Νίκος Οικονομόπουλος: Εισιτήριο ένα

 

Αν ρωτήσουνε πού μένω,

Πες τους μια διεύθυνση,

Δείξε κάπου στον αέρα,

Μια κατεύθυνση

Έτσι ήσυχα φεύγω,

Για να μείνεις με την αγάπη σου,
Τη βαλίτσα μου παίρνω,

Μη μου ανησυχείς.

Κοίτα μέσα τι έχω,
Μόνο λίγη αξιοπρέπεια,
Και μ’ αυτή θα πηγαίνω,
Μέχρι την άκρη της γης.

Αν ρωτήσουνε πού μένω,
Πες τους μια διεύθυνση,
Δείξε κάπου στον αέρα,
Μια κατεύθυνση.

Έτσι και αλλιώς για μένα,
Σπίτι ήσουν μόνο εσύ,
Τώρα εισιτήριο ένα,
Για την κόλαση.

Να ‘μουν μια φορά στη θέση του,
Να γινόμουνα το στόμα του,
Να γινόμουνα το σώμα του,
Που σε παίρνει αγκαλιά.

Να ‘χα μια φορά την τύχη του,
Να γινόμουνα τα βράδια του,
Να γινόμουνα τα μάτια του,
Όταν σε κοιτά.

Μην αισθάνεσαι τύψεις,
Έτσι είναι οι καρδιές ελεύθερες,
Με τον άλλον ν’ ανάψεις,
Όσα κάψαμε εμείς.

Και μη μου εξηγήσεις,
Δε ακούν ο σκιές οι δεύτερες,
Πόρτα πίσω να κλείσεις,
Κι ευτυχισμένη να ζεις.