας.
(σελίδα 133, σειρά 4). Αλλιώς θα τους αποκαλούμε καί εμείς με τον όρο «Εβραιοχριστιανούς», να δούμε τί θα λένε.
iii) Παραδέχεται την καταστροφή των πολυθεϊστικών μνημείων καί ναών από τους Εβραιοχριστιανούς(σελίδα 133, σειρές 4-11) καί την παρουσιάζει ως καταστροφή φανατικών χριστιανών, οι οποίοι τους κατέστρεφαν επειδή τάχα ζούσαν μέσα σε αυτούς δαίμονες(!!!!). Σοβαρά πιστεύει ο κύριος Γκιολές τέτοιες ανοησίες; Ακόμη όπως επισημαίνει ο κύριος Γκιολές οι ναοί προστατεύονταν από το κράτος. Η απορία μου είναι η εξής: Αν οι χριστιανοί κατέστρεφαν τους πολυθεϊστικούς ναούς, ενώ τους προστάτευε το κράτος, τί διαφορετικό θα συνέβαινε αν το κράτος δεν τους προστάτευε;
Επιπλέον, αν προστατεύονταν από το κράτος οι πολυθεϊστικοί ναοί, τότε η καταστροφή τους από τους Εβραιοχριστιανούς, δεν παρεβίαζε τους νόμους; Επομένως σε ποιές ποινές υπεβλήθησαν οι χριστιανοί για αυτές τις καταστροφές; Η απάντηση είναι ότι οι Εβραιοχριστιανοί, αν υπήρχαν τέτοιοι νόμοι δεν τιμωρήθηκαν, άρα εδώ υπάρχει υπόθαλψη εγκληματιών, ή δεν υπήρχαν προστατευτικοί νόμοι για τα πολυθεϊστικά ιερά, οπότε ο κύριος Γκιολές ψεύδεται, αποσκοπώντας να υποβαθμίσει την σημασία των Εβραιοχριστιανικών εγκλημάτων καί της Εβραιοχριστιανικής μισαλλοδοξίας.
iv) Αναφέρει έναν νόμο του Ιουλιανού, με βάση τον οποίο θεσπίζονταν αυστηρές ποινές για τις εκκλησίες, οι οποίες κατέστρεφαν πολυθεϊστικά μνημεία(σελίδα 133, σειρές 11-17 , σελίδα 134, σειρές 1-22 ), ενώ μετά τον θάνατο του Ιουλιανού το Δυτικό τμήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας προστατεύει τους αρχαίους ναούς ως μνημεία, σε αντίθεση με το Ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το οποίο τους κατέστρεφε. Αυτή η αναφορά στον νόμο του Ιουλιανού φανερώνει ότι επί του Κωνσταντίου οι πολυθεϊστικοί ναοί καταστρέφονταν. Επομένως εδώ έχουμε ακόμη μία έμμεση ομολογία.
Αυτά τα δήθεν μέτρα υπέρ των αρχαίων ναών στην Δύση δεν επεβλήθησαν καί με ιδιαίτερο ζήλο. Επιπλέον, είναι ανακόλουθο αυτό το γεγονός με την προηγούμενη πολιτική της καταστροφής των εθνικών ιερών. Αν η πρόθεση των αυτοκρατόρων της Δύσης ήταν οι αρχαίοι ναοί να είναι απλώς πολιτιστικά μνημεία, τότε για ποιούς λόγους επί πολλά έτη τους κατέστρεφαν; Ακόμη η απόφαση να μην καταστρέφει κάποιος τους ναούς χωρίς την αυτοκρατορική έγκριση, σημαίνει ότι απλώς οι Εβραιοχριστιανοί θα αιτούνταν την άδεια για καταστροφή των αρχαίων ιερών, την οποία θα έδιναν οι αυτοκράτορες ανενδοιάστως. Αυτή είναι η αλήθεια. Επιπροσθέτως τα μέτρα του Θεοδοσίου Α΄ καί όχι βεβαίως «Μεγάλου Θεοδοσίου» είναι σαφώς Εβραιοχριστιανικής υποκίνησης.
Αυτά τα δήθεν μέτρα υπέρ των αρχαίων ναών στην Δύση δεν επεβλήθησαν καί με ιδιαίτερο ζήλο. Επιπλέον, είναι ανακόλουθο αυτό το γεγονός με την προηγούμενη πολιτική της καταστροφής των εθνικών ιερών. Αν η πρόθεση των αυτοκρατόρων της Δύσης ήταν οι αρχαίοι ναοί να είναι απλώς πολιτιστικά μνημεία, τότε για ποιούς λόγους επί πολλά έτη τους κατέστρεφαν; Ακόμη η απόφαση να μην καταστρέφει κάποιος τους ναούς χωρίς την αυτοκρατορική έγκριση, σημαίνει ότι απλώς οι Εβραιοχριστιανοί θα αιτούνταν την άδεια για καταστροφή των αρχαίων ιερών, την οποία θα έδιναν οι αυτοκράτορες ανενδοιάστως. Αυτή είναι η αλήθεια. Επιπροσθέτως τα μέτρα του Θεοδοσίου Α΄ καί όχι βεβαίως «Μεγάλου Θεοδοσίου» είναι σαφώς Εβραιοχριστιανικής υποκίνησης.
v) Η ομολογία της καταστροφής των εθνικών ιερών από τους Εβραιοχριστιανούς, αποκτά ιδιαίτερη σημασία όταν την ομολογεί ένας καθηγητής συντηρητής του κατεστημένου (σελίδα 134, σειρές 23-35, σελίδα 135, σειρές 1-16).
vi) Ακόμη αναφέρει ότι στη Δύση η Ρωμαϊκή Σύγκλητος αμυνόταν στην Εβραιοχριστιανική επίθεση, αλλά χωρίς επιτυχία (σελίδα 135, σειρές 17-23). Ωστόσο, ο καθηγητής προσπαθεί να διαχωρίσει τις καταστροφές των εθνικών μνημείων στη Δύση από αυτές στην Ανατολή, με το αιτιολογικό ότι τάχα στην Δύση δεν υπήρχε χώρος για νέα δημόσια κτήρια. Δηλαδή παραδέχεται ότι οι Εβραιοχριστιανικές συναγωγές είναι δημόσια κτήρια, δηλαδή υπονοεί ότι ο Εβραιοχριστιανισμός είναι τότε η μοναδική καί επίσημη θρησκεία με νόμο του Θεοδοσίου Α΄. Πάντως εδώ έχουμε καί την ομολογία ότι οι εθνικοί ναοί χρησιμοποιήθηκαν ως υλικά για το κτίσιμο των Εβραιοχριστιανικών συναγωγών.
vii) Στην συνέχεια παραθέτει τις ασεβείς πράξεις, τα μιάσματα καί τα βδελύγματα των Εβραιοχριστιανών στον Ιερό χώρο των μνημείων της Ακροπόλεως(σελίδα 135, σειρές 24-32, σελίδα 136).
Καί σε αυτό το σημείο, οφείλω να επισημάνω ότι ο καθηγητής κύριος Νικόλαος Γκιολές, είναι πολύ θρήσκος κατά τα χριστιανικά ειωθότα, ώστε φθάνει στο σημείο να απαγγέλλει ακόμη καί χριστιανικά στιχάκια από ψαλμούς, τροπάρια κ.λ.π. Επομένως τα στοιχεία που αναφέρει έχουν άλλη σημασία. Είναι επίσημη παραδοχή ενός χριστιανού τα χριστιανικά εγκλήματα. Όλα αυτά τα στοιχεία παρατίθενται προς προβληματισμό όσων διαβάσουν αυτήν την εργασία, μαζί με την απάντησή μου σημείο προς σημείο.Τα συμπεράσματα επαφίενται στην κρίση όσων διαβάσουν αυτήν την μικρή εργασία μου.
Σημειώσεις:
1. W. Deichman, Fruhchristliche Kirchen in antiken Heiligtumern, JDAI 54(1939), σ. 105-138.
Ο ίδιος, Vom Tempel zur Kirche, JAC, Erg. 1 (=Mullus: Festchrift Th. Klauser), Munster 1964, σ. 52-59.
J. M. Spieser, La christanisation des sanctuaires paiens en Grece, Neue Forschunger in griechischen Heiligtϋrmen, Tubingen 1974, σ. 309-320.
J. Vaes, Nova construere sed amplius vetusta servare: La reutilisation chretienne d' edifices antiques( en Italie), XI, CIAC Lyon 1986, I, σ. 299-321.
2. Αγγ. Δεληβοριάς, Interpretatio christiana. Γύρω από τα όρια του παγανιστικού καί του χριστιανικού κόσμου, Ευφρόσυνον, Αφιέρωμα στον Μ. 6. Χατζηδάκη, Ι, Αθήνα 1991, σ. 107κ.ε.
3. Ευσέβιος, Βίος Κωνσταντίνου III, 26-29.
4. A. Frantz, From Paganism to Christianity in the Temples of Athens, DOP 19(1965), σ. 185-205.
J. M. Spieser, La christanisation des sanctuaires paiens en Grece, σ. 309κ.ε.
Δ. Ι. Πάλλας, Η Αθήνα στα χρόνια της μετάβασης από την αρχαία λατρεία στη χριστιανική. Τα αρχαιολογικά δεδομένα, Θεολογία 28(1989), σ. 851-930 καί ιδιαίτερο ανάτυπο σ. 1-86, σ. 32κ.ε.
5. Ι. Τραυλός, Η παλαιοχριστιανική βασιλική του Ασκληπιείου Αθηνών, ΑΕ 1939/41, σ. 35κ.ε.
Δ. Ι. Πάλλας, ό. π., σ. 32-35.
6. Μ. Κορρές - Χ. Μπούρας, Μελέτη αποκαταστάσεως του Παρθενώνος, Αθήναι 1983, σ. 138-139.
Μ. Κορρές, Συμβολή στη μελέτη του χριστιανικού Παρθενώνος, Πέμπτο Συμπόσιο Βυζαντινής καί Μεταβυζαντινής Αρχαιολογίας καί Τέχνης, Αθήνα 1985, σ. 36-38.
Δ. Ι. Πάλλας, ό. π., σ. 38- 40.
7. Δ. Ι. Πάλλας, ό. π., σ. 40-42.
8. Στο ίδιο, σ. 41.
Λόγου χάριν, ο Σοφοκλής έγραφε τραγωδίες καί σατυρικά δράματα από το 468π.α.χ.χ. έως το 406π.α.χ.χ.,δηλαδή για 62 έτη. Συνολικώς έγραψε 130 δράματα. Από τα 130 δράματα του Σοφοκλή εσώθησαν 7, ποσοστό 5,39%.
Καί σε αυτό το σημείο, οφείλω να επισημάνω ότι ο καθηγητής κύριος Νικόλαος Γκιολές, είναι πολύ θρήσκος κατά τα χριστιανικά ειωθότα, ώστε φθάνει στο σημείο να απαγγέλλει ακόμη καί χριστιανικά στιχάκια από ψαλμούς, τροπάρια κ.λ.π. Επομένως τα στοιχεία που αναφέρει έχουν άλλη σημασία. Είναι επίσημη παραδοχή ενός χριστιανού τα χριστιανικά εγκλήματα. Όλα αυτά τα στοιχεία παρατίθενται προς προβληματισμό όσων διαβάσουν αυτήν την εργασία, μαζί με την απάντησή μου σημείο προς σημείο.Τα συμπεράσματα επαφίενται στην κρίση όσων διαβάσουν αυτήν την μικρή εργασία μου.
Σημειώσεις:
1. W. Deichman, Fruhchristliche Kirchen in antiken Heiligtumern, JDAI 54(1939), σ. 105-138.
Ο ίδιος, Vom Tempel zur Kirche, JAC, Erg. 1 (=Mullus: Festchrift Th. Klauser), Munster 1964, σ. 52-59.
J. M. Spieser, La christanisation des sanctuaires paiens en Grece, Neue Forschunger in griechischen Heiligtϋrmen, Tubingen 1974, σ. 309-320.
J. Vaes, Nova construere sed amplius vetusta servare: La reutilisation chretienne d' edifices antiques( en Italie), XI, CIAC Lyon 1986, I, σ. 299-321.
2. Αγγ. Δεληβοριάς, Interpretatio christiana. Γύρω από τα όρια του παγανιστικού καί του χριστιανικού κόσμου, Ευφρόσυνον, Αφιέρωμα στον Μ. 6. Χατζηδάκη, Ι, Αθήνα 1991, σ. 107κ.ε.
3. Ευσέβιος, Βίος Κωνσταντίνου III, 26-29.
4. A. Frantz, From Paganism to Christianity in the Temples of Athens, DOP 19(1965), σ. 185-205.
J. M. Spieser, La christanisation des sanctuaires paiens en Grece, σ. 309κ.ε.
Δ. Ι. Πάλλας, Η Αθήνα στα χρόνια της μετάβασης από την αρχαία λατρεία στη χριστιανική. Τα αρχαιολογικά δεδομένα, Θεολογία 28(1989), σ. 851-930 καί ιδιαίτερο ανάτυπο σ. 1-86, σ. 32κ.ε.
5. Ι. Τραυλός, Η παλαιοχριστιανική βασιλική του Ασκληπιείου Αθηνών, ΑΕ 1939/41, σ. 35κ.ε.
Δ. Ι. Πάλλας, ό. π., σ. 32-35.
6. Μ. Κορρές - Χ. Μπούρας, Μελέτη αποκαταστάσεως του Παρθενώνος, Αθήναι 1983, σ. 138-139.
Μ. Κορρές, Συμβολή στη μελέτη του χριστιανικού Παρθενώνος, Πέμπτο Συμπόσιο Βυζαντινής καί Μεταβυζαντινής Αρχαιολογίας καί Τέχνης, Αθήνα 1985, σ. 36-38.
Δ. Ι. Πάλλας, ό. π., σ. 38- 40.
7. Δ. Ι. Πάλλας, ό. π., σ. 40-42.
8. Στο ίδιο, σ. 41.
Η θέση σας περί διασώσεως των Ελληνικών χειρογράφων είναι ανιστόρητη.
Λόγου χάριν, ο Σοφοκλής έγραφε τραγωδίες καί σατυρικά δράματα από το 468π.α.χ.χ. έως το 406π.α.χ.χ.,δηλαδή για 62 έτη. Συνολικώς έγραψε 130 δράματα. Από τα 130 δράματα του Σοφοκλή εσώθησαν 7, ποσοστό 5,39%.
Από τα 90 έργα που έγραψε ο Ευριπίδης, ακέραια σώθηκαν μόλις 19, ποσοστό
21,1%.
Από τα 70 περίπου έργα, τα οποία έγραψε ο Αισχύλος σώθηκαν τα 7, δηλαδή περίπου 10%.
Επομένως, στην ουσία δεν εσώθησαν πολλά πράγματα.
Τώρα υπάρχει καί κάτι άλλο. Τα χειρόγραφα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων δεν τα έσωσε η χριστιανική Εκκλησία. Τα χειρόγραφα τα έσωσαν Έλληνες, οι οποίοι εδήλωσαν χριστιανοί καί έγιναν μοναχοί, οι οποίοι εξωτερικώς δήλωναν πιστοί χριστιανοί, αλλά κρυφίως αντέγραφαν τα Ελληνικά χειρόγραφα με κίνδυνο της ζωής τους. Αν τους ανεκάλυπταν οι ηγούμενοι, κατέστρεφαν τα χειρόγραφα καί θανάτωναν τους αντιγραφείς. Επίσης αρχαία Ελληνικά χειρόγραφα έσωσαν καί οι Άραβες, ενώ συχνά αρχαία Ελληνικά χειρόγραφα σώζονται μόνον από Αραβικές μεταφράσεις.
Καί εδώ, οφείλω να σημειώσω, ως ιστορικός, ότι οι Άραβες, εξαιρουμένου του χαλίφη Ομάρ, στήριξαν τον Ελληνικό πολιτισμό καί τον διέσωσαν. Μάλιστα, όταν ο Ομάρ, χαλίφης τα έτη 634-644μ.α.χ.χ., κατέλαβε την Αλεξάνδρεια το 641μ.α.χ.χ., είχε πει για τα βιβλία των αρχαίων Ελλήνων: «Είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν τα βιβλία των Ελλήνων με το Κοράνι, πρέπει να πυρποληθούν. Διότι, εάν μεν συμφωνούν είναι περιττά, εάν δε διαφωνούν, είναι επικίνδυνα!». Ωστόσο, μερικούς αιώνες αργότερα, ένας άλλος Άραβας, ο Άραβας ιστορικός Ιμπν Χαλντούν, ο οποίος έζησε τα έτη 1.332-1.406μ.α.χ.χ., θα διακηρύξει με θάρρος καί σαφήνεια αυτά εδώ: «Πρέπει να παραδεχθούμε ότι ολόκληρο το Ισλάμ εκτός από τη θρησκεία, ήταν Ελληνικό. Προδοσία προς το Ελληνικόν από τους ισλαμικούς λαούς ισοδυναμεί με προδοσία προς την ίδια τους την φύση».
Βεβαίως, αυτά οι οπαδοί του «Ελληνοχριστιανισμού» τα αγνοούν. Ωστόσο, ο κύριος Κωνσταντίνος Ρωμανός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, έγραψε το βιβλίο του με τίτλο «Το Ελληνιστικό Ισλάμ». Όσοι ενδιαφέρονται, μπορούν να το αγοράσουν από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια στην Αθήνα.
Μεταφορά μνημείων στην Κωνσταντινούπολη.
Ο λεγόμενος Ακάθιστος Ύμνος, είναι ένας χριστιανικός ύμνος καί ως τέτοιος δεν αποτελεί τμήμα του Ελληνικού πολιτισμού. Αντιθέτως, μέρος του Ελληνικού πολιτισμού αποτελούν οι Ορφικοί καί οι Ομηρικοί Ύμνοι, όπως καί οι μεταγενέστεροι ύμνοι των Ελλήνων υμνωδών.
Η Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, είναι ένα χριστιανικό μνημείο, το οποίο ως τέτοιο δεν αποτελεί τμήμα του Ελληνικού πολιτισμού. Ο Ελληνικός κλασσικός πολιτισμός είχε μία συγκεκριμένη θρησκεία καί αυτή δεν ήταν η χριστιανική. Ήταν το Δωδεκάθεο. Επομένως η Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης δεν είναι μέρος του Ελληνικού πολιτισμού.
Οι κωμωδίες του Αριστοφάνη δεν είναι προκλητικές, όπως ισχυρίζεσθε αλλά υπέροχες.
6) Οι νεοειδωλολάτρες χρησιμοποιούν τα εναντίον του Χριστιανισμού επιχειρήματα των λογίων της εποχής των διωγμών, όπως του Κέλσου, του Ιεροκλέους καί του Πορφυρίου καί θαυμάζουν τον αυτοκράτορα Ιουλιανό. Η αντιχριστιανική αυτή γραμματεία καταρρίφθηκε πλήρως από αντίστοιχα έργα των Χριστιανών συγγραφέων των πέντε πρώτων αιώνων, των Απολογητών, των Αλεξανδρινών, των Καππαδοκών καί άλλων, ώστε μετά τον πέμπτο αιώνα σίγησε πλήρως καί χάθηκε, με εξαίρεση τον Γεώργιο Πλήθωνα Γεμιστό τον 15o αιώνα, του οποίου το ουτοπικό όραμα για αναβίωση της ειδωλολατρίας δεν είχε καμμία απήχηση στον λαό. Ελάχιστη απήχηση είχε καί το κίνημα του Ιουλιανού τον τέταρτο αιώνα, μολονότι επιχειρήθηκε να επιβληθεί με διωγμούς καί βία. Οι πολίτες της αυτοκρατορίας ήσαν τώρα στην πλειονότητά τους Χριστιανοί καί ζούσαν ενωμένοι κάτω από την νέα χριστιανική πίστη με Χριστιανούς άρχοντες καί εκχριστιανισμένους θεσμούς. Ο Ιουλιανός ήλθε σε σύγκρουση προς το κοινό αίσθημα· θέλησε να επιβάλει την δική του παραβατική μοναχική πορεία, η οποία ξεκίνησε από το εφηβικό απωθημένο αίσθημα εκδικήσεως για τον φόνο των συγγενών του από τον Χριστιανό αυτοκράτορα Κωνστάντιο, ενισχύθηκε στην Πέργαμο από τον νεοπλατωνικό θεουργό φιλόσοφο Αιδέσιο καί τον μιθραϊστή μάγο Μάξιμο καί τελειοποιήθηκε ως προς τις θεουργικές - μαγικές πρακτικές στην Αθήνα, όπου τον εγνώρισαν καί τον περιγράφουν ως διαταραγμένη με νευρωτικές εκδηλώσεις προσωπικότητα, ο Μ. Βασίλειος καί ο Γρηγόριος Θεολόγος. Πολλοί προσηλυτιζόμενοι καί σήμερα στην νεοειδωλολατρία κινούνται από κάποιες ασθενείς πλευρές της ζωής των Χριστιανών καί από αναζήτηση θρησκευτικής ζωής απαλλαγμένης από τις βιωματικές υποχρεώσεις καί τους ηθικούς περιορισμούς του Ευαγγελίου του Χριστού. Απομένει γι\' αυτό χώρος αυτοκριτικής εντός της Εκκλησίας για τα φαινόμενα της νεοειδωλολατρίας, ώστε η σχεδιαζόμενη από παγκόσμια κέντρα αναβίωση των εθνικών θρησκειών να μην ευρίσκει αφορμές καί ερείσματα κατά της χριστιανικής πίστης.
Εδώ υπάρχουν λιγότερα για σχολιασμό.
Κατ' αρχάς οι χριστιανοί μας κατηγορούν για χρήση παλαιάς επιχειρηματολογίας. Απάντηση: η επιχειρηματολογία στηρίζεται στην λογική καί όχι στο πόσο παλαιά ή νέα είναι. Με την ίδια λογική οι χριστιανοί μπορούμε να πούμε ότι έχουν επίσης παλαιά επιχειρηματολογία. Πράγματι τα επιχειρήματά μας στηρίζονται στον Ιεροκλή, τον Πορφύριο καί τον Κέλσο καί θαυμάζουμε τον Ιουλιανό, όσο καί αν αυτό σας τσούζει. Καί πράγματι εσείς στηρίζεστε στους απολογητές σας, σε κάποιους Αλεξανδρινούς καί στους Καππαδόκες. Αλλά η ποιότητα των πολυθεϊστών φιλοσόφων είναι ασύγκριτη. Εξ άλλου, κάθε αντίπαλος χρησιμοποιεί στον πόλεμο το καλλίτερο κατ' αυτόν οπλοστάσιο. Καί ο αντίπαλός του αυτό το σέβεται.
6) Οι νεοειδωλολάτρες χρησιμοποιούν τα εναντίον του Χριστιανισμού επιχειρήματα των λογίων της εποχής των διωγμών, όπως του Κέλσου, του Ιεροκλέους καί του Πορφυρίου καί θαυμάζουν τον αυτοκράτορα Ιουλιανό. Η αντιχριστιανική αυτή γραμματεία καταρρίφθηκε πλήρως από αντίστοιχα έργα των Χριστιανών συγγραφέων των πέντε πρώτων αιώνων, των Απολογητών, των Αλεξανδρινών, των Καππαδοκών καί άλλων, ώστε μετά τον πέμπτο αιώνα σίγησε πλήρως καί χάθηκε, με εξαίρεση τον Γεώργιο Πλήθωνα Γεμιστό τον 15o αιώνα, του οποίου το ουτοπικό όραμα για αναβίωση της ειδωλολατρίας δεν είχε καμμία απήχηση στον λαό. Ελάχιστη απήχηση είχε καί το κίνημα του Ιουλιανού τον τέταρτο αιώνα, μολονότι επιχειρήθηκε να επιβληθεί με διωγμούς καί βία. Οι πολίτες της αυτοκρατορίας ήσαν τώρα στην πλειονότητά τους Χριστιανοί καί ζούσαν ενωμένοι κάτω από την νέα χριστιανική πίστη με Χριστιανούς άρχοντες καί εκχριστιανισμένους θεσμούς. Ο Ιουλιανός ήλθε σε σύγκρουση προς το κοινό αίσθημα· θέλησε να επιβάλει την δική του παραβατική μοναχική πορεία, η οποία ξεκίνησε από το εφηβικό απωθημένο αίσθημα εκδικήσεως για τον φόνο των συγγενών του από τον Χριστιανό αυτοκράτορα Κωνστάντιο, ενισχύθηκε στην Πέργαμο από τον νεοπλατωνικό θεουργό φιλόσοφο Αιδέσιο καί τον μιθραϊστή μάγο Μάξιμο καί τελειοποιήθηκε ως προς τις θεουργικές - μαγικές πρακτικές στην Αθήνα, όπου τον εγνώρισαν καί τον περιγράφουν ως διαταραγμένη με νευρωτικές εκδηλώσεις προσωπικότητα, ο Μ. Βασίλειος καί ο Γρηγόριος Θεολόγος. Πολλοί προσηλυτιζόμενοι καί σήμερα στην νεοειδωλολατρία κινούνται από κάποιες ασθενείς πλευρές της ζωής των Χριστιανών καί από αναζήτηση θρησκευτικής ζωής απαλλαγμένης από τις βιωματικές υποχρεώσεις καί τους ηθικούς περιορισμούς του Ευαγγελίου του Χριστού. Απομένει γι\' αυτό χώρος αυτοκριτικής εντός της Εκκλησίας για τα φαινόμενα της νεοειδωλολατρίας, ώστε η σχεδιαζόμενη από παγκόσμια κέντρα αναβίωση των εθνικών θρησκειών να μην ευρίσκει αφορμές καί ερείσματα κατά της χριστιανικής πίστης.
Εδώ υπάρχουν λιγότερα για σχολιασμό.
Κατ' αρχάς οι χριστιανοί μας κατηγορούν για χρήση παλαιάς επιχειρηματολογίας. Απάντηση: η επιχειρηματολογία στηρίζεται στην λογική καί όχι στο πόσο παλαιά ή νέα είναι. Με την ίδια λογική οι χριστιανοί μπορούμε να πούμε ότι έχουν επίσης παλαιά επιχειρηματολογία. Πράγματι τα επιχειρήματά μας στηρίζονται στον Ιεροκλή, τον Πορφύριο καί τον Κέλσο καί θαυμάζουμε τον Ιουλιανό, όσο καί αν αυτό σας τσούζει. Καί πράγματι εσείς στηρίζεστε στους απολογητές σας, σε κάποιους Αλεξανδρινούς καί στους Καππαδόκες. Αλλά η ποιότητα των πολυθεϊστών φιλοσόφων είναι ασύγκριτη. Εξ άλλου, κάθε αντίπαλος χρησιμοποιεί στον πόλεμο το καλλίτερο κατ' αυτόν οπλοστάσιο. Καί ο αντίπαλός του αυτό το σέβεται.
Αποκαλείτε τον Ιουλιανό παραβάτη. Για πείτε μας τί παραβίασε; Αφού ποτέ του δεν είχε βαπτισθεί χριστιανός. Αντιθέτως, παραβάτες καί αποστάτες είναι ο Κωνσταντίνος καί ο Κωνστάντιος οι οποίοι εγκατέλειψαν την προγονική θρησκεία τους.
Το όραμα του Γεωργίου Γεμιστού-Πλήθωνος για Ελληνικό εθνικό κράτος τότε ματαιώθηκε εξαιτίας της κοντόφθαλμης καραχριστιανικής ηγεσίας, αλλά πραγματοποιήθηκε μετά από περίπου τέσσερεις(4) αιώνες. Από την άλλη η αναβίωση της Ελληνικής εθνικής θρησκείας συντελείται ήδη καί για αυτό τρέμετε.
Υποστηρίζετε ότι η χριστιανική ηθική είναι περιοριστική. Έτσι είναι καί για αυτό την απορρίπτουμε. Η Ελληνική ηθική έχει μεγαλύτερο περιθώριο ελευθερίας, διότι όπως λέγει ο Πρωταγόρας «-ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΤΩΝ ΜΕΝ ΓΑΡ ΟΝΤΩΝ ΩΣ ΟΝΤΩΝ, ΤΩΝ ΔΕ ΜΗ ΟΝΤΩΝ ΩΣ ΜΗ ΟΝΤΩΝ». Δηλαδή «-Για όλα τα πράγματα μέτρο είναι ο άνθρωπος. Αφ' ενός για τα υπάρχοντα ότι υπάρχουν, αφ' ετέρου για τα μη υπάρχοντα ότι δεν υπάρχουν».
Περί εκχριστιανισμένων θεσμών. Για να αλλάξουν οι θεσμοί σε ένα κράτος, πρέπει να αλλάξουν πρώτα οι δομές. Καί οι δομές αλλάζουν με ριζοσπαστικές αλλαγές, συγκρούσεις καί διαμάχες. Άρα εμμέσως παραδέχεσθε ότι υπήρξαν όλα αυτά. Αυτό είναι μία έμμεση ομολογία σας.
7) Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι καρπός της αγάπης του Ελληνισμού για την άθληση του σώματος, παράλληλα με τη καλλιέργεια του πνεύματος. Ενώ όμως είχαν αποκτήσει μεγάλη δόξα, προοδευτικά παρήκμασαν, διότι οι "στεφανίται" αθληταί κατήντησαν "χρηματίται", καί έτσι έφθασαν σε πλήρη ανυποληψία κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, ώστε η κατάργησή τους το 393 μ.Χ. να είναι η μεγαλύτερη προς αυτούς ευεργεσία. Η αναβίωσή τους στην Γαλλία τον 18ο αιώνα συνδέθηκε με την αναβίωση καί της ειδωλολατρίας. Ειδωλολατρική είναι εξ άλλου η καθιερωθείσα από το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας (1936) τελετή της αφής της ολυμπιακής φλόγας, η οποία δυστυχώς σώζεται με το ίδιο τυπικό ως σήμερα.
Εδώ θα απαντήσω σε λιγότερα θέματα, αλλά με την ίδια εγκυρότητα.
Ισχυρίζεσθε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες εκείνη την εποχή είχαν παρακμάσει. Απάντηση: για να ορίσουμε την παρακμή, οφείλουμε πρώτα να ορίσουμε τί είναι ακμή. Αυτό δεν το πράττετε. Δηλαδή, οφείλατε πρώτα να ορίσετε κάποια εποχή διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων ως εποχή ακμής καί στην συνέχεια να ορίσετε την ακμή ή την παρακμή των προηγουμένων καί των επομένων εποχών ως εποχών αναβάθμισης ή υποβάθμισης των Ολυμπιακών Αγώνων. Αλλά αυτό δεν το πράξατε. Άρα από καθαρώς επιστημονική μεθοδολογία είσαστε απαράδεκτοι.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήσαν αυστηρώς Ελληνική υπόθεση καί δεν συμμετείχαν μη-Έλληνες στην καταγωγή.
Ήσαν αφιερωμένοι στον Δία καί με βάση αυτούς μετρούσαν τα έτη οι Έλληνες.
Ας έλθω τώρα στις κατηγορίες.
Κατ' αρχάς η πρώτη κατηγορία είναι ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες από στεφανίτες, δηλαδή αγώνες για το στεφάνι της νίκης, έγιναν χρηματίτες, δηλαδή αγώνες για τα χρήματα και άρα η κατάργησή τους από εσάς είναι ευεργετική. Η απάντησή μου σε αυτήν την κατηγορία είναι η εξής. Κατ' αρχάς, οι αγώνες ήσαν στεφανίτες καί όχι χρηματίτες. Για να είμαι ακριβέστερος, οι πρώτες τρείς ή τέσσερεις διοργανώσεις είχαν χρηματικά ποσά ως έπαθλα, αλλά αργότερα θεσπίσθηκε ως έπαθλο το στεφάνι αγριελιάς από την ιερή Άλτη. Επίσης, τα αγωνίσματα ήσαν πολεμικά. Η πάλη, η πυγμαχία, το παγκράτιο, ο ακοντισμός χρησίμευαν στους άνδρες, επειδή αυτά ήσαν απαραίτητα στην μάχη. Για αυτό γκρεμίζονταν τα τείχη όταν γύριζαν οι ολυμπιονίκες. Ακόμη, μετά από κάποια εποχή, επειδή ο αθλητισμός απαιτούσε καί απαιτεί συστηματική ενασχόληση καί εξάσκηση, πολλοί ερασιτέχνες αθλητές εγκατέλειψαν την ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό για βιοποριστικούς λόγους. Αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμμία περίπτωση ότι αυτό ήταν απαραίτητος όρος. Απλώς προέκυψε ως αποτέλεσμα.Ακόμη η θέση ότι τάχα επειδή είχαν κάποια τρωτά ήταν ευεργεσία η κατάργησή τους, αυτό θυμίζει την παροιμία «Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι». Είναι κάτι παράλογο καί υπερβολικό. Αν δεχθούμε αυτήν την λογική, θα πρέπει να καταργηθεί καί ο χριστιανισμός.
Η δεύτερη κατηγορία είναι ότι η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Γαλλία τον 18ο αιώνα συνδέθηκε με την αναβίωση της «ειδωλολατρίας». Εδώ οφείλω να απαντήσω τα εξής:Κατ' αρχάς στην Γαλλία δεν ανεβίωσε καμμία «ειδωλολατρία». Ακόμη καί στην Γαλλική Επανάσταση υπήρξαν θρησκείες όπως του «Ορθού Λόγου» ή του «Υπερτάτου Όντος» ή ακόμη καί της Θεοφιλανθρωπίας, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν ανεβίωσε ο Γαλλικός πολυθεϊσμός τότε. Επίσης στην Γαλλία δεν ανεβίωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες τον 18ο αιώνα. Η αλήθεια έχει ως εξής. Το 1.797μ.α.χ.χ. με την συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο, η Γαλλία καί η Αυστρία διεμοιράσθησαν την Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου, όπως ονομαζόταν τότε η Βενετία ως ανεξάρτητο κράτος. Η Γαλλία ανάμεσα σε άλλα εδάφη κατέλαβε καί τα Επτάνησα. Αμέσως έπλευσε Γαλλικός στόλος καί τα κατέλαβε. Εκεί δημιουργήθηκε παράρτημα των Ιακωβίνων, στο οποίο συζητούσαν οι Ιακωβίνοι καί οι φίλα προσκείμενοι σε αυτούς Επτανήσιοι, την κατάργηση της χριστιανικής θρησκείας καί την αναβίωση του Δωδεκαθέου καί των Ολυμπιακών Αγώνων. Το 1.798μ.α.χ.χ. οι Τούρκοι καί οι σύμμαχοί τους, Ρώσοι καί Άγγλοι, εξεστράτευσαν κατά των Επτανήσων για να εκδιώξουν τους Γάλλους, πράγμα το οποίο επετεύχθη πλήρως το 1.799μ.α.χ.χ.Καί να η πηγή η σχετική με τους Γάλλους καί τα Επτάνησα. «-Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι στην Κεφαλληνία συνέστη αμέσως Συνταγματικός Σύλλογος εκ καθαρών Ιακωβίνων, εν τω οποίω συνεζητούντο αι κοινωνιστικαί ιδέαι της εποχής, καί επεδιώκετο η εις νέας βάσεις ανάπλασις του όλου ανθρωπίνου γένους. Στον πολιτικό αυτόν σύλλογο είχε απροκάλυπτα προταθεί η κατάργηση του Χριστιανισμού καί η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων καί της αρχαίας θρησκείας». Γερ. Μαυρογιάννης, Ιστορία των Ιονίων Νήσων αρχομένη τω 1797 καί λήγουσα τω 1815, τ. Α' , εν Αθήναις, «Παλιγγενεσία», Ιω. Αγγελοπούλου, 1889, σ. 64 καί Π. Χιώτης, Σειράς ιστορικών απομνημονευμάτων, τ. Γ', Κέρκυρα, Τυπογραφία της Κυβερνήσεως, 1863, σ. 593.
Αυτά τα στοιχεία αναδημοσιεύει ο Επίκουρος Καθηγητής του Εθνικού καί Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Βασίλειος Στυλ. Καραγεώργος, στο βιβλίο του με τίτλο «Η Πατριαρχική Εγκύκλιος του Γρηγορίου Ε₼ προς τους Επτανησίους, Το Οικουμενικό Πατριαρχείο καί η Γαλλική Επανάσταση», ανάτυπο από τον χαριστήριο τόμο προς τιμήν του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου Α', Αθήνα 2000, σελίδα 33.
Η τρίτη κατηγορία, είναι ότι τάχα η αφή της Ολυμπιακής φλογός καθιερώθηκε το 1.936μ.α.χ.χ. από την ναζιστική Γερμανία καί ότι τάχα είναι ειδωλολατρική. Σε αυτά απαντώ, ότι η αφή της Ολυμπιακής φλογός υπήρχε καί στην αρχαία Ελλάδα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την λαμπαδηφορία κατά τα Παναθήναια στην αρχαία Αθήνα. Αυτό μετέφεραν στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι Γερμανοί το 1.936μ.α.χ.χ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου καί αξίζουν συγχαρητήρια καί όχι κατηγορίες για αυτό.
8) Η εμπορευματοποίηση καί τα οικονομικά κίνητρα κρατών καί αθλητών τραυματίζουν καί σήμερα τον γνήσιο αρχαιοελληνικό τους χαρακτήρα. Μελανό επίσης σημείο που απαξιώνει περισσότερο τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ότι η επίτευξη του σκοπού της νίκης επιδιώκεται με εξουθενωτικά καί καταστροφικά για την σωματική καί ψυχική υγεία των αθλητών μέσα. Γίνεται ευρεία χρήση φαρμάκων η ουσιών (Dopping) καί απαγορευμένων από την ιατρική δεοντολογία σωματικών η ψυχολογικών μεθόδων για την επιτυχία υψηλοτέρων επιδόσεων. Οι μέχρι σήμερα προσπάθειες καταπολεμήσεως αυτής της τακτικής έχουν αποτύχει.
Εδώ αναφέρονται ακόμη δύο κατηγορίες κατά των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτές είναι η εμπορευματοποίηση καί η χρήση αναβολικών ουσιών.
Η απάντησή μου είναι ότι πράγματι αυτά συμβαίνουν. Όμως οφείλω να παρατηρήσω ότι θα πρέπει να υπάρχει σφαιρική θέαση του προβλήματος καί τετράγωνη λογική. Ας σκεφθούμε πόσοι αθλητές υπάρχουν σε ένα άθλημα, σε όλες τις κατηγορίες, σε μία χώρα καί πόσοι χρησιμοποιούν τις αναβολικές ουσίες.
Λόγου χάριν στην Ελλάδα, έχουμε περίπου πεντακόσιες(500) ομάδες ποδοσφαίρου στις τέσσερεις(4) εθνικές κατηγορίες, με περίπου είκοσι πέντε (25) αθλητές σε κάθε ομάδα, κατά μέσον όρο. Άρα έχουμε περίπου 12.500 ποδοσφαιριστές. Πόσοι από αυτούς άραγε να χρησιμοποιούν αναβολικές ουσίες; Αποκλείεται να χρησιμοποιούν όλοι. Επίσης αποκλείεται να μην χρησιμοποιεί καί κανείς. Επομένως ποιό είναι το ακριβές ποσοστό;
Το ίδιο ισχύει καί στα άλλα αθλήματα. Ας δούμε πρώτα ποιά στοιχεία υπάρχουν καί μετά ας συζητήσουμε για αυτό το θέμα.
Επίσης, οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι οι αθλητές είναι μέλη της κοινωνίας καί ως τέτοια επηρεάζονται από αυτήν. Όταν προβάλλεται η νίκη χωρίς κόστος, η θέση ότι «Ο πρώτος είναι πρώτος, ο δεύτερος δεν είναι τίποτε», καθώς καί η θέση των Ρωμαίων «μακρύτερα, ψηλότερα, δυνατότερα», αντί της Ελληνικής για το Μεγάλο, το Ωραίο καί το Αληθινό, είναι φυσικό επόμενο να συμβαίνουν αυτά. Εξ άλλου, σε αυτό πάλι ευθύνεται ο χριστιανισμός, ο οποίος έκοψε τους συνεκτικούς δεσμούς των ανθρώπων καί ιδίως των Ελλήνων με τον αθλητισμό, με αποτέλεσμα μετά από μιάμιση χιλιετία, ο αθλητισμός να είναι στα σπάργανα εδώ καί 108 έτη, από το 1.896μ.α.χ.χ., οπότε καί ανεβίωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Η εμπορευματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων αποτελεί την τελική συνέπεια της υλιστικής αντίληψης, η οποία επιβλήθηκε επίσης εξαιτίας του χριστιανισμού.
9) Ο Χριστιανισμός τιμά το ανθρώπινο σώμα ως αχώριστο μέρος του διφυούς ενιαίου ψυχοσωματικού όντος, ως ναό του Αγίου Πνεύματος καί όργανο της ψυχής κατάλληλο για την πνευματική τελείωση καί ολοκλήρωση του ανθρώπου. Ο Χριστιανός ασκείται πνευματικά καί αγωνίζεται σε πνευματικά στάδια εναντίον των παθών καί των κακιών του, ιδιαίτερα του εγωκεντρισμού καί του ατομισμού καί εναντίον όχι σωματικού, αλλά πνευματικού αντιπάλου. Η πάλη καί ο αγώνας δεν διεξάγονται προς "σάρκα καί αίμα", προς συναθλητάς του ανθρώπους, αλλά "προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις" (Εφ. 6, 12). Η άσκηση αυτή περιλαμβάνει καί σωματικά αθλήματα, την νηστεία, την αγρυπνία, τον σωματικό κόπο, τις γονυκλισίες, όσα μας εκληροδότησε η ασκητική εμπειρία του Μοναχισμού, ώστε να καταστεί ο άνθρωπος καί ως προς το σώμα δεκτικός των θείων μυστηρίων καί της θείας ελάμψεως, ανοικτός προς τον Θεό με υψηλό στόχο καί βραβείο την κατά Χάριν θέωση. Πρόκειται για άσκηση καί άθληση έλλογη, συνδυασμένη με την ταπείνωση καί την αγάπη· στους αθλητικούς αγώνες, παλαιούς καί νέους, στόχος είναι μόνον η ευρωστία του σώματος καί η κενόδοξη επιτυχία νικών με φθαρτά καί ανωφελή έπαθλα.
Σε αυτό το σημείο φαίνεται πόσο ασυμβίβαστοι είναι ο Ελληνισμός καί ο χριστιανισμός με τον σαφέστερο τρόπο.
Ο Ελληνισμός επιδιώκει τον ελεύθερο καί υπερήφανο άνθρωπο καί είναι ανθρωποκεντρικός, ενώ ο χριστιανισμός αποσκοπεί στην υποβάθμιση του ανθρώπου. Ο χριστιανισμός είναι φύσει απολίτιστος. Αρνείται τον πολιτισμό καί την εξέλιξη σε θεμελιώδη θέματα. Απορρίπτοντας τον αθλητισμό, την γυμναστική καί την άσκηση δημιουργεί ένα άρρωστο ανθρώπινο σώμα, με ψυχοπνευματικώς ανάπηρο ανθρωποειδές, άτομο. Ονομάζει αθλήματα την νηστεία, την αγρυπνία, τον σωματικό κόπο καί τις γονυκλισίες.
Ας αρχίσουμε από τις γονυκλισίες. Οι χριστιανοί οφείλουν να μάθουν αυτό: «ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙΝ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ». Δηλαδή: «Δεν συνηθίζεται στους Έλληνες να προσκυνούν ανθρώπους». Άρα ήδη από αυτό αποδεικνύεται το ασυμβίβαστο Ελληνισμού -χριστιανισμού. Τώρα περί νηστείας, αγρυπνίας καί σωματικού κόπου, έχει αποδειχθεί ότι βλάπτουν τον άνθρωπο καί ιδίως η νηστεία. Αλλά είπα, οι χριστιανοί είναι δούλοι καί μαζοχιστές.
Καί κάτι για την υπερηφάνεια. «Η υπερηφάνεια δεν είναι αμαρτία τόσο μεγάλη, όσο η αυτοταπείνωση» - Σαίξπηρ.
10) Εν όψει όλων αυτών των ασθενών πλευρών των Ολυμπιακών Αγώνων, οι οποίοι στις ημέρες μας έχουν αποκτήσει πρόσθετους απαξιωτικούς λόγους που οδήγησαν στην παρακμή τους, καί δεδομένης της συνδέσεώς των με την νεοειδωλολατρία από την αρχή της αναβιώσεώς των, η Εκκλησία χωρίς να τους απορρίψει καί να τους πολεμήσει, γιατί θα συγκρουσθεί προς την πολλά αναμένουσα από αυτούς πολιτεία, προς τους διεθνείς επιχειρηματικούς κύκλους καί προς τους απροβληματίστους καί απροσέκτους εκ των Χριστιανών, πρέπει να πάρει τις δέουσες αποστάσεις. Τα οικονομικά οφέλη που πιθανόν θα προκύψουν για την Εκκλησία δεν ισοσταθμίζουν την πνευματική ζημία καί βλάβη των νέων ιδίως ανθρώπων, οι οποίοι εμπλέκονται στο πολυδιαφημιζόμενο κίνημα του εθελοντισμού. Οι Χριστιανοί διδασκόμαστε "υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ· επιμελείσθαι δε ψυχής πράγματος αθανάτου", διότι "τί ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή;" (Ματθ. 16, 26).
Όπως απήντησα ανωτέρω δεν υπάρχουν απαξιωτικοί λόγοι. Όλα τα κακά των Ολυμπιακών Αγώνων προέρχονται από τον χριστιανισμό.
Ωστόσο θα συμφωνήσω μαζί σας σε κάποια σημεία, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Κατ' αρχάς, όντως οι Ολυμπιακοί Αγώνες συνδέονται με τους Έλληνες Πολυθεϊστές, αφού αυτοί τους δημιούργησαν. Άρα οι νέοι Έλληνες Πολυθεϊστές δικαίως συνδέονται με την επαναφορά των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα. Επίσης συμφωνώ ότι η χριστιανική θρησκεία οφείλει να απόσχει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, επειδή είναι αυτή η οποία τους κατήργησε το 393μ.α.χ.χ. Τέλος, οφείλω να παρατηρήσω στο τελευταίο χριστιανικό ρητό, ότι αυτό δεν αφορά τους χριστιανούς, διότι αυτοί στερούνται ψυχής, όντες δούλοι κατά δήλωσή τους.
11) 11. Η νεοειδωλολατρία αποτελεί υπαρκτό ποιμαντικό πρόβλημα. Ούτε την μεγαλοποιούμε αλλά ούτε καί αγνοούμε την δυναμική της, η οποία οφείλεται όχι στην γοητεία των ξεχασμένων, ανύπαρκτων καί ανίσχυρων θεών, αλλά στην οικονομική ισχύ των εισηγητών της, οι οποίοι εκδίδουν δεκάδες περιοδικών καί εντύπων καί σε καθημερινή σχεδόν βάση εμφανίζονται στα τηλεοπτικά μέσα, μέρος των οποίων ελέγχουν. Η Εκκλησία οφείλει να οργανώσει την άμυνά της, για να προστατεύσει τους Χριστιανούς από τα ψεύδη καί την προαπαγάνδα. Δεν είμαστε ούτε γραφικοί, ούτε μισαλλόδοξοι τόσοι κληρικοί, ηγούμενοι, μοναχοί καί πανεπιστημιακοί καθηγητές. Αγωνιζόμαστε καί αγωνιούμε.
Ας αρχίσω κατά σειρά με τα λεγόμενά σας καραχριστιανοί, όπως τα παραθέτετε.
Περί των Θεών μας
Οι Θεοί καί οι Θεές μας, δεν λησμονήθηκαν αλλά εξορίσθηκαν από την χριστιανική μισαλλοδοξία.
Υπάρχουν για εμάς, τους πιστούς καί τις πιστές, όπως για εσάς υπάρχει ο Θεός σας.
Έχουν ισχύ τέτοια, ώστε ήδη εσείς τρέμετε τους Έλληνες Πολυθεϊστές καί τις Ελληνίδες Πολυθεΐστριες καί δικαίως, σε τέτοιο σημείο ώστε να οργανώνετε συνέδριο με μία ανύπαρκτη «Εταιρία Ορθοδόξων Σπουδών», για την οποία αναφέρετε μόνον μία ταχυδρομική θυρίδα.
Η οικονομική ισχύς των εισηγητών του Ελληνικού Δωδεκαθέου, τηλεοπτική προβολή καί έλεγχος τηλεοπτικών σταθμών.
Η οικονομική ισχύς των εισηγητών του Ελληνικού Δωδεκαθέου είναι μηδαμινή. Χωρίς κρατικές διαφημίσεις, χωρίς κρατική προβολή, χωρίς κάποια υποστήριξη από δημοσίους οργανισμούς ή ιδιωτικούς, χωρίς διακίνηση των ιδεών μας σε ελεύθερο πεδίο, χωρίς καν ιδεολογική στήριξη από οποιονδήποτε. Απεναντίας εσείς έχετε όλον τον κρατικό μηχανισμό στο πλευρό σας. Διαθέτετε έναν ραδιοφωνικό σταθμό(Ραδιοφωνικός σταθμός της Εκκλησίας της Ελλάδος), διαθέτετε εκπομπές στα κρατικά μέσα ενημέρωσης (π.χ. το «Αρχονταρίκι»), οι θρησκευτικές τελετουργίες σας μεταδίδονται κάθε Κυριακή από τα κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαθέτετε έναν ολόκληρο μηχανισμό επιβολής. Από τα θρησκευτικά στο σχολείο, τον εκκλησιασμό, την πρωϊνή σχολική λειτουργία, οι διακοπές ρυθμίζονται σαν να υπάρχετε μόνον εσείς(Πάσχα, Χριστούγεννα, Αγίου Πνεύματος κ.λ.π.), οι ιερείς σας είναι δημόσιοι υπάλληλοι καί αμείβονται από το κράτος, στα δικαστήρια έχουμε τις εικόνες σας καί τα ιερά κείμενά σας για να ορκιζόμαστε, το σχολικό έτος αρχίζει με αγιασμό σας, έχουμε εν πολλοίς μία επιβαλλομένη από το κράτος θρησκεία καί τολμάτε να μιλάτε; Ακόμη καί οι ημέρες της εβδομάδας έχουν χριστιανικά ονόματα. Λέγονται δηλαδή Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, αντί των Ελληνικών ονομασιών τους, οι οποίες είναι Ηλίου, Σελήνης, Άρεως, Ερμού, Διός, Αφροδίτης, Κρόνου ημέρα. Είσαστε αναίσχυντοι καί απαράδεκτοι. Αν όπως ισχυρίζεσθε ελέγχουμε τηλεοπτικούς σταθμούς, ας μας τους πείτε για να τους παρακολουθούμε, διότι εμείς τους αγνοούμε.
Εμείς δεν χρησιμοποιούμε ψεύδη καί δεν προπαγανδίζουμε τίποτε, αντιθέτως προβάλλουμε την αλήθεια καί δεν ανεχόμαστε την μεσαιωνική χριστιανική μισαλλοδοξία. Εξ άλλου την προπαγάνδα ως πρακτική την εφηύρε η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία το 1.622μ.α.χ.χ. καί εσείς την αξιοποιείτε δεόντως.
Ισχυρίζεσθε ότι δεν είσαστε γραφικοί καί μισαλλόδοξοι. Είσαστε καί γραφικοί επειδή διαρκώς αναφέρεσθε στην «Αγία» Γραφή σας. Ενώ καί για το αν είσαστε μισαλλόδοξοι, απόδειξη της μισαλλοδοξίας σας είναι η οργάνωση εκ μέρους σας αυτού του επαισχύντου συνεδρίου καί η χρήση της σκληροπυρηνικής ορολογίας σας αντί της επιστημονικώς καθιερωθείσας ορολογίας.
Με Ελληνική μαχητικότητα
Αντίοχος Αχαρνεύς
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Comments