Γιάννης Πλούταρχος: Πάψε επιτέλους στο μυαλό μου να γυρίζεις

Ξέρεις μονάχα να πληγώνεις ότι αγγίζεις

Τι θέλεις πάλι κι απ´ τη σκέψη μου περνάς

Έτσι συνήθισα εγώ…
Μέσα σε γκρίζο ουρανό να βλέπω αστέρια
Να μη φοβάμαι τον καιρό
Και στους χειμώνες σου να βρίσκω καλοκαίρια

Μα απόψε η νύχτα δεν περνά
Κουρελιασμένη η ψυχή, άδειο το σώμα
Πόρτες παράθυρα κλειστά
Κι ο εγωισμός πιο χαμηλά κι από το χώμα

Πάψε επιτέλους στο μυαλό μου να γυρίζεις
Λες και δεν έχεις τώρα πού αλλού να πας
Μάλλον σ´ αγάπησα πιο πάνω απ´ όσο αξίζεις
Ένα ακόμα λάθος ήσουν της καρδιάς

Πάψε επιτέλους στο μυαλό μου να γυρίζεις
Λες και δεν έχεις τώρα πού αλλού να πας
Ξέρεις μονάχα να πληγώνεις ότι αγγίζεις
Τι θέλεις πάλι κι απ´ τη σκέψη μου περνάς

Απόψε η νύχτα δεν περνά
Έχω τα φώτα όλα σβηστά, κλειστά τα μάτια
Ένα μυαλό στο πουθενά
Και μια καρδιά στο πάτωμα χίλια κομμάτια

Απόψε η νύχτα δεν περνά
Να μ´ εξοντώνεις σιωπηλά βρήκες τον τρόπο
Σα δολοφόνος που χτυπά
Και επιστρέφει στου εγκλήματος τον τόπο