Μου `πε κι άλλα μου `πε κι άλλα ώσπου άρχισε ψιχάλα... έλα, μου `πε, πάμε τώρα δε φοβόμαστε τη μπόρα...

Έκανα τη μοναξιά μου
παραθύρι στα όνειρα μου
κι ήρθε κι έκατσε ένας γλάρος
και μου μίλησε με θάρρος.

Μου `πε: κοίτα πως πετάω
κι από τα ψηλά κοιτάω
έτσι είδα τα όνειρά σου
κι είμαι τώρα εδώ μπροστά σου.

Μου `πε κι άλλα μου `πε κι άλλα
ώσπου άρχισε ψιχάλα...
έλα, μου `πε, πάμε τώρα
δε φοβόμαστε τη μπόρα...

Θα πετάξουμε παντού
έχω θύελλα στο νου
αστραπή μες στην καρδιά μου
ουρανό τα όνειρά μου.

Έκανα τη μοναξιά μου
παραθύρι στα όνειρά μου
κι ήρθε κι έκατσε ένας γλάρος
και μου μίλησε με θάρρος.

Πενήντα ολόκληρες μέρες διήρκεσε μεγάλος σεισμός που έπληξε τη βορειοδυτική Τουρκία το καλοκαίρι του 2016, αλλά δεν τον ένιωσε κανείς!

Σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Earth and Planetary Science Letters, πρόκειται για ένα περίεργο είδος σεισμού, που είναι γνωστό ως «slow slip event». Σε αυτό που διαφέρει από τους «τυπικούς» σεισμούς που σπάνε τον φλοιό με τα απότομα τραντάγματά τους, τα slow slips χαρακτηρίζονται από σταδιακές κινήσεις κατά μήκος ενός ρήγματος, με αποτέλεσμα να μην απελευθερώνονται καταστροφικά σεισμικά κύματα, γεγονός που σημαίνει ότι δεν παράγουν και το γνωστό «τρέμουλο» όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του National Geographic.

«Θα μπορούσατε να τους πείτε και σεισμούς - φαντάσματα» δηλώνει η επικεφαλής της νέας μελέτης, Πατρίσια Μαρτίνεζ-Γκαζρόν, του Γερμανικού Ερευνητικού Κέντρου Γεωεπιστημών (GFZ).

Το φαινόμενο ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και λίγο αργότερα και στη Νέα Ζηλανδία, σύμφωνα με τη Ρεμπέκα Μπελ, λέκτορα στο Imperial College London που μελετά την τεκτονική εξέλιξη.

Λίγο πριν το 2000, οι ειδικοί συμφωνούσαν πως τα ρήγματα μπορούν να εκδηλωθούν με δύο τρόπους: τα ρήγματα να «κολλάνε» για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν εξελιχθούν ξαφνικά σε μεγάλους σεισμούς ή να προχωρούν πολύ αργά.

«Τα slow slip events μας έκαναν να συνειδητοποιήσουμε πως υπάρχει ένα ολόκληρο φάσμα μεταξύ των δύο» εξηγεί η Μπελ. Τα παράξενα αυτά φαινόμενα απελευθερώνουν την ενέργεια που αντιστοιχεί σε έναν μεγάλο και ξαφνικό σεισμό μέσα σε ένα πολύ μεγάλο βάθος χρόνου, με αποτέλεσμα η ενέργεια αυτή να μην «κουνάει» την επιφάνεια της γης.

Ετσι, η 50ήμερη οδύσσεια στην Τουρκία μπορεί να ακούγεται αργή, αλλά δεν δεν ήταν τελικά τόσο ασυνήθιστο φαινόμενο, αφού σύμφωνα με τη Λουσίλ Μπρουχάτ, του Ecole Normale Superieure στο Παρίσι, η μεγαλύτερη διάρκεια έχει καταγραφεί στην Αλάσκα και διήρκησε… εννέα χρόνια όπου σημειώθηκε δόνηση 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ!

Ένας τέτοιος σεισμός, δεν εντοπίζεται με τους κλασικούς σεισμογράφους.

Η Γκαρζόν και η ομάδα της, εντόπισαν τον συγκεκριμένο σεισμό στην Τουρκία εξαιτίας γεωτρήσεων στη Θάλασσα του Μαρμαρά.

Πηγή: iefimerida.gr

http://dia-kosmos.blogspot.gr/